Lögberg - 15.08.1929, Blaðsíða 2

Lögberg - 15.08.1929, Blaðsíða 2
Bls. 2. LÖGBERG FIMTUDAGINN 16. ÁGÚST 1926. Fertugasta og fimta ársþing Hins evangeliska lúterska kirkjufélagrs Islendinga í Vesturheimi, HALDIÐ 1 RIVERTON, MANITOBA, 5.—8. Júní 1929. (Framh.) Bindindismál. LagÖi séra Jóhann Bjarnason, fyrir hönd þingnefndar, fram þessa tillögu til þingsályktunar: Alit þingnefndar í bindindismálinu. Nefndin leyfir sér a’5 leggja fram svohljóðandi tillögu til þings- ályktunar: Kirkjuþing þetta finnur til þess með sársaúka hve stórt og hræði- legt alheimSböl að ofdrykkjan er og ráðleggur fólki mjög alvarlega, að sneyða hjá ofnautn áfengis, og helzt hjá öllum áfengum drykkjum. IÞað lítur á bindindismálið sem eitt af hinum stærztu og merkustu siöferðis og velferðarmálum þjóðanna,og ráðleggur fólki eindregið að styðja þá hreyfing. Það skorar á kennimenn sína, sunnudags- skólakennara og safnaðarfólk yfirleitt, svo og alla þá er heimilum veita forstöðu, að innræta Ihinum ungu algert bindindi, og að gefa í þessu efni, í orði og verki, hið bezta dæmi að freíkast er unt. A kirkjuþingi í Riverton, Man. þ. 7. júní, 1929. Jóhann Bjarnason N. Gudmundson Mrs. K, Gudmundson Bað forseti séra N. S. Thorláksson taka sæti fundarstjóra, og flutti síÖan skörulega ræðu um tnálið. Tóku síðan ýmsir til máls og urÖu fjörugar umræÖur. Var þingsályktunartillagan síð- an borin upp til atkvæða og samþykt í e. hlj. Einnig var sam- þykt, samkvæmt tillögu þeirra séra N. S. Thorláácssonar og Dr. B. B. Jónssonar, aÖ skrifari birti samþykt þessa i enskum blöðum. _Dr. B. B. Jónsson gerði þá tillögu, en séra N. S- Thorláks- son, studdi, að þmg þefcta, að svo miklul leyti sem það er búsett i Canada, sendi áskorun til Dominion stjómarinnar í Ottawa um, að hætta að leyfa afgreiðslu á skipum, við kanadískar hafnir, 'er flytja eiga áfengi til Bandaríkjanna. Var þetta samþykt. Til þess að semja áskorun þessa, og senda við tækifæri síðar, setti forseti þá Dr. B. B. Jónsson og þingskrif- ara. Var málið þar með afgreitt á þessu þingi. í>á lá fyrir á ný Sjöunda rnál á dagsskrá: Útgáfumál. Fyrir hönd þingnefndar í því máli lagði G. J. Oleson fram þetta nefndarálit: Þingnefndin í útgáfumálinu leggur til: 1. Að ritstjórum og ráðsmanni Sameiningarinnar sé þakkað þeirra mikla starf á árinu. 2. Þingið harmar að séra G. Guttormsson, einn af ritstjórunum, skuli elcki hafa getað komið til þings, og samhryggist honum í hans erfiðu kringumstæðum hvað heilsuleysi snertir á honum og fjölskyldu hans. Að gjörðabók sé gefin út með sama fyrirkomulagi og undanfarin tvö ári: Fyrst prentuð í Lögbergi og síðan sérprentuð 250 eintök sem útbýtt sé gefins um innan kirkjufélagsins þeim, sem þess æskja. Ráðsmanni sé falið að senda það kirkjuþingsmönnum til út útbýting- ar. 4. Að Sameiningin verði gefin út í sama formi og að undanförnu og með sama verði. 5. Að framkvæmdarnefndin og ráðsmaður sé beðin að gera ítár- lega gangskör að því, að útbreiða blaðið og innkalla gömul útistand- andi áskriftargjöld og í því sambandi leita aðstoðar ibestu manna í hverju bygðarlagi. ( 6. Að ritstjórar og ráðsmaður Sam. séu endurkosnir sé þess kostur. 7. Að framkvæmdarnefndin sé beðin að hraða sem mest útkomu sunnudagsskóla lexía þeirra, er séra G. Guttormsson hefir verið að semja og síðasta kirkjuþing samþ. að gefa út. 8. Nefndin veit og viðurkennir að starf ráðsmanns er erfitt og umfangsmikið og að það er erfiðleikum bundið að ná því takmarki, sem skyldi svo alt, fara vel, nema því að eins, að hann njóti aðstoðar og styrks þingmanna og innköllunarmanna í það ítrasta. Mælir þingið með því við alla hlutaðeigendur að þar leggi allir fram krafta sína og stuðning svo útgáfumálin komist í sem bezt horf. Á kirkjuþingi í Riverton, Manitoba, þ. 7 júní, 1929. G- J. Oleson. C. Olafson, P. S. Guðmundson, A. Olafson, John Freeman. Nefndarálitið var teldð fyrir lið fyrir lið. 1. liður samþyktur. 2. liður samþyktur með því að allir stóðu á fætur. 3. liður ræddur nokkur og síðan samþyktur. 4., 5., 6., 7. og 8. liður, allir samþyktir. Nefndarálitið siðan í heild sinni samþykt Málið þar með afgreitt af þinginu. Þegar hér var komið var ekkert mál undirbúið til meðferðar og var fundi frestað kl. 3.45 e. h., þar til kl. 8 að kvöldi, eftir að sunginn hafði verið sálmurinn No. 38. NIUNDI FUNDUR—kl. 8 e. h. sama dag. Fundurinn byrj. aði með guðræknisstund undir umsjón séra Sigurðar Ólafssonar. Sunginn var sálmurinn 167, esinn 12. kapítulinn í Rómverjábréf- inu og flutt bæn. Fundurinn var trúmálafundur þingsins. Umræðuefnið: Undirbúningur ungmenna undir fermingu. Málshefjandi var séra Sigurður S. Christopherson. Innleiddi hann efnið með frem- ur stuttu, en fallegu og vel sömdu erindi. Urðu f jörugar umræð- ur og tóku margir til máls. Stóðu umræður þær yfir þar til kl. 10.30 e. h. Var þá sunginn sálmurinn 318, hinni postullegu bless- an lýst af forseta og fundi síðan frestað þar til kl 9 f. h. næsta dag. TIUNDI FUNDUR—kl. 9 f. h. þ- 8. júní. Fundurinn byrjaði með guðræknisstund undir umsjón séra J. A. Sigurðssonar. Sunginn var sálmurinn 222, lesinn 17. kap. Jóhannesar guðspjalls, flutt stutt prédikun um Bœnarlífið og síðan flutt bæn. Var svo sunginn sálmurinn No. 42. Við nafnakall var fjarverandi Jónas Jónasson. Gjörðabók 7., 8. og 9. fundar lesin og staðfest. Tekið var fyrir á ný Þriðja mál á dagsskrá: Jóns Bjarnasonar skóli. Fyrir hönd þingnefndar í því máli lagði séra N. S. Thor- láksson fram þetta nefndarálit: Álit þingnefndar í skólamálinu. Herra forseti: Skólamálið hefir verið eitt af ökkar þýðingarmestu málum, en erfiðlega hefir stundum gengið, aðallega vegna þess, að við höfum ekki verið nógu samhuga og vegna skorts á trú á málinu og áhuga fyrir því. Þó hefir Drottinn blessað verkið og gefið okkur mörg merki þess, því æfinlega þegar erfiðlega hefir litið út, þá hefir hjálp komið. Nú síðastliðið ár kom $900 gjöf frá einum bróður okkar, er sýnir, að hann hefir trú á skólanum og vill að hann, lifi. Og svo nú rétt fyrir þing fékk ákólinn $50,000 gjöf í verðbréfum frá annarar þjóðar marmi, er kann þó að meta feðra-arfinn,- sem við með skól- anum viljum varðveita og ávaxta. Þetta ætti sannarlega að auka hjá okkur trú; en með aukinni trú kemur aukinn vilji og áhugi og um Ieið megin til þess að vinna. Það er engin hætta á því að skólinn deyi ef Drottinn fær að auka oss trúna og hann vill það. Hann vill ekki, að við látum skól- ann deyja. Við þurfum að sikilja tjónið sem við biðum við það kirkjulega og ósómann þjóðernislega. Okkur ætti því ekki að koma neitt slíkt til hugar að láta skólann deyja. Miklu fremur ættum við nú að hefjast handa í Drottins nafni og í einum anda að vinna að efling skólans. Hér má engin sundrung né tvískifting eiga sér stað, heldur hugheil samvinna, svo að skólinn haldi, á lofti og í heiðri, menning hans, sem hann er heitinn eftir. Til þess að þessu marki verði náð1 með slkólann, riður á því„ að hann komist sem allra næst söfnuðunum og að þeir finni til þess, að hann er barn á brjósti þeirra, sem þeir eigi að elslka og ala. Öllum er ant um barnið sitt. Og skólinn er Ibarn safnaðanna. Enginn um- skiftingur heldur þeirra eigið barn. Vilja þeir vanrækja það? Nei. Það er ekki í eðli Islendingsins að gera það. Nefndin hefir fengið þær upplýsingar hjá forseta og féhirði skóla- ráðsins, að til reksturs skólans á þessu næsta skólaári þurfi $4,000 í gjöfum. Þiessi upphæð þarf að koma frá söfnuðunum. Við íslending- ar erum að eðlisfari engar smásálir. Okkur ætti því ekki að ógna slík upphæð, ekki sízt þegar þess er gætt að hún nemur ekki meir en um 70 centum á hvern fermdan safnaðarlim í kirkjufélaginu. I þessu sambandi mætti geta þess, að i Fyrsta lúterska söfnuði í Winnipeg gáfu fjórir menn og eitt félag, safnaðarins $400 til skólans siðastliðið ár. Nefndin leyfir sér nú að leggja fyrir hið háttvirta þing eftirfylgj- andi tillögur: 1. Að þingið votti skólaráðinu og kennurum skólans þakklæti fyrir vel unnið verk á árinu. 2. Að þingið skori á fulltrúa safnaða kirkjufélagsins, fyrir munn erindreka þeirra, að gangast fyrir því að safnað verði til skólans miklu fé og unt er hjá einstökum meðlimum, félögum og öðrum, sem myndu vilja styrkja slkólann. 3. Að reglugjörð skólans um sjóði hans verði nú þegar breytt svo að hér eftir verði aðeins um einn sjóð að ræða og einn reikning. Á kirkjuþingi, 8. júní, 1929. N. S. Thorláksson, G. K. Breckman, Jóhann Peterson, Hálfdan Sigmundsson, B. Jones. Nefndarálitið var tekið fyrir HÖ fyrir lið. 1. liður samþyktur með því að allir stóðu á fætur. 2. liður var ræddur allmikið og af áhuga. Stóðu umræður þær yfir þar til slitið var fundi, kl. 12 á hádegi, eftir að sungið hafði verið versið No. 45. Næsti fundur ákveðinn kl. 2 e. h. sama dag. ELLEFTI FUNDUR—kl. 2 e. h. sama dag. Sunginn var sálmurinn No. 7 . Við nafnakall voru f jarver- andi séra H J. Le.o, E. H. Fáfnis, Jónas Jónasson og Konráð Nordman. Forseti tikynti að honum hefði borist kveðja og árn- aðarorð til kirkjuþingsins frá séra Valdimar J. Eylands. Var forseta falið að flytja séra Valdimar þakkir og blessunaróskir þingsins. Skólamálið lá fyrir til umræðu, þar sem frá var horfið í lok næstliðins fundar. Höfðu umræður um 2. lið þingnefndarálits þá staðið yfir. Var liðurinn nú lesinn af nýju í þinginu og siðan samþyktur. 3. liður var ræddur lítið eitt, útskýrður af S. W. Melsted, féhirði skólans, samkvæmt ósk nokkurra þingmanna og síðan samþyktur. Var síðan nefndarálitið i heild sinni samþykt í e. hlj. Sömuleiðis var samþykt, að fela stjórn kirkjufélagsins að senda herra A. R. McNichol þakklætisbréf fyrir hina höfðing- legu gjöf hans til Jóns Bjarnasonar skóla.—Var skólamálið þar með afgreitt á þessu þingi. / Þá lá fyrir á ný Fyrsta mál á dagsskrá. Heimatrúboð. Fyrir hönd þingnefndar í því máli lagði séra N. S. Thorláks- son fram þessa nefndarskýrslu : Nefndin í heimatrúboðsmálinu leggur til: 1. Að samþykt sé ráðstöfun framkvæmdarnefndar, sem felst í annari tillögu hennar. 2. Að þingið þakki prestunum séra Jóh. B. og séra S. S. Chr. og séra R. M. trúboðsstarf þeirra á árinu. 3. Að framkvæmdanefndin ráði séra Jóh. Bj. fyrir $150.00 um mánuðinn, auk ferðakostnaðar, til heimatrúboðsstarfs, að svo miklu leyti sem unt er og ástæður leyfa. 4. Að séra S. S. Christopherson sé veittur $300.00 styrkur til heimatrúboðs starfs næsta ár, með von um að honum takist að verða sjálfstæður starfsmaður á árinu. 6. Að söfnuði vorum í Seattle sé veittir $300.00 upp í kirkju- skuld hans. 6. Að þess sé óskað að hinn ungi og ágæti starfsbróðir vor, séra Valdimar J. Eylands, komist sem allra fyrst að prestlegu starfi hjá oss. 7. Að framkvæmdarnefnd sé falin öll umsjón á heimatrúboðs- starfi og henni heimilað að veita guðfræðinemanda E. H. Fáfnis $75.00 námsstyrk. 8. Að henni sé einnig falið, eftir ástæðum, að áætla þá fjárupp- hæð til starfs, sem biðja þarf um hjá söfnuðunum. 9. Að skýrsla féhirðis sýni hvað mikið hver söfnuður hefir borg- að í Heimatrúboðssjóð af upphæð þeirri, sem honum var áætluð. Á kirkjuþingi 8. júní 1929. N. S. Thorláksson, P. Bardal, A. E. Johnson, Ben. Stefánson, Steingr. Johnson. Skýrslan var tekin fyrir lið fyrir lið. 1. liður samþyktur. 2. liður samþyktur með því að allir stóðu á fætur. 3. liður samþyktur. Um 4. lið urðu nokkrar umræður. Kom að lokum fram breyt- ingartillaga, er F. Johnson gerði, en Dr. B. B. Jónsson studdi, að framkvæmdarnefnd sé heimilað að styrkja séra Sigurð S. Christo- pherson með $300.00 tillagi á árinu, ef nauðsyn krefur og ástæður leyfa. Breytingartillaga þessi var rædd nokkuð, en síðan feld. Aðal tillagan var að því búnu samþykt. 5. liður var nokkuð ræddur og málefni það, er hann ræðir um nákvæmlega útskýrt af forseta. Var liðurinn síðan sam- þyktur í e. hlj. 6. liður, 7., 8. og 9. liður, allir santþyktir. Skýrslan síðan í heild sinni samþykt. Forseti skýrði frá að, Furudals-söfnuður óskaði eftir að fá sex guðsþjónustur á árinu. Lýsti hann um leið ánægju sinni yfir því, að sá söfnuður er nú aftur starfandi og með hfandi á- huga. Var alment tekið undir það af þingmönnum. Þá var rætt um áætlað fast tillag frá söfnuðum kirkjufélags- ins ( kirkjufélagssjóð. Var samþykt að það skyldi vera $600.00, eins og það hefir verið umliðið ár. Séra Rúnólfur Marteinsson skýrði frá, að ágizkunar seðlar þeir, er fólk hefði keypt í samkepni um mynd herra Emile Walters, er hann hefði gefið Jóns Bjarnasonar skóla, hefðu verið látnir í innsiglaðan kassa og biðu þar þess tíma, að stjórnarskýrslur í Ottawa yrðu fullgerðar og birtar á prenti. Þá yrði kassinn opn- aður og listaverkíð afhent þeim, er næst hefði komist að geta rétt til með uppskeruna. Þá lá fyrir kosning embættismanna. Forseti var kosinn séra Kristinn K. Ólafsson, endurkosinn. í e. hlj. Vára-forseti var endurkosinn séra Rúnólfur Marteinsson í e. hlj. Fyrir skrifara voru tilnefndir séra Sigurður Ólafson og éra Jóhann Bjarnason. Lýsti séra Sigurður yfir því, að hann tæki ekki kosningu fyrir skrifara og ekki heldur fyrir vara- skrifara. Var þá séra Jóhann endurkosinn skrifari. Vara-skrif- ari var kosinn séra J. A. Sigurðsson í e. hlj. Péhirðir, herra Finnur Johnson og vara-féhirðir, herra Jón J. Bíldfell, báðir endurkosnir í e. hlj. I framkvæmdarnefnd, auk forseta, skrifara og féhirðis, voru kosnir Dr. B. J. Brandson, séra J. A. Sigurðsson, dr. B, B', Jótts- son og séra N. S. Thorláksson, allir endurkosnir í e. hlj. I skólaráð Jóns Bjarnasonar skóla voru endurkosnir, til þriggja ára, þeir dr. Jón Stefánson, S. W;. Melsted og T. E. Thor- steinson, allir í e. hlj. , I stjórnarnefnd gamalmenna heimilisins Betel, voru endur- kosnir, til þriggja ára, þeir J. J. Swanson, og Th. Thórdarson, báð- ir í e. hlj. Fulltrúi kirkjubyggingarsjóðs var endurkosinn í e. hlj. F. Johnson. Yfirskoðunarmenn voru endurkosnir T. E. Thorsteinson og F. Thórdarson.— I milliþinganefnd í ungmennafélagsmálinu voru kosin þau séra Sigurður Ólafson, Miss Dóra Benson og séra H. Sigmar. Þá lagði séra J. A. Sigurðsson fram þessa tillögu til þings- •nlyktunar: Kirkjuþingið þakkar Bræðra söfn. fyrir ágætar og alúðlegar við- tökur, sem þingmenn og þing-gestir hafa mætt. Einstakt höfðinglyndi hefir í öllu mætt oss að komumönnum. Biðjum vér Guð að blessa söfnuðinn og allan andlegan hag hans, og árnum prestinum ný-kjörna, sr. Sig. Ólafssyni, og prestakalli hans allrar blessunar Drottins. /. A. S. Var tillagan samþykt í e. hlj. með því að allir stóðu á fætur. Þá spurði forseti um kirkjuþingsboð fyrir næsta ársþing. Bjarni Jones bar fram heimboð frá prestakallinu í Minnesota. Fleiri tilboð komu ekki fram. Samþykt var að þiggja og þakka þetta boð.—1 Þamþykt var að greiða skrifara og féhirði venjulega þóknun fyrir störf þeirra, skrifara $50.00 en féhirði $100.00. Séra N. S. Thorláksson gerði þá tillögu, er margir studdu, að ef eitthvað hefir gleymst, er athuga hefði þurft, þá sé úrlausn á því falin framkvæmdarnefnd. Var það samþykt. Séra Sigurður Olafson, fyrir hönd Bræðrasafnaðar, þakkaði kirkjuþingsmönnum fyrir yfirlýsing og vinsamleg ummæli um við- tökur kirkjuþingsins, og bar fram um leið kveðju og árnaðarorð til þingmanna og þakkaði þeim komu þeirra til Riverton. Þá las forseti kafla úr bréfi til hans frá herra Ásmundi P. Jóhannsson. Tilkynnir hann þar, að hann sé í þann veginn að leggja upp í ferðalag og búist við að vera f jarverandi um lengri tíma. Ráðleggur að kosinn sé maður í sinn stað í skólaráð Jónis Bjarnasonar skóla. Séra J. A. Sigurðsson gerði þá tillögu, en A. E. Johnson studdi, að herra Asmundur P Jóhannsson sé beðinn að vera áfram í skólaráðinu Var það samþykt í e. hlj. Gjörðabók 10. og 11. fundar lesin og staðfest. — Bar þá fór- seti fram kveðju og árnaðarorð til þingsins, las Jóh. 15:1-8 og flutti bæn. Lásu þjngmenn þá sameiginega Faðir vor í heyranda hljóði og var svo blessun lýst af forseta. Sunginn var sálmurinn No. 56. Að því búnu lýsti forseti slitið hinu fertugasta og fimta ársþingi Hins evang. lút. kirkjufélags Islendinga í Vesturheimi, kl. 4.20 e. h.— Um kvöldið, kl 6—8, fór fram veglegt samsæti í samkomusal Riverton-bæjar og til þess boðið" öllum kirkjuþingsmönnum og gestum þingsins. Að samsæti þvi loknu, fór fram vönduð og ágæt söngskemtan, með ræðuhöldum á milli, í kirkju Bræðrasafnaðar.— Daginn eftir, sunnudaginn 9. júní, messuðu aðkomuprestar í nær öllum kirkjum Nýja íslands og á gamalmennaheimilinu Betel á Gimli. Þann dag var og vígð kirkja Geysissafnaðar. Vígsluna framkvæmdi vara-forseti, séra Rúnólfur Marteinsson, í fjarveru forseta, er lagður var upp í ferðalag til allsherjar þings lúterskra manna er mæta á innan skamms i kaupmannahöfn. Til aðstoðar vara-forseta við vígsluna voru þeir séra Jónas A. Sigurðsson og séra Jóhann Bjarnason. Afarmargt fólk viðstatt. Á eftir fór fram veglegt samsæti* í samkomusal bygðarinnar og stýrði því Jón bóndi Pálsson, formaður Geysissafnaðar. Kirkja þessi hin nýja mun hafa kostað um eða yfir háft fjórða þúsund dollara. Hún er með nýtíszku lagi, smekkleg og vönduð í alla staði. Hefir söfnuðurinn þar reist sér veglega ánægjulegt heimili og er þessi nýja kirkja i ofanálag hin mesta bygðarprýði um leið.— Jósefus sagnfræðingur Gyðinga Frásaga hans um Krist. Flavíus Jósefus er frægastur af sagnfræðingum Gyðinga. Á einum stað minnist hann á Jesús og segir: “Á þessum tímum lifði Jesús. Hann var vitur maður, ef það er annars leyfilegt, að kalla hann mann. Því að hann gerði krafta- verk og kendi mönnum, sem veita sannleikanum viðtöku með á- nægju. Margir Gyðingar að- hyltust kenningar hans. Og einn- ig margir heiðingjar. Hann var Kristur.” Og þegar Pílatus dæmdi Jesús til þess að deyja á krossi, eftir kröfum margra leiðandi manna á meðal vor, yfirgáfu fylgismenn hans hann ekki. Því að þeim virt- ist hann vera lifandi á þriðja degi, eins og hinir guðdómlegu spámenn höfðu sagt fyrir. Og hinir kristnu, sem nefndir eru eftir honum, eru til enn þann dag í dag.” Sumir hafa haldið því fram, að Jósefus hafi ekki skrifað þennan kafla. — Hann sé .innskot frá seinni tímum. Margir hafa trúað þessu. Og þar sem Jósefus er fæddur fjór- um árum eftir dauða Krists, þá getur vitanlega ekki hjá því far- ið, að hann hafi heyrt um hann getið. En þar sem Jósefus minn- ist ekki á hann, segja þessir menn, þá hefir Kristur aldrei ver- ið til. — Þó að þessi skoðun sé einkennileg, þá hafa margir orðið til þess að trúa henni. En þess er rétt að geta, að þrír stórfrægir vísindamenn, Harnack, prófessor Burkitt og prófessor Emery Barn- es, fullyrða að kaflarnir, sem til færðir voru hér á undan, séu eft- ir Jósefus og engan annan. Flavíus Jósefus fæddist fjórum árum eftir dauða Krists, eins og áður er sagt. Hann var vel ætt- aður og naut ágætrar mentunar. Hann naut snemma mikils álits, eins og sést af því, að þegar hann vah 26 ára, var hann valinn af löndum sínum til þess að fara til Rómaborgar og bera þar fram kvartanir Gyðinga við Neró keis- ara. Sextíu og sex árum eftir Krists fæðingu, hóf Judea, sem var að nokkru leyti sjálfstæð, uppreisn gegn Rómverjum. — Þá var Jós- efus landstjóri í Galíleu. Hann sá fyrir afleiðingar uppreisnar- innar, og reyndi að aftra löndum sínum frá því að grípa til vopna. En þeir hlýddu honum ekki. Títus og Vespasían voru fyrir liði Róm- verja, sem var vel búið til bar- daga. 1 Þeir settust um Jótapata, en Jósefus varði hana af mikilli hreysti. Borgin veitti viðnám í 47 daiga, en varð þá að láta undan ofureflinu. Jósefus komst undan á flótta með 40 mönnum. Þeir leituðu skýlis í helli einum. Að lokum fór svo, að þeir urðu að velja einn kostinn af tveimur, að deyja eða ganga á vald Rómverj- um. Þeir kusu þann fyrri, og vörpuðu hlutkesti um það, í hvaða röð hver og einn skyldi deyja. Dauðdaginn var sá, að þeir vógu hver að öðrum, þar til tveir voru eftir lifandi, Jósefus og annar til. Jósefus fékk þennan félaga sinn til þess að falla frá áform- inu, og gengu þeir síðan á vald Rómverja. Jósefus reyndi mjög að koma sér í mjúkinn hjá Vespasian, hældi honum á hvert reipi og spáði því að hann yrði keisari. Hershöfðingjanum gazt vel að slíkum spádómi og lét Jósefus halda lífi. En sitja vaírð hann í fangelsi í tvö ár, þar til spádóm- urinn var kominn fram. Þegar Títus lagði Jerúsalem í eyði, árið 70, fylgdi Jósefus hon- um til Gyðingalands. Og tókst honum að bjarga nokkrum mönn- um og mörgum helgum bókum frá eyðileggingu. Hann gerðist rómverksur borg- ari og vann að því síðustu ár æfi sinar, að skrifa sögu Gyðinga. Hann var hæfileikamaður mikill, fróður með afgbrigðum og gan- rýninn, enda er Gyðingasaga hans fræg um öll lönd. Jósefus leit á fornsögu þjóðar sinnar með líkum augm og vís- indamenn gera nú á tímum. Hann skoðaði Móse frekar sem mann en sem guðinnblásna veru. En för- ina yfir Rauðahafið taldi hann sanna. En lítið gerði hann úr sannleiksgildi sögunnar um Jónas og hvalinn. Og Salómon konung- ur var, að hans álti hátt hafinn yfir alla “kritík”. Hann telur hann gáfaðastan allra manna. Og segir fullum fetum, að hann hafi kunnað að reka út djöfla. —ísland. Flughafnir í GrænlandL Hinn kunni, danski flugmaður, Herhchend kapteinn, sem flaug með Botved til Austur-Asíu, legg- ur á stað frá Kaupmannahöfn þ. 30. júlí með skipinu “Disco”, og er förinni heitið til Grænlands. Ætlar hann að ferðast meðfram endilangri vesturströnd Græn- lands til þess að leita að góðum lendingarsþöðum fyrir flugmenn, sem ætla að fara yfir Atlantshaf um Grænland og ísland, og eins fyrir flugvélar þær, sim eiga að taka ljósmyndir af landinu í sam- bandi við landmælingar. — Mbl. Tryggvi Björnsson Það var 1922, að eg fyrst kynt- ist Tryggva Björnson, þá unglingi, þó eg hefði nú reyndar frá barn- æsku þekt fólk hans. Fyrsta við- kynning mín af Tryggva fullviss- aði mig um, að hann hafði lista- manns hæfileika á háu stigi og einnig staðfestu og viljakraft, sem er svo nauðsynlegt á listabraut- inni. Eg hitti hann aftur 1924 og hafði hann þá náð meira þroska- stigi. Foreldrar hans og hann færðu í tal við mig, að hann færi til New York í þeim tilgangi að stunda þar hljómlistarnám, en eg dró heldur úr því, vegna þess eg þekti svo vel örðugleikana, sem ungir nemendur þar hafa við að stríða, einkum þeir, sem leggja fyrir sig hljóðfæraslátt. Þeir geta ekki tekið almenna atvinnu. Tryggvi var ekki vanur t. d. skrif- stofustörfum, enda er sú vinna svo lítið borguð, að ekki er hægt nema rétt að lifa af þeim laun- um, hvað þá heldur kaupa þar að auki dýra tilsögn. Þess ber að geta, að frægir hljóðfærasláttar- kennarar 1 New York, svo sem eins og Tryggvi óskaði að læra hjá, setja meðal vikukaup fyrir hverja. stundarkenslu. Um haustið 1924 varð eg einn dag hissa á því, að hitta í New York bróður Tryggva, Björn. Trúði hann mér fyrir því, að hann væri kominn til borgarinnar til þess að búa í haginn fyrir bróður sinn, og hann væri alla reiðu það á veg kominn, að hann væri bú- inn að fá vinnu og farinn að stunda nám á kövldskóla. Rúmn ári seinna kom Tryggvi. Hjálp bróður hans var mikill styrkur, en samt vantaði fé til þess að gjalda fyrir dýra kenslu og ann- að. Brátt fékk hann loforð fyrir þremur nemendum. Þótti mér það furða, því þó hann hefði haft stóran hóp af nemendum í Mani- toba og Norður-Dakota, var eg vondauf um þess konar í New York og grendinni, þar sem sam- kepnin er svo mikil og úir og grú- ir af Evrópufólki, með afarmikla hljóðfærasláttar og kenslu hæfi- leika. Jafnframt því að segja til þessum fáu nemendum, tók Tryggvi það að sér, að gerast far- andsali ifyrir saumavélar, aðal- lega til þess að hafa eitthvað fyr- ir stafni, meðan ekki greiddist meira úr fyrir honum. Ekki gat eg gefið honum neina von um, að það yrði arðsamt starf, því eg dæmdi konur yfirleitt eftir sjálfri mér; þó allir farandsalar legðust á eitt með mælsku sína, myndi þeim ekki takast að selja mér saumavél. Þegar Tryggvi var búinn nokkra. daga að reka þessa farandsölu, kom hann eitt sinn í hús og fór nú að reyna að sýna húsmóður- inni fram á, hvað hún gæti grætt . á því að kaupa saumavél. Það gekk nú stirt, en mitt í samræð- unum heyrði Tryggvi, að sungið var inni með fagurri kvenmanns- rödd, en undirspilið var afleitt. Spyr hann þá, hvort söngmærin vilji ekki, að hann spili fyrir hana, og þáði hún það. Útfallið varð það, að stúlkan semur um við Tryggva, að taka lexíur hjá honum, og segja þær mæðgur hon- um, að þær geti ef til vill útveg- að honum fleiri nemendur, þar sem þær þekki nágrennið mjög vel. —r Brátt hætti Tryggvi við farandsöluna, og fékk á litlum tíma álitlegan nemendahóp. Og sjálfur fór hann einnig að stunda nám á einhverjum frægasta skóla í New York. Þessi þrjú ár, sem hann hefir dvalið hér, hefir hann stundað nám við þenna skóla af miklu kappi og hlotið lof kennara sinna. Hann hefir komið talsvert fram opinberlega, t. d. spilað fyrir víð- boðið. Lærisveina hópur hans sjálfs hefir aukist svo, að hann hefir til jafnaðar nálægt fjörutíu nemendum. Síðastl. vetur kom nemendahópur, sem hann hafði í Newark, N. J., fram opin'berlega og hlaut lof í New Jersey blððun- um, bæði í Newark og East Orange. Tryggvi er nú á ferð um ís- lendingabygðirnar í því skyni, að skemta með piano hljómleikum, og veit eg, að Islendingar munu fjölmenna á samkomur hans, ekki einu sinni til þess að njóta á- nægjustunda, heldur líka til þess að sýna samúð og bróðurhug ung- um samlanda, sem rutt hefir sér braut, aðallega af eigin ramleik, í hairðsn'únu samkepninni í NeW York. \ Thorstína Jackson Walters.

x

Lögberg

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lögberg
https://timarit.is/publication/132

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.