Lögberg - 15.08.1929, Blaðsíða 3

LÖGBERG FTMT'JDAGINN 15. ÁGÚST 1925.
Bla. S.
SÓLSKIN
FRIÐÞJÓFUR FRÆKNI.
(Endursögn úr sögu hans.)
Beli hét konungur, er réði fyrir Sygnafylki.
Nálægt kóngsgarði var Baldurshagi, helgur
griðastaður og hof mikið. Tvo sonu átti kon-
ungur, þá Helga og Hálfdán, og eina dóttur,
Ingibjörgu hina fögru. Hinumegin fjarðarins,
andspænis konungsgarði, var, stórbýlið Fram-
nes. Þar bjó Þorsteinn yíkingsson, gamall vin-
ur konungs. Hans son nefndist Friðjófur. Var
hann allra manna mestur í hverskyns íþróttum,
manna vinsælastur og hugrakkastur, enda jafn-
an kallaður Friðþjófur hinn frækni. Bóndi
nefndist Hildingur. Hjá honum ólust þau upp,
Friðþjófur og Ingibjörg Beladóttir. Með þeim
tókust þegar í æsku góðar ástir.
Þeir Beli konung-ur og Þorsteinn Víkingsson
dóu samtímis. Tóku Belasynir við konung-
dómi, en Friðþjófur fór í víking. Var hann sig-
ursæll og auðgaðist brátt. Þeir konungarnir,
Helgi og Hálfdán, lögðu mikla öifund á Frið-
þjóf sakir vinsælda hans, því sjálfir höfðu þeir
fárra manna vinskap. Og er Friðþjófur bað
Ingibjargar sér til handa, þá kváðu þeir hon-
nm, bóndasyninum, eigi ihæfa að ofmetnast svo,
að hugsa til mægða við konungsætt. Friðþjófi
sveið sáran, en fékk þó engu um þokað.
Hringnr hét konungur í Svíþjóð. Hann
sagði þeim Belasonum stríð á hendur. Frið-
þjófur sat heima, og veitti þeim bræðrum eigi
lið. En meðan þeir bræður voru að heiman,
létu þeir Ingibjörgu systur sína dvelja í Bald-
urshaga. Hugðu þeir henni vel borgið í helgi
hofsinsj. En Friðþjófur fór oft þangað til fund-
ar við Ingibjörgu, þrátt fyrir alt. Sóru þau
hvort öðru æfilanga trygð, enda höfðu þau áð-
ur skifst á hringum til staðfestingar. Nú fór
svo, að Belasynir þorðu eigi að leggja til or-
ustu við Hring konung, heldur játuðust undir
yfirráð ihans og hétu honum eiginorði Ingi-
bjargar systur sinnar. Eii Friðþjófur hafði
bæði rotfið helgi hofsins og egnt konungana til
reiði gegn sér. Varð hann því að vinna sér það
lil friðar, að fara til Orkneyja fyrir þá Bela-
syni og heimta skatt af Angantý jarli. En með-
an hann var að heiman, létu þeir konungarnir
brenna bæinn á Framnesi, föðurleifð Frið-
þjófs, og neyddu Ingibjörgu systur sína til að
giftast Hringi konungi. Og er Hringur amað-
ist við hringnum Friðþjófsnaut, þá bað hún
konu Helga bróður síns að færa bann Frið-
þjófi, er hann kæmi heim. — Um þær mundir,
er Friðþjófur kemur lieim og spvr þessi tíð-
indi, var haldin blótveizla mi'kil í Baldurshaga.
Voru þeir Belasynir þar með miklu fjölmenni.
þangað fór og Friðþjófur. Hafði hann með sér
sjóð gildan, skattinn af Orkneyjum. Víkur hann
sér að Helga konungi og keyrir sjóðinn í andlit
honum og ségir þar skattinn kominn. En við
fórnareldana stóð fcona Helga, ásafnt öðrum
konum, og bökuðu þær goðin við eldana. En
Friðþjófur kom þá auga á 'hringinn Ingibjarg-
ar á handlegg konunnar. Þrífur hann þá til
hringsins, en goðalíkanið valt við það út í eld-
inn. Gjörðist þar af svo ákaft bál, að 'hofið
brann. Sök átti Friðþjófur á brennu þessari,
enda áleit hann sig “varg í véum”. Lagðist
hann þá í víkingu og eyddi illmennum, eins og
til að bæta fyrir brot sitt. En Ingibjörgu gat.
hann ekki gleymt. Hana þráði hann eina.
Hana varð hann að sjá, hvað sem það kostaði.
Fyrir því tók hann sér vetrarvist, dulbúinn að
nokkru, við hirð Hrings konungs. Konungur
sat oft og lengi á tali við liann um veturinn, en
lézt eigi þekkja, en þekti þó. En Ingibjörg var
®tíð fámælt, og Friðþjófur lét sem hann þekti
hana eigi. Einu sinni um veturinn bjargaði
hann lífi konungshjónanna. Þau óku á ótraust-
úm ísi, sem eigi reyndist heldur. Isinn brast —
“Svo hörð voru kappans heljartök, að hesti
og kerru hann rykti úr vök.” — Leið svo vet-
úrinn. En einn dag um vorið hélt Hringur kon-
ttngur út á skóg á veiðar með Friðþjófi og hirð-
mönnum sínum. Gengu þeir tveir saman, Frið-
þjófur og konungur, og komu þar á einn fagran
stað. Konungur kvartar þá sáran um svefn,
og lagðist þegar fvrir. En Friðþjófur biður
hann heldur hraða för sinni heim, og ganga þar
til hvílu, en það vildi hann eigi. Og er Frið-
þjófur hugði konung sofnaðan, tóku freisting-
^.rnar að gerast áleitnar. En þá tók hann sverð
sitt og slöngváði því langar leiðir frá sér. Sezt
há Hringur upp og kveður sig gruna, að Frið-
hjófur muni hafa háð harða baráttu meðan þeir
hvíldust. Segist hann hafa strax þekt hann,
en vilji sinn sé, að hann dvelji sem lengst hjá
Ser. Friðþjófur þakkar konungi með virktum,
kveðst hyggja á brottför hið skjótasta. Og
siiemma morguns gengur Friðþjófur á fund
honungs. og clrotningar til að kreðja þau og
Pakka þeim gestrisni og vinsemd. Gefur hann
Pá Ingibjörgu hringinn góða að skilnaði. —
Hringur konungur mátti eigi heyra brottförina
^ýfnda. Bað hann Friðþjóf ílendast og stýra
rikinu fyrir syni sína unga, því “ek em sjúkr”,
^®lti Hringur. Hverfur Friðþjófur að því
^aði. — Skömmu síðar dó Hringur, og var hann
hýygður að fornum sið. Gekk þá Friðþjófur að
ei&a Ingibjörgu og tók jarlsnafn. En er Bela-
synir fréttu það, fóru þeir með her á hendur
^.^hþjótfi. Lauk þeirra viðskiftum svo, að Helgi
e ‘ en Hálfdán tók sættir. Settist nú Friðþjóf •
?r ab löndum sínum og varð víðfrægur af
reysti sinni. — Smári.
“MATTUGIR MENN.”
Svo kvað Longfellow, skáld í Ameríku, en
Matthías þýddi:
“ Allir miklir menn oss sýna
manndómstign er unt að ná
og eiga þegar árin dvína
eftir spor við tímans sjá.”
En “enginn verður óbarinn biskup”. Það
kostar og rnikiði að öðlast máttinn og læra að
beita honum til ágætra verka, bæði á sviði efnis
og anda. Það er ekki fyrirhafnarlaust, að
verða sannur maður: heill og hreinn í starfi og
hvíld, göfugur í hugsun og hlýr í hjarta, og þó
svo viljasterkur, að skirrast ekki við að ein-
beita öllum lífs og sálar kröftum góðum málum
til framgangs, jafnvel þó að leggja verði heims-
lánið að veði. En “eitt er nauðsynlegt”. Hverj-
um manni ber að stefna að því, að geta orðið
‘máttigr í orði ok verki,” eins og sagt er um
Guðmund góða Hólabiskup (1161—1237), sér-
staklega })ó á vorum tímum, þegar flest liggur
í rústum í heiminum og nálega hvern einasta
hlut þarf að endurskoða. — Hér skal lítillega •
minst tveggja máttugra manna.
I.
Landkönnuðurinn og trúboðinn David Liv-
ingstone (1813—173) var af skozkum ættum.
Arið 1840 gerðist hann Afríkutrúboði. Þá hafði
hann bæði lært guðfræði og læknisfræði. Afríka
var þá svo að segja Evrópumönnum alókunn-
ugt land. Livingstone var hinn fyrsti vísinda-
mentaði maður, sem rannsakaði meginland
hennar. En jaJfnframt vísindarannsóknum sín-
um boðaði Livingstone heiðnum svertingjum
fagnaðarerindi Krists, og kendi þeim nýja og
betri siði. Hann er oft nefndur “postuli
Afríku,” og hefir hann, að hyggju vorri, með
heiðri unnið til þeirrar göfugu nafnbótar. Þrjá-
tíu árum æfi sinnar fómaði hann mannkærleik-
anum og1 vísindunum. Var hann jafn-máttugur
í kærlieksverkum, uppgötvunum og vísinda-
rannsóknum. Alls fór hann í þrjár langar og
erfiðar rannsóknarferðir um hin myrku upp-
Jönd Afríku. Og eins og nærri má geta, varð
hann að líða margvíslegar þrautir, en aldrei
þvarr honum kjarkur né trú á köllun sína og
hjálp guðs. Um Livingstone, er til góð bók á
íslenzku. Er hún sannarlega lioll unglingum
til lestrar, og skemtileg í bezta lagi. — David
Livingstone dó 1. maí 1873 í litlu þorpi í Afríku.
Trúir þjónar lians báru líkið langar leiðir til
strandar. En jarðsett var það í Westminster
Abbey í Lundúnum, þar sem Englendingar
kjósa sínum beztu mönnum legstað. —
II.
Kínatrúboðinn Iludison Taylor var einn
liinn máttugasti maður á sviði bænarinnar. Bar
hann takmarkalaust traust til guðlegrar for-
sjónar og varðveizlu á sér, hvernig sem alt leit
út. — Sagt er, að hann hafi tekið sér far með
seglskipi til Kína, þar sem hann ætlaði að boða
fagtiaðarerindið. A leiðinni bar svo við, að
skipið lá í logni undir ey einni, er bygð var
mannætum. Sterkur straumur bar skipið óð-
fluga að landi, og gátu skipverjar ekkert ráðið
við það. A landi sáust dansandi villimenn.
Var auðséð á öllu, oð þeir hugðu gott til glóð-
arinnar, er skipið strandaði. tírkula vonar um
björgun, fór skipstjóri til trúboðans og grát-
bændi hann um að biðja gnð, að forða skips-
höfninni frá þeim ósköpum, að verða mannæt-
unum að bráð, með því að senda þeim vind, svo
að þeir gætu siglt þaðan,—-“Það skal eg gjöra,”
svaraði Taylor, “ef þú lætur draga öll segl
upp.” Því neitaði skipstjóri. Kvaðst hann
ekki vilja gera sig svo lilægilegan, að láta setja
upp segl í blíðalogni. “Þá bið eg ekki fyrir
skipinu, ” svaraði trúboðinn. 1 örvæntingu
sinni lét skipstjórinn þá setja upp segl, en trú-
boðinn fór til káetu sinnar og féll á kné í heitri
bæn. Að góðri stundu liðinni var drepið á dyr
hjá honum. Hann spyr hver það sé, og var þar
þá skipstjóri kominn. Skipstjóri spyr hann,
hvort hann biðji enn um vind, og játaði Taylor
því. Skipstjóri kvað honum óhætt að láta bæna-
gerðinni lokið, því að nú væri hið bezta leiði
mnnið, enda Iweri skipið óðfluga frá ey mann-
ætanna. — ‘Bænin er lykill að föðurhjarta
guðs.” Þann lykil nota allir máttugir menn. —
Smári.
FRIÐARSAMNINGUR.
Sólin var farin að lækka á lofti, og bæjar-
burstin vaipaði skugga fram á hlaðið. Við
Tryggvi stóðum úti í forsælunni. Hann átti
að fara upp í fjall að smala ánum, en eg átti
að sækja kýrnar suður að Víðidalsá.
“Eg á þetta prik,” sagði Tryggvi, þegar
hann sá, að eg ætlaði að taka prik, sem reis upp
við bæjarvegginn.
“Nei, það er prikið mitt,” svaraði eg og
gekk snúðugt suður hlaðvarpann.
“Eg skal nú sýna þér það, hvort eg næ því
ekki,” segir Tryggvi og kemur þjótandi á eft-
ir mér.
“Þú skalt aldrei hafa það,” svaraði eg og
leit hlæjandi um öxl mér. Síðan hljóp eg, eins
og kólfi væri skotið, suður túnið, yfir túngarð-
inn, yfir lækinn, ylfir þúfur, yfir steina, yfir
moldarflög, yfir holt og hæðir, og alt af var
Tryggvi á hælunum á mér.
Eg var kominn upp á háan hól, þegar ó-
þyrmilega var þrifið í herðarnar á mér. Eg
féll endilangur til jarðar á grúfn, en hélt samt
fast um prikið með báðum höndum. Tryggvi
lagðist nú ofan á mig og reyndi að draga
prikið úr greipum mér. Það fauk í mig, þegar
hann var nærri búinn að ná af mér prikinu. Eg
reyndi af alefli að standa upp, en gat hvorki
hreytft legg né lið. Þá datt mér nýtt ráð í liug;
en hvorki var það gott né fagurt. Eg fann, að
eg gat hreyft höfuðið, enda notaði eg mér það.
Eg rak hnakkann upp í nefið á Tryggva, svo
að hann fékk fossandi blóðnasir og fór að gráta.
Hann slepti öllum tökum og við stóðum báðir
upp.
Eg fór nú að skæla líka, bæði af því, að eg
kendi í brjústi um Tryggva litla, og svo iðrað-
ist eg eftir að hafa verið svona vondur við
hann. Eg fór að stumra ytfir honum, og þurka
af honum blóðið með vasaklútnum mínum.
Við vorum alt í einu orðnir svo hjartanlega
sáttir og góðir hvor við annan.
“Þetta var alt mér að kenna,” sagði eg, og
stakk vasaklútnum aftur í vasa minn.
“Nei, það var mér að kenna,” sagði Tryggvi
með tárin í augunum.
Meðan á þessu stóð, lá prikið, þetta þrætu-
epli okkar, þarna á hólnum, en nú tekur
Trvggvi það upp.
“Þú mátt hafa prikið, góði,” sagði hann, og
ætlaði að fá mér það.
“Nei, nei, góði, hafðu það, þú þarft að
ganga svo langt,” svaraði eg og hljóp niður
hólinn.
Inndæll friður fvlti sál mína, friður, sem
enginn þekkir nema sá, sem er alsáttur, bæði
við Guð og menn. Eg leit við og sá,- hvar
Tryggvi gekk við prikið upp ásana. Mér fanst
hann nú vera svo góður drengur, þrátt fyrir alt.
“Við megum annars ekki láta okkur koma
svona illa saman,” sagði Tryggvi, þegar við
vorum að moka fjósið daginn eftir.
“Hvað eigum við þá að gera, svo að okkur
komi vel saman?” spurði eg vandræðalegur.
“Við verðum náttúrlega að búa til samn-
ing,” svaraði Tryggvi.
Þetta þótti mér ágætt ráð. Við fórum nú að
búa til friðar.samninginn. Tryggvi einblíndi á
flórinn og studdi sig við skófluna sína, en eg
klóraði mér á bak við eyrað.
Eftir góða stund hóf Tryggvi mál sitt á
þessa. leið: “Þú mátt aldrei stríða mér. Eg
má aldrei reiðast við þig. Við eigum að vera
góðir hvor við annan, allan daginn. — Svona
vil eg hafa samninginn.”
Mér þótti samningurinn góður; en með því
að við vorum báðir breyzkir, var eg hræddur
um, að við myndum glevma samningnum, ein-
mitt þegar mest lægi á að muna eftir honum.
Eg gerði því þessa athugasemd: “Það er
‘hægra fyrir okkur að muna tvö orð, en heilan
samning. Ef eg fer að stríða þér, þá mátt þú
minna mig á samninginn, með því að segja:
Ertu vinur? En ef þú ætlar að berja mig, þá
á eg að segja: Ertu vinur? Það væri samt ef
til vill betra, að tala undir rós, og segja:
Ertu v?”
Þetta þótti Tryggva ágætt. Þessi orð áttu
ætíð að minna okkur á friðarsamninginn, og
sætta okkur, hvernig sem á stóð.
Nú liðu svo nokkrir dagar, að ekkert bar til
tíðinda. Þá bar svo til einn dag, þegar við
Tryggvi vorum að dreifa heyi úti á túni, að eg
kastaði votum stráum framan í hann. Tryggvi
reiðist, og æðir að mér með kreptan hnefa. —
“Ertu v?” hrópaði eg , því að nú mundi eg alt
í einu eftir samningunum. — “Já,” svaraði
Tryggvi, og varð svo ósköp niðurlútur. Svo
litum við brosandi hvor framan í anna, og vor-
um alsáttir.
Skömmu síðar fór eg að erta Tryggva að
nýju, þri að eg mundi þá ekki eftir samningn-
um í svipinn. Eg bjóst nú við, að Tryggvi
mundi lumbra á mér, en það var öðru nær. —
“Ertu v?” sagði hann og leit vingjarnlega til
mín- — “Já,” svaraði eg og varð niðurlútur.
Svo litum við brosandi hvor framan í annan,
—og vorum hjartanlega sáttir. — Bernskan.
SÁPUKÚLAN.
“Hún er rauð, hún er gul, liún er græn, hún
er blá,” sagði Jenny.
Hún er allavega lit,” svaraði eg.
Við vorum að tala um svo ljómandi fallega
sápukúlu, sem Jenny var nýbúin að blása út.
Þarna sveimaði hún til og frá, og sólin skein á
hana gegn um gluggann. Eg andaði liægt und-
ir liana, til þess að halda henni sem lengst á
lofti; en þá kemur Imma litla alt í einu blað-
skellandi og ætlar að grípa hana.
“Æ, æ, komdu ekki við sápukúluna mína.
Láttu hana vera, segi eg.— Eg skal segja henni
mömmu það,. — Hana nú! Þarna ertu búin að
sprengja hana.” Svona lét Jenny dæluna
ganga, en Imma skifti sér ekkert af því. “Víst
má eg eiga hana,” sagði hún og greip um leið
báðum höndum utan um sápukúluna. En Imma
litla greip í tómt og fór að skæla, því að sápu-
kúlan sprakk óðara en hún kom við hana.
Ætli það séu ekki fleiri en hún Imma litla*
sem seilast eftir sápukúlunum? — Bernskan.
/p<x—-----^QC^>ogr3ðCmo<^
Prof essional ‘Cards
1

Q<=>Q<=>ac=>ac-->o<->r><-vf><-
DR. B. J. BRANDSON
216-220 Medical Arts Bldg.
Cor. Graham og Kennedy Sts.
PHONE: 21 834
Offfice tlmar: 2—3
Heimili 776 Victor St.
Phone: 27 122
Winnipeg, Manitoba.
DR O. BJORNSON
216-220 Medical Arts Bldg.
Cor. Graham og Kennedy Sts.
PHONE: 21 834
Office tlmar: 2—3
Heimlll: 764 Victor St.,
Phone: 27 586
Winnipegr, Manitoba.
DR. B. H. OLSON
216-220 Medical Arts Bldg.
Cor. Graham og Kennedy Sts.
PHONE: 21 834
Office Hours: 3—5
Heimili: 921 Sherbum St.
Winnipeg, Manitoba.
DR. J. STEFANSSON
216-220 Medical Arts Bldg.
Cor. Graham og Kennedy Sts.
PHONE: 21 834
Stundar augna, eyrna nef og
kverka sjúkdðma.—Er aC hitta
kl. 10-12 f. h. og 2-5 e. h.
KeimiU: 373 River Ave.
Tals.: 42 691
DR. A„ BLONDAL
Medleal Arts Bldg.
Stundar sérstaklega kvenna og
barna ajúkdðma.
Er a8 hitta frá kl. 10-12 f. h.
og 3—5 e. h.
Office Phone: 22 296
HeimiU: 806 Victor St.
Sími: 28 180
Dr. Kr. J. Austmann,
Wynyard, Sask.
J. J. SWANSON & CO.
LIMITED
601 Paris Bldg. Winnipeg
Fasteignasalar. Leigja hús.
tJtvega peningalán og elds-
ábyrgð af öllu tagi.
Phone 26 349
Residence Office
Phone 24 206 Phone 24 963
E. G. BALDWINSON, LL.R
íslenzkur lögfræðingur
708 Miining Exch&nge
356 M&in St. Winnipeg
DR. S. J. JÓHANNESSON
stundar lækningar
og yfirsetur.
Til viðtals kl. 11 f.h. til 4 e.h.
og frá 6—8 að kveldinu.
Sherbum St. 532 Sími 30 877
G. W. MAGNUSSON
Nuddlæknir.
609 Maryl&nd Street
CÞriCja hús norð&n við Sarg.)
PHONE: 88 072 .
Viðtalstími: kl. 10—11 f. h.
og kl. 3—5 e. h.
DRS. H. R. & H. W. TWEED
T&nnlæknar.
406 Standard Bank Bldg.
Cor. Portage Ave. og Smith St.
Phone 26 545. Winnipeg
H. A. BERGMAN
ísl. lögfrætSingur.
HkriÍBtafa: Room 811 McArthor
BuUdlng, Portago Ave.
P.O. Box 165«
PIwom: 26 849 og 28 84«
LINDAL, BUHR &STEFÁNSS0N
Islenzkir lögtræSingar.
856 Mala St. Tala.: 84 >88
pelr hafa ahmlg akrlfabofur aS
Lundar, Rlverton, GUnll og PlBSC
og eru þax a8 hltta & afUrfylgj-
andi tlmum:
Lundar: Fyrsta miBvlkudag,
Riverton: Fyrata fImtudag,
Glmli: Fyrata. mtC vikudag.
Pln«y: priSja föetudag
I hvarjum niAnuCl
J. Hagnar Johnson,
B.A., LL.B., LL.M. (Harv.)
íslenzkur lögmaður.
Rosevear, Rutherford, Mcln-
tosh & Johnson.
910-911 Electric Railw. Cmbra.
Winnipeg, Canada
Sími: 23 082 Heima: 71 753
Cable Address: Roscum
JOSEPH T. THORSON
ísl. lögfræðingur
Scarth, Guild & Thorson,
Skrifstofa:
308 Mining Exchange Bldg.
Main St. south of Portage
Phone: 22 768
G. S. THORVALDSON,
B.A., LL.B.
Lögfræðingur
Skrfstofa: 702 Confederation
Life Building
Main St. gegnt City Hall
Phone: 24 587
A. C. JOHNSON
SS7 Oonfederatlon Llte 9Us
WINNIPEfl
Annast um fasteignir manna. Tek-
ur aS sér a8 ávaxta sparifé fðlks.
Selur eldsábyrgB og bifreI8a ábyrg8-
lr. Skriflegum fyrlrspurnum svara8
eexnjvtundls.
Skrlfstofuslmi: 24 263
Heimaslmi: 33 328
A. S. BARDAL
84« Sherbrooke 8u
Selur llkkiatur og annaet um «t-
fartr. Allur útbúnaBur •& beMk
Enníreanur selur hann aliakoaax
minnisvarBa og legntelna.
Skrifstofu tals. 86 607
Heimilia Tals.: 18 808
ALLAR TEGUNDIR FLUTN-
INGA.
Nú er veturinn genginn í garð,
og ættuð þér því að leita til mín,
þegar þér þurfið á kolum og
við að halda.
JAKOB F. BJARNASON
668 Alverstone. Sími 71 898
Dr. C. H. VR0MAN
Tannl»knlr
505 Boyd Bullding Phone 8« 1T1
WINNIPEG.
ÞJOÐLEGASTA
Kaffi- og Mat-«öluhúiiS
y>Tin þeagi borg heflr nokkurn dau
h.ft iim»n vébanda dnna
Fyrlrtaka mé.ltí8ir. akyrk pðnnu-
kðkur. rullupyflsa og þjð8r«4ail»-
kaffí. — Utanbsejarmenn t*. m*.
kva.lv fyrst hreealngu k
WKVKL OAFE, «93 Sargeat Ave
8tm 1. B-8197.
Rooney Stevens. elgandv.
SIMPS0N TRANSFER
Verzla me8 egg-d-dag hsensnafðSur.
Annaat elnnlg um allar tagundir
flutnlnga.
681 Arlington St., Winnipeg
FRÁ ISLANDI
Borgarnesi, 11. júlí 1929.
í fyrradag var byrjað á að steypa
brúna yfir í Brákarey. Er búist
við að brúin verði fullgerð í
gústlok eða byrjun september. Yf-
irleitt miðar hafnargerðinni vel
áfram.
•
Grasspretta er ágæt í Borgar-
firði og sláttur alment byrjaður.
Eru menn víða langt komnir með
tún.
Ungmennasamband Borgarfjarð-
ar efnir til íþróttamóts á sunnu-
daginn kemur á Hvítárbökkum,
nálægt Ferjukoti. Þar verða í-
þróttir háðar og ýmislegt til
skemtunar, með líkum hætti og
venja er til á mótum þessum.
\. i •
Siglufirði, 11. júlí.
Snorri Stefánsson, vélstjóri í
Gooseverksmiðju, lenti í vél á
laugardaginn og handleggsbrotn-
aði, marðist alvarlega. ,
Flutningsbifreið rakst á hjól-
reiðarmann í gærdag og meiddi
hann talsvert á baki og víðar.
IMaður féll af pöllum í fyrra-
dag í fiskimjölsverksmiðju Siglu-
fjarðar og fékk alvarlegan heila-
hristing. Allir þessir þrír menn
eru nú í afturbata.
Sjö ára gamall drengur féll í
gærdag af bryggju í ólafsfirði;
ósyndur maður freistaði að bjarga
honum, en ibáðir druknuðu.
ís tuttugu og sjð mílur undan
Skaga.
Vætutíð. Sláttur byrjaður. —
Þorskafli glæðst aftur. Inflú-
enza og lungnabólga ganga hér.
—Vísir.