Lögberg - 05.05.1932, Qupperneq 3

LÖGBERG, FImiUDAGINN 5. MAÍ 1932.
Bla. 3.
SÓLSKIN
Sérstsök deild í blaðtnu
Fyrir börn og unglinga
Dísa gamla
Eftir Sig. Júl. Jóhannesson.
(Frh.) ' ------
Eg fylgdi Bjarna litla til prestsins. Hann
var hálf einurðarlaus fyrsta kastið; en það
var samt ekki lengi. Eg var eina nótt hjá
prestinum og fór svo heim daginn eftir.
Bjarni litli fylgdi mér út í túnjaðarinn og
þar kvaddi eg hann. Eg áminti hann um
það, að vera nú duglegur að læra og um-
fram alt að vera góður og siðsamur piltur.
Hann lofaði mér því.
“Eg skal skrifa þér, mamma mín,” sagði
hann, “þegar eg er byrjaður að læra, til
þess að láta þig vita, hvemig mér gengur.”
Svo kysti eg blessaðan drenginn minn og
fór heim. — Mánuði síðar fékk eg bréf, sem
hljóðaði þannig:
“Hvammi, 2. nóvember 18—
Elsku bezta mamma mín!
Eg lofaði að skrifa þér og láta þig vita,
hvernig mér gengi að læra, og eg má ekki
svíkjast um það. Eg er byrjaður á latn-
esku málfræðinni og þykir fjarska 'gaman
að henni. Presturinn segir að eg muni verða
fljótur að læra. Það er hjá honum annar
drengur, sem er líka að læra undir skóla, og
við keppum alla daga hvor við annan; það
er hann Árni, sonur sýslumannsins; liann
er á seytjánda árinu. Það væri gaman að
geta orðið fyrir ofan hann í vor við prófið;
eg ætla að reyna það. Heldurðu ekki að þér
þætti vænt um, ef eg gæti það, mamma mín?
Hérna eru allir ósköp góðir við mig, og mér
leiðist ekkert. Bömin prestsins eru ósköp
skemtileg, og eg fæ alt af leika mér við þau
á hverjum degi.
Eg vona, að þér leiðist ekki, góða mamma,
þó eg sé farinn. Eg á líka að fá að finna
þig um jólin, og eg hlakka til þess.
Presturinn biður' að heilsa þér og eg bið
að heilsa honum Munda litla í Norðurkoti
og henni Siggu á Brekku, og segðu þeim, að
eg hafi lært svo fjarska marga leiki af
prestsbömunum, að þeim muni þykja gam-
an, þegar eg finn þau næst.
Vertu alt af blessuð og sæl, elsku mamma
•mín, og líði þér sem bezt,
Þess óskar þinn
Baddi.”
Mér þótti vænt um þetta bréf og eg las
það mörgum sinnum. Nú leið veturinn.
Bjami kom heim um jólin og var hinn kát-
asti. Börnin í nágrenninu fögnuðu honum
eins og bezta broður sinum og hann var mér
til hinnar mestu ánægju. — Þegar kom fram
í maímánuð, var farið að búa hann til suð-
urferðar; presturinn fór suður með honum;
honum gekk ágætlega við prófið og hann
kom aftur sigrihrósandi; hann varð fyrir
ofan Árna, son sýslumannsins — langt fyr-
ir ofan hann.
Nú var Bjarni heima hjá mér um sumar-
ið. En um haustið bjóst hann í skóla ásamt
öðrum piltum.
Eg fylgdi honum af stað, og þegar eg
kvaddi hann, þá bað eg hann þess lengstra
orða4 að muna vel eftir henni mömmu sinni
heima; hafa það liugfast, hversu innilega
það mundi geðja hana, ef honum gengi vel
og hann yrði virtur og elskaður í skólanum,
bæði af stallbræðrum sínum fog kennurun-
um, og hversu gleðileg tilhugsun það væri
fyrir hana, ef hann yrði mikill og góður
maður og ástúðlegur sonur, sem hún gæti
lifað hjá þegar hún væri orðin gömul, og
loksins hversu það mundi hryggja hana, ef
einhverjum slörkurum tækist að leiða hann
út í svall og gjálífi, svo að allar fögru von-
irnar, sem hún hefði gert sér um hann, yrðu
að engu.
Það er víst, að Bjarni hafði þann einlæga
ásetning að muna eftir orðum mínum, og
þótt hann hlakkaði mikið til þess að fara í
skólann, þá kvaddi hann mig samt grátancti;
það var eins og honum þætti fyrir að skilja
við leiksystkini sín, við gamla bæinn hrör-
lega, þar sem hann hafði fæðst og lifað í
fjórtán ár; skilja við alt, sem hann þekti,
alt sem hann elskaði í barnslegu sakleysi.
Það taka allir menn nærri sér að skilja
við þær stöðvar þar sem þeir hafa alist
upp; þeir kveðja þá með söknuði, hvern
mann, sem þeir hafa þekt, hverja skepnu,
hverja hæð, hverja laut, hvern stein, hvert
strá, yfir höfuð alt, sem hægt er að nefna.
Méir fanst jafnvel, að honum þætti sárt að
skilja við hann Hrekkja-Finn í Norðurbæn
um, sem þó kafði alt af verið svo vondur við
hann; hann klappaði lionum grimma hvutta,
sem hann þó aldrei liafði getað litið réttu
auga síðan liann beit hana litlu kisu. Hann
leit hýrlega til gamla kattarins, sem einu
sinni hafði þó drepið hænuunga svo hann
horfði á og grét yfir því heila kvöldvöku;
þá vildi hann endilega láta hengja ótætis.
köttinn, svo hann dræpi ekki fleiri hænu-
unga, en nú var honum ekkkert illa við hann
lengur. Honum þótti vænt um hana For-'
ystu-Flekku, sem liafði þó svo oft venð o-
þekk við hann. Það var eins og honum
þætti vænt um alt, eins og hann elskaði alt,
sem hann var nú að kveðja.
Þegar Bjarni litli var farinn, settist eg
úti við glugga í gömlu, lirörlegu haðstof-
unni minni og horfði út um hann. Kveld-
sólin var að hverfa á bak við fjallsbrunma,
oí gullnir geislar léku á vatnsfletinum fvnr
neðan bæinn. Móða var á glugganum og
hann “grét”. Þú veizt lxvað það er, þegai
S e*um að gfaupr Það ve.t
alt af á gott veður, segir gamla tolkiö.
Mér duttu í hug tvær vísur, sem eg hafði
heyrt, þegar eg var ung, og eg for osjalfiatt
að raula þær í hálfum hljóðum:
“Hví eriu’ að gráta, glugginn minn?
hvað getur angrað þig?
Þú átt að kætast, kjáninn þinn,
því káta sérðu mig.”
“ Já, glöð þú sýnist, satt er það,
og sælli virðist fár,
en samt þér gengur eitthvað að
þú áðan feldir tár. ”
Eo- raulaði seinni vísuna í sífellu. Eg var
alt af hugsa um hann Bjarna minn og brjota
heilann um það, hvað steinmnn ætti að
þvða; mér fanst eg vera viss um, að bann
þvddi eitthvað, þó eg reyndi að telja sjalfri
mér trú um, aS þaS væri vitleyaa - allir
draumar vœru vitleysa. Svo le.ddist mer
líka, þégar Bjarni var fannn.
Þegar klukkan var orðin tólf fyrsta kveld-
ið, fór eg að hátta og sofa — og mig drevmdi
margt þá nótt.
Um morguninn, þegar eg vaknaði, var
þykt loft og rigning. Mér dauðleiddist; það
var eins og öllu öðru leiddist lika, bæði lif^
andi og dauðu; það var ekkert óeðlilegt, þó
deyfð hvíldi yfir öllu á Hóli, þegar Baddi
var farinn, því hann hafði verið þar lífið og
sálin í öllu, og allir söknuðu hans.
Börnin í nágrenninu léku sér ekkert þenn-
an dag; það var auðséð, að þau vantaði eitt-
hvað. Kötturinn lá í rúminu mínu eins og
hann var vanur, en hann kunni ekki við sig.
Hann stóð upp öðru hvoru, teygði sig eins og
hann gat og geispaði, stökk niður á gólf og
svo upp í rúmið aftur.
Þesisi dagur leið án nokkurra sérstakra
vúðburða; en ósköp fanst mér hann langur;
og svo leið hver dagur á fætur öðrum. Böm
in í nágrenninu komu á hverjum degi til
þess að spyrja, hvort ekki hefði enn þá kom-
ið bréf frá Bjama; þau komu löngu áður en
von var á nokkrum pósti, og löngu áður en
nokkur ferð var, að sunnan. Bömin eru alt-
af svo bráðlát. — Svo kom loksins póstur-
inn, þá hlupu þau öll í póstafgreiðslustöðina
til þess að spyrja eftir bréfi til hennar Þór-
dísar á Hóli.
“Lofið þið mér að spyrja eftir bréfinu!”
sagði Sigga litla, í Norðurkotinu.
“Nei,” sagði Gvendur á Tóftum. “Eg
værð að fá að spyrja eftir því!”
“Nei, nei!” sagði Jón á Hala. “Eg geri
það! Þið fáið það ekki; þið skuluð ekki fá
það!”
“Eg spyr eftir því, livað sem þið segið,”
sagði Árni á Bakka. “Eg er langfljótastur
að lilaupa, og verð þess vegna fyrstur á
póstafgreiðslustofuna. Eigum við bara að
reyna okkur?”
Svo lilupu þau öll af stað eins og fætur
toguðu. Árni á Bakka var fljótastur, en
Sigga í Norðurkotinu seinust — lang sein-
ust.
Þegar drengirnir komu að póstafgreiðslu-
stofunni, gengu þeir upp og niður af mæði.
“Aha! ólió! Aha!”
Nú tók ekki betra við. Það var svo þröngt
í dýrunum, að þeir komust ekki inn. Þeir
urðu að bíða lengi. Svo litu þeir aftur og
sáu hvar Sigga kom á eftir.
“Nei, sko stelpuna!” sagði Gvendur;
“sú er fljót á fæti, eða hitt þó heldur! ætli
við verðum ekki fvrir nokkru búnir að ná
bréfinu, þegar hún kemst inn!” (Frh.)
Guðrún Guðmundsson
Undir nafni manns hennar.
I.
Ef heyrirðu bænir þíns blinda
vinar
þöglar stíga frá þungu brjósti,
mun hugur þinn enn mig örmum
vefja,
með ástúð sömu og í æsku forðum.
Erfið varð mér æfi á ýmsa lund.
Höfugir harmar heim mig sóttu.
Og enn stend eg eftir með opið sár
ellimóður á æfikvöldi.
“Þá vill hugur harma telja”,
er ljós öll slokkna, þó líf vari.
Sjá má eg ei dagsljós, en sárara
er þó,
að sál mín dvelur í sorgar myrkri.
Alfaðir! nú er eg albúinn
veröld að kveðja í vertíðar lok.
Þrái eg ástvini, er eg hefi mista,
sonu fjóra og þig, sofnaða fljóð.
Leyf mér, drottinn, að líta aftur
alskygnum aulgum ástvini mína.
Þá ve'rð eg ungur í annað sinn
og myrkri gleymi í mannheimi.
II.
Undir nafni barna hennar.
í heimi er eitt, sem aldrei brást,
hin allíknandi móðurást,
því lífið ekkert eins bjart á
og aldrei hennar líka sá.
Ó, elsku móðir! ástin þín
á okkar sál í framtíð skín.
Og guð einn veit hvað góð hún er,
við gleyma aldrei munum þér.
Nú húsið er svo hljótt og kalt,
því heimilið þú vermdir alt,
og gladdir alla og 'græddir sár
og guði vígðir daga’ og ár..
Nú ertu’ að fara alfarin
og alla’ að kveðja í hinzta sinn.
Og þúsundfalda þökk og ást
tak þú, sem aldrei neinum brást.
J. S. frá Kaldbak.
“Jafnvel þettalíðurhjá”
Einhvern tíma í fornöld lét
Austurlanda konungur grafa þessi
orð á hringinn sinn. Aldir hafa
liðið síðan og ein kynslóð komið
eftir aðra. Friður kemur á eftir
ófriði og góðæri eftir harðæri.1
Svo hefr það ávalt verð.
Núverandi kynslóð hefir lifað
gegn um hið stórkostlegasta stríð.j
sem átt hefir sér stað, og nú á hún
við óskaplega fjárhags örðugleika
að stríða. Ef þeir héldu alt af á-
fram, þá gæti maður sagt, að sag-
an væri hætt að endurtaka sig.
En þessi kreppa líður líka hjá,
eins og aðrar fjárkreppur hafa
áður gert.
Vestur-Canada hefir áður átt
við erfiðleika að stríða, og komist
yfir þá. Svo mun verða enn.
Fólk er farið hafa meiri skiln
ing á innkaupum, heldur en það
hafði áður. Þegar erfiðleikarnir
byrjuðu, reyndi fólk að spara með
því að kaupa ódýran mat. Nú er
það farið að skilja betur, hvað það
þýðir.
Það er farið að koma í ljós, að
konur, sem fyrir nokkrum mánuð-
um keyptu ódýrt hveitimjöl, eru
nú orðnar þreyttar á þesu þung.i
og bragðlausa brauði. Þær hafa
fundið annan veg til að spara án
þess að hætta heilsu sinni, eða
sinna. Robin Hood hveitimyln-
urnar, sem hevtimylnur hefir
Moose Jaw, Calgary" o'g Saska-
toon, segir að nú sé meiri sala
fyrir sitt vel þekta Robin Hood
hveitimjöl.
Samkvæmt stjórnarskýrslum,
hefir verið sýnt fram á, að verð-j
munurinn á bezta hveiti og öðru.j
sem lélegt er, er að eins 1 cent ái
dag fyrir fjölskyldu, sem hefir(því þær finna, að það borgar sig
fjóra meðlimi. Konur, sem áðui-jbetur. Þær vita, að það réttist úr
keyptu þetta ódýra mjöl, eru nú þessari kreppu, eins og öllum fyrri
aftur farnar að kaupa það betrajkreppum.
Rafkæliskápur
sparar peninga
með þvl að fyrirbyggja úrgang.
Hann verndar jafnframt heilsu
fjölskyldu yðar gagnvart skemdri
fæðu.
KomiS i sýningarstofur hjá
Hydro og skoSiS þessa kœliskápa,
eSa simiS 848 134, og mun um-
boSsmaSur vor pá heimsœkja
ySur.
VÆGIR
BORGUNARSKILMÁLAR
Myndin að ofan sýnir hinn nýja
GENERAL RI.ECTRIC
KÆLIÖKAP
Gftxj of Wömfpeg
' iHectrfcr

PROFESSIONAL CARDS
DR. B. J. BRANDSON
216-220 Medical Arts Bldg
Cor. Oraham og Kennedy St».
Phone: 21 834 Offlce tlmar:
HeimiU 776 VXCTOR ST.
Phono: 27 122
Winnipeg, Manitoba
Dr. L. A. Sigurdson
216-220 Medical Arta Bldg.
Phone 21 834.
Office tímar 2—4
Heimili: 104 Home St.
Phone: 72 409
H. A. BERGMAN, K.C.
tslenzkur lögfrœdingur
Skrifstofa: Room 811 McArthur
Bulldlng, Portage Are.
P.O. Box 1656
PHONBS: 26 84» og 26 14«
DR. O. BJORNSON
216-220 Medical Arta Bldg.
Cor. Oraham og Kennedy Sta.
Phone: 21 834 Offlce tlmar:
HeimlU: 764 VICTOR ST
Phone: 37 186
Winnlpeg, Manltoba
Drs. H. R. & H. W. Tweed
Tannlœknar
406 TORONTO GENERAL TBUST
BUILDINQ
Cor. Portage Ave. og Smlth St.
PHONE: 26 645 WINNIPEG
W. J. LlMDAL og
BJÖRN STEFaNSSON
islenxhir lögfrœSingar
á öðru gölfl
325 MAIN STREET
T&lslml: 24 963
p.f. elnnlg ekrlfetofur að Lundar og
Gimli og eru þar að hitta fyreta mið-
vlkudag I hverjum mAnuðL
DR. B. H. OLSON
216-220 Medlcal ArU Bldg.
Cor. Graham og Kennedy SU.
Phone: 21 834 Oíflce timar: 3—
Helmlll: 5 ST. JAMES PLACE
Winnipeg, Manitoba
Dr. A. B. INGIMUNDSON
Tannlœknir
602 MEDICAL ARTS BLDG.
Sími 22 296 Heimllis 46 054
j. T. THORSON, K.C.
tslenzkur lögfrœSingur
Skrifst.: 411 PARIS BLDO.
Phone: 24 471
DR. J. STEFANSSON
216-220 Medical ArU Bldg.
Cor. Graham og Kennedy SU.
Phone: 21 834
Stundar augna, eyrna, nef og kverka
■júkdöma.—Er að hltta kL 10—13
f. h. og 2—6 e. h.
HeimiU: 373 RIVER AVB.
Talslmi: 42 6»1
DR. A. V. JOHNSON
Islenzkur Tannlœknir
212 CURRY BLDG., WINNIPEG
Gegnt pósthúsinu
Stmi: 23 742 HelmllU: 33 838
J. Ragnar Johnson
B.A., LL.B, LL.M. (Harv.)
islenzkur lögmaSur
606 Electric Railway Chambers
Winnlpeg. Canada
Siml 23 082 Helma: 71 T»l
Dr. P. H. T. Thorlakson
205 Medlcal Arts Bldg.
Cor. Graham and Kennedy
Phone: 21213—21144
Hetmlli: 403 675
Winnipeg. Man.
A. S. BARDAL
848 SHERBROOKE ST.
Selur Ukkistur og annaat um út-
farlr. Allar útbúnaður sá. beat)
Ennfremur selur hann allakonar
mlnnUvarða og legateina
Skrifatofu talalml: 86 607
HeimlUs talatml: 68 801
G. S. THORVALDSON
B.A., LL.B.
LögfrœSingur
Skrifstofa: 703 CONFEDERATON
LIFS BUILDING
Main St. gegnt Clty Hall
Phone 24 587
DR. A. BLONDAL
602 Medical Arts Building
Stundar aérataklega kvenna og
barna sjúkdóma. Er að hltta frk
kl. 10—12 f. h. og 8—6 e. h.
Offlce Phone: 22 296
HeimiU: 806 VICTOR ST.
Sími: 28180
A. C! JOHNSON
907 Confederatlon Llfe Bldg.
WINNIPEG
Annast um fasteignir manna.
Tekur að aér að ftvarta aparifé
fölks. Selur eldaflbyrgð og blf-
relða ébyrgðir. Skriflegum fyr-
irspurnum svarað aamstundla.
Skrifstofua.: 24 263—Heimaa.: 33 318
E. G. Baldwinson, LL.B.
tslenzkur lögfræSingur
808 PARIS BLDG., WINNIPEG
Residence
Phone 24 206
Oííice
Phone 89 991
Dr. S. J.JOHANNESSON
atundar lmkningar og yfiraetur
Til viðtaia kL 11 f. h. U1 4 a. h.
og frá. kl. *—8 að kveldinu
533 8HERBURN ST. SlMI: 30 377
G. W. MAGNUSSON
Nuddlœknir
»1 FURBY 8T.
Phone: 31137
Viðtalstimi klukkan 8 til 9 að
morgninum
J. J. SWANSON & CO.
LIMITID
601 PARIS BLDG., WINNIPEG
Faatelgnaaalar. Lelgja húa. Út-
vega penlngalán og eidaáhyrgð
af öllu tagi.
Phone: 26 84»