Lögberg - 15.12.1932, Blaðsíða 3

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 16. DESEMBER 1932.
Bla. S.

Sólskin
Sérstök deild í blaðinu
Fyrir börn og unglinga
Örlög ráða
Skáldsaga eftir H. ST. J. COOPER.
(Framh. frá bl. 1. des—16. ka.)
Þau gengu meðfram læknum, sem var nú
orðinn mun breiðari og rann með glaðlegum
klið niður klappirnar. Belmont gekk niður
lækjarfarveginn. Kalt vatnið dró úr sárs-
aukanum, er hann hafði í fótunum eftir
meiðsli þau, er hann hafði orðið fyir undan-
farna daga.
“Eg hefi verið ákaflega eigingjorn og
lmgsunarlaus”, sagði hún. “Nú liefi eg not-
að stígvélin yðar og látið yður ganga ber-
fættan. Þér verðið að taka við þeim og setja
þau upp, eg þarfnast þeirra ekki lengur.”
Hún settist niður og bjóst að leysa stíg-
vélin af sér.
“Nei, nei,” mótmælti hann og hristi lxöf-
uðið. “Þér skuluð hafa þau. Eg get frekar
án þeirra verið en þér, eg er ekki sárfættur.
Auk þess komum við bráðum niður eftir og
þar er mýkra undir fót. ” Grænn villiviður-
inn lá fram undan þeim og breiddi út sval-
andi skugga sina, sem þau höfðu drevmt um
og þráð undanfarna skelfingardagá.
Belmont gekk á undan, hún á eftir.
En hvað var orðið af Giles? Hvar var
hann? Það var engu líkara, en hann liefði
sokkið niður í jörðina. Belmont svipaðist
eftir honum í allar áttir og reyndi að sjá
gegnum villiviðinn, ef hann væri þar, en alt
í einu hrökk hann til baka. og rak upp lágt
hljóð. Greinarnar rétt fyrir framan hann
beygðust til ldiðar, og andlit kom í ljós milli
laufsins — gult smetti — djöfulegt ásýndum
— sem starði á hann skásettum, litlum, ó-
geðslegum augum.
Þeir horfðust fáar sekúndur í augu, síðan
reis mongólinn upp. Hann var vopnaður, og
einn var hann ekki. Yið hlið hans var ann-
ar. Blökkumaður, með kolsvart andlit. ðTon-
gólinn miðaði byssunni á Belmont.
Belmont stóð eins og liöggdofa. Hann
hafði ekkert vopn — var algerlega varnar-
laus og alveg á valdi andstæðings síns. Það
var ekki um sjálfan sig, sem hann hugsaði þá
í augnablikinu, heldur um ungu stulkuna.
Hvað yrði um hana? Hann liorfði á byssn-
hlaupið, sem miðað var á höfuð hans. Hann
sá augað, sem sigtaði á liann, ógeðslega, gula
andlitið, sem þegar lék sigurbros um. Þá
heyrðist hvellur, skotblossa brá^við og piíð-
urrevkur huldi útsýnið.
Mongólinn rak upp hljóð, veifaði örmun-
um féll í þyknið.
Belmont,stóð augnablik eins og utan við
sig. Hann skildi ekki hvað skeð hafði —
augTiabliki síðar vai’ð hann þess vís.
Elsa var eins og steini lostin. Hægri armi
hélt liún enn útréttum og hélt fast utan um
skammbyssuna. Hún hafði drepið mann, og
á andliti hennar mátti sjá hræðslusvip.
Nokkur augnablik diðu, án jiess að þau
hreyfðu sig cða mæltu orð. Þau hevrðu í
kyrðinni greinar og kvisti braka og brotna,
er svertingUm fór um á flóttanum. Sverting-
inn hélt, að hann væri eltur, og hljóp eins og
lífið ætti að leysa.
Elsa rauf um síðir ])ögnina. Hún var ná-
föl og augu hennar óvenjulega starandi.
“Eg hefi drepið liann — eg hefi drepið
hann — eg hefi orðið manni að bana — en eg
varð að gera það,” livíslaði lnin ásakandi og
afsakandi. “Að öðrum kosti liefði hann
skotið yður, hr. Belmont ...” Hún horfði
á hann og riðaði, “nú hefi eg endurgoldið
yður — er ekki svo?” Hún varð alt í einu
örmagna og hné andvarpandi niður. Skamm-
byssan féll úr hönd liennar, líkami hennar
titraði af skelfingu og hún liuldi andlitið í
höndum sér.
Belmont stóð augnablik hreyfingarlaus,
því næst kraup hann niður við hlið hennar.
Hann tók um hendur hennar fast og innilega
og beygði sig niður að andliti hennar.
“Þér eruð lietja,” mælti Belmont. “Þér
hafið bjargað lífi mínu! Það var sannar-
lega djarfmannlega gert. Eg skil svo vel, að
það liefir gengið nærri yður, að þér skntuð
manninn, en þér gátuð ekkert annað gert.
Það var annað hvort lians líf eða mitt um að
gera, og mitt líf var yðar líf undir þessum
kringumstæðum. Þér hafið bjargað lífi okk-
ar beggja, og það er, eins og þér segið, — við
erum kvitt núna.”
Hún leit upp og augnaráð hennar var enn-
þá eins og ruglað og óráiðskent. Hann stóð
enn og hélt fast í hendur henni. 1 sama vet-
fangi skrjáfaði í runnunum og Giles kom
hlaupandi öskugrár í andliti. Hann hafðl
orðið dauðskelkaður, er hann sá svertingj-
ann koma þjótandi rétt fram hjá sér, og hann
hafði lieyrt skotið. Sjón sú, er nú bar fyrir
augu hans, var á alt annan veg, en hann hafði
búist við. Hann nam staðar alt í einu og
stóð kyr, másandi af mæði og glápti á þau
tvö — Belmont og Elsu — er héldust fast í
hendur, og hún horfði framan í hann á þann
hátt, að Giles fékk sterkan skjálfta af heift-
aræði.
Hann gleymdi allra snöggvast ótta sínum
við svertingjann og setti á að blóta. Hann
varð sótrauður af bræði og krepti hnefana.
“Hva — Jivað á þetta að þýða?” spurði
hann og skjögraði nær ]>eim og glápti á þau
bæði á víxl.
Belmont slepti höndum stúlkunnar og
sneri sér að Giles.
“Það á að þýða, að enn þá eru nokkrir af
þorpurunum hérna í eynni,” mælti hann.
“Við maútum tveimur þeirra, og annar
þeirra hefði skotið mig, ef ungfrú Ventor
hefði eigi orðið fyrri til og sent honum sjálf-
um kúlu. Þetta. alt hefir gengið nokkuð
nærri henni — eins og þér, ef til villl, getið
skilið.”
Giles stóð grafkyr og glápti á hana, og
Belmont gekk burt að dauða gulskinnanum.
Hann sá þegar, að maðurinn var steindauð-
ur. Skotið hafði hitt rækilega. Það hlaut að
vera forsjónin sjálf, er stjórnað hafði hendi
hinnar ungu stúlku, því skotið var nærri því
meistaraskot. Ofurlítið blátt merki sást mitt
á enninu á hinu gula audliti. Litlu augun
skásettu voru galopin og gláptu upp á við,
glerköld og gljáandi. Hægri hönd Mongól-
ans var krept fast utan um riffilinn.
Belmont varð að taka sig saman, til þess
að geta fengið sig til að lúta niður yfir líkið,
brjóta opna gulu krumluna og losa byssuna.
Þetta var fjölskotariffill, fyrsta flokks
»vopn af amerískri gerð. Hann var fullhlað-
inn, og er Belmont leitaði á Jíkinu, fann hann
þar heilan forða af skothylkjum. Hann stakk
])ví öllu á sig. Nú hafði hann þá loksins
þesháttar vopn, er liann lengi hafði óskað sér,
og auk þess upp undir firntíu skothylki.
Belmout reif nú lieilmikið af vefjujurtum
og kvistum og breiddi yfir líkið. Hann hugs-
aði sér að koma aftur seinna, ef tækifæri gæf-
ist, og grafa líkið.
Elsa var staðin npp. Hún var ennþá
mjög föl og utan við sig af öllu því, er fram
hafði farið, og augnaráð liennar bar fram-
vegis vott um hræðslu. Ilún flýtti sér til Bel-
monts með auðsýndum ákafa, svo að Giles
tók að gretta sig á ný og bíta sig í varirnar
af bræði.
“Er hann ekki dauðuur — er hann það
ekki?” spurði hún.
“Hann hefir bráðdáið — liann hefir verið
dauður, áður en hann náði jörðinni,” mælti
Belmont.
“Mér þykir vænt um, að það gekk svo
fljótt,” mælti hún. “Eg hefði ekki getað
l)orið, að sjá lmnn byltast í kvölum og fjör-
brotum.”
Giíes rak upp hásan hlátur. “Þú ert, svei
mér, of tilfinninganæm, góða mín,” greip
hann fram í. “Hefðir þú ekki skotið hann,
þá hefði hann skotið þig, og' eg býst alls ekki
við, að hann hefði gert sér neinar rellur út
af því.”
“Nei, ]>að veit ég' vel,” mælti hún, “en . . .”
Hún flýtti sér að fela skammbyssuna fyrir
hvössu og forvitnu augnaráði Giles.
“Það var líka annar náungi,” sagði Bel-
mont alvárlega, “og hann komst undan.
Það var ekki lieppilegt. Eg skil ekkert í, livers
vegna þessir tveir hafa verið skildir liér eft-
iv. En samt lilýtur það að tákna ])að eitt, að
sjóræningjarnir koma liingað aftur! Þessir
tveir menn liafa verið skildir eftir í ein-
liverjum vissum tilgangi. Og hver veit — ef
til vill eru þeir fleiri. Við verðum að reyna
að grenslast eftir þessu og fá vissu um það.
Til allrar hamingju höfum við nú almenni-
legt. vopn.”
Giles var nú búinn að lirista af sér afbrýð-
issemina og hræðsluna. “Það liggja heilr
margir kassar í hrúgu niðri á ströndinni,”
mælti hann. “Eg rak augun í þá og var á
leiðiniíi þangað, er eg hevrði skotið. Það eru
alls ekki fgir kassar, og þeir eru skrambi stór-
ir. Ef hér eru fleiri þorparar í eynni, þá eru
þeir sennilega þar niðri, til þess að hafa gæt-
ur á þessu. Við verðum heldur að gá að,
hvernig þar er umhorfs.”
“.Tá, og svo verðum við að lialda hópinn,”
mælti Belmont. “Nú er það með öllu ófært
að dreifa sér. ”
Giles gekk á undan og vísaði veg gegnum
kjarrviðinn. Þau fylgdu lækjarfarveginum
og komust rétt á eftir niður á ströndina.
“Kassarnir liggja þarna til vinstri. Eg
sá iþá liggja í hlaða undir barði.
“Gáið að,” hrópaði hann alt í einu, og í
sömu andránni fleygði hann sér niður mar-
flötum á jörðina.
Kúla skauzt fram hjá kinninni á Belmont,
og allra snöggvast sáu þau svörtum haus
bregða fyrir í þéttum runnunum.
Belmont skaut eftir hausnum inn í runn-
ana, en sennilega árangurslaust, því þau
heyrðu framvegis skrjáf í laufi og bresti í
kvistum, er svertinginn hélt áfram flótta
sínum.
Giles stóð upp aftur.
“Eg sá hann — það var negri!” stundi
hann upp úr sér. Hann var nábleikur, og um
munninnn voru afar einkennilegir kiprings-
drættir. Eg sá hann miða á okkur, og eg hélt
að hann hefði hitt.”
Belmont leit á Elsu. Andlit ungni stúlk-
unnar var rólegt, og var eigi minsta hræðslu-
vott að sjá á henni, Ósjálfrátt hafði hún tek-
ið upp skammbyssuna á ný og stóð nú og
kreisti fa.st utan um skeftið.
• “Þú ættir heldur að láta mig fá ])essa,”
sagði Giles. “Það er betra að eg' hafi hana
en þú . . ..”
“Ungfrú Ventor á að hafa þessa skamm-
byssu,” mælti Belmont mjög ákveðið. “Það
mál er útrætt fyrir fult og alt.”
Giles beit saman tönnunum og kreisti upp
bros.
“Hamingjan góðasta,” sagði hann, “eins
og þér óskið. En mér virðist nú samt, að það
sé heldur undaiiegt fyrirkomulag, að eg skuli
vera sá einasti, sem er vopnlaus. Hefði eg
bara liaft skammbyssuna þá arna áðan, hefði
eg getað skotið svörtu vofuna eins og að
drekka.”
Belmont svaraði þessu engu, en hann
brosti. Hann mintist þess, hve fljótur Giles
hefði verið að fleygja sér niður, undir eins
og svertinginn rak snoppuna fram á milli
kvistanna, og það var meira en ólíklegt, að
hann hefði verið nægilega snarráður til uð
bregða fyrir > sig skotvopni undir þeim
kringumstæðum.
1 skugganum undir barði einu lágu fáein-
ir kassar í stafla. Það voru stórir vörukass-
ar, og var hver þeirra merktur “Chicago”.
Það var mjög einkennilegt, að sjá þessháttar
framleiðslu menningarlandanna hér á þess-
um stað. Það var eins og orðsending frá öðr-
um lieimi, er þau hefði þekt fyrir ævalöngu,
og sem þau, ef til vill, aldrei framar myndu
augum líta. Það var ofurlítil minning frá
þeim heimi, er þau höfðu látið að baki sér.
“Það er eflaust niðursuða,” mælti Bel-
mont,
“Og það hafa þeir eflaust tekið úr skonn-
ortunni, sem sökk í storminum,” mælti
Giles.
Belmont kinkaði kolli. Auðvitað var þetta
stuldur. — Hann stóð í djúpum hugsunum
og var mjög alvarlegur á svipinn. Hann var
að brjóta heilann um, hvernig liggja myndi
í lieimsókn sjóræningjanna hingað til evjar-
innar, og svo þessu, sem þeir liöfðu skilið
eftir. Það gat litið út, eins og ræningjarnir
hefðu farið einhvern leiðangur með það fyr-
ir augum, að koma liingað aftur. Þesis vegna
hefðu þeir skilið tvb menn eftir — ef til vill
fleiri, en samt hélt hann að þeir væru aðeins
tveir — til þess að gæta kassanna. og ef-til
vill til að taka á móti öðrum ránsfeng, er
þangað kynni að koma.
Eitt var að minsta kosti ábyggilegt, og
það var, að eigi myndi verða langt að bíða
þess, að ræningjarnir kæmu aftur — ef til
vill kæmu þeir aftur þegar í dag eða á
morgun.
Belmont varð æ ljósara og ljósara, hvílík
liætta þeim stafaði af svertingjanum. Kæmu
sjóræningjarnir aftur, og svertinginn næði
fundi þeirra, mundu þeir fá vitneskju um, að
hvítir menn væru á eynni og svo mundi verða
þaulleitað endanna á milli. Og hvað sem
]>essu liði, svo stafaði greinileg hætta af
nærveru svertingjans. Hann var vopnaður
og gat, livenærsem vera skyldi, skotið á þau
úr leyni. Tilraun hans í þessa átt rétt áðan,
sýnd þetta greinilega.
Belmont skýrði Giles rækilega frá þessu,
og sagði lionum í stuttu máli, livað nú væri
að gera. (Framh.)
PROFESSIONAL CARDS
DR. B. J. BRANDSON
216-220 Medical Arts Bldg.
Cor. Graham og Kennedy Sts.
Phone 21 834 — Offlce tlmar 2-3
Heimili 776 VICTOR ST.
Phone 27 122
Wlnnipegr, Manitoba
Símið pantanir yðar
Roberts Drug Stores
Limited
ÁbygRÍlegir lyfsalar
Fyrsta flokks afgrreiðsla.
Níu búðir — Sargent and
Sherbrooke búð—Sími 27 067
H. A. BERGMAN, K.C.
íslenzkur lögfrœSingur
Skrifstofa: Room 811 McArthur
Buildlng, Portage Ave.
P.O. Box 1656
PHONES 95 052 og 39 043
DR. O. B. BJORNSON
216-220 Medical Arts Bldg.
Cor. Graham og Kennedy Sts.
Phone 21 834 —Office tlmar 2-3
Heimill 764 VICTOR ST.
Phone 27 586
Winnip>)g, Manitoba
Drs. H. R. & H. W.
TWEED
Tannlœknar
406 TORONTO GENERAL
TRUST BUILDING
Cor. Portage Ave. og Smith St.
PHONE 26 545 WINNIPEG
W. J. LINDAL, K.C. og
BJORN STEFANSSON
tslenzkir lögfrœðinoar
325 MAIN ST. (á öCru gölfi)
Talslmi 97 621
Hafa einnig skrifstofur aö Lundar
og Gimli og er þar aö hitta fyrsta
miövikudag I hverjum m&nuöl.
DR. B. H. OLSON
216-220 Medical Arts Bldg.
Cor. Graham og Kennedy Sts.
Phone 21 834 — Office tímar 3-6
Heimili: 5 ST. JAMES PLACE
Winnipeg, Manitoba
DR. J. STEFANSSON
216-220 Medical Arts Bldg.
Cor. Graham og Kennedy Sts.
Phone 21 834
Stundar augna, eyrna, nef og
kverka sjúkdóma.—Er aö hitta
kl. 10-12 f. h. of 2-5 e. h.
Heimili: 638 McMILLAN AVE.
Talsími 42 691
Dr. P. H.T. Thorlakson
205 Medical Arts Bldg.
Cor. Graham og Kennedy Sts.
Phones 21 213—21 144
Heimili 403 675
Winnipeg, Man.
DR. A. BLONDAL
602 Medical Arts Building
Stundar sérstaklega kvenna og
barna sjúkdóma. Er að hitta
frá kl. 10-12 f. h. og 3-5 e. h.
Office Phone 22 296
Heimili: 806 VICTOR ST.
Slmi 28 180
Dr. A. B. Ingimundson
Tannlœknir
602 MEDICAL ARTS. BLDG.
Sími 22 296 Heimilis 46 054
DR. A. V. JOHNSON
tslenzkur Tannlœknir
212 CURRY BLDG., WINNIPEG
Gegnt pósthúsinu
Sími 96 210 Heimilis 33 328
A. S. BARDAL
848 SHERBROOKE ST.
Selur llkkistur og annast um út-
farir. Allur útbúnaður sá bezti.
Ennfremur selur hann allskonar
minnisvarða og legsteina.
Skrifstofu talslmi: 86 607
Heimilis talsími 501 562
A. C. JOHNSON
907 Confederation Life Bldg.
Winnlpeg
Annast um fasteignir manna.
Tekur að sér að ávaxta sparifé
fðlks. Selur eldsábyrgð og bif-
reiða ábyrgðir. Skriflegum fyrir-
spurnum svarað samstundis.
Skrifst.s. 96 757—Heimas. 33 328
J. T. THORSON, K.C.
tslenzkur löofræðingur
Skrifst. 411 l’ARIS BUILDING
Phone 96 933
J. RAGNAR JOHNSON
B.A., LL.B., LL.M. (Harv).
islenzkur lögmaður
Ste. 1 BARTELLA CRT.
Heimasími 71 753
G. S. THORVALDSON
B A„ LL.B.
Löofrœðingur
Skrifst.: 702 CONFEDERATION
LIFE BUILDING
Main St., gegnt City Hall
Phone 97 024
E. G. Baldwinson, LL.B.
tslenzkur lögfrasðingur
808 PARIS BLDG., WINNIPEG
Residence
Phone 24 206
Office
Phone 96 635
Dr. S. J. Johannesson
stundar lækningar og yfirsetur
Tíl viðtals kl. 11 f. h. til 4 e. h.
og frá kl. 6-8 aö kveldinu
632 SHERBURN ST.-Slmi 30 877
G. W. MAGNUSSON
Nuddlœknir
41 FURBY STREET
Phone 36137
s
Slmiö og semjiö um samtalstima
J. J. SWANSON & CO.
LIMITED
601 PARIS BLDG., WINNIPEG
Fasteignasalar. Leigja húa. Ot-
vega peningalán og eldsábyrgö af
öllu tagi.
Phone 94 221