Lögberg - 09.01.1936, Page 3

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 9. JANÚAR, 1936
o
vináttu viS frumbyggjana, þar til að
þeir voru alt í einu og af óskiljan-
legum ástæÖum ákærSir fyrir töfra-
brögS og strádrepnir, aS undan-
skildum f jórurn karlmönnum, tveim-
ur drengjum og einu stúlkubarni,
sem Indíánahöföinginn hefði sjálfur
náSaS nteS sérstakri viShöfn.
Hvort þessi telpa hefir veriS
.Virginia Dare, er gáta, sem aldrei
verSur ráSin.—Lesb. Mbl.
Kyngi í mönnum
Konungar, slíáld og
galdramenn.
Eftir prófessor v. Hamel
Ef hlutirnir í náttúrunni fela
kyngi í sér í ólíkum störfum, þá
einnig mennirnir. ViS ræSum nú
urn þá flokka manna, sem eru eftir
*
eðli sínu magnaoir á hærra stigi en
hinir. MeSal þeirra eru fjölkyngis-
menn, konungar, skáld og fleiri. Enn
eru allmargir einstaklingar sem eiga
einhverja gáfu, t. d. skygni eSa spá.
dómsgáfu, sem aSgreinir þá frá al-
menningnum. Þvílíkar gáfur lúta
beinlínis magni mannsins og eru þær
algengar; þykir óþarfi aS tilgreina
dæmi um þær úr sögunum. En
eftirtektarvert er, aS Germanir,
mörgum öldum áSur en sögurnar
urSu til, höfSu sömu trú á spádóms-
gáfu einstakra kvenna. Alkunn er
sagan, sem Tacítus hefir um Velledu
spákonu; og aS fleiri áttu viS þetta
starf, sýnir leirkersbrot, sem fanst
í Egyptalandi meS nafn ristiS á þaS:
Walaburg Sibylla, þ. e. Valbjörg
spákona. Spádómsgáfan stendur aS
sjálfsögSu í nokkru sambandi viS
draumana, og í fornöld, eins og á
síSari tíma, var álitiS óeSlilegt fyrir
mann aS vera ódreyminn. Um Har.
ald konung svarta segir Heims-
kringla, aS honum þótti undarlegt
aS hann dreymdi aldrei; þessvegna
leitar hann ráSa hjá Þorleifi hinum
spaka, hvaS aS þvi myndi gera mega.
Og aS í þessu tilliti sé aSstaSa kon-
ungs og almúgans sú sama, sjáum
viS í þættinum um Harald konung
Gilla, sem læknaÖi dreng og eignaÖi
sjúkdóminn því, aS drengurinn hafSi
mist draumgáfuna. I mönnum, sem
eru sérstaklega gáfaSir í þessa átt,
er í raun og veru ekki nein yfirnátt-
úrleg gáfa til, heldur bara náttúr-
legt magn á hærra stígi en vant er.
Um þá menn, sem trúÖu á mátt
sinn og megin, er alveg sama aS
segja. Þeim virSist þaS magn, sem
þeir ráSa sjálfir, standa hæst. Af
þessu leiSir, aS þessi trú er ekki ný-
breytni; þvert á móti, hún er forn.
ÞaÖ er misskilningur aS líta á þessa
menn eins og nýtízkulega frihyggju.
menn. Athugum bara þaÖ sem
bræSur tveir og þrjátíu liÖsmenn
þeirra segja viS Ólaf konung helga,
þegar konungur spyr, hvort þeir séu
kristnir eSa heiSnir menn: “Gauka-
í’órir svarar,” segir í Heimskringlu,
aS hann var hvorki kristinn né
heiSinn — höfum vér félagar engan
atrúnaS en trúum á okkur og afl
okkar og sigursæld.” OrSiS “sigur-
s®ld ’ ber ótvírætt vitni um náttúru
Þúar þeirra, því hún er gáfa, sem
er manni ekki sjálfráS. — Arnljótur
Gellini sækir einnig fund Ólafs
koungs og segir, aö hingaÖ til hafi
hann trúaÖ á mátt sinn og megin,
en nú ætti hann aS trúa á konung.
h*etta er trúarbylting, sem er óhugs.
andi nema í þeim, sem eru fornir í
skaPÍ. Merkilegt er þaÖ, sem Land-
oámabók segir um Hall á Múla í
æiruvogi og fööur hans Þóri goS-
ausan: “Þeir feSgar vildu ekki
l°ta og trúSu á mátt sinn.” Hér
er beinlínis mótsetning: Þessir
menn halda, aÖ óþarft sé aS styrkja
s|n Vern RuÖ meS því aS blóta, og
y^rkja síSan sjálfa sig eftir tilhlut-
tn mUÖSins’ ^eir telja sig magnaSa
jr ek'ktar nt af fyrir sig. Þetta þýS-
en h ■' ^ ^eir neiti t'lveru guSsins,
Si r ex lata siS guSinn litlu skifta.
í'r Ur Jarl segir í Hákonarsögu
3’ aHir, sem trúa á mátt sinn
g 'uegin, signa full sitt Þór. Þeir
eru auSvitaS goSatrúnni ekki and-
v'g'r, en annars eru þeir sjálfir sér
n°glr. Hægt er aS skilja, aS Þór
var guSinn, sem stóS þeim næst, og
sem þeir vildu helzt taka sér til fyr.
irmyndar. ÓSinn er vanur aS glæSa
og knýja áfram magn sitt meS fjöl-
kunnugum ráSum og tækjurn, en
Þór færSist í ásmegin upp á eigin
spýtur, án neinna bragSa og án sér-
stakra ráSstafana. ÞaS segir hann
greinilega i hótunum sínum viS ána
Vimur, sem bannar honum innför í
Jötunheima: “Veiztu, ef þú vex—
aS þá vex mér ásmegin—jafnhátt
upp sem himinn.” Þór er guSinn,
sem trúir á mátt sinn og megin, meS
sama hætti og þeir menn, sem enn
hafa slíkan fornan trúnaS. MagniÖ,
sem býr í þeirn, láta þeir sér nægja.
Þar sem gáfur manna eru meS
ýmislegu rnóti, og starf tiltekinna
flokka í þjóSfélaginu heimtar sér-
staka hæfileika, komast menn aS
þeirri niSurstöSu, aS i meSlimum
þessara flokka sé kyngi hrúgaS sam-
an i stórum gnóttum. í þeirra tölu
eru t. d. læknar. ViÖ getum skift
þeim í tvo flokka, án þess þó aS
hægt sé aS aSgreina þá nákvæmlega
hvorn frá öSrum. Þar eru læknar
sem brúka grös og binda sár manna;
þetta er starf, sem sérstaklega kven.
fólkiÖ er riSiÖ viS. En hinir lækna
sjúklinga sína meS kröftum, sem
persónan sjálf gefur frá sér.
Textarnir láta oft í ljós, aS jafn-
vel í þeim fyrnefnda flokki, sem er
vísindamönnum síSari tíma skyld-
ari, vantar ekki gjörsamlega frum-
legan átrúnaS á kyngi eSa mátt og
megin snillingsins. ÞorvarSur lækn.
ir í VopnfirÖingasögu bindur sár
manna, og græSir jafnvel sár Þor-
kels Geitissonar, sem engum hafSi
tekist áSur; bóndinn gefur honurn
í þóknunarskyni hest og silfurhring.
.Var hann þar sjö nætur og batnaSi
bónda dag frá degi, segir sagan um
bann, og er eins og hún eigni árang-
urinn einhverjum dularfullum krafti
ÞorvarSs. Gefjun sem bindur um
sár Grims í Droplaugarsonarsögu
heitir “in f jölkunnuga,” og konan
sem græSir sár Grettis, er dóttir
Hallmundar stigamanns og tröllsleg.
Hver er kallaÖur góSur læknir í
fornöld? “Bessi bindur nú sár Þor-
móSar, því aS hann var læknir góS-
ur,” sem segir i EóstbræÖrasögu.
Eftir því sem sagt var hafa menn
aS öllum líkindum 'trúaS á magn
hans.
Einkennileg blöndun af grasa-
fræSi og fjölkyngi kenuir i ljós í
Fjölnismálum: “Lyfjaberg þaÖ
heitir, — en þaS hefir lengi veriS
—sjúkuin og sárum gaman; — heill
verSur hver — þótt hafi árs sótt—
ef þaS klífur kona.”
Læknisávísanir í Hávamálum eru
ekki síSur meS tvennu móti, sem
Reichborn Kjennerud hefir sýnt
fram á í 40. bindi Arkivs, f. n. F.
ViS náttúrleg meSöl eiga ráSin aS
taka “eik viS abbindi,” “eld viÖ sótt-
um” og sennilega “hvars þú öl
drekkur, kjós þú þér jarSarmegin,”
því mold stöSvar verkun eitursins i
öli. En l‘ax viS fjölkyngi, höll viS
hýrópi, heiptum skal mána kveÖja,”
þrátt fyrir nána sambandiÖ í vís-
unni viS hin ráSin, er tóm f jölkyngi.
Nú veröur hægt aS skilja, aS lækn-
ar hafa líka rúnir sínar: “Líknrún-
ar skaltu kunna, — ef þú vilt læknir
vera — og kunna sár aÖ sjá,” kveÖ-
ur í Sigurdrifumálum. Og í sama
EddukvæÖi biSur Sigurdrífa um
“læknishendur, meSan hún lifir”;
trúin aS þær létta barnsburöinn, er
víSa kunn og ævagömul.
Fjölkunnugir menn eru sérflokk.
ur, sem á þann hæfileika aS vekja
hulda krafta. Sökum þess standa
þeir á hærra stígi en aSrir menn, út
af fyrir sig, en eru þeim ekki frá-
brugSnir eftir eSli. Starf þeirra er
ekki svivirSilegt.
Ásatrú hafSi lagaÖ sig eftir kyngi-
trú og ÓSinn var allra manna fjöl-
kunnugastur. Enda er tilgangurinn
ekki nauSsynlega vondur. AÖferÖ-
inni skiftum viS í tvent: Önnur er
sú, er galdramaÖurinn vekur upp þá
krafta, sem hann ætlar'aS beita, og
hin aS hann snýr þeim í þá átt, sem
hann ákveÖur, t. d. til íormælingar
eSa til spásagnar. Hér er aS sjálf-
sögSu hlutverk orSsins mikilvægast,
en meS einhverjum hætti verÖur nýj.
um skaniti af kyngi bætt viS. Gull
epli ISunnar eru mögnuS sem ávext-
ir, en menn létu magn gullsins koma
i víÖbót. Sumar aÖferÖir eru sér-
staklega merkilegar vegna grund-
vallarhugmyndarinnar, sem kernur
þar i ljós.
ÞaS, sem viS höfum kallaÖ sam-
úSarkyngi, er sprottiS af þeirri
hugsun, aS viS getum neytt náttúr-
una til aS herma eftir okkur, svo
framarlega sem viÖ gætum þess aÖ
fordæmi okkar sé nægilega magnaÖ.
liragSiS er kunnugt um allan heim.
! A Indlandi taka menri brúSu og hella
vatni á hana meS mikilli viShöfn í
því skyni aS fá rigningu. BrúSan
táknar anda jarÖarinnar og viShöfn.
in magnar fordæmiS. SvipaÖan til-
gang hafSi galdrakonan Gró i Vatns-
dælasögu, þegar hún tókst á hend-
ur aS eySileggja bæ óvinar sins. Hún
horfir upp í fjalliS til þess aS heilla
i þaS meS augunum. Hún veifir dúki
j þeim, sem hún hafSi hnýtt í gull
mikiS, er hún átti. MeS því tilkynn-
ir hún fjallinu, aS þaÖ á einnig að
setja sig í- hreyfingu. En þar sem
i hún hnýtir gull í klútinn og ekki
! bara grjót, eins og flestar galdrakon-
ur gera í slíkum tilfellum, þýSir, aS
hún magnar aÖferSina meS hinni
sterkustu kyngi. Árangurinn er, aS
aurskriSa hleypur á bæinn og allir
rnenn deyja.
En fyrirfram hafSi Gró tekiS
annaS til bragSs. Hún gekk rang-
sælis um húsin. Þessi athöfn, sem
J var tiS á Norðurlöndum eins og víða,
I er ekki beinlínis samúðarkyngi, held-
; ur eftirlíkingarkyngi, sem er hinni
j skyld en einnig aS sumu leyti gagn-
j stæS. Galdra maðurinn líkir eftir
; einhverri hreyfingu, sem hann æskir
; aS eigi sér staS í heiminum. MeS
því yfirfærir hann hana inn á sitt
eigiS starfssviS og ræður þannig af.
I leiðingunum. Þegar hann gengur
I rangsælis kring um húsið, er tilefn-
iÖ að gera hlé á heimsskipulaginu aS
því er snertir þennan eina staS.
Sólin ræður heimsskipulagi, sem
ei í nánu sambandi viS rás hennar.
Völuspá lýsir hinni upprunalegu ó-
reglu í heiminum, með þeim orðum,
aÖ "sól þaS né vissi, hvar hún sali
átti,” og þegar Æsir ætla aS koma
lagi á tilveruna, þá er aSferSin sú, aS
þeir aSgreina dag frá nótt meS því
aS gefa cleildum dagsins nöfn. Væri
rás sólarinnar snúiS viS, myndi
skipulag heimsins mikla liÖa undir
lok. Og þaS er einmitt þaS, sem
galdramaÖurinn óskar sér, því þá
munu vilji og kyngi hans ráða. Nú
verSur hann aS láta sér nægja aS
koma því til leiðar á litla starfssviS.
inu sínu. ÞaS táknar gangurinn
rangsælis um hús. HúsiS verSur
meS því leyst úr heimsskipulaginu
og er nú einangraS á fjölkunnugan
hátt. Máttur galdramannsins er nú
ótakmarkaSur á þeim staS.
SeiSur er einkennilegasta dæmi
þess, hvernig kraftarnir eru vaktir
upp. Honum er ekki beitt i neinum
sérstökum tilgangi, öSrum en þeim,
að skapa hagkvæmustu ástæSurnar
fyrir verkun kynginnar. ViShöfnin,
sem fylgir seiðinum, eins og t. d.
Eiríks saga rauÖa lýsir henni, sýnist
kynleg í fyrstu, en gætum viS nánar
aS, þá eiga öll töfur sem völvan not-
ar, aS stuðla að myndun frjósams
jarðvegar. ÞaS mesta kemur úr
dýraríki og felur af þeirri ástæðu
kyngi í sér. Jafnvel völvan sjálf
verður mögnuð, því til matar eru
henni búin hjörtu úr allskonar kvik-
indum. SkjóSupungar, sem forn-
fræðingar hafa fundið, staðfesta
aS sumu leyti vitnisburð sögunnar.
Loks eru VarSlokur kveðnar. MeS
öllu þessu nær spádómsgáfan hæsta
þroskastigi sínu.
Spurningin er eftir, hverja þýS-
ingu töfratækin hafa hvert um sig.
Úr henni verður ekki leyst, án þess
aS rannsaka samtímis gildi sömu
hlutanna i lækningum í fornöld. AS
svo miklu leyti sem um efni úr dýra-
riki er aS ræða, skal afstaSa dýranna
ýfirleitt koma til greina. Óneitanlegt
samband er til milli töfrabragSa og
forntrúar um dýrin. Sýnt hefir ver.
iS fram á þaS, aS af öllurn dýrum
var hesturinn mikilvægastur í kyngi-
trú fornmanna. En hann er þaS
j líka í töfrum. Frægasta dæmiS er
níSstöng Egils, sem merkileg grein
hefir veriS skrifuS um af Krause í
Beitráge zur Runenforschung. Til-
J efni stangarinnar er aS eggja land-
vættir á aS reka Eirík og Gunnhildi
úr landinu, sem Egill segir í for-
mála sínum. MeS orSum og rúnum
ákveSur hann starfið, sem stöngin
■skal vinna fyrir hann, og áttina, sem
hún skal beita áhrifum sínum í. En
áSur en þetta verk hefst, þarf stöng-
in aS vera mögnuS: án þess áorkar
hún *ekki neinu. í því skyni setur
Egill hrosshöfuð upp á hana og snýr
því inn á land. Krause bendir í
þessu sambandi á rúnristingu í Roes,
á henni er hestur; og rúnirnar, sé
skýring hans rétt, þýÖa þetta: JóS.
inn Oddur rak. AÖ líkindum var
hesturinn aS reka óvini á burt, en
ekki er hægt aS álykta hvort hann
ætti aS framkvæma þaS beinlínis eða
eftir tilhlutun landvættanna.—Hins-
vegar segir Egill greinilega, aS
hrossahöfuSið skal láta landvættir
fara villur vega, þangaS til þær hafi
rekiS konungshjónin úr landi. Enda
eru tilfellin ekki svo algjörlega lík,
og Krause fullyrðir; og fyrir skiln-
íngu okkar á aðstöSu hestsins í trú-
arbrögSum fornmanna, er níSstöng-
in mikilvægari en rúnaristingin.
Egill treystist ekki aS leggja for-
mælingu sina beinlínis á landvættir;
í undirmeSvitund sinni hefir hann
efast um, hvort máttur hans nái svo
langt. En hann er þess viss, aS
hann getur beitt hestinum í hverja
átt sem hann vill. MeÖ honum nær
hann aftur á móti vættunum á vald
sitt, þar sem hestur er málsvari
menningar, en landvættir eiga viS
ótamda náttúruna. ÞaS er varla
hæg't aS finna eins greinilegt dæmi
um hiS nána samband forneskju við
forna trú. NiSstöngin t. d., sem
Jökull Ingimundarson reisir Finn.
boga hinum ramma, á fyrir engan
mun eins samsetta og djúpa þýðingu.
Á hana var skorið karlshöfuð, sem
er sett á merarbrjóst, og tvítekur í
efnislegri mynd, þaÖ sem hafði áSur
verið sagt meS orSum, aS Finnbogi
hefði heldur merarhug en manns.
—Lesb. Morgunbl.
LEIÐARVISIR
lianda ókvcentum mönnum.
Janúar-brúður verður hyggin hús-
móðir og blíSlynd.
Febrúar-bniður verSur ástúÖleg eig-
inkona og góS móðir.
Mars-brúður v e r S u r hávaðasöm
skrafskjóða og rifrildissöm.
Agríl-brúður verður óstöðuglynd,
fávís, en snotur.
Maí-brúður verSur snoppufriS, blíS-
lynd og ánægð.
Júní-brúður verSur bráSlát og örlát.
Júlí-brúður verður uppstökk, en
fögur.
Ágúst-brúður verSur skapgóS og
framtakssöm.
September-brúður verSur lítillát,
ástsæl og dugleg.
Október-brúður verður fögur, ást-
úðleg, en afbrýðissöm.
N óvember-brúður verður örlát,
hjartagóS, en kærulaus.
Desember-brúður er yndisleg, nýj-
un&agjörn, töfrandi, en eyðslu-
söm.
—SamtíÖin.
SAMTÍÐIN• STUNDUM
SKAMMSÝN
í bænum Grimstad í Noregi stend
ur enn húsiS, sern Ibsen bjó í, þega
hann reit fyrsta leikritiS sil
“Catilina.”
ÞaS er litið einlyft timburhú:
sem á döum Ibsens var lyfjabúl
Sjálfur var Ibsen lyfjasveinn þa
og lifði viS sult og seyru. I fr:
stundum sínum dundaði hann viS a
teikna og mála en brátt varð þa
honum ónógt, hann dreymdi um a
“vekja NorSurlandabúa” og “steyp
harðstjórum” í anda byltingafo:
ingjanna frá 1848. Enginn útge
andi fékst til aS líta viS “Catilina
svo Ibsen gaf leikritiS út sjálfi
meS hjálp vinar síns. ÞaS fékk a
leita dóma, en Ibsen var ekki á þ
aS gefast upp. í hvitasunnuleyfin
skrifaði hann nýtt leikrit, sem kom
inn á “senima.” Úr því fór aS gan|
bétur.
Gamla lyfjabúSin í Grimstad 1
nú varSveitt sem þjóSar-minni
inerki um skáldkonunginn Ibsen.
Business and Professional Cards
PHYSICIANS emd SURGEONS
1 DR. B. J. BRANDSON 216-220 Medical Arts Bldg. Cor. Grahaœ og Kennedy Sts. Phone 21 834—Office timar 2-3 Heimili 214 WAVERLEY ST. Phone 403 288 Winnipeg, Manitoba DR. B. H. OLSON 216-220 Medical Arts Bldg. Cor. Graham og Kennedy Sts. Phone 21 834--Office tímar 4.30-6 Heimili: 5 ST. JAMES PLACE Winnipeg, Manitoba
*
DR. J. STEFANSSON 216-220 Médical Arts Bldg. Talsími 26 688 Stundar augna, eyrna, nef og kverka sjúkdóma.—Er aC hitta kl. 2.30 til 5.30 e. h. Heimili: 638 McMILLAN AVE Talsimi 42 691 J Dr. P. H. T. Thorlakson 206 Medlcal Arts Bldg. Cor. Graham og Kennedy Ste. Phonee 31 213—21 144 Res. 114 GRENFELL BLVD. Phone 62 200

Dr. S. J. Johannesson ■ G. W. MAGNUSSON
Nuddleeknir
ViCtalstlmi 3—5 e. h. 218 Sherburn St.~Sími 30 877 41 FURBY STREET Phone 36 137 Slmið og semjið um samtalstfma

- DR. E. JOHNSON 116 Medical Arts Bldg. Cor. Graham og Kennedy St. Talsími 23 739 Viðtalstfmar 2-4 Heimili: 776 VICTOR ST. Winnipeg Slmi 22 168
BA RRISTERS, SOLICITORS, ETC.
H. A. BERGMAN, K.C. lslenzkur lögfrœOingur Skrifstofa: Room 811 McArthur Building, Portage Ave. P.O. Box 1656 PHONES 95 052 og 39 043 J. T. THORSON, K.C. Islenzkur lögfrœðingur 801 GREAT WEST PERM. BLD. Phone 92 755
DRUGGISTS DENTISTS
DR. A. V. JOHNSON Isienzkur Tannlœknir Drs. H. R. & H. W. TWEED Tannloeknar
212 CURRY BLDG., WINNIPEG Gegnt pðsthúsinu Sími 96 210 Heimilis 33 321 406 TORONTO GENERAL TRUSTS BUILDING Cor. Portage Ave. og Smith St. PHONE 26 545 WINNIPEG

DR. T. GREENBERG Dentist
Hours 10 a. m. to 9 p.m.
PHONES: Office 36 196 Res. 51 456
Ste. 4 Norman Apts. 814 Sargent Ave., Wlnnlpeg
BUSINESS CARDS
A. S. BARDAL 848 SHERBROOKE ST. Selur lfkkistur og annast um flt- farir. Ailur fltbúnaður s& beztl. Ennfremur selur hann allskon&r minnisvarSa og legsteina. Skrlfstofu talslmi: 86 607 Helmilis talslmi: 501 562 J. J. SWANSON & CO. LIMITED 601 PARIS BLDG., WINNIPEG Fasteignasalar. Leigja hús. Ot- vega peningalán og elds&byrgð af öllu tægi. Phone 94 221

A. C*. JOHNSON 9 07 CONFEDERATION LIFB BUILDING, WINNIPEG Annast um fasteignir manna. Tekur aS sér aS &vaxta sparifé fólks. Selur elds&byrgS og bif. reiða &byrg8ir. Skriflegum íyrir- spurnum svaraS samstundis. Skrlfst.s. 96 7 57—Heimas. 33 328 C. E. SIMONITE TLD. \DEPENDABLE INSURANCE SERVICE Roal Estate — Rentals V Phone Office 9 5 411 806 McArthur Bldg.

HANK’S BARBER AND BEAUTY SHOP 251 NOTRE DAME AVE. 3 inngöngum vestan við St. Charles Vér erum sérfræBingar I öllum greinum hárs- úg andlitsfegrunar. Allir starfsmenn sérfræðingar. SÍMI 25 070 REV. CARL J. OLSON Umboðsmaður fyrir NORTH AMERICAN LIFE ASSURANCE FÉLAGIÐ &byrgist Islendingum greið og hagkvæm viðskifti. Office: 7th Floor, Toronto General Trust Building Phone 21 841—Res. Phone 37 769
HÓTEL 1 WINNIPEG
ST. REGIS HOTEL 285 SMITH ST„ WINNIPEG pœgilegur og rólegur bústaóur i miðbiki borgarinnar. Herbergi 3.2.00 og þar yflr; me8 baðklefa 33.00 og þar yflr. Ágætar máltlðlr 40c—60c Free Parking for Guests THE MARLBOROUGH SMITH STREET, WINNIPEG "Winnipeg's Doien Tovm HoteF 220 Rooms with Bath Banquets, Dances, Conventlons, linners and Functions of ali klnda Coffee Bhoppe F. J. FALL, Manager

Corntoall Jfyottl SEYMOUR HOTEL
Sérstakt verð & viku fyrir n&mu- og fiskimenn. Komið eins og þér eruð klæddir. J. F. MAHONEY, framkvæmdarstj. MAIN & RUPERT WINNIPEO 100 Rooms with and without bath RATES REASONABLE Phone 28 411 277 Market ðt. C. G. Hutchison, Prop. PHONE 28 411