Lögberg - 20.12.1945, Blaðsíða 16

16
LÖGBERG, FIMTUDAGINN, 20. DESEMBER, 1945
Tveir listamenn
Það var kaldan nóvemberdag.
— Trén í Luxembourggarðinum
voru köld og blaut eftir regnið.
FYanz Doncher málari var þar á
gangi. Hann gekk gætilega til
þess að forðast pollana, og var
niðurlútur. Hann horfði á föllnu
laufblöðin er svámu á pollunum.
Málarinn var þungt hugsandi og
óglaður.
Skyndilega var klappað á öxl
hans. Hann sneri höfðinu svo
hann sæi hver það hefði gert.
Leiðindasvipurinn hvarf af and-
liti Franz, og hann mælti bros-
andi:
—Kæri meistari, það gleður
mig að sjá yður.
— Sama segi eg, svaraði
Barclay 'listmálari. — Hvernig
líður yður, Franz Doncher?
'— Illa, blátt áfram illa, svar-
aði Franz. En hann sá sig um
hönd og gerði sér upp kæti. —
Jæja, það er nú fullmikið sagt.
En útlit hans ber ekki vott um
velgengni eða lífsánægju. — Nei,
nei, Doncher! Þér megið ekki
missa kjarkinn. Það er máske
lægð yfir lífi yðar í bili, leysing.
Jú, eg þekkti þetta. En sá dagur
mun upp renna að þér komist
hátt. Þér hafið mikla hæfileika.
—Hvaða gagn hefi eg af þeim?
ansaði Franz.
— Hæfileikar efla sjálfstraust.
— Sjálfstraust! Eg hefi ekki
trú á sjálfum mér.
— Eg vil ekki heyra þetta
þvaður. Eg veit að eg hefi hæfi-
leika. Eg trúi að mér gangi alt
að óskum, og mér verður að
þeirri trú.
—Þér, það er annað mál. Þér
eruð snillingur. En eg er . . .
— Við skulum þúast. Við þú-
uðumst, er þú varst í skóla hjá
mér. Þú mátt ekki vera svona
yfirlætislaus og vonlaus, eins og
þú nú ert. En það eru nú ein-
kenni listamanna að vera ó-
ánægðir með verk sín. Það veit
eg. Þú skalt halda sýningu. Það
sér enginn neitt frá þinni hendi.
Miklu íélegri málarar en þú
halda sýningar. Þeir ryðja sér
braut til fjár og frama með
frekju. Þú sk'alt mála og mála,
sýna ög vekja athygli. Gagnrýni
færðu. En gagnrýni vekur at-
hygli!
Franz gekk álútur eins og af-
brotamaður. Hann kom sér ekki
til að segja að hann væri svo
peningalaus að hann gæti ekki
keypt téreft og liti. Hann var
bláfátækur. Hann hafði látið
kaupmenn og bakara fá málverk
fyrir fáar krónur til þess að
borga með skuldir. Og hann gat
ekki keypt nauðsynleg meðul
handa konu sinni, sem var veik.
Hann skuldaði lyfsalanum.
— Komdu á morgun upp á mál-
arastofuna mína, mælti Barclay.
— Taktu tvö málverk með þér.
Eg mun hafa útvegað kaupanda
að þeim. Eg mun stappa í þig
stálinu, koma sjálfstraustinu inn
í þig-
Franz var glaður á heimleið-
inni.
Hann fór að athuga öll málverk
sín er heim kom. Þau voru'um
20. Hann var margar klukku-
stundir að velja þessi tvö. Annað
var: “Frá bökkum Marnefljóts-
ins,” hitt hét: “Snjór yfir Fon-
tainebleau.”
—Býsna gott, býsna gott, mælti
Barclay, er hann sá þessi ágætu
málverk. — Þú kannt að halda á
málarapensli. Vertu viss, þú
kemst áfram. Þess verður ekki
langt að bíða.
Barclay fann lítið að mynd-
unum. Gagnrýni hans var mjög
vingjarnleg. — Aðeins smámunir
sem hefði mátt hafa öðruvísi,
mælti hann.
Franz hlustaði hugfanginn á
ráð meistarans.
Hann var honum innilega
þakklátur. Þessi mikli meistari
rétti honum hjálparhönd, það
mundi verða honum dýrmætt.
Franz horfði aðdáunaraugum á
vinnustofuna og alt það, sem þar
var. Húsgögnin voru útskorin,
dýr og fögur. Hann ákvað að
eignast einhverntíma fagra
vinnustofu sjálfur. Það gæti
hann eftir að hann væri orðinn
frægur málari.
Er hann fór rétti Barclay hon-
um umslag og mælti: — í um-
slagi þessu er ritað nafn kaup-
andans að málverkunum.
Franz hraðaði sér heimleiðis.
í anddyrinu opnaði hann um-
slagið og þar var 1000 franka á-
vísun.
Glaður eins og drengur dansaði
hann inn til Rirette, og sveiflaði
ávísuninni yfir höfðinu.
Ungu hjónin héldu veislu
þennan dag fyrir sig. Ofninn
var kyntur, matvæli voru keypt,
skuldir borgaðar, léreft og litir
keyptir. Þau borðuðu og drukku
sæl sem börn, eða miljónamær-
ingar.
Þrem vikum síðar gengu þau
hjónin, Franz og Rirette, eftir
Rue de Boetie. Þau leiddust,
gengu hægt og litu í búðarglugg-
ana. Franz kom skyndilega auga
á tvö málverk í listaverkasölu-
búð, er var hinumegin á götunni.
Honum þótti málverk þau lík
málverkunum sem hann seldi
Barclay. Þau gengu yfir göt-
una. — Franz sá strax að þetta
voru málverkin hans. En á dá-
lítilli málmplötu stóð nafn
Barclays.
Málverkin höfðu verið látin í
gyltar umgerðir. Franz gekk
inn í búðina og spurði um verð
á málverkunum. 28,000 franka
hvor þeirra, svaraði afgreiðslu-
maðurinn.
— Eruð þér viss um hver hefir
málað þau? spurði Franz. — Já,
á því er enginn vafi. Meistarinn
sjálfur kom með þessi málverk
í byrjun þessa mánaðar. Franz
kvaddi. Hann komst naumast
út úr búðinni. Hann var mátt-
farinn af reiði. Þannig hafði
starfs- og stéttarbróðir hans leik-
ið á hann. Jú, Barclay var hon-
um framar að því leyti að hann
var meiri kaupmaður.
En eg hlýt að vera meiri mál-
ari en hann, hugsaði Franz, þar
sem hann selur mín málverk
undir sínu nafni. FYanz hafði
fengið sjálfstraust sitt aftur. Og
það hefir aldrei síðan skilið við
hann. Hann varð snjallari mál-
ari en Barclay.
Jóh. Sch. þýddi.
—Fálkinn.
Bjöllurnar
(Framh. af bls. 13)
sinni verið í vinnu? Nei, það var
veikur ómur frá bjöllum úr leir.
Það voru jólabjöllurnar, sem
hringdu. Nú heyrðist ómurinn
nær. Það voru bjöllurnar í loft-
bitanum, sem hringdu.
Sören hnippti í konuna sína.—
Alma, Alma . . . við verðum að
fara á fætur. Við verðum að
flýja húsið! — Það hrynur ann-
ars yfir okkur.
HCDECN DDDG STCCE 1
Chemist: D. Donner
731 WELLINGTON AVENUE SÍMI 28 221
£ Jóla- og Nýársóskir !
W<<<<<<<<<< <«!«<<<< <€<€<<'«'«!€!<!€<< ■<<«!<<«!€!€!«!«<«<« <€’«!« <€<«!< <«>«<€ <€<«!€<«!€<<!«'€'€<€<<!«'«<<*
í l
I
WEILLER & WILLIAMS
COMPANY, LIMITED
UNION STOCK YARDS
ST. BONIFACE, MAN.
Vér grípum þetta tœkifæri til að flytja hinum íslenzku við-
skiftamönnum vorum hugheilar hátíðakveðjur. Við þökk-
um viðskiftin á undangengnum árum og væntum þess að
geta veitt ykkur greiða og góða afgreiðslu í framtíð. Hafið
hugfast, að vér veitum smáum gripasendingum nákvæm-
lega sömu skil og þeim, sem stærri eru.
WILLIAM J. McCOUGAN, Manager
•Mk»»»k»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»>,»»»»»»»»»»«
«««««««««««««««««««««««<€««<€««««««««««««««<€«««<<««««««
I
(
i
f
I
f
Gleðileg jól og gott
og auðnuríkt nýár
Þess óskum við innilega öllum vorum
íslenzku vinum. Vér höfum orðið þeirra
forréttinda aðnjótandi að eiga viðskifti
við íslenzka fiskimenn yfir lengsta tímabil
í sögu Manitoba-fylkis. Þökk fyrir dreng-
lund alla og vinsemd.
1
I
ARMSTRONG - GIMLI
i FISHERIES LIMITED
C. E. FINLAY, forstjóri
En ekkert skeði. Konan hans
sagði ekkert, en fór á fætur og
flutti sig inn í stofuna. . . .
Ljós brann þar inni. Hver
hafði kveikt það ljós? Stóll hafði
verið fluttur að borðinu, og á
borðinu stóð barnið. — Metta
litla í hvítum náttkjólnum, og
barði í bjöllurnar með fingrun-
um, svo að þær hringdu. Og nú
fanst Sören ómurinn alls ekki
óviðfeldinn. Þegar hann sá barn-
ið þarna, eins og í þoku, vera að
leika sér að bjöllum, gleymdi
hann hræðslunni, sem hafði grip-
ið hann áður, já, hann gleymdi
líka aðvörun gamla mannsins, og
stóð þarna rólegur og hlustaði
hljóður á óminn, sem fylti hann
frið og sælu.
En hvað var þetta? Nú tók
Metta bjöllumar niður af bitan-
um, lyfti þeim varlega ofan af
naglanum, steig niður af borð-
inu og með bjöllurnar hringjandi
í hendi sér fór hún út úr stof-
unni, gegnum eldhúsið, opnaði
útidyrnar og þá var fagur sól-
skinsdagur fyrir utan, og Sören
mundi vel orð gamla mannsins:
—Þegar bjöllurnar hringja verð-
ið þið að yfirgefa húsið.
Ósjálfrátt elti hann barnið út,
en það staðnæmdist við litla
lyngþúfu skamt frá bænum-------
Svo hvarf myndin, barnið —
bjöllurnar og ljósið.
Hann vaknaði.
Það var komið undir morgun
— aðfangadags morgun. Hann
lá í rúminu sínu og konan hans
var við hlið hans og svaf vært.
Þetta hafði alt verið draumur.
Skrítið var þetta. Hann var alls
ekki dapur í bragði heldur í á-
gætu skapi. Hann sneri sér að
barninu. Metta lá í rúminu sínu
og steinsvaf. Og hann fór að hug-
leiða, að hún væri svo lítil, að
hún gæti alls ekki ýtt stól að
borðinu í stfounni go brölt upp
á það, og handleggirnir svo
stuttir, að hún gat ekki náð upp
í bitann. . . . Hann lá kyrr og
var að hugleiða drauminn.
Hann mintist ekkert á hann
við Ölmu; en um morguninn tók
hann barnið og lyfti því upp að
jólabjöllunum í bitanum. Litlu
hendurnar ýttu undir eins við
bjöllunum, svo að þær hringdu.
Veikur, hrjúfur ómur heyrðist
frá þeim, alveg sá sami sem hann
hafði heyrt í draumnum og hon-
um þótti sælt að heyrá hann.
Eins og í leiðslu fór hann út
með barnið á handleggnum,
sömu leið og hann hafði farið í
draumnum. Gegnum eldhúsið
og út að þúfunni.
Þetta var mildur aðfangadag-
ur. Sólin laugaði völlinn. Hann
hélt áfram að lyngþúfunni, þar
sem barnið hafði staðnæmst.
Hann kannaðist við staðinn.
Hann hafði verið að grafa þarna
fyrir nokkrum dögum, og skófl-
an hans lá þar enn. Ósjálfrátt
tók hann skófluna í lausu hönd-
ina, stakk henni niður. . . .
Það kom eitthvað hvítt upp á
skóflublaðinu. Hann athugaði
það nánar. Enginn vafi á að
þetta var kalk. . . .
Sören gekk inn og fór í frakk-
ann sinn. Fór svo til hreppstjór-
ans og spurði, hvort hann vildi
ekki líta upp eftir, því að hann
hefði fundið dálítið í jörðu. . . .
Hreppstjórinn fór með Sören
og þeir skoðuðu gryfjuna.
— Nei,'sagði hreppstjórinn, —
það er ekki kalk, það er mergill.
Sennilega er ágæt mergilnáma
hérna á landareigninni þinni.
Svo var þetta rannsakað nánar.
Það kom á daginn, að mergill-
inn lá svo grunt, að hægt var að
gera úr honum markaðsvöru.
Eign Sörens og Ölmu hafði vax-
ið um mörg þúsund krónur. . . .
Þetta var gjöf jólabjallanna til
ungu hjónanna.
Og eftir þetta dreymdi Sören
aldrei um klukkurnar í Wata-
waska-f j öllunum.
—Fálkinn.
. <C«««<C««««««««<€««<C«<C<C««*««1
Jóla og nýárskveðjur
| R. J. TTlercer
670-672 Sargent Ave.
DRY GOODS
MEN’S FURNISHXNGS
SKÓR OG STÍGVÉL
«i»»»»»»»»»»»»»»»»»a»»»»»»a
»««««««««««««««««««««««««««««««««««««««««««’C«««««t€!e!**
í «
8
1
2
1
*
I %
ImPERIAL OIL LIMITED óskar öllum ís-
lenzkum viðskiftavinum gleðilegra jóla og góðs $
og gæfuríks nýárs.
IMPERIAL OIL LIMITED
I
*»»»*»»»»»»»»»»»»»»»»»»»*»»»»*»»»»»»»»»»»»»»»»»»»s,»9,,i
o««««<c«««««««««««««««««««««««««««««««««««««««««le!e!eie’*1
Geo. Gilhuly óskar hinum mörgu íslenzku
viðskiftavinum sínum gleðilegra jóla
og farsæls nýárs.
QilRulij’s Druq Store
SELKIRK
MANITOBA
%
ifc»>l*»»»*»*»»»*»»»»»*»»»»*»l»»**St»»»»»»»»»»»2>i3t**»*s,*SlS>í
ÁN SKRUMS OG SKJALLS,
EN í FYLSTU EINLÆGNI —
Gleðileg Jól
OG
/
Gœfuríkt Nýár
LIMITED
Nafnið, sem táknar
TÍZKUSNIÐ — EFNISGÆÐI