Kirkjublaðið - 01.05.1893, Blaðsíða 14
94
nppeldinu, næst á eptir kærleikanum, segir Dr. Barnardo.
Unglingarnir laugast í köldu vatni á liverjum degi. Vinn-
an er allströng en um leið holl og við hæfi unglinganna.
Þau fá nægar saklausar skemmtanir. Söngur er einhver
bezta skemmtun barnanna. Fæðan er óbrotin en nægi-
lcg, rúmin eru hörð, klæðnaðurinn er grófur, en allt er
táhreint, og þessi vist er hollari en skólavistin í mörgum
skólum auðmannabarna. Drengirnir hafa þrennt til skipt-
anna, vinnuföt, betri föt i frístundum heima og spariföt og
er það einkennisbúningur. Svo er reglan mikil, að á fjórð-
ung stundar geta 400 sveinar í einum stærsta vinnusaln-
um haft fataskipti að öllu leyti og staðið þvegnir og
greiddir í fylkingu til að ganga út með kennurum sínum
til að sjá eða heyra eitthvað til gagns eða skemmtunar.
Það er ótrúlegt hvað »heimilunum« helzt vel á ung-
lingum, sem komið hafa stálpaðir og eru opt orðnir ótrú-
lega spilltir, þótt ungir 'sjeu að aldri. Náttúrlega fremja
þeir marga óknytti fyrst í stað, en kærleikurinn sigrar
fiesta. Það eru fáir, sem geta þverskallast við þeim orð-
utn dr. Barnardo: »Þú sjerð, vinur minn, að hjer er allt
gjört til þess að hjálpa þjer og gjöra þig að manni, þú
verður þá líka að reyna að hjálpa þjersjálfur, sjáist eng-
inn ávöxtur viðleitni vorrar verður þú að fara«. Þeir
vita hvað við þeira tekur verði þeir reknir burt, þeir
hafa reynt eymd spillingarinnar. Þessum unglingum, sem
dr. Barnardo hefir tekið við nokkuð stálpuðum, kemur
hann vanalega vestur um haf til Kanada, þegar þeir hafa lært
akuryrkju eða einhverja iðn sjer til framfæris, hann vill
ekki hleypa þeim aptur út í sollinn; alls er talið að 5,000
karlar og konur hafi farið frá »heimilunum« vestur, og
hafi flestallt það fólk gefizt vel. Dr. Barnardo heldur
spurnum fyrir um hin burtviknu fósturbörn sín og leið-
beinir þeim og hjálpar eptir megni, launa þau, sem þess
verða um komin, allopt fóstrið með fjegjöfum til stofnan-
anna.
í einum sal eru myndir af öllum fósturbörnunum, 2 af
hverju, önnur er tekin þegar barnið kemur, hin þegar
það fer. Það er ótrúleg breyting, ekki einungis á hinum
ytra búningi heldur og á svipnum. Þessir aumingjar