Kirkjublaðið - 01.01.1896, Blaðsíða 5

B
an og felur sig gæzlu hins góða hirðis, svo að ura hann
geta átt orð postulans: »Þjer voruð sem frávilltir sauð-
ir, en nú hafið þjer snúið yður til hirðis og biskups yð-
varra sálna* (I. Pjet. 2. 25). Já, leið oss, Drottinn, á
rjettan veg — tyrir þíns nafns sakir. Vjer getum einsk-
is krafizt, vjer höfum svo opt villzt, svo opt hlaupið burt
frá þjer, vjer bökurn þjer stöðugt áhyggjur. En þú ann-
ast oss stöðugt fyrir þíns nafns sakir; þú ert, Drottinn,
faðir vor og frelsari vor, það er þitt naín. Fyrir sakir
þins föðurnafns, fyrir sakir þins endurlausnara nafns,
tyrir sakir þins hirðis nafns, fyrir sakir þíns kærieika,
þá taktu enn þá að þjer vorar villuráfandi sálir og leið oss
á rjettan veg, á veginn sem liggur til hins eilífa lifsins,
Á undan oss um æflstig
oss ætíð, Jesú, sjá lát þig;
þá skal oss)æðsta unun búa,
þjer eptirfylgd að veita trúa.
Til föðurlands vors loksins heim
oss leið við hönd á ferli þeim.
Huggun í skuggadalnum,
það er hin þriðja blessunin, sem veitist þeim, sem
hlýðir raustu hins góða hirðis.
«Þó jeg ætti að ganga um dauðans skuggadal, skyldi
jeg samt enga ógæfu hræðast, því þú ert með mjer; þín
hrísla ogstafur hugga mig» (4. v.). Hefir sáimaskáldiðDavið
talað hjer afeiginni lífsreynslu, eða hefir hann mæltþettaaf
spámannlegri andagipt um dauðans skuggadal ? Hvað
um það, orðin eru rjett og sönn. Vegur Drottins með
sauðina liggur ýmist yfir sólbjartar hæðir, eða um d.júpa
og dimma dali, liggur ýmist um mjúkar grundir, eða
eggjagrjót. Þannig var það á dögum Davíðs og þannig
er það enn þá. Þó að vjer höfum hinn góða hirði, hið
græna haglendi og hinn rjetta veg, þá verður Guðs börn-
um eigi að síður býtt tárabrauði, og um dali hörmunga
og sorga liggur lengur eður skemur leið hvers pílagríms
hjer á jörðinni. En hvílíkur munur er það ekki að
ganga um skuggadalinn án ijóss og huggunar, án trúar
og vonar, án Guðs og frelsara, — og að ganga um
skuggadalinn leiddur af líknarstaf hins góöa hirðis. 0,
hve dýrðlegt trúar og friðarorð er það ekki, að geta