Kirkjublaðið - 01.01.1896, Blaðsíða 7

vizkubit, og allar hinar ókyrru hugsanir mannshjartans,
innbyrðis ásakandi og afsakandi, Drottinn, hinn góðihirð-
ir, veitir sigur yflr öllum óvinum, færir hjartanu frið
með blessun bænarinnar, með huggun orðsins, með krapti
sakramentanna, svo að þú getur mælt hugrakkur: »Ef
Guð er með oss, hver er þá móti oss ?» (Rv. 8, 31). Já,
hjer er áþreifanlegt og sýnilegt matborðið, sem hann til-
rciðir oss fyrir augsýn allra vorra óvina utan að og inn-
an að, og það or náðarborð heilagrar kvöldmáltíðar. Þar
ber hann oss fullan bikar, bikar friðþægingarinnar. Þar
steypir hann yfir drjúpandi höfuð vor hinum dýrðlegu
smyrslum huggunarinnar: Þjer eru þínar syndir fyrir-
gefnar. Þvi getur þú glaður mælt:
Frá mínum GuSi góðum
ef gefst mjer hjálpin væn,
hvert mótkast eyðist óSum
viS ákall mitt og bæn.
Þó gjörvallt móti gengi
mjer granda ei ráðin köldj
og áhlaup saka engi
af óvinanna fjöld.
Og loks gefur hann
von eilifs lífs.
«Sannarlega fylgja mjer þín góðgirni og miskunn
alla daga míns lífs, og æflnlega mun jeg búa í Drottins
húsi»(6. v.). Hver sá, er læturhinngóðahirðigæta sín, hann
horfir vonglaður fram á leiðina sem ófarin er um tíma
og eilífð, fullviss þess, að það er ekki að eins hjer á
jörðunni sem mig mun ekkert bresta, ekki að eins hjer
á öllum vegum lifsins, sem góðgirni og miskunn hins
góða hirðis fylgir mjer, ekki að eins hjer i hinu jarð-
neska húsi Drottins, þar sem er griðastaður og ávallt
grænt haglendi íyrir hjarta mitt og anda, heldur lít jeg
og fagnandi himneskt hús Drottins, þar sem jeg mun
æfinlega búa, í Paradís, þar sem minn góði hirðir lætur
mig hvílast í eilíflega grænu haglendi og leiðir mig að
lindum eilifs llfs. Ungir sem gamlir geta þá tekið und-
ir og sungið:
Eptir gengna'æfibraut
eg í hirðis faðm og skaut