Kirkjublaðið - 01.12.1896, Blaðsíða 7

215
Yugissveinn, er að eins kysti
elsku brúð og hana misti,
dó af ást, sem bliðast brann,
blysum kringið grafreit þann;
allt, sem dó frá heimsins hörmum,
hvíli rótt í friðar örmum.
Hetjan Ijóss, sem helför sætti,
hrepti sannleiks píslarvæiti,
varði herrans helgidóm,
hirti ei samt um frægðar róm;
allt, sem dó frá heimsins hörmum,
hvíli rótt í friðar örmum.
Þeir, er sintu ei sólar gleði,
sárum vöktu á þyrnibeði,
að þeir mættu að ending fá
auglit Guðs í himni að sjá;
allt, sem dó frá heimsins hörmum,
hvíli rótt í friðar örmum.
Þeir, sem gengu í garði rósa,
gleðibikar sjer að kjósa,
en þá flýði fegins tíð
fundu beiskju bans um sið;
allt, sem dó frá heimins hörmum,
hvili rótt í friðar örmum.
Þeir, sem aldrei þektu friðinn,
þeystu i stríð og veittu ei griðin,
hleyptu um val 1 hjörva skúr,
heiminn vöktu af friðar dúr;
allt, sem dó frá heimsins hörmum,
hvíli rótt í friðar örmum.
Friður sje með öllum yður,
öllum sálum veitist friður.
Aldrað jafnt sem að eins fætt,
andað eptir draumlíf sætt,
allt, sem dó frá heimsins hörmum,
hvíli rótt í friðar örmum.
Stgr. Th.