Kirkjublaðið - 24.12.1896, Blaðsíða 6

226
Mjer kemur nú til hugar nokkuð, sem bar við hjerna
þetta kveld fyrir 10 árum. Jeg skal segja ykkur það
seinna í kveld þegar Sigga er komin, ef hún þá kemur«.
I sama bili kom Bjarni inn úr garðinum allur upp-
fenntur, og fötin frosin á honum. Hann var farinn að
herða svo frostið.
»Það er ljóta veðrið, sem komið er«, sagði hann um
leið og hann var að losa snjókleprana úr skegginu á sjer.
»Jeg er orðinn hálf-hræddur um, að Þórður hafi það varla
heim í kveld. Það er naumast ratljóst orðið. Eða hún
Sigga! Það er óhugsandi, að hún hafi hreyft sig frá Heiði.
Jeg vildi líka, að hún hefði ekki gjört það. Það er ekki
barnaveður úti núna. Hann Þórður hefði átt að tafca
fyrir, að verða þar lfka. Jeg vona að þú hafir sent
þangað svo mikið af matvælum, góða min, að það þurfi
ekki að vera svangt þar um jólin, þótt þau verði þar í
nótt«.
»Það hugsa jeg. En dauflegt verður hjerna í kveld
ef þau koma hvorugt, og við frjettum ekkert af Siggu«.
»Að vísu er það leiðara, en við megum vera róleg
fyrir því. Ekki þurfum við að láta okkur koma til hug-
ar, að hún hafi farið nokkurt fet frá Heiði. En ekki er
óhugsandi, að Þórður komi, þó að veðrið sje vont.
Jeg vildi að hann hefði fundið alla sauðina, þá væru
allar okkar skepnur inni í nótt, nema hún Skjóna. En
það þarf nú ekki að tala um hana úr þessu. Það getur
margt orðið um skepnurnar ailt sumarið á afrjettunum.
Jeg er viss um, að hún væri komin, ef hún væri lifandi,
hún, sem allt af hefir verið vön að koma sjálf um rjetta-
leytið«.
»Aumingja Skjóna. Jeg vildi að hún hefði ekki kval-
izt mikið«.
»En hvað þú ert orðinn fallegur Nonni minn, svo
hreinn og vel greiddur. 0g hvað nýju fötin þín fara
þjer vel. Og þú Gunna og Stína, Stebbi og Mundi, öll í
nýjum fallegum fötum. Góð er hún mamma við ykkur.
Jeg held að jeg þurfi að þvo mjer líka og hafa fata-
skipti. Fötin eru farin að þiðna það utan á mjer, að
jeg kemst nú líklega úr þeim«.