Sunnanfari - 01.01.1896, Blaðsíða 7

55
En veikin hélt áfram og manndauðinn fór
vaxandi.
A slíkum dögum er læknirinn aðalmaðurinn.
Og læknirinn þarna var garpur hinn mesti í
sinni konst, lærður á Hafnarháskóla og gerði
kraptaverk þegar tilefni var til slíkra verka, en
það var annaðhvert og þriðjahvert ár, þegar
óvanalegar meinsemdir komu fyrir, beinbrot og
þessháttar. En gegn þessari drepsótt stóð hann
vopnlaus, enda var læknisdæmið afarstórt svo
að mæla mátti það í dagleiðum, en veikin allt í
kring og í mörg horn að líta. Skottulæknar
flugu eins og þeytispjöld hreppshornanna á milli.
Reyndar vissu þeir sjálfir mætavel. að þeir höfðu
ekkert að gera, gátu eingum hjálpað, en mann-
gæzkan og meðaumkvunarsemin bönnuðu þeim að
neita nokkrum manni um að koma og líta á sjúk-
lingana, gefa ráð og meðöl, úr því þeirra var
nú leitað og náunginn treysti á hjálp þeirra.
þ>eir tóku fyrir litla eða einga borgun, en eyddu
í þetta tíma sínum og vinnu allt sumarið.
»Guð má vita hvar þetta lendir«, sagði
Guðmundur karl, húsmaður á Vaði, við lækn-
inn. Hann hafði verið sendur eptir lækninum
og var á leiðinni að útlista fyrir honum veik-
indin og ástandið á útsveitunum. »þ>ú ert mesti
sauður Gvendur«, hugsaði læknirinn en sagði það
ekki, og lét hugsun sína í ljósi með allt öðrum
orðum. En þetta andvarp var nú svo rígbundið
við hugsun Guðmundar gamla um veikindin og
allt ástandið, að fám dögum seinna, þegar hanti
var á leiðinni með skottulæknirinn og þeir áttu
tal um sama efni. sagði haun aptur: »Guð má
vita hvar þetta lendir«, og svo bætti hantt við:
»þ>ið megið hafa á spöðununum, læknarnir«. En
Sveinn Skotti gat þess, að öll heimsens veska
hefðe allt tel þessa dags reynst ónóg og ónýt
í veðöreignenne veð þessa illkenjöðö flonsö og
ekki síðör í París og í Kaupinhafn en hér á
jjotö lande og að vísindafélögen í Lundún og
nýju Jork og Berlín og sankti Pétörsborg og
yfer höföð um allan heim álitö hana enn þann
dag í dag með öllö ólæknande og í öllum lækn-
ingabóköm være henne boren sama sagan, jafn-
vel suðör í Kína þar sem ekke væri nú reyndar
stóru til að dreyfa með lækningar være hún
talen versta veike og dræpe þá þar eins og
hráveðe og dauðenn være þar herra hvar sem
hún næðe fótfestö. Og margan annan fróðleik
kendi hann Gvendi.
Nokkrum dögum seinna var Guðmundur
sendur til að taka gröfiná. »Guð má vita hvar
þetta lendir, prestur minn!« sagði hann þegar
hann hafði heilsað presti Og skýrt honum frá
erindinu. »Ojæja, Guðmundur minn«, sagði
prestur. En Guðmundur mintist þá á til hvers
guð gæfi þessa blessaða tíð og þennan einmuna
grasvöxt, þegar hann lofaði ekki fólkinu að
njóta þess öðruvisi en nú. »Við skulum nú
vona að þessu linni bráðum*, sagði prestur.
»Eg veit ekki hvað segja skal«, sagði Guð-
mundur og gekk með rekuna út í kirkjugarðinn.
Honutn fannst presti ekki þykja það vera al-
menningsmeðfæri að ræða um þá hluti.
þ>að var barn hjónanna á Vaði, sem nú átti
að jarðsyngja. þ>að voru ríkishjón og presturinn
vissi að þau höfðu gert allt sem í þeirra valdi
stóð til að leita því lækninga. Nú var það hans
hlutskipti að hugga, og í ræðunni sagði hann því
meðal annars svo: »Eingin umönnun, eingin
mannleg aðhjúkrun leingir lífið um eina stund.
J>egar drottinn kallar: komdu til mín! þá er
lífinu lokið. Hvað duga sóttvarnir, hvað duga
læknismeðöl, hvað dugar lífslaungunin, hvað
dugar sorg foreldra og vina, hvað dugar jafn-
vel bænin sjálf, heit og innileg, þegar dauðitin
ber að dyrum? En skilnaðurinn er stuttur, lífið
er ekki langt, en eilífðin óendanleg. Hann sem
kallar, veit hvað stundinni líður, hann sem hrópar
þig burtu, veit hvað þér er fyrir beztu. Drott-
inn gaf og drottinn tók! Verði þinn vilji! J>að
er einasta lausnin á öllum vorum ráðstöfunum,
allri vorri umhugsun, allri vorri umhyggju. J>að
eru stærstu, dýrmætustu og fegurstu orðin:
Verði þinn vilji. ... —--------- (Meira.)
___________ G.
Lftgfræðisprófs fyrra hluta tók Oddur Gíslason
frá Lokinhömnum 9. Jan með 1. einkunn. Marino
Hafstein 17. Jan. með 2. einkunn.
Læknisfræðisprófs fyrra hluta tók Sœmundvr
Bjarnhéðinsson og Kristján Kristjánsson í Janúar
með 1. einkunn,
Fjöllistaprófs fyrra hluta tók í Janúar Sigurður
Pétursson frá Ananaustum með 2. einkunn hárri.
Lögfræðispróf algert tók 4. Febr. Björgvin
Vigfússon med 2. einkunn.
Vöggnvísa gömnl.
Vaki einglar vöggu hjá,
varni skaðanum kalda;
breiði Jesús barnið á
blessan þúsundfalda.
Leiðréttingar: Bls. 85a21 bikna, 1. blikna\ á sömu
bls. 11. I. n. kjötmeti, 1. kjÖrmeti; bls 46a32 á og, 1. á.
Auglýsingin á bls. 47—48 stendur af ógáti í V, 6; hún
átti að falla burt. Sömuleiðis er það tekið eptir dönskum
blöðum að Valdimar Davíðsson sé dáinn 14. Janúar, en
réttara mun 13. Jan., sem stendur í auglýsingu frá ekkju hans.
„Sameiningin“, mánaðarrit til stuðnings kirkju og
kristindómi íslendinga, gefið út af hinu ev. lút kirkjufélagi
í Vesturheimi og prentað í Winnipeg. Ritstj. Jón Bjarna-
son. Verð í Vesturh. i dollar árg., á íslandi nærri því heltn-
ingi lægra: 2 kr. Mjög vandað að prentun og útgerð allri.
IO. árg. byrjaði í Matts 1895. Pæst í bókaverzlun Sig. Krist-
jánssonar í Reykjavík og hjá ýmsum mönnum víðs vegar úl
um alt land.