Sunnanfari - 01.04.1898, Blaðsíða 23

71
ekki vera lifandi nema í leysingum, en þá lítur
líka út fyrir að þeir séu miklir. Alt rigningar-
vatnið sígur niður og kemur fram í lindum hér og
hvar undan hraununum.
Jörðin Keldur hefir sjálfsagt fengið nafn sitt
á þeim tímum þegar kelda þýddi sama sem lind.*
Hvergi eru fallegri lindir en þar. Þær vella þar
upp undan túnbrekkunni hljómsterkar og vatns-
magnaðar og tvinnast saman í hreitt skínandi fag-
urt lækjarband, en niður með lækuum bullar víða
hvítfreyðandi vatnið undan bakkanum.
A Keldum bjó eins og kunnugt er, Ingjaldur
Höskuldsson og í bæjardyrahurðinni er slitinn og
forn eirhringur, sem er sagður vera úr skipi Ing-
jaldar, en líklega er hann nú yngri.
A Reynifelii kvað vera mjög mikið um gaml-
ar hleðslur í jörðu, og væri sjálfsagt fróðlegt fyrir
fornfræðinga að koma þangað.
Manni dettur annars oft í hug Xjála, þarna
austur frá; Knafahólar minna á Gunnar, en sjálfur
Þríhyrningur, sem rís eins og brattur múrveggur
upp yfir héraðið, minnir einkum á Flosa.
En Hrihyrningur minnir lika á önnur og rneiri
stórtíðindi en þau, sem Njála segir frá. Haun stend-
ur eftir eins og skör fjalllendis sem brotnaði og
sökk niður svo að suðurlandsundirlendið varð til.
En þegar heljarbjörgin i djúpiuu haggast eitt-
hvað í skorðum, þá skelfur jörðin.
Valdimar Briem: Biblíuijóð.
Það var byrjað að þræta um Biblíuljóðin áður
en þau komu út, löngu áður en almenningur þekti
þau af öðru en nafninu tómu. Bókmentafélagið
hafði tekið þau að sér til útgáfu, en þær raddir
heyrðust þá, er töldu útgáfu þesskonar rita liggja
fyrir utan verksvið félagsius. Og ég verð að játa,
að ég er fullkomlega á máli þeirra, er svo mæltu.
Hitt er annað mál, að Biblíuljóðin hefðu mátt vera
flestum eins velkomin frá félaginu og margt af þvi,
er frá því hefir birst síðan þar var um útgáfu
þeirra talað.
Útgefandi Biblíuljóðanna, hr. Sigurður Krist-
*) Að minsta kosti er engin kelda þar til (í nútið-
armerkingu þess orðs), sem bærinn hefði getað dregið
nafn af.
jánsson hefir getið sér eindregið lof allra guðelsk-
andi manna og jafnvel margra fleiri fyrir útgáfuna.
Eg hygg að hann eigi meira lof skilið fyrir ýmis-
legt annað. Þó er bókin frá hans hendi að öllu
hin vandaðasta, eins og vera bar. En það var eng-
in áhætta að taka að sér útgáí'u Biblíuljóðatma,
engiu hætta að upplaginu þyrfti að tortíma í eldi
vegna þess að bókin seldist ekki, — með tímanum,
þótt útgáfan ef til vildi yrði lengi að borga sig.
JÞví þótt það hljóti að vera stærstu og inestu kost-
ir bóka í augum útgefanda, að þær séu girnilegar
til fróðleiks eða skemtunar, þá mun þó salan viss-
ust og tryggust á þeim bókum, sem fallegt er að
eiga, vel við eigandi að hafa í bókaskápnum sín-
um í gyltu bandi, bókum sem eru sómasamlegar
vinagjafir milli heiðvirðra borgara og guðhræddra
kvenna. Og ein af þeim bókum eru Biblíuljóðiu.
Sá sem velja skal gamalli sómakonu, virtum borg-
ara, ungri hefðarmey eða góðu barni fallega og vel
viðeigandi gjöf, við eitthvert hátíðlegt tækifæri eða
til minja, haqn kaupir Biblíuljóðin og velur vel.
Hver einasti prestur verður að eiga Biblíuljóðin.
Og gömlu prestarnir deyja og eftirléta þau erfingj-
um sínum, en nýir prestar koma í þeirra stað; þeir
kaupa allir Biblíuljóðiu. Þau seljast ef til vill ekki
fljótt, en lengi, lengi koma árlega inn peningar
fyrir Biblíuljóðin. Guð er vanur að launa það,
sem fyrir hann er gert.
Sjálfur á ég Biblíuljóðin í skrautbandi og hef
þau þar sem mest ber á þeim í bókaskápnum mín-
um. Eg les í þeim við og við, en aldrei lengi í
einu. Þau eru ekkert laðandi til áframhaldandi
lesturs. Því þótt þar sé kveðið um einstaka við-
burði, sem lýst er í biblíunni, í sömu röð og þeir
koma þar fyrir, þá er heildarþráðurinn enginn, er
tengi saman. Menn hafa sömu not af hverju ein-
stöku kvæði, sem gripið er niður i af handahófi,
einhverstaðar í bókinni, hvort menn hafa lesið kvæð-
in í kring eða ekki, livort meuu yfir höfuð hafa
lesið nokkuð í bókinni áður eða ekki neitt. Bíblíu-
ljóðiu eru safn af ósamauhangandi kva:ðum, en
ekkert heillegt skáldverk.
Og þessi kvæði eru rnjög misjöfn að gæðum.
Sum eru góð, einstaka kvæði vel fallegt, en mörg
þeirra eru rír og sum ótrúlega þunn.
Það væri nú rangt að fiuna að því, að ekki
sé alt jafngott í svo stórri bók sem þessi er, ef
rírari kvæðin hefðu þar eitthvert ætlunarverk ann-
að en að eins það, að sýna sjálf sig, ef þau hefðu
það ætlunarverk að tengja öll ljóðin saman í eina
heild með fóstum söguþræði, eða ef þau ættu að