Sunnanfari - 01.04.1898, Blaðsíða 24

72
styðja að því að koma fram eiuhverri ákveðinni
skoðun eða hugsjón, sem vakað hefði fyrír höfund-
Páll Vigfússon.
inum og hanu viljað leiða frairi í skáldverkinu.
í>ví meistarinn Hómer dottar iafnvel stundum og
fyrirgefa það allir. En ég get ekki fundið neitt
það samband milli kvæðanna í Biblíuljóðunum inn-
byrðis er sýni, að höfuudurinn hafi hugsað sér að
halda þar fostum söguþræði og því síður hitt, að
hann hafi ætlað sér að koma þar fram nokkurri á
kveðinni skoðun eða hugsjón, enda neitar hann því
sjálfur í formálanum. Þessvegna hefðu mörg af
kvæðunum vel mátt missast. Biblíuljóðin eru stórt
verk og mikið. En bókin hefði verið betri ef hún
hefði verið helmingi, eða jafnvel tveim þriðju hlut-
um styttri og þá í hana valið það bezta úr ljóð-
unum. Og það hefði líka verið vel sæmilegt kvæða-
safn að stærðinni til.
f>að mun mörgum virðast óviturleg spurning,
að spyrja svo, eftir að hafa lesið kvæðasafn ein-
hvers skálds: Hversvegna yrkir maðurinn um þetta
efni? Því hefir hann ekki ort um eitthvað annað?
- Eins og hvert skáld yrki ekki um það, sem
næst er hug þess og hjarta!
Hér virðist mér þessi spurning þó vera á rétt-
um stað. Því það er enginu efi á þvi, að síra Y.
B. á sæti meðal fremstu skálda okkar á þessari
öld. Og hann hefir iðkað skáldskapinn frernur
flestum hinum. En í þessu verki hefir að eins einn
af skáldhæfileikum hans getað notið sin; það er
rímlistin. Allar frumskapaðar hugmyndir eru að
mestu útilokaðar; efnið tekið á þann hátt. Og enn
má nefna eitt: Síra V. B. er einkum náttúruskáld;
hann er ljós og léttur og honum mundi láta bezt
að yrkja náttúrulýsingar og ef' til vill háðkvæði.
Hið síðara er, eins og skiljanlegt er, útilokað í
þessum kvæðum að mestu; hið fyrra getur þar
ekki notið sin réttilega, eins og síðar skal bent á.
Trúarskáld er hann ekki og ekki djúpur eða
gruflandi. En ritningin er bezt efni fyrir þau
skáld.
Hann segir í formálanum, að kvæðin eigi að
eins að skoðast sem biblíumyndir, eða biblíusögur
í ljóðum og megi menn ekki ætlast til annars eða
meira af þeím. En því valdi hann sér þetta ætl-
unarverk? Það mun sanni næst, að ekki sé nokk-
ur sá staður í biblíunni er komist hafi undan rím-
ara-ákefð Islendinga á fyrri öldum, þótt enginn
einn hafi tekið sér fyrir hendur að ríma ritninguna
frá upphafi til enda. Það hefir séra V. B. reyudar,
sem betur fer, heldur ekki gert. En hann hefði átt
að f'ara fljótar yfir söguna og leggja meira til frá
sjálfum sér.
Hið helzta sem hann leggur til frá sjálfum sér
Þorvarður Kjerulf.