Sunnanfari - 01.11.1902, Síða 5
8S
banatilræði er hann átti |að halda svörum uppi
fyrir Dreyfus síðast (í Rennes 1899). Um eitt
skeið varð og lögreglulið að halda hlífiskildi yíir
Zola fyrir lýðnum í París, er tekist hafði að
hleypa það upp með landraðaróg gegn honum,
að ráða vildi hann af dögum fyrir hvern mun,
einmitt i þann round, er hannsýndi hvað drengileg-
ast og áþreifanlegast, að hann hafði allra manna
mesta föðurlandsást til að bera.
Ef vér viljum afreka eitthvaS, sem nokkuS kveS-
ur að, þá megum vér ekki standa hikandi á ár-
bakkanum og hugsa um hættuna og hve vatnið sé
kalt, iieldur verðum vér aö að fleygja oss út í og
synda af öllu megni.
Náttúian er ekki sóunarsöm: hún hagnýtir hið
miusta duftkorn; hví skyldi þá manninum þykja
læging í þvi', að fara sparlega með efni sín, til þess
að geta tekið kvíðalaust komandi tíð og staðist 1 i't-
ils háttar óhöpp 1
Spakmœli.1
Betra er að slitna af
brúkun en eyðast af
ryði.
Taktu þér tómstund-
ir á eftir störfum þín-
um, en ekki á undan
þeim.
Það er ekki hóglífið,
heldur áreynslan, sem
gerir mann aö miklum
manni.
Sannur þrekmaður
bognar eigi fyrir and-
streyminu; honum vex
ásmegin við hverja
þraut.
»Nógur er tíminn«,
er orðtak slóðanna, sem
ekkert gera á réttum
tíma og aldrei koma á
réttum tfma."
Foskinn Dynjandi i Ahnarfieði.
Ef þú ætlar þér að
láta eitthvað got.t af
þér leiða, þá máttu
ekki vera að bíða með
það eftir einhverjum
óvanalegum atvikum,
heldur nota hin algengu
og vanalegu. Það er
betra að ganga langt
fót fyrir fót, en að
hlaupa sprett við og
við (Goethe).
Það, sero skilur mik-
ilmenni og meðalmann,
er framar flestu öðru
einbeitt lund og kjark-
mikil, þrek til að skapa
sér eindreginn ásetn-
ing, og til að láta skríða
til skarar.
Sparsemi er fjórþætt. Einn þátturinn er atorka:
sparnaðarmnðurinn heldur vel á tímanum; annar er
nýtni; þriðji forsjálni; og fjórði ráðdeiid. Ekki á
sparsemi neitt skylt við ágirnd; sparnaðarmaður
hefir oftast efni á að vera rausnarlegur, en ágjörn-
um manni finst hann hafa aldrei neitt rnilli handa.
Listin sú að græða er mestmegnis í því fólgin,
að vinna dyggilega, að sitja sig ekki úr færi, að
vera reglusamur og varast skuldir.
Dynjandi.
Fossinn Dynjandi, sem hér er sýnd mynd af,
er sagður einn með meiri háttar fossum á land-
inu og harla fagur. Hann er i dalverpi inn af
Arnarfirði, upp frá suðurvognum inn úr norður-
álmu fjarðarins. Þar stendur bær samnefndur
fossinum. Þar bjó á fyrri hlut nýliðinnar aldar
Simon Sigurðsson, gildur bóndi og athafnamað-
ur, afi Markúsar heit. F. Bjarnasonar stýrimanna-
skólastjóra, en faðir Sigurðar skipstjóra og Krist-
jáns heit. á Akri.