Öldin - 01.01.1896, Page 31

ÖLDIN.
31
til umsjónar og- cru þau köll'uð “börn
himnaríkis'’
Stéttaskipting er greinileg og sem
sagt eru ekki nema tvær stéttir í ríkinu :
höfðingjarnir og almúginn. Sé nokkur
miðlungs-stétt, til er það helzt að kierka-
iýðurinn skipi hana. Svo er stéttadrambið
mikið, að æðstastaðan, sem almúgamaður
getur fengið, er, að verða prestur, undir-
offlseri í hcrnum cða skrifstofuþjónn.
Hærra en það kemst ekki sá sem talið er
að sé af ótignri ætt.
Fáir eru óblandnir Spánverjar í rik-
inu. íbúar ríkisins eru samtals 2,300,000
og af þeim eru þrír fjórðu hlutir óbland-
aðir Indiánar. Ilinn hlutinn eru kyn-
blendingar á ýmsu stigi. Þó má vera að
einn hundraðasti hluti íbúanna séu hvítir
menn með óblönduðu blóði. Indíána-
ættbálkur þessi er mikilhæfur og þegar
Indíáni mentast að gagni er hann meiri
maður en kynblendingurinn. Einn vott-
ur þess er það, að forseti lýðríkisins
Joaquin Crespo, sem heíir áunnið sér al-
menna hylli f'yrir hermcnsku, skarp-
skygni 1 stjórnmálum og undir eins fyrir
manngæzku, er óblandaður Indíáni. Iíann
er eftirlætismaðui' fjöldans, ef ekki aðals-
ins, eða höfðingjanna. A meðan Guzman
Blanco, hinn frægi “nofntogaði Amerík-
ani”, eins og hann var eitt sinn nefndur í
þingsályktun, var íorseti, var Crespo
hægrihandar-maður hans. En Blanco var
forseti í 19 ár, frá 1809 til 1888, eða öllu
heldur einvalds lierra, því á hans stjórnar-
árum var lýðríkið nafnið tómt og ekkert
annað. Þrátt fyrir það var það friðsælt
tímabil og aldrei hefir rlkinu þokað eins
mikið áleiðis á framfaraveginum og vellíð-
unar, eins og einmitt þá. Akbrautir voru
byggðar, járnbraut lögð frá Lagaayra upp
til Caracas, vatnsföll og gil brúuð, náma-
vinna var stunduð kappsamlega og til-
raun gerð að fá landið hagnýtt, og í einu
og öllu var þá greiddur vegur crlendra
auðmanna, er eitthvað vildu gcra sór til
gagns og ríkinu til góðs. Það var líka
sannast, að þá fjölguðu íbúarnir að mun
og í efnalegu tilliti gekk alt að óskuin.
Ef til vill græddi Blanco talsvert á öllu
þessu, en það er hinsvegar engum efa
undirorpið, að hann á heiðurinn skilið
fyrir að hafa komið rikinu á framfara-rek-
spölinn. Nú er hann burtu úr ríkinu og
fáir æskja afturkomu hans. Um eftirmann
hans, Crespo, má það segja, að liann heldur
vel áfram eftir þeim vegi framfara og
iðnaðar, sem Blanco fyrstur lagði, en hefir
það framyfir fyrirrennara sinn, að hann
hugsar meira um föðurlandið, en minna
um sjálfan sig.
Rojas Paul, sem var fjármálastjórí
Blancos og sem varð forseti eftir að fyrsta
kjörtímabil Crespos var útrunnið, er und-
antekningarlaust framgjarnasti og lang-
mesti stjórnfræðingurinn, sem Venezuela
hefir átt. Það var honum að þakka að
viðskiftasamningurinn sem Bandrríkja-
stjórn bauð um árið, var ekki viðtekinn.
Og það var honum að þakka, að lögeyri
ríkisins var umhverft úr silfri í guIL
Hann sá að hvaða brunni bar, fyrir þau
ríki, sem reyndn að etja silfri á móti gulli.
sem aðal-gjaldeyrir. Nú er ríkið svo ó-
hamingjusamt, þegar því svo mjög ríður
á sínum mikilhæfustu mönnum, að Rojas
Paul er útlagi á eyjunni Curacoa, í Lee-
ward-eyjaklasanum.
George Washington Venezuela-manna
og frelsari Suður-Ameríku allrar, Simon
Bolivar (fœddur í Caracas 1783. Dáinn
1830) er ærlega viðurkendur í Venezuela,
eins og alstaðar annarstaðar í S. Ameríku.
Þessi nafnfrægi hershöfðingi og stjórn-
fræðingur átti marga, fjölda marga óvini á
meðan hann lifði og hann hafði líka eflaust
marga galla. En nú er alt slíkt löngu,
löngu gleymt. í öllu ríkinu er tæpast
það þorp, að ckki sé þar myndastytta
Bolivars, einhver opinber stofnun, sem
honum er helguð, eða eitthvert þess kyns
minnismerki. En það sem gerir nafn