Öldin - 01.03.1896, Blaðsíða 14

4 G
ÖLDIN.
Hann er virkilegar konungur vfir öllu
svæðinu innan sjöndeildarhringsins. Hann
er aleinn af menskum verum og sjálfráður
hvað hann gerir. Ettir er áðeins að finna
álitlegasta blettinn til að bera niður á.
Framan í klöpp í nokkurri fjarlægð
sér hann lítinn blett dökkrauðan á lit og
þangað gengur liann. Liturinn sannar að
málmur er í nágrenninu og vatnið sem
seitlar út um bergið liefir dregið litinn út
á yfirborðið. Niðri fyrir ldöppinni eru
haugar af lausum steinum alskonar, hnull-
ungssteinum og klofningum úr standbergi
hærra upp í fjallinu. Þetta lausagrjót
skoðar nú leitarmaðurinn mcð nákvæmni
og brýtur einn steininn á f'ætur öðrum með
pæl sínum og athugar svo gaumgæfilega
hverja cina hrufu í sárinu. Um síðir, er
hann brýtur einn kristalla-Mandinn stein,
glóir kopar og Mýblendingur eins og öi'-
smáar stjörnur, hér og þar í sárinu. Þnr
vottar og fyrir dekkri og óálitlegri ögnum
hér og þar, en sem í augum leitarmansins
eru fegurri en allar hinar gljáandi agnir
til samans. Þar kannast hann sem sé við
hið dýrmæta gull. Þessi steinn er klofn-
ingur úr berghyllu einhverstaðar ofar.
Ilann fer því að klifra upp eftir ldíðinni
enn, en hægt fer liann, því nú þarf að
athuga hvert fótmál, hvern steir. á lciðinni
og hverja klöpp. Á leiðinni finnur hann
æ fleiri og fleiri steina af sömu tegund, og
sannar það að hann er ekki langt frá tak-
markinu. Þessa litlu stein klofninga eltir
hann allan daginn. Stundum virðist hon-
um að þeir séu þéttari neðar í hlíðinni og
hyggur hann þá að bergið sem þeir brotn-
uðu af sð fyrir neðan sig, en hulið í leir
og sandi og öðru rekarusli. Hann heldur
þess vegna niður eftir hlíðinni á ný og
leitar nú enn betur en áður, cn alt til ó-
nýtis. Hann getur hvergi séð vegsum-
merki hinnar eftirþráðu kristalla-klappar.
Um stuncl lieldur hann langs aftir hlíðinni
til hægri handar og leitar og leitar, þá til
vinstri og þá um stund lízt honum betur á
grjótið. En alt bcr að sama brunni. Ilann
finnur ekki neitt.
Þannig líður fyrsti leitardagarinn og
þannig líða tveir eða þrir dagar aðrir.
Von hans fer að clofna á ný, enda er nú
vistaforði hans óðum að ganga t:I þurðar.
En þegar minst varir, þegar hann er far-
inn að örvænta, þá alt í einu stendur
Sesam opinn fyrir honum. Gulliðerfund-
ið. Þarna er það framundan honum.
Ofan á því hvílir þykt lag af dökkum
skífusteini, en undir því bálkur mikiil af'
kalksteini. Á milli þessara iaga er krist-
alla-ldetturinn í óslitinni röst og þar á hið
dýrmæta peningaefni heima. Sumstaðar,
sérstaklega í KasIo-SIocan-héraðinu, erfag
þetta aðal-lega gljiandi, blý-blandinn
steinn og um fjögur fet á þykt.
Um nóttina næsíu á eftir dreymir
leitarmanninn um gull og auðæfi og ekkert
annað. Nárnan hans er í svefninum um-
hverfð orðin í “Silfur konungs-námuna”
(svo heitir gullnáma er fanst fyrir tilviljun
í British Columbia 1893 og sem seld var á
Englandi stuttu síðar fyrir 1| milj. dollars).
Snemma um morguninn er hann á f'ótum
og finst þá fátt um þó vistaforði hans sé
um það uppgenginn. Gullið er fengið og
þá er sízt ástæða til að kvarta. Ef'tir er
aðeins að gera áætlun uin hvað mikið er
af því og að festa sér latrdið. Hann fer
að rekja gull-slóðina, ef' svo má að orði
komast, og hann sér nú að röstin er óslitin
á mörghundruð íeta löngu svæði og um-
hverfis hann í ýmsum áttum sér hann nú
kristalla-klettana gægjast út úr sandinum
og lausagrjótinu. Það er á þessum stað
tækifæri fyrir marga menn að fá sér
námu-Ióð. Lögitt leyfa leitarmanninum
íið festa sér sem námulóð landskika fimtán-
hundruð fet á hvern veg (hér er miðað
við námalögin í British Columbia) og þá
lóð f'er nú leitarmaðurinn að mæla. Hann
vitanlega velur sér þanrt hluta af krist-
alls-kletta-beltinu, sem honum virðist væn-
legast og mælir af þvi 1,500 fet. Þá er