Kvennablaðið - 15.06.1895, Blaðsíða 2

34
Fyrir nokkrum árum var mjög mikið
rætí í Belgíu um verkmannamálið. Menn
komust að þeirri niðurstöðu, að verk-
mannavandræðin væri að mestu leyti af
einni rót runniu, og til að ráða bót á því,
var það álitið eina ráðið, að bæta upp-
eldi barnanna, og kenna kvennfólkinu
meira að því leyti sem snertir heimilis-
störfin og alit hið verklega. Það var á-
litið ófært, að hækka laun verkmanna,
því með því væri verzlun landsins hætta
búin, en væri hægt að lagfæra helztu
gallana á heimilisstjórninni, mundi hag-
ur verkmannalýðsins brátt fara batnandi,
og þeir mundu þá geta lifað góðu lífi af
launum sinum. Menn yrðu að læra þrifn-
að, sparsemi og hagsýni á heimilinu.
Það var tekið til dæmis, að þegar mat-
-urinn væri illa tiibúinn, væri ekki nóg
með það, að peningum væri eytt til ó-
nýtis, heldur væri meltingunni líka spillt;
af því leiddi ýmist heilsuleysi, og þar af
leiðandi bágindi, eða að menn yrðu skap-
illir og þar af kæmu þrætur og ósam-
lyndi, sem rækju húsbóndann af heimil-
inu út á veitingahúsin, eða til að skemmta
sjer á annan ósæmilegan hátt. „Við eig-
um að kenna stúlkunum að elda mat-
inn, þvo og gera vel við fötin, halda
herbergjum vel hreinum og loftgóðum,
kenna þeim að fara vel með litlu börnin,
að halda öllu á heimilinu í röð og reglu,
að vera sparsamar og hagsýnar, og þá
munu heimilin taka allmiklum stakka-
skiftum, og stúlkurnar, þegar þær verða
húsmæður, gjöra heimilin þægilegri, svo
að heimilisfeðurnir uni sjer betur heimau.
Á þessa leið fórust verkmannamáls-
nefndinui í Brussel orð. Til að bæta úr
vandkvæðunum við hagi verkmannalýðs-
ins, bæði í siðferðilegu og efnalegu til-
liti, var það talið eina ráðið, að stofna
hússtjórnarskóla víðsvegar um landið.
Reyndar voru þar áður hússtjórnarskólar
fyrir kvennfólk, enn nú tók stjórnin mál-
ið að sjer, stofnaði nýja skóla, breytti
fyrirkomulagi þeirra og bætti alla skip-
un skólanna.
Á þessa hússtjórnarskóla ganga ungar
stúlkur á öllum aldri, frá því þær eru
11 ára gamlar. í sumum skólunum er
kennt á hverjum virkum degi, í öðrum
á einstökum dögum, kvöldum eða sunnu-
dögum, eftir því hverir nota kennsluna,
hvort það eru stúlkur, setn hafa nægan
tíma til námsins, eða fátækar verk-
manna konur og dætur, sem ailan daginn
eru í verksmiðjum og annarstaðar við
viunu. Sumir af þessum skólum standa
í sambandi við unglingaskólana, og sækja
stúlkur úr efri bekkjum kenusluna tvis-
var í viku hálfan dag í senn.
Kennslan er bæði verkleg og bókleg.
Bóklegu greinarnar eru: heilsufræði, hjúk-
runarfræði og heimilishagfræði. Verk-
legu greinarnar eru: hirðing á húsum og
munum, að þvo og sljetta Ijereft og
föt, að sauma, sníða og gjöra við föt,
matartilbúningur. í sveitaskólunum er
einnig kennt að hirða matjurtagarða og
meðferð á alidýrum.
Við kennsluna er sjerstök stund Iögð
á að kenna reglusemi og sparsemi. Á
sumum skólunum er lítið unnið að öðr-
um saumum en að bæta og draga í föt,
og snúa við og sauma af nýju brúkuð
föt. (Meira).