Kvennablaðið - 15.06.1895, Blaðsíða 6

38
og grjónagrautar, hrísgrjónavellingar og
og grautar, baunir, kartöflur, gulrófur,
kál o. fl. Hrísgrjónagrautur eða vellingur
er soðinn yfir eldi eða á olíuvjel ^/e—®/4
kl.t., sje það ekki roinna enn 3 pt., látið
svo í heykassann og látið vera þar 2—3
tima. Kartöflur eru látnar komast í vel
góða suðu; soðna svo í kassanum í 2
kl.st. Súpa og kjöt er soðið yfir eldi */*
klst., og lokið við í heyinu á 3—5 kl.st.,
eftir því hvað potturinn er stór. Banka-
bygg, baunir og kjöt viðlíka lengi. Hey-
suða sparar tíma og eldivið. Maturinn
verður oft betri. Hann brennur ekki og
skemmist heldur ekkert á því, að vera
2—3 kl.st. lengur í kassanum enn nauð-
synlegt er.
Venjulegast er að setja matinn í hey-
ið um morgunverðartíma, svo að hann
sje tilbúinn til miðdegisverðar. Þó er ekk-
ert að því, að láta mat i kassann að
kveldi, sem á að brúka daginn eftir.
Hrísgrjónagrautur og vellingur líta oft
út eins og þeir sjeu ekki soðnir, þegar
potturinn er tekinn upp úr heyinu, því
mjólkin situr ofan á. En þegar hrært
er upp í pottinum og saltað er, jalnast
hann og verður góður. Skyldi maturinn
vegna vankunnáttu eða óheppni ekki
vera fullsoðinn, verður að skerpa á hon-
um á olíuvjel eða yfir eldi.
Heykassinn ætti að vetrinum að vera
í ekki mjög köldu herbergi.
Hættið ekki við heysuðu, þótt hún
takist ekki vel í fyrstu. Hún tíðkast
víða erlendis og reynist vel. Reynið
heldur að sjá gallana og bæta þá.
Handavinna.
Saumakassi. Hæíilega stór vindlakassi er tek-
inn í sundur, svo að öll stykkin eru laus hvort
við annað. Svo eru klippt 5 stykki af dökkrauðu
eða hárauðu silkiflosi (pliisch) utan á lokið, gafl-
ana og hliðarnar, en 7 stykki af fagurgulum
silkidúk jafnBtór 1 fóður að innan; 2 stykkin
í viðbót af silkidúknum bæði innan og utan um
botninn. Stykkin af flosinu og silkinu mega
vera hjer um bil % jiuml. stærri enn kassa part-
arnir eru. Flosið og silkið er svo saumað saman
á þremur hliðunum á ranghverfunni. f flosið,
sem á að vera utan á lokið, skal sauma stórt
fangamark, eða blómsturgrein með gylltum vír
eða gulum saumsilkitvinna. Þegar öll ytraborðs-
stykkin og fóðrið er saumað saman, er hverjum
hluta snúið við og kassastykkjunum smeygt inn
í þá poka, sem utan um þá eru gjörðir, og opið síðan
kastað saman. Að því búnu eiu gaflar og hliðar
saumað saman (saumurinn sjest ekki í flosinu),
enda má, ef fallegra þykir, sauma mjóa silkisnúru
yflr samskeytin. Nú er botninn saumaður við,
en áður er þó smeygt hæfilega þykkri bómullar-
afklippu á milli silkifóðursins að innan og botns-
ins. Seinast er lokið saumað við kassann. Svo
það detti ekki aftur á bak, þegar því er lokið
upp, má festa silkibönd eða silkisnúrur úr því og
í gaflana á kassanum. Undir öll horn kassans
skal festa litla nagla með gyltum bólum eða haus-
um (líkt og söðlasmiðir hafa) fyrir fætur á kass-
anum.
Þyki fallegra að hafa kassan ,stoppaðan’ innan,
má smeygja bómull inn á milli fóðursins og trjes-
ins á hliðunum og lokinu, alveg eins og á botn-
inum.
Hafa má líka lokið úr rúðugleri, sem þá er
skorið jafnstórt kassalokinu. Svo er saumaður
renningur úr sama efni og kasBinn er fóðr-
aður með bæði utan og innan, hjer um bil */s
þuml. breiður, utan um enda glerloksins, og aðrar
eins rænur á hliðar þess, sem svo skal sauma við
ræmurnar á endunum. Lokið er_svo saumað á
kassann sem fyr. Auðvitað má nota ódýrara
efni utan um kassann, eftir vild og efnum hvers
eins.