Kvennablaðið - 15.06.1895, Blaðsíða 7

Afklippur. Á Btórum heimilum feilur oftast til
nokkuð af afklippum af klæði og vaðmáli með
ýmsum litum; þeim skyldi halda saman, hvað smá-
ar sem væru. Minni afklippur, sem ónýtar kall-
ast, er hezt að tína jafnskjótt upp af gólfinu og
geyma þær í hreinum poka; þær sem ekki er
hægt að nota til annars, má síðan klippa í örlitla
parta og nota í staðinn fyrir fiður, bæði í sessur,
til að hafa ofan á hörðum kistum, kúffortum, trje-
stólum og kössum, og eins í kodda í rúm, ef góð
ver eru utan um. Bezt er þá að viðra þær í
góðu sólskini á hreinum grasbletti áður.
Stærri afklippur má nota í yfirborð á ver yfir
sessur þær sem fyr eru nefndar. Þær má klippa
í alla vega löguð stykki, þríhyrnd, ferskeytt o. s.
frv., og haga svo litum eptir vild, ef margir eru.
Sessuver geta verið sett saman af tómum slíkum
smá-afklippum og verið snotur, sje litum og lagi
smekklega skift. Líka geta afklippurnar verið
sem hekkur utan um dálitla stærri afklippu, fer-
skeytta eða þríhyrnda, sem svo mætti sauma
fangamark eða blómsturvönd í, annaðhvort með
flatsaum, skattering eða leggsaum. Snúa svo
saman gilda snúru úr bandi með sömu litum og
afklippurnar, og þegar búið væri að sauma sessu-
verið og setja það utan um sessuna, skyldi
festa snúrunni utan um.
Eldhúsbálkur.
Soja: Taka skal góðan óskemdan saltpækil,
sem hefir verið á kjöti og rúllupylsum, setja hann
í hreinan pott yfir eld, og láta hann sjóða með-
an ólga er í honum, og er þá froðan tekin jafn-
óðum. Þegar froðan hættir að koma ofan á, er
potturinn tekinn ofan. Þegar pækillinn er orð-
inn kaldur, er því sem tært er hellt ofan af, og
syrjunni, sem situr á botninum, fleygt. Pækillinn
er svo soðinn þannig í 3 daga. Síðan er tekinn
V, pottur af púðursykri móti 3 pt. af pækli og
brúnað á steikarpönnu þangað til það er dökk-
brúnt, en vel má hræra í því, svo það brenni
ekki. Svo er heitum pæklinum smámsaman hætt
í sykrið og hrært vel í, þangað til allt er komið
á pönnuna (eða í pott, komist það ekki á hana)
og látið svo sjóða allt saman nokkrar mínútur.
Þegar þessi lögur er orðinn kaldur, er hann lát-
inn í flöBkur og góður tappi látinn í þær. Þessi
„soja“ er ágæt til að gera sósur kröftugar
og bragðmiklar, og ætti því að nota hana á hverju
heimili.
Fylltar gulrófur. Taka skal kjötdeig (kjöt-
farce) eins og haft er í kjötsnúða eða kálhöfuð,
fá sjer svo stórar gulrófur, þvo þær vel, og skafa
utan, skera svo lok ofan af breiða endanum, !og
hola síðan rófuna innan með mjóum hníf, en taka
þó ekki mjög mikið innan úr henni. Að því
búnu skal fylla rófuna með kjötdeiginu. Það fer
hjer um bil matskeið af deigi í væna rófu. Síð-
an er lokið látið yfir, og hvítt, hreint ljereft bund-
ið utan um hana. Þær eru svo soðnar í vatni
1—1V2 klt. Bófurnar eru etnar með bræddu
smjöri með steyttu múskati í, og eru 1—2 rófur
ætlaður nægur skammtur á mann með öðru.
Góð ráð.
Að hreinsa silkijlauel. Plauelið er vel burstað
með hreinum bursta, þangað til allt ryk er farið
úr því; svo er hreint ljereft vætt í nafta og flau-
elið núið vel með því. En skifta verður um ljer-
eftið jafnskjðtt og það óhreinkast. Svo er votur
dúkur lagður yfir botninn á heitu sljettjárni (stryge-
bolta) sem er látinn snúa upp, og flauelið dregið
á úthverfunni eftir því, og burstað svo, þangað til
flosið rís upp. Sje þannig farið með flauelið,
getur það orðið gott aftur.
Að hreinsa stráhatta. Tak borðann af hattin-
um, og bursta hann svo úr köldu sápuvatni,
skola hann síðan vel úr hreinu vatni og nú yfir
hann sítrónusaft eða ediki; þurka hann síðan úti.
Þegar hann er orðinn þur, er þeytt eggjahvíta
borin á hann með fjöður eða „pensli11, svo hann
verði mátulega harður.
Gleraðir pottar, sem eru orðnir dökkleitir inn-
an, veiða hvítir og hreinir attur, án þess að gler-
ungurinn skemmist, sjeu þeir fylltir með vatni
sem dálítið af pottösku og klórkalki er látið í og
látnir standa 4—6 kl.stundir við yl.
Blekblettir er sagt að náist af hvítu Ijerefti