Kvennablaðið - 30.05.1917, Blaðsíða 2

34
KVENNABLAÐIÐ
tegunda, sem eru óhjákvæmilegar lífs-
nauðsynjar vorar, svo sem kol, salt, stein-
olía o. s. frv. Og þegar siglingabann er og
allar ferðir á sjó svo mikil lífshætta, að
meiri líkindi þykja til að þau skip sem
hætta sér út fyrir hina forboðnu línu,
komi aldrei aftur, þá er auðséð að ekki
er í annað hús að venda, þá verðum við
að fara að spila á okkar eigin spýtur.
Við Reykjavíkurbúar erum mjög illa
farnir í ýmsu tilliti. Þær vörur, sem við
kaupum venjulegast frá sveitunum fást nú
ekki lengur. Ekki einu sinni fyrir geypi-
verð. Og nauðsynlegustu útlendu vörurnar,
kol, salt og steinolía, sem er okkar nauð-
synlegustu lífsskilyrði, þau eru hér um bil
þrotin. Salt til matar, fæst aðeins pýrt í
menn í einni verzlun og kol og steinolía
fæst nær því ekki. Gasið er alveg á för-
um. Ef húsmæður bæjarins ekki taka sig
alvarlega saman um að minka gaseyðsluna
um helming, fx-á því sem verið hefir, þá miss-
um við það eftir örfáa daga. En takist
þeim að spara það svona mikið, þá vona
menn að gasið treynist þangað til Ceres
kemur með ný gaskol frá Englandi — ef
hún verður heppin í ferðalaginu.
Gasnotkunin hjá okkur verðar þvi að
minka. Og það er líka mjög auðvelt að
takmarka hana og minka frá þvi sem
verið hefir. Við höfum verið of óhófssam-
ar i því efni. Það er algengt að sjá hitað
á gasi í örlitlum potti eða smákatli, með
fullum stórum loga undir. Þá standa log-
arnir út undan pottbotninum á alla vegu,
og af því hitnar vatnið ekkert. Það er al-
veg óþarfa-eyðsla.
Svo sjóða margar húsmæður allan sinn
mat alveg á gasi, og láta líka þá loga of
mikið undir. Þegar suðan er komin upp
má skrúfa mikið niður. Meira að segja er
það flestur matur, sem sýður nóg við
minsta loga, sem unt er að hafa, án þess
að hann slokkni alveg.
En aðai vanræksla margra er það að
nota ekki heysuðukassa. Þeir eru alveg
sjálfsagðir við gas, og eiginlega við alla
matreiðslu. Margur matur er miklu betri
soðinn á þann hátt, t. d. þykkir grautar.
Þetta sparar líka mikinn tíma, því þá þarf
ekki að standa yfir matnum til að gæta
að hann brenni ekki. Kjöt, kartöflur, grauta,
kálmeti o. fl. er ágætt að sjóða í kassa í
heyi eða pappír. Sömuleiðis að geyma í
þeim mat og kaffi, sem haldast á heitt.
Marga vantar þessa kassa, og geta alls
ekki fengið þá smíðaða. Alt slíkt er bæði
mjög dýrt nú, og nær því ófáanlegt. En leitið
vel hjá ykkur, og ef þið eigið kassa eða
tunnugarm, sem er svo djúpur að þið getið
stoppað bæði undir og yfir þá potta, sem þið
munduð nota, þá getið þið notað þá. Bezt
væri að lokið sé á hjörum og hespa fyrir.
En jafnvel þótt lokið sé laust á, má nota
kassann, ef vel er búið um niðri í hon-
um og lokið látið falla vel.
Og ef kassinn er svo lítill að aðeins
einn pottur kemst í hann, en nauðsynlegt
er að sjóða líka annan mat um sama leyti
þá má bjarga sér á mjög einfaldan hátt,
t. d. með kartöflur; ef menn eiga nokkuð
af stórum pappír. Takið lítinn þykkan
pott, eða jafnvel dálitla mjólkurfötu, ef
hæfilegur pottur er ekki til, látið hann
vera fullan og lokið falla vel. Þegar sýður
í honum má leggja nokkur pappírsblöð
yfir hann og láta sjóða í pottinum 10 mín-
útur. Þá skal hafa 10—12 stór blöð, helst
útlend — því þau eru slærri — útbreidd
á borðinu, og taka svo pottinn í flýti með
snarpri suðu á, og heitu blöðunum ofan á,
og vefja hann vandlega innan í blöðin,
sem voru útbreidd á borðið. Utan um
þetta má svo vefja stórt pappablað eða
þjett Ijerefts- eða vaxdúksstykki og svo
eru kartöflurnar soðnar eftir IV2—2 tíma.
I*eir ItavTpencitir Kvennablaðsins
sem hafa haft heimilisskifti, eru beðnir að
láta mig vita sitt núverandi heimilisfang
sem fyrst. — Sömuleiðis ef vanskil hafa
nokkur orðið á útsendingu blaðsins.
Útg.