Kvennablaðið - 30.05.1917, Blaðsíða 8

4°
KVENNABLAÐIÐ

Bj
V erzluiiin
jörn Kristjánsson,
Reykjavík, Vesturgötu 4,
selur allskonar VEFNAÐARVÖRUR af vönduðusíu tegundum;
litirnir óvenjulega haldgóðir.
Meðal annars má nefna: Klæðl, enskt vaðuiál, fatatau allsk.,
kjólatau, svuntutau, sjöl stór, mikið úrval; herðasjöl, karlmannaföt,
prjónnavföt fyrir börn og fullorðna o. m. m. fl. <
Verðskrá sendist ókeypis þeim er óska.
lagði hljóðlega seinustu gafflana í skúffuna, setti
silfurkönnuna á sinn stað og skálarnar á fallega
útskorna skáphylluna og gekk svo hijóðlega fram.
Aftur heyrðist hin unga, glaðlega smábarnsrödd
þegar hún lauk eldhúsinu upp. Fröken Inga ýtti
burtu dráttlistarborðinu, og þrýsti á rafmagns-
hnappinn sem var á veggnum.
»Láttu hana Önnu koma inn með barnið*,
sagði hún stutt í spuna, þegar ráðskonan kom
aftur inn úr dyrunum. Svo gekk hún út að
glugganum og horfði út yfir blómagarðinn, sem
nú var snævi þakinn.
Sólin skein skært og kaldlega á mjúku, hvítu
skaflana úti og greinar trjánna voru þungar af
snjó. Spörfuglarnir týndu í óðaönn upp úr
sendnu stígunum og hjuggu svo nefinu hver í
annan. En sá dýrlegi vetrardagur! Ætli hún ætti
nú að taka sér ofurlítinn göngusprett út á skauta-
svellið ?
En svo datt henni alt í einu í hug hún Anna
þarna frammi í eldhúsinu, sem enn þá var nærri
því barn, og þó var hún nú orðin móðir. Fröken
Inga mundi svo glögt eftir því hvað bilt henni
varð við, þegar hennar eigin móðir, ríkisráðs-
herrafrúin sjálf, kom inn til hennar einn morgun
ákaflega leið og sárgröm, og sagði, að hún hefði
neyðst til að segja Önnu upp vistinni og hvernig
hún sjálf hefði orðið jafngröm. Hvernig gat
nokkur stúlka gleymt sér á þann hátt? Hvernig
þorði hún að hætta á þær afleiðingar sem sllkt
brot mót velsæmisreglum þjóðfélagsins hafði í
för með sér?
Hugsanir fröken Ingu trufluðust við skóhljóð
sem nálgaðist hægt og hikandi, og svo heyrði
hún líka hálfvaggandi hljóð eftir svolitla óstyrka
fætur. Þegar hún leit við, þá sá hún fallega and-
litið hennar Önnu, sem núna var dálítið fölt.
Augun voru spyrjandi og feimnisleg og við hlið
sér leiddi hún lítið, ljóshært barn, sem með
stórum, hlægjandi augum horfði upp eftir hinni
ókunnu kouu.
»Góðan daginn, Anna! Hvernig líður þér
núna?« spurði fröken Inga og beygði sig um
leið ofan að barninu. Litla stúlkan faldi andlitið
í kjólnum hennar mömmu sinnar, en gægðist
svo undir eins upp aftur hálf-glettuleg og hálf-
feimin, og faldi svo aftur andlitið, en fæturnir
stöppuðu svolítið glettnislega ofan í gólfið.
»Heilsaðu frökeninni, Elsa litla«, sagði Anna
»Hneigðu þig nú fallega, eins og mamma hefir
kent þér og segðu: ,Góðan daginnl‘«.
SBS@r' Augiýsiugar í K.venuablaö-
Inu Kosta 2 kr. þuml., nema þær
augl. sem staðiö Iiafa árum samau.
Útgefandi: Bríet BjavulieöiusdKittir. — Prentsmiðjan Gutenberg.