Kvennablaðið - 30.05.1917, Blaðsíða 7

KVENNABLAÐIÐ
39
það niður frammi í búri eða eldhúsi. — Eg hefi
margsinnis séð brauðbakka hálíifulla þegar staðið
var upp frá borðum, sem svo hefir harðnað upp
og varla verið borið inn á borðið aftur. En sé
brauðið skorið niður inni á borðinu eftir þörf-
um, þá kemst maður hjá hörðu brauði. Það
verður skaði fyrir sorpskrínurnar, en ábati fyrir
okkur hin. Það má líka spara brauð, með því
að banna veitingamönnunum að bera fram brauð
með miðdegisverðinum, nema eftir sérstakri
beiðni.
En eitt finst mér við fyrst og fremst ættum
að neita okkur um á þessum tímum — já, strang-
lega að banna það, — það eru kökur og wínar-
brauð. Það mjöl, sykur og smjör, sem í þær fer,
má nota til nauðsynlegri hluta — og endast
handa fleirum. — Og brjóstsykur og sælgæti er í
dýrtíð það ósæmilegasta óhóf og eyðsla, sem til er.
Það gerir ekkert gagn. Þvert á móti — það eyði-
leggur unga maga. — Menn segja að þá verði
það fólk atvinnulaust, það er alvarleg ástæða ef
hún væri rétt. — Én er það nú svo? Verða
menn ekki líka að hafa eftirlit með starfskröft-
unum nú á tímum? Geta ekki þessir starfskraftar
notast til vinnu við landbúnaðinn, mótöku eða við
einhver önnur nauðsynleg störf? Þá starfskrafta,
sem verða lausir af því sérstakar atvinnugreinar
leggjast niður, eiga og verða að notast til n a u ð-
synlegrar vinnu. Þetta er ekki ný hugsun,
en eins og menn sjá, útheimtir framkvæmd
hennar mikla fórnfýsi einstaklinganna.«
Þessi grein er eftir norska konu í norska kvenna-
blaðinu »Nylænde«. Hún er stíluð til norsku þjóð-
arinnar, en hún gæti eins vel verið stíluð til okkar
íslendinga. Eg tek hana hér f íslenzkri hýðingu af
því hún er ekta sýnishorn af þeim hugsunarhætti,
sem nú er ríkjandi hjá öllum hinum betur hugsandi
körlum og konum á Norðurlöndum. Menn heyra
þar sjaldan kvartanir, þvf sfður ávítur, skammir og
formælingar, sem svo altítt er hér að öll stjórnar-
völd fái fyrir dýrtíðarráðstafanir sinar, eins og þær
væru einungis gerðar til að kvelja fólk og gera
því gramt í geði.
Stjórnirnar og konurnar.
í Matvælanefnd sænsku stjórnarinnar eiga
sjö konur sæti, sem »sérfræðingar«. Eru það
bæði hússtjórnarskólakenslukonur og reyndar
húsmæður.
í Noregi eru konur einnig í flestum eða öll-
um dýrtíðarnefndunum og í dönsku verðlags-
nefndinni sitja einnig 3 konur. Sömuleiðis eru
konur í hinum öðrum ýmsu nefndum, sem
kosnar eru af stjórninni og bæjarstjórnunum.
í Kaupm.höfn var 27. marz s.l. sett á fót 12
manna hússtjórnarnefnd. í henni voru 7 konur
og 5 karlmenn. Frú Julia Ahrenholt, eftirlits-
litsmaður verksmiðjanna í Khöfn, er formaður
í nefndinni. Á nefndin nánast að vera ráðu-
nautur húsmæðranna og heimilanna um alt,
sem lýtur að hagsamri og sparlegri heimilis-
færslu nú á tímum.
í Gautaborg hafði engin kona verið valin í
dýrtíðarnefndina. Héldu konur þar þá stóran
mólmælafund og kröfðust þess, að konum yrði
bætt við. Var þá skipuð 7 kvenna nefnd til
þess að vinna saman með hinum nefndunum
og leggja þeim góð ráð, sem »sérfræðingar« á
ýmsum sviðum.
Barnið.
(Þýtt.)
Utan úr eldhúsinu heyrðist barnshjal og hlátur
þegar ráðskonan opnaði dyrnar og kom inn með
skutul, alþakinn glösum og silfri. Inni i stóra,
bjarta matsalnum sat fröken Inga, einkadóttir
ríkisráðherra Hansens, og var að teikna með
svartkrít sRafaels Madonna della Sedia«. Hún
hleypti dálítið hinum fínu, dökku augnabrúnum
þegar hinn glaðværi hlátur utan frá eldhúsinu
aftur kvað við, Ráðskonan flýtt sér að loka dyr-
unum að framreiðsluherberginu og fór gætilega
að setja glösin inn í rauðaviðsskápinn.
sHver er í eldhúsinu? Eru börn gestir hjá
Soffíu núna?« spurði fröken Inga alt í einu, án
þess að líta upp trá vinnu sinni.
Soflía roðnaði, og varð auðsjáanlega í vand-
ræðum. »Eg hef . . . það er . . . það er bara
hún Anna Lund, hún sem var vinnukona hjá
húsbændunum hérna«, stamaði hún.
»En þar er þó lfka barn«, sagði fröken Inga.
Soffía roðnaði enn þá meira. — »Já, það er
barnið hennar, svolítil telpa. Anna á frí, af þvf
það er sunnudagur, og svo hugsaði hún að hún
skyldi heilsa upp á okkur. En ef frökenin vill
að hún . . . «
»Nei, í öllum bænum, það gerir ekkert til.
Hún truflar svo sem ekkert þarna frammi í eld-
húsinu«, sagði fröken Inga og teiknaði áfram
htnn mjúklega barnsfót á málverkinu. Soffía