Lögberg-Heimskringla - 23.05.1963, Qupperneq 6

6
LÖGBERG -HEIMSKRINGLA, FIMMTTJDAGINN 23. MAl 1963
GUÐRÖN FRA LUNDI:
ÖLDUFÖLL
Skáldsaga
Bensi hlýddi henni, fór úr
jakkanum og hengdi hann
upp í dyraganginum. Svo
fylgdist hann með systur sinni
inn bæjargöngin og inn í eld-
húsið, sem var norður úr
göngunum innarlega. Þar var
funheitt. Gömul og gráhærð
kona var eitthvað að snúast
við eldavélina.
„Hérna kemur maðurinn,
sem kom með meðölin,
amma“, sagði bóndadóttirin.
„En það er ekki Guðni, þó að
ég teldi það sjálfsagt“.
Gamla konan tók í hönd
Bensa með báðum höndum
og bað guð að launa honum
dugnað hans og áhuga. Það
var ekki laust við, að honum
hlýnaði í geði við þessar mót-
tökur. Svo var honum vísað
til sætis við stórt borð með
hvítum vaxdúk á. Hann virti
hálf glettinn fyrir sér þessa
gömlu konu. Það gat svo sem
verið, að þetta væri amma
hans. Um það vissi hann
ekkert, frekar en hún væri á
öðru landshorni. Hún gat líka
verið móðir húsfreyjunnar.
Bóndadóttirin setti fyrir
hann heitt kjöt og kartöflur
og hrísgrjónagraut úr mjólk
með kanel og sykri út á. En
á eldavélinni suðaði þægilega
í kaffikatlinum.
Gamla konan kom að borð-
inu til hans.
„Hvaðan ert þú, maður
minn. Ég minnist ekki að hafa
séð þig fyrr?“ sagði hún.
»Ég er á Stóru-Grund núna.
Bjarni hefur verið handlama",
svaraði Bensi.
„Við héldum að Guðni væri
heima núna um jólin“, sagði
hún.
„Já, hann er heima. En
hann nennti ekki að fara,
jafnvel þó að hann gæti búizt
við því, að bóndadóttirin tæki
eins vel á móti honum og hún
tók á móti mér“.
Hann sá, að Elínborg roðn-
aði. Það fór henni vel.
„Þú hlýtur að vera orðinn
uppgefinn, að vera búinn að
ganga framan frá Stóru-
Grund og út í kaupstað og
hingað aftur. Mér finnst eng-
in meining í því, að þú gistir
ekki hjá okkur í nótt“, sagði
hún.
„Ég má það ekki. Ég á
mömmu, sem verður hrædd
um mig, ef ég kem ekki heim
fyrir fótaferðatímann“, sagði
Bensi.
„Hvar er hún?“ spurði
gamla konan.
„Hún er á Stóru-Grund
núna sem stendur. Annars
eigum við heima út í Höfða-
vík“, sagði hann. Svo bætti
hann við: „Ég verð eins og
nýr maður, þegar ég er búinn
að hressa mig hér á mat og
kaffi“..
„En þú mátt ekki fara fjall-
ið aftur“, sagði gamla konan.
„Nei, þéss þarf ég ekki. Ég
á heima á Stóru-Grund núna“.
„Já, það er rétt. Þú varst
búinn að segja okkur það“,
sagði sú gamla.
„Þú sagðir, að mamma þín
ætti heima út í Höfðavík. Er
hún ekkja?“ bætti hún við.
„Nei, hún hefur aldrei
gifzt“, svaraði Bensi.
„En faðir þinn. Er hann
ekki á lífi?“
„Jú, það er hann víst. Ég
hef ekkert af honum að
segja“, svaraði Bensi og stóð
upp og þakkaði fyrir góð-
gerðirnar. Honum var ekki
farið að standa á sama um
forvitnina í kerlingunni. Þær
voru alltaf vitlausar í ættar-
tölur, þessar kerlingar.
Þá kom húsmóðirin inn í
eldhúsið. Fasmikil og mynd-
arleg kona, með stóran og
kaldan svip. Hún heilsaði
gestinum jafn innilega og
hinar konurnar og sagði, að
sér fyndist það næsta óvið-
eigandi að láta hann fara út í
þetta vonzku veður aftur, eft-
ir það, sem hann væri búinn
að leggja á sig fyrir heimili
hennar“.
„Hjá því verður ekki kom-
izt. Enginn vissi, að ég lagði á
eggjarnar, og því er fólkið
heima farið að búast við mér
fyrir löngu“, sagði Bensi,
„Heldur þú að Bjarni verði
hræddur um þig. Hann hlýtur
þó að þekkja, hvað þú ert
duglegur“, sagði húsfreyja.
„Ég er ekki svo mikið að
hugsa um Bjarna á Stóru-
Grund, þó að hann sofi ekki
rólega, sem ég býst þó við að
hann geri ekki. En móðir mín
sefur ekki. Það eitt er nóg til
þess að flýta för minni“,
sagði Bensi og horfði hvasst
framan í þessa miskunnar-
lausu konu, sem hafði látið
móður hans fara í votaband
daginn áður en hún fæddi
hann í þennan heim. Það
hafði verið Þorbjörg í Nausti,
sem þá var heimasæta á næsta
bæ við Fjall, sem hafði komið
suður fyrir merkin og sagt
henni að koma heim með sér.
Hún væri víst ekki fær um
að vera í votabandi, þannig
á sig komin. Sjálf sagðist hún
ætla að mæta Vilborgu á
Fjalli, ef hún kæmi að sækja
hana. En Vilborg kom ekki,
en skipaði manni sínum að
sækja þessa óstýrlátu vinnu-
konu sína. En hann kom ekki
heldur. Síðan hafði móðir
hans ekki séð húsfreyjuna á
Fjalli. Þetta hafði hann heyrt
þær tala um, Þorbjörgu og
móður sína, einu sinni, þegar
þær álitu að hann væri ekki
svo nærj-i, að hann heyrði til
þeirra. Annars hefði hann
ekki vitað það, því að aldrei
minntist móðir hans á Fjalls-
heimilið. En nú stóð hann hér
frammi fyrir þessari stjúp-
móður sinni og langaði helzt
til þess að gefa henni vel úti-
látinn kinnhest fyrir meðferð-
ina á móður hans. Honum
fannst líka, að hann væri bú-
inn að gera þessari konu helzt
til mikið gott.
Gamla konan kom með
mjúka vettlinga og bað hann
að hafa þá innan undir hin-
um. Þeir væru ekki orðnir
þurrir ennþá. Hann gat ekki
ýtt frá sér hendi hennar. Hún
lét vettlingana innan í vettl-
ingana hans honum til þægð-
ar. Hann þakkaði henni kær-
lega fyrir sig og kvaddi hana
og húsmóðurina. Báðar þökk-
uðu þær honum enn einu
sinni fyrir komuna. Heima-
sætan fylgdi honum fram í
dyrnar.
Vilborg húsfreyja sneri sér
að gömlu konunni og spurði
hvatskeytlega:
„Hvaða maður er þetta
eiginlega?“
„Ég spurði hann víst aldrei
að heiti. Hann sagðist vera á
Stóru-Grund núna, vegna þess
að Bjarni væri handlama. En
hann á annars heima út í
kaupstað", sagði tengdamóðir-
in. „Guð og gæfan fylgi hon-
um, aumingja piltinum",
bætti hún svo við.
Húsfreyja gekk til baðstofu.
„Er sama hríðarkófið enn-
þá?“ spurði gamla konan,
þegar sonardóttirin kom inn
frá því að fylgja þessum góða
gesti til dyra.
„Nei, það er talsvert bjart-
ara. Hann verður ekki lengi
út eftir. Sá kann nú á skíð-
unum“, sagði Elínborg.
„Aumingja pilturinn að
þurfa að fara út í þetta veð-
ur“, tautaði gamla konan.
„Það var þó gott, að hann
hafðist inn til þess að fá sér
hressingu. Ég þráttaði við
hann, þangað til hann lét
undan. Hann ætlaði sér víst
ekki að þiggja neitt af okkur“,
sagði Elínborg og vermdi
hendurnar á kaffikönnunni.
„Skárra hefði það nú verið,
ef hann hefði ekki komið
inn“, sagði gamla konan.
„Veiztu hver hann er,
amma?“ spurði Elínborg glett-
nislegá.
„Ég spurði hann víst aldrei
að heiti. Hann sagðist eiga
heima út í Höfðavík".
„Þetta er hálfbróðir minn
og sonarsonur þinn og heitir
Benedikt".
„Hvað ertu að segja?“ sagði
gamla konan, stóreygð af
undrun. „Er þetta sonur henn-
ar Fríðu? Hann hefur aldrei
komið hingað fyrr, og hefur
hann þó oft verið í réttunum
hérna“.
„Ég er hissa að þú skyldir
ekki sjá, hvað hann er líkur
pabba?“ bætti Elínborg við.
„Ónei, ekki var ég nú svo
glöggskyggn. En hitt gæti ég
trúað að móður þinni hafi
dottið það í hug“, sagði gamla
konan.
„Nei, það getur ekki verið.
Hún hefur aldrei séð hann
fyrri“, sagði Elínborg.
„Þá skalt þú ekki segja
henni það. Henni fórst illa við
vesalings Fríðu. Og þeim báð-
um“, andvarpaði gamla kon-
an. „Það má segja, að margt
er undarlegt í þessu lífi, ef
hann verður til þess að bjarga
föður sínum, sem aldrei hefur
víst litið hann réttu auga“.
SPÍTALA
IÐGJALD
YÐAR
HVAR Á
AÐ BORGA
BORGAÐ ÚT
í HÖND
BORGUN SEND
í PÓSTI
BORGIÐ NÚ
ÞEGAR,
OG VERIÐ
TRYGGÐIR
UNDANÞÁGUR
NÁMSFÓLKS
GREIDIST 31. MAÍ
FYRIR TÍMABILIÐ NÚMER 10
1. JÚLÍ TIL 31. DESEMBER, 1963
Iðgjaldatilkynningar hafa verið sendar til allra
íbúa Manitoba, sem ekki greiða gjöldin með
launafrádrætti.
íbúar Winnipegborgar greiða í hvaða bapka sem
er í borginni eða með reiðupeningum, ávísun, eða
póstávísun til:
Ciiy of Winnipeg, Hospilal Service Division,
Civic Offices, Winnipeg 2.
• íbúar úthverfa Greater Winnipeg borga á sinni
Municipal skrifstofu.
• íbúar í sveit bórga á sveitarskrifstofu sinni.
• íbúar í Local Government héruðum borga
Government District Administrator.
• íbúar í óskipulögðum héruðum greiði beint til
Manitoba Hospital Services Plan, P.O. Box 925,
Winnipeg, Manitoba.
Framvísið iðgjaldatilkynningunni til nauðsynlegra
upplýsinga.
Sendið iðgjaldatilkynninguna ásamt banka- eða
póstávísun yðar.
Ef iðgjöldin eru ekki greidd að fullu 31. maí, 1963,
eiga hvorki áskrifandi né fjölskylda hans rétt á
spítalatryggingu fyrir tímabilið númer 10, fyrr en
að mánuði liðnum, eflir að gjaldið er greitt.
Nemandi nítján ára eða eldri, en innan 21 árs,
sem er upp á foreldra sína kominn, og stundar
nám við háskóla eða aðra viðurkennda skóla fær
spítalatryggingu undir skrásetningu foreldra sinna.
Sækja verður um það fyrir hvert tryggingartíma-
bil. Eyðublöð fást þar sem þér greiðið iðgjaldið.
Breytingar á heimilisfangi eða hjúskaparböndum
skulu tilkynnlar:
MANITOBA HOSPITAL COMMISSION
P.O. BOX 925, WINNIPEG, MANITOBA
DR. G. JOHNSON,
Minister of Health
G. L. PICKERING,
Chairman