Lögberg-Heimskringla - 20.06.1963, Blaðsíða 1

Högberg - 5)eimöfermsla
Stofnað 14. Jan.. 1888 Stofnuð 9. eept., 1886
77. ARGANGUR WINNIPEG, FIMMTUDAGINN 20. JÚNÍ 1963 NÚMER 25
Hlakka fil að vinna í Eyjum
Kærkomnir gestir
Rætt við V.-íslendinga á
leið í fiskvinnu hér.
1 gær komu 12 Kanada-
menn til íslands með Loft-
leiðaflugvél. Þeir eru ráðnir í
fiskvinnu hjá fyrirtækjunum
fjórum í Vestmannaeyjum.
Ráðgert er að menn þessir
verði hér að minnsta kosti 6
mánuði. Þeir snæddu hádeg-
isverð í Nausti, skoðuðu sig
um í Reykjavík og í gær-
kvöldi héldu þeir áfram til
Vestmannaeyja með Herjólfi.
Tíu þessara manna eru af ís-
lenzkum ættum, flestir frá
Winnipeg og Selkirk í Mani-
toba. Allir eru þeir ógiftir.
Morgunblaðið átti tal við
fjóra af Vestur-lslendingun-
um. Fyrstur varð fyrir Chris
Johnson, sem er forsvarsmað-
ur þeirra félaga. Hann talar
íslenzku, en það gera aðeins
nokkrir af hópnum. Hins
vegar skilja margir talsvert.
— Þú heitir eiginlega
Kristján Jónsson, er það ekki?
—Jú, en því var breytt.
— Hvaðan ertu?
— Frá Heklu eða svokall-
aðri Mikleyju i Manitboa, um
100 mílum norðar en Winni-
peg. Þangað fluttust afar mín-
ir og ömmur, sem voru öll ís-
lenzk. Þar til fyrir nokkrum
áratugum voru eingöngu ís-
lendingar á Heklu, en nú hafa
aðrir flutzt þangað, og margir
íslendinganna dreifzt um
Kanada.
— Ég er 34 ára og hef allt
mitt líf verið fiskimaður á
bátum á Lake Winnipeg.
— Hvað veiðið þið aðallega
þar?
— Það er mest um „sauger"
eða hvítfisk eins og við ís-
lendingarnir köllum hann og
svo er það „pikkur“.
— Hvernig stendur á því, að
þú ert kominn til Islands?
— Ég var á móti fiskimanna
í Winnipeg í marz og þar hitti
ég séra Robert Jack, sem
skýrði okkur svo frá, að hér
væri mikill skortur á vinnu-
afli. Ég hef alltaf haft mikla
löngun til að koma til íslands
og fannst þetta prýðistæki-
færi til að sjá mig hér um og
gera um leið gagn.
— Hvernig eru atvinnu-
möguleikar í Manitoba?
— Þeir eru alveg sæmileg-
ir. Að vísu hefur fiskaflinn í
vatninu minnkað mjög síð-
ustu 10 árin, en það er ekkert
atvinnuleysi í Manitoba og
yfirleitt góð lífskjör.
— Hefur nokkur ykkar
komið til Islands áður?
— Nei, enginn.
Þá hittum við næstan að
máli Alan Ingimundarson frá
Selkirk, 25 milum frá Winni-
peg. Hann er 22 ára.
— Hvað hefur þú starfað
áður?
— Það er nú sitt af hverju.
Ég hef unnið í byggingar-
vinnu, verksmiðju, verið
sundkennari og atvinnumað-
ur í íshockey. Ég hef verið 2
ár í íþróttaháskóla og verð að
reyna að spara saman fé, svo
að ég geti lokið þar námi, en
það tekur önnur 2 ár.
— Eru há skólagjöld fyrir
vestan?
— Já, þau eru 1500 til 2000
dollarar á ári.
— Hvernig lízt þér á að eiga
að fara að vinna hér?
— Ágætlega. Það er gaman
að fá tækifæri til að sjá eitt-
ivað af heiminum. Auk þess
eru afi minn og amma héðan
og mig langar til ferðast dá-
lítið um landið og kannske
líka lengra austur á bóginn,
t.d. til hinna Norðurlandanna.
Þessu næst höfum við tal
af Lawrence Goodman, 26 ára,
einnig frá Selkirk.
— Eru margir íslendingar í
Selkirk?
— Um eitt þúsund. íbúatala
Selkirk er um 9 þúsund. Bæði
föður og móðurforeldrar mín-
ir voru íslenzk og settust að í
Selkirk.
— Hvað hefur þú haft fyrir
stafni í Kanada?
Framhald á bls. 4.
Dr. Otto Olson, forseti
Central Canada Synodunnar
prédikar við allar guðþjón-
usturnar í Fyrstu lútersku
kirkju, sunnudaginn 23. júní.
Sóknarpresturinn v e r ð u r
staddur norður í Thompson
þann dag, í sambandi við
prests kosningar þar.
Kvöldmessan í Fyrstu lút.
kirkju fer fram á ensku þetta
kvöld, en messað verður á
íslenzku að kvöldi 30. júní.
Á sunnudaginn komu hing-
að til borgarinnar þau Sindri
Sigurjónsson póstfulltrúi frá
Reykjavík og kona hans frú
Sigríður Helgadóttir. Þau
hjónin eru frændmörg hér
vestan hafs, einkanlega Sindri
en hann er elzti sonur séra
Sigurjóns Jónssonar fyrrum
prests í Kirkjubæ og Önnu
’konu hans. Séra Sigurjón er
einn af hinum kunnu Háreks-
staðasystkinum; þrjú þeirra
dóu hér vestan hafs, María,
sak óg Einar Páll Jónsson en
Gísli Jónsson á heima í Win-
nipeg. Séra Sigurjón stundaði
nám við Meadville presta-
skólann og brautskráðist frá
Chicago háskólanum, en fór
heim 1913. Það eru því nú
liðin rétt fimmtíu ár að son-
ur hans kemur vestur ásamt
konu sinni, og heimsækir
fornar stöðvar föður síns.
Þau hjónin komu til New
York í lok apríl mánaðar. Þar
tóku á móti þeim sonur Gísla
og kona hans, Dr. og Mrs.
Helgi Johnson frá Ruthgar há-
skólanum í New Jersey. Þau
heimsóttu svo son sinn Heim-
ir, sem stundað hefir nám í
Milwaukee síðan í fyrra sum-
ar. Næst lá leið þeirra til
Californiu, en þar eru tveir
bræður frú Sigríðar búsettir,
þeir Halldór og Vigfús og
hvíldu sig þar í góðu eftirlæti.
Tólf mílna
fiskiveiðofakmörk
Skömmu eftir að Pearson
stjórnin kom til valda til-
kynnti forsætisráðherran að
Kanadastjórn myndi færa út
fiskiveiðatakmörkin v i ð
strendur landsins frá þremur
mílum upp í tólf mílur um
miðjan maí mánuð 1964 og var
mál til komið, því Soviet
veiðiskip og önnur erlend
voru farin að sigla inn í
Fundyflóa og aðra flóa við
strendur landsins eftir vild.
Með þessari ráðstöfun er
Kanada að fara að dæmi Is-
lands, sem færði út 12 mílna
línuna 1958 þrátt fyrir mót-
mæli Breta og yfirgang
þeirra. Þessi ráðstöfun er og
í samræmi við tillögu Banda-
ríkjanna á Genf ráðstefnunni
1958 að landhelgi skyldi vera
6 mílur en fiskveiðatakmörk-
in 12 mílur við strendur land-
anna. Mr. Pearson sagði að
stjórn hans myndi taka ti
greina aðstæður þeirra þjóða
er fiskað hefðu við strendur
landsins í aldaraðir og semja
við þær þannig að þessi breyt-
ing yrðu þeim ekki of til-
finnanleg.
1 Seattle var þeim og fagn-
að af mörgum frændum og
vinum; þar eru Jakobína
Johnson skáldkona, ekkja
Isaks Johnson, synir hennar
og fjölskyldur þeirra og Jó-
hann Straumfjörð og hans
fólk.
Á leiðinni austur hingað
stönzuðu þau hjónin í tvo
daga hjá Mrs. Thóru Val-
gardsson í Moose Jaw, en hún
og systir hennar Ingibjörg
Jónsson eiga ógleymanlegar
minningar um gleðistundir
með Sigríði og Sindra frá síð-
astliðnu sumri.
Þótt þau hjónin hafi . nú
ferðast víða um þessa miklu
álfu og séð margt á stuttum
tíma bar ekki á þreytu hjá
seim; þau voru hress og kát
og dásömuðu fegurð lands-
ins, hin hrikalegu Klettafjöll
og jafnvel sléttuna óendan-
legu. Þau dvelja hér á vegum
Gísla Jónssonar og barna hans
Mr. og Mrs. Wm. D. Hurst og
Mr. og Mrs. Jack St. John.
Hádegisboð. Útgefendur
Lögberg-Heimskringlu voru
svo lánsamir , að Sindri Sigur-
jónsson tók að sér umboð fyr-
ir blaðið á íslandi og hefir
hann lagt á sig ómetanleg
störf til að efla gengi blaðs-
ins þar í landi. Það var því
ánægjulegt að útgáfunefnd-
inni gafst kostur á, að efna
til hádegisboðs á miðvikudag-
inn í Charterhouse til heiðurs
þessum góðu gestum. Þeir
nefndarmenn sem staddir
voru í borginni og konur
þeirra og nokkrir aðrir vinir
sátu þetta vinamót — um
tuttugu manns. Séra Philip
M. Pétursson forseti útgáfu-
félagsins var samkomustjóri.
Símkveðja til
Forseta íslands
(17. júní 1963)
Hugur flýgur heim í dag,
hjartans kveðjur færir.
Alltaf hljómblítt íslands lag
innstu strengi hrærir.
RICHARD BECK
On the Board
of Directors
A. Roberl Swanson
The annual meeting of the
Betel Home Foundation was
held on Sunday, June 9th at
Gimli.
Mr. A. R. Swanson, Vice
President of Burns Bros. &
Denton Limited was elected
as a member of the Board of
Directors. The other officers
and directors are: Dr. P. H. T.
Thorlakson, Hon. President;
Grettir Eggertson, President;
K. W. Johannson, Vice Presi-
dent; Victor Jonasson, Hon.
Secretary; S. M. Bachman,
Hon. Treasurer; S. V. Sigurd-
son, Barney Egilson, Lincoln
Johnson, John Guttormsson,
Hon. G. S. Thorvaldson, Q.C.
Skírnarathöfn
Séra Sveinbjörn S. Ólafsson í Little Falls, Minnesota, skírði
Kaye Renee Bunker, fjögurra mánaðar, við morgun messu
í kirkju sinni (Meþódista). Hún er dóttir Wilmer Bunker og
konu hans frá Pine Bend Indian Mission (Meþódista) ná-
lægt Mahnomen, Minn. Sextán meðlimir þaðan voru við
guðþjónustuna. Séra Sveinbjörn segjir af sér embætti 1.
júlí eftir 34 ár. Þetta var hans 701 skirn.