Lögberg-Heimskringla - 21.11.1963, Blaðsíða 7

LÖGBERG-HEIMSKRINGLA, FIMMTUDAGINN 21. NÓVEMBER 1963
7
Bréf fró íslandi
Lögberg-Heimskringla birt-
ir fimmtudaginn 26. sept. s.l.
grein þá, er ég skrifaði fyrir
Winnipeg Free Press um
Vestur-íslendingana á Islandi.
1 sama tölublaði er rætt um
málið í forystugrein blaðsins
og þar eð fyrrnefnd grein mín
er aðaltilefni þessara skrifa
langar mig til þess að bæta
þar nokkrum orðum við, með
leyfi blaðsins.
Það kemur fram hjá rit-
s t j ó r a Lögbergs-Heims-
kringlu, að blaðaúrklippur
með frásögnum af óánægju
V.-íslendinganna á íslandi
höfðu borizt blaðinu — og
segir orðrétt: „En við hugðum
að V.-íslendingunum, vinnu-
veitendum og séra Robert
Jack væri ekki greiður gerður
með því að endurprenta þær.”
Enda þótt ég hafi skrifað
hina umræddu grein fyrir
Winnipeg Free Press, er ég
alveg á sama máli hvað þetta
snertir og fyrir mér vakti
hvorki að ófrægja ísland né
V.-íslendingana, enda þótt að
ég gerði mér ljóst, að þetta
yrði ekkert skemmtileg aug-
lýsing fyrir Island.
Staðreyndin er hins vegar
sú, að ísland er sem betur fer
ekki lokað land. Engum dett-
ur í hug að senda rangar
fregnir frá íslandi, því sann-
ar fregnir geta borizt eftir öll-
um öðrum leiðum. Ég hefi
stöku sinnum skrifað greinar
fyrir Winnipeg Free Press og
fékk ég línu frá fréttastjór-
anum með ósk um að ég sendi
grein um V.-Islendingana. Þá
voru þeir þegar orðnir blaða-
matur á Isljandi, en ég dró að
skrifa greinina í von um að
afstaða þeirra gagnvart nýja
landinu breyttist brátt okkur
í hag. En þegar Free Press fór
að rukka mig frekar um grein-
ina var ekkert annað að gera
en skrifa hana og heiðarleg-
ur blaðamaður falsar ekki
staðreyndir enda þótt þær
komi honum illa.
Það kemur fram í um-
ræddri forystugrein Lögbergs-
Heimskringlu, að grein mín
hafi ekki verið sannleikanum
samkvæm að öllu leyti, m.a.
að ranghermt sé hjá mér, að
flestir V.-íslendinganna hafi
farið úr góðri atvinnu og sum-
ir selt eigur sínar fyrir brott-
förina til Islands. Gefur þetta
til kynna, að ég hafi ætlað að
gera málið sögulegra, en á-
stæða var til. Þá er ég kominn
að aðalatriði málsins. Grein
mín var eingöngu byggð á
þeim ummælum, sem íslenzk
blöð, einkum Morgunblaðið,
höfðu eftir V.-Islendingunum.
Og enginn þeirra sá ástæðu
til þess að leiðrétta neitt, sem
blöðin höfðu eftir þeim.
Því miður hafði ég ekki
tækifæri til þess að fara til
Vestmannaeyja og ræða sjálf-
ur við fólkið, enda gerði ég
ekki ráð fyrir, að árangurinn
yrði annar en varð af heim-
sóknum annarra blaðamanna.
Persónulega lagði ég ekki
mat á deiluatriðin, það, sem
þeir sögðu, að séra Robert
Jack hefði lofað o. s. frv. Ég
rakti aðeins meginatriði máls-
ins, eins og þau höfðu birzt í
íslenzkum blöðum athuga-
semdalaust af hálfu deiluað-
ilanna.
Okkur þykir öllum leiðin
legt, að V.-íslendingarnir
skyldu ekki kunna betur við
sig en raun bar vitni og við
gleðjumst þeim mun meira,
er við heyrum núna, að flestir
séu farnir að una hag sínum
vel og hyggi ekki á heimferð
að sinni. Það tekur alltaf tíma
að venjast nýju landi. Ég er
viss um, að íslenzku útflytj-
endunum til Kanada hefur
ekki geðjazt jafnvel að öllu,
þegar þeir reistu sér bú í nýja
landinu á sínum tíma.
Ef einhver hefur ályktað að
skrif mín í Free Press hefðu
þann tilgang að ófrægja ís-
land og gera leiðinlegt mál
enn leiðinlegra, þá er það mis-
skilningur. Það er vandalaust
fyrir Free Press að fá fréttir
af þessu máli sem öðrum á
íslandi frá fleirum en mér.
Ég hef einmitt starfað tölu-
vert að því að kynna ísland
erlendis, ekki aðeins með því
að skrifa greinar í erlend blöð
og tímarit, heldur og með út-
gáfu á tímariti á ensku, Ice-
land Review. Þetta er eina
ritið, sem gefið er út á ensku
á íslandi um íslenzka menn
ingu og þjóðlíf. Það er gefið
út fyrir þá, sem hug hafa á að
kynnast íslandi nútímans, eða
að kynna öðrum hið nýja ís-
land. Og vona ég, að Iceland
Review eigi í framtíðinni eftir
að bæta þann skaða, sem Free
Press greinin hefur e.t.v. vald
ið.
Með beztu kveðju,
Haraldur J. Hamar.
Álil fremslu vísindamanna
Framhald frá bls. 5.
ur ljóslega sýna, og af því að
vera þessi gekk upprétt, er
hún kölluð Pithecanthropus
erectus.
Sumir vísindamenn halda
því fast fram, að við höfum
hér bein risavaxins apa, er
miklum framförum hefði tek-
ið í menskumótsáttina; en
fleiri hafa komizt að þeirri
niðurstöðu, að Pithecanthro'
pus erectus sé maður í frumá
standi, rétt stiginn yfir
mennskutakmarkalínuna.
Það væri hæpin tilgáta, þó
hún sé freistandi, að Java
maðurinn sé forfaðir kín-
verska mannsins.
Eins og áður hefir verið
minnzt á, fannst einnig höfuð'
kúpa af bami í bláa leirlag
inu. Brúnahryggir mannsins
koma venjulega ekki í ljós
fyr en á fullorðinsaldri, en í
litlu höfuðkúpunni eru þeir
vel þróaðir. Það er því auð-
sætt, að hefði barnið náð full-
þroska aldri, hefðu hryggirn-
ir jafnast við hina háu brúna-
hryggi áminsta Pithecanthro-
pus erectus.
Java og eyjarnar, sem um-
hverfis eru, standa í grunn-
um sjó. 1 hvert sinni, sem
jöklarnir innilokuðu í sér
sjávarvatnið, lækkaði yfirborð
hafsins, svo margar landbrýr
komu í ljós. Ein. slíkra brúa
náði frá Java til Sumatra og
þaðan til meginlands Austur-
álfunnar yfir Malay skagann.
Jarðfræðileg sönnunargögn
um þessar fornu leiðir eru
einkar skýr, og þar að auki
finnast í dag margar skepnur
og jurtir, er fóru þennan land-
veg. Á Sumatra og Borneo er
orang-outang (apategund); og
sama tegund fíla og tígris-
dýra á Sumatra og Malay-
sundunum; og meira en sex
þúsund tegundir jurta, áþekk-
ar þeim, sem á meginlandinu
eru, vaxa á þessum eyjum.
Árið 1927, þegar J. G. And-
ersson var í Kína að gera jarð'
fræðilegar landmælingar, vís-
aði kínverskur vinnumaður
honum á fornhelli.
I byrjun fyrstu ísaldarinn'
ar, næstum því samtíðis
Pithecanthropus, var þetta
nokkuð stór hellir. Ofurlítill
lækur, er hafði upptök sín í
hæð skammt frá, rann nærri
hellismunnanum. Stundum,
þegar vöxtur var í læknum,
rann hann þvers yfir hellis-
gólfið og svo niður í djúpa
sprungu.
I þurrkatíð gat verið nota-
legt í hellinum, en í votviðr-
um vætlaði efja og vatn út úr
kalksteinsveggjum hans og
lofti. Lekavatnið var blandað
uppleystu kalki, en sem það
draup og dreifði sér yfir hell-
isgólfið, rann það niður í
sprunguna, settist á botninn
og myndaði þar að lokum
Stein, er nefndur hefir verið
travertine. Vanalega var bara
þunnt lag myndað hvert ár,
en það innsiglaði hvern ein-
asta hlut, sem undir því var,
en þegar stundir liðu fram
urðu lögin oftsinnis mjög
þykk.
Frá þessu hefir verið ná-
kvæmlega skýrt. Skömmu
eftir fund hellisins, lagði
Rockefeller Foundation til fé,
svo að færustu vísindamenn
gætu stjórnað öllum grefti og
rannsóknum.
I þennan helli komu skepn-
ur að leita skýlis, og þangað
kom maðurinn einnig. Kjöt-
étandi skepnur drógu þangað
ýmsa parta bráðar sinnar og
þangað bar maðurinn sömu
leiðis úrvalsstykki veiðar
sinnar og steikti á glóð.
Hér í Kína, höfum við
fyrstu sönnur þess, að mað-
urinn notaði eld. Innst í hell-
inum, nálægt veggjunum,
glæddi hann ofurlitla elda og
steikti á þeim eitt og eitt kjöt-
stykki í senn. Hér notaði
hann og fyrstu steinverkfær
fn, er vitað er um með vissu.
I kringum eldstaðina hafa
fundizt um tvö þúsund við-
vaningslega flísuð steináhöld.
Kann vera að þau hafi verið
notuð sem hnífar, en þau eru
svo upphafleg, að þau hefðu
kannske verið álitin tilvilj-
andi verk náttúrunnar, væri
það ekki fyrir þá samreynd,
að efni þeirra er alveg óskylt
öllu því, sem í hellinum er og
umhverfi hans. Auðsætt er
því, að skynsamar verur hafa
komið með þau í þeim til-
gangi að nota þau. Api kann
að taka upp stein og nota
hann sem hamar, en hann
hvorki myndar nein verk-
færi né geymir þau. Einungis
maðurinn býr til tól og kveik-
ir elda.
Framhald.
^penhagen
Heimsins bezto
munntóbok
NÆRFÖT - SOKKAR - T-SKYRTUR
THECANADA
FAIR EMPLOYMENT
PRACTICES ACT
BANNAR
HLUTDRÆGNI í
ATVINNUVEITINGUM
TILGANGUR LöGGJAFARINNAR er að vernda
verkafólk gegn hlutdrægni í atvinnuveitingum, og
verkalýðsfélögum vegna KYNFLOKKS, TRÚAR,
HÖRUNDSLITAR EDA ÞJÓÐERNISUPPRUNA.
LöGGJöFIN NÆR TIL vinnuveitenda við verk eða
fyrirtæki, er heyra undir dómsvald sambandsstjórn-
arinnar, og til verkalýðsfélaga, er fara með umboð
verkafólksins, sem þar vinnur. Til þessara fyrir-
tækja teljast skipastóll, járnbrautir, skipaskurðir, rit-
sími, flugstöðvar, flugvélar, viðskiptafélög sambands-
stjórnarinnar, bankar, útvarp og sjónvarp, og þau
verk og fyrirtæki, sem rekin eru í þágu Kanada yfir-
leitt, eða þau, sem heyra ekki undir löggjöf fylkis-
þinganna.
LÖGGJÖFIN FYRIRBYÐUR atvinnuveitanda að
neita nokkrum manni um atvinnu eða sýna hlut-
drægni gegn verkamanni vegna KYNFLOKKS,
TRÚAR, HÖRUNDSLITAR EÐA ÞJÓÐERNISUPP-
RUNA hans. Atvinnuveitanda er og bannað að skipta
við atvinnuskrifstofur, sem sýnt hafa slíka hlutrægni,
eða sýna manngreiningarálit í auglýsingum eða í
skrifuðum eða munnlegum spurningum í sambandi
við atvinnuumsóknir.
LÖGGJÖFIN FYRIRBYÐUR EINNIG manngreining-
arálit hjá verkalýðsfélögum hvað snertir inngöngu í
félagið eða vinnuveitingu, vegna KYNFLOKKS,
TRÚAR, HÖRUNDSLITAR EÐA ÞJÓÐERNISUPP-
RUNA.
HVER SÁ, ER LEGGUR FRAM KÆRU, er heyrir
undir ákvæði þessarar löggjafar eða ber vitni eða að-
stoðar við framkvæmdir laganna, mun verndaður
gegn hefndartilraunum, er kunna að verða gerðar
gegn honum.
Auk sambandslöggjafarinnar hafa mörg fylkin fair
employment practices lög eða sams konar löggjöf, er
verndar verkalýð gegn hlutdrægni í atvinnu við fyrir-
tæki, er heyra undir lög fylkisins. Fylkin, sem hafa
slík lög, eru Ontario, Manitoba, Saskatchewan, New
Brunswick, Nova Scotia og British Columbia.
Kærur, sem heyra undir löggjöfina, skulu sendar í
rituðu formi fil
DIRECTOR OF INDUSTRIAL RELATIONS,
Department of Labour,
Ottawa
ALLAN J. MacEACHEN
Minister
GEORGE V. HAYTHORNE
Deputy Minister