Lögberg-Heimskringla - 26.11.1970, Síða 2

LÖGBERG-HEIMSKRINGLA, FIMMTUDAGINN 26. NÓVEMBER 1970
MINNINGARORÐ
Jónína Þuríóur Thorðarson
„Nú legg ég augun aftur,
Ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt,
Æ, virzt mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil svo ég sofi rótt.“
ættmenna. Bjart er yfir minn-
ingu þessarar glöðu góðu
konu sem hér dvaldi svo lengi
með okkur — en er nú horfin
— HEIM. — Blessuð sé minn-
ing hennar.
Blíður með innileik Jesús oss kallar,
kallar til þín og til mín.
Yfir oss vakir og eftir oss bíður,
bendir oss æ upp til sín.
Kom heim, kom heim,
þú sem ert þreyttur kom heim;
blitt og svo kærleiksríkt Kristur oss kallar,
kallar, ó komið ÖLL HEIM!
J. P.
íslandskynning í Bandaríkjunum
Hún var fædd að Surtsstöð-
um, N.-Múlasýslu á Islandi
13. júní 1890. Foreldrar henn-
ar voru Daníel Daníelsson og
kona hans Guðrún Ingibjörg
Magnúsdóttir.
Mun Daníel hafa unnið
nokkuð við póstflutning á ís-
landi áður en hann kom til
þessa lands.
Til Canada fluttist Jónína
með foreldrum sínum árið
1892. — Bjuggu þau á ýmsum
stöðum í Manitóba, — Oak
Point, Vestfold og Winnipeg.
Árið ■ 1909 fluttu þau til
Hnausa í Nýja íslandi og
dvöldu eftir það í Geysis eða
Hnausa byggð.
Þau eru nú fyrir löngu dáin
og sömuleiðis öll systkini
Jónínu .— Ólöf, Jóhann og
Guðný.
23. júní 1919 giftist Jónína
eftirlifandi manni sínum, Jó-
hannesi Bergman Thorðarson,
sem þá bjó með föður sínum
að Nýhaga í Geysir byggð, og
tóku þá þar við bústjórn og
bjuggu þar í 38 ár.
Á þeim tíma tóku þau
drjúgan þátt í öllum velferðar
félagsmálum byggðarinnar. —
Tilheyrðu íslenzka lúterka
söfnuðinum og Jónína vann
með dyggð og trúmennsku í
byggðar kvenfélaginu, Freyju,
sem starfaði að því, af kappi,
meðal annars, að koma upp
„Geysir kirkju“.
Árið 1944 á 25 ára giftingar-
afmæli þeirra, var haft fyrir
þau myndarlegt og mjög fjöl-
mennt samsæti, var til þess
stofnað af byggðarbúum,
frænda- og vinafólks fjær og
nær. B á r u árnaðar óskir,
skeyti, gjafir og ræður þess
ljósan vott hver ítök Nýhaga
fjölskyldan átti í hugum fólks.
Árið 1957 brugðu þau búi
og fluttu alfarin til Gimli og
hafa átt þar heimili síðan, —
þar gengu þau í lúterska söfn-
uðinn og hafa með honum
starfað síðan.
í júní 1969 — á 50 ára gift-
ingarafmæli þeirra; efndu þau
til veizlufagnaðar í „Viking
Motel“ á Gimli og buðu þang-
að öllu sínu nánasta skyld-
fólki og nokkrum völdum vin-
um. Var það mjög ánægjuleg
og eftirminnileg stund fyrir
hjónin og alla viðstadda.
Rúmu ári seinna, að kvöldi
dags 29. júlí 19970 er Jónína
hafði, þá glöð og hress að sjá,
sezt að kvöldmáltíð með fjöl-
skyldunni. — Var hún kölluð
burt úr heimi þessum. Hafði
hún þá um langt skeið verið
heilsulítil, þótt hún ekki
kvartaði.
Sv. E.
Jónína var kona glaðlynd,
geðprúð og kærleiksrík og
ríktu þessir eiginleikar í lífi
hennar og heimili alla tíð.
Hún unni allri náttúrufegurð
og elskaði hljómlist; mest
dáði hún sönginn „Danny
Boy“, bæði ljóð og lag, vafa-
laust hefir það snert við-
kvæma og fagra strengi í
hjarta hennar.
Foreldrum sínum og tengda-
foreldrum sýndi hún hina
mestu nærgætni og umhyggju
og annaðist þau og hjúkraði
þeim eftir krafti og getu, bæði
á sínu heimili -og annars-
staðar.
Heim að sækja voru hjón-
in mjög gestrisin enda var
þar oft margt gesta, sem
gengu glaðir frá garði.
Maður Jónínu hefur sagt
mér að hún hafi verið; „Ein-
læg, góð og ástrík eiginkona,
móðir og amma og öllum sín-
um vinum trygg“ og það tek
ég sem satt, því hver ætti svo
sem að geta borið um það
betur en hann, sem dvalið
hafði með henni samvistum í
meir en hálfa öld.
Jarðarför Jónínu fór fram
1. ágúst, 1969, undir umsjón
Gilbarts Funeral Home Ltd.,
Selkirk, frá lútersku kirkj-
unni á Gimli að viðstöddu
fjölmenni.
Kveðjumál flutti Rev. J. G.
Cameron, en hvílurúmið er í
Geysir — grafreit, — þar var
hún síðast kvödd.
Þeir nánustu sem hana
syrgja og sakna eru: eigin-
maður hennar Johannes,
börnin 3, Guðrún Anna (Lóa),
gift E. S. Eyjólfson, contractor,
Gimli; Rósbjörg Ólöf gift Öla
Pétur Josephson, Loan Dep.
Fish Marketing Board, Winni-
peg; Jóhannes Victor (Bródi),
giftur Joyce Ólafson (frá Riv-
erton), búa á Gimli og reka
þar verzlun; barnabörnin 12,
barna-barnabörnin 9 og fjölda
Pétur Pétjursson, forstjóri í
Álafossi, er kominn heim, en
hann var með íslandskynn-
inguna á listum og iðnvarn-
ingi í Bandaríkjunum, sem
vakið hefur mikla athygli,
eins og Mbl. hefur frá skýrt.
Mbl. leitaði frétta hjá Pétri
af kynningunni og sáum við
hjá honum mikið af blaðaúr-
klippum m e ð lofsamlegum
greinum um Island, myndum
af íslenzkum ullarfatnaði og
heilsíðuauglýsingum úr blöð-
um frá verzlunum þeim, sem
stóðu að sýningunum, með
myndum af sýningarstúlkum
o. fl. Þegar Pétur fór heim
hafði íslenzka sýningin verið
í tólf verzlunum í fimm ríkj-
um í Bandaríkjunum og á svo
eftir að halda áfram í hálfan
mánuð í Michigan og Cinn-
cinnati.
— Jú, þetta hefur alls stað-
ar gengið vel, sagði Pétur.
Fyrirkomulagið hefur verið
það að þessar verzlanir allar,
sem voru sérstaklega valdar
vegna þess að þær eru þekkt-
ar fyrir að vera með vandað-
ar vörur, höfðu fyrirfram
keypt talsvert magn af ís-
lenzkum ullarvörum og skinn-
um. Áður en sýningarnar hóf-
ust höfðu verzlanirnar aug-
lýst rækilega íslenzkar sýn-
ingar, ekki einungis á þeim
vörum, heldur höfðum við
með okkur silfurvörur, kera-
mik, höggmyndir, málverk,
barnateikningar, í s 1 e n z k a
músík á segulbandi, íslenzka
kvikmynd o. fl.
Verzlanirnar sáu um all-
an undirbúning, útstillingar,
uppsetningu á sýýningunni og
auglýsingar og skipulögðu
sjónvarps- og útvarpsviðtöl
og blaðamannafundi. Islenzki
hópurinn sámanstóð af Thom-
as Holton, sem hefur um 9
mánaða skeið unnið að undir-
búningi þessara sýninga,
þremur íslenzkum sýningar-
stúlkum, frú Sigrúnu Stefáns-
dóttur, sem sýndi íslenzka tó-
vinnu og vakti mikla athygli
og Jens Guðjónssyni gull-
smiði, sem sýndi og smíðaði
silfur í tvær vikur í Balti-
more. M a g n ú s Magnússon
sendiherra kom til Baltimore
og North Conway. En Hannes
Kiartansson sendiherra kom
til Albany og Springfield. I
Minnesota afhenti Björn
Björnsson konsúll viðurkenn-
ingarskjal viðskiptamálaráðu-
neytisins, en Valdimar Björns-
son ráðherra mætti fyrir hönd
ríkisstjórans og kvaðst vera
stoltur af því að vera íslend-
ingur. Vörusýninganefnd hér
studdi á mjög myndarlegan
hátt þessar sýningar. Sömu-
leiðis hafa Loftleiðir veitt
mjög mikla aðstoð og kom
Sigurður Helgason til St. Paul
í þessu tilefni.
— I flestöllum verzlunum
seldust algjörlega upp þær
í s 1 e n z k u vörur, sem áður
höfðu verið keyptar og gefur
þá augaleið að verzlanirnar
vilja fá nýjar vörur, svaraði
Pétur, er spurt var um raun-
hæfan árangur kynningarinn-
ar. Því miður eru takmarkað-
ir lagerar til af ullarvörum
hér í landinu og þess vegna
þorðum við ekki að taka við
nema m j ö g talmörkuðum
pöntunum til afgreiðslu á
þessu ári. Hins vegar er hér
búið að stofna til sambanda
sem auðvelt verður að vinna
með á næstu árum, ef okkur
tekst að framleiða nægilega
góðar vörur á aðgengilegu
verði. En það má staðfesta, að
íslenzku vörurnar, sem sýnd-
ar voru, þóttu framúrskarandi
vandaðar og verðviðunandi.
— Þá vil ég einnig geta
þess, að geysilegur áhugi virt-
ist alls staðar vera fyrir
keramikvörum frá Glit, hélt
Pétur áfram, og er það á-
nægjulegt fyrir þá verzlun,
þegar hún hefur lokið sinni
stækkun. Islenzkar silfurvör-
ur vöktu líka mikinn áhuga.
N o k k u r málverk seldust,
mynd eftir Pétur Friðrik í St.
Paul og eftir Einar Hákonar-
son í North Conway, en það
eru margar myndir, sem halda
áfram á sýningarferðinni. I
móttökunum var alls staðar
íslenzkt brennivín, kavíar,
ostur, hangikjöt og súkkulaði
frá Lindu. Hins vegar höfð-
um við ekki aðstöðu til að
annast verulega sölustarfsemi
á þessum hlutum, en hins veg-
ar var greinilegur áhugi á
þeim.
Mgbl. 18. okl.
SCHOLARSHIPS
Framhald af bls. 1.
1967-1970 and a member of
the French Drama Group
which presented French
plays at the Winnipeg School
Division French Drama festi-
vals 1969 and 1970.
Scholastic awards include
the Governor-General Medal
in 1970, School Board book
awards, as well as a major
citizenship award at D.M.C.I.
Lynne is the daughter of
Mr. and Mrs. Agnar Rae
Magnusson, of Winnipeg.
ERIC S. SIGURDSON
Eric Stefan Sigurdson has
been awarded a one hundred
dollar Icelandic Festival
Scholarship.
Mr. Sigurdson was born in
Manitoba, but his youth was
spent in Ontario. He attended
the Northern Collegiate Insti-
tute and Vocational School at
Sarnia grades 9 to 13. He was
an honor student throughout
and was active in sports, in-
cluding soccer, football, curl-
ing, basketball, and volley-
ball. He was captain of the
school cadet corps, was active
in the Boy Scouts, and was
president of the Students’
Council. In addition, he won
several art prizes at the Cana-
dian National exhibition in
Toronto.
He attended the University
of Western Ontario, graduat-
ing with a B.A. degree. The
following year he taught at
the Central Collegiate Insti-
tute.
Then followed two years,
1967-1969, with CUSO (Cana-
dian University Service Over-
seas) in Ghana, West Africa,
where he taught Physics ahd
Health Science at Techiman
Secondary School, in the
Bong Ahafo R e g i o n . Iain
Thomson, Direction of In-
formation CUSO, says of Eric
Sigurdson’s report that it is
one of the best reports from
any CUSO volunteer. Miss
Lynne Taylor, Assistant Di-
rection of the West Africa
Program, s a y s “it is quite
obvious from all reports that
you have been one of CUSO’s
r e a 11 y outstanding. volun-
teers.”
On his return from his
Ghana assignment, Mr. Sig-
urdson attended the Univer-
sity of Manitoba for the aca-
demic year 1969-1970, taking
the Pre-masters course in the
Z o o 1 o g y Department. His
standing on the final examin-
ations included four A’s and
four B pluses. In September,
1970, he began his studies in
the Faculty of Medicine at the
University of Manitoba.
His parents are Baldur Sig-
urjon Sigurdson and Doreen*
Mavis Sigurdson (nee H:\y-
den).