Alþýðublaðið - 26.10.1960, Blaðsíða 13

Teniiessee WiIIiams.
Ivo Andric.
Saint-John Perse.
Graham Greene
Robert Frost.
✓
sem talað er um í alvöru.
Enski skáldsagnahöfundur-
inn Lawrence Durrell er ein
skærasta stjarnan af hinmn
yngri höfundum en varla kem
ur hann til grei’na að þessu
sinnj
Þeim fimm, sem fíklegastir
eru til að hljóta Nóbelsverð-
launi'n í ár eru eftirtaldir
fimm menn:
GRAIIAM GREENE, á marga
stuðningsmenn í sænsku
akademíunni enda þótt nýj-
asta bók hans sé ekki' komin
út.
ROBERT GRAVES, fjölhæfur
ritliöfundur, — dálítið sér-
vitur.
ST.-JOHN PERSE, frábært
ljóðskáld.
INNAN fárra daga verður
Nóbelsverðlaununum í bók-
men’ntum úthlutað í Stokk-
hólmi. Það er hin átján manna
sænska akademía, sem úthlut-
ar verðlaununum en allmargir
aðilar geta ,,stungið Upp á“
verðugum verðlaunaixafa. —
Meðfmir akademíunnar geta
að sjálfsögðu stungið upp á
sínum „frambjóðar.da“, sömu
Ieiðis formenn ýmissa bók-
menntafélaga eða bókmennta-
akademía í öðrum löndum, og
einnig prófessorar í bókmennt
um. Fyrri verðlaimahafar haia
einni'g rétt til að benda á verð
uga rithöfunda að þeirra
dómi. Til dæmis hefur Hemm
ingway lýst yfir að hanu telji'
Karen BJixen betur ao verð-
laununum komna en hann
sjálfur, en hann hefur ekki
formlega bent á hana. Aftur
á móti er hún ein af þeim
rithöfundum, sem sænska aka
demían grei'ðir atkvæði um.
Litlar líkur eru þó á því, að
hún hljóti verðlaunin að J.essu
■sinni og valda því landafræði-
legar ástæður. Margir telja, og
með réttu, að Norðurlöndin
hafi hlotið vel sinn skerf af
verðlaunum frá upphafi —
Sama máli gegnir um Mora-
via. Þar eð landi Ixans, Quasi-
modo fékk Nóbelsverðlaunin
í fyrra og því kemur varia til
málj að ítali' fái þau aftur í
ár.
Margir telja, að Graharn
Greene sé einna líklegastur í
ár enda þótt nýjasta bók
hans, Útbrenndur, komi fýrr
út á sænsku en ensku, í haust.
■ Þá er talað um leikritahöf-
undana, Frákkann Anouilh og
Bandaríkjamanninn Tennes-
see WHliams, en þelr eru tæp
ast það miklir dramatikerar að
ástæða sé til að verðlauna þá.
Ti'ltölulega nýr kandidát er
Júgóslavinh' Ivo Andric. Hið
mikla verk hans, Brúin yfir
Drina, er komi'ð á sænsku. —
Þetta er episkt verk og þykir
frábært Hingað til hefur er.g
inn Júgóslavi íengið Nóbels •
verðlaunin og eykur það lik
urnar á því að Andric verði nú
fyrir valinu. Hann er allaveg-
ana'meðal fimm hinna líkleg
ustu.
Sama máli gegnir um Frakk
ann St. John Perse, (Alexis
Léger). Hann er ágætt ljóð-
skáld og mikið þýddur á
sænsku. Frakkar eiga svo
marga góða höfunda, að af
nógu er að taka og engum þarf
að koma á óvart þótt þeir hljóti
verðlaunin ár eftir ár,
Sartre og Malraux eru einn
ig kandidatar eins og svo oft
áður_
Af enskumælar.di höfundum
— öðrum en Greene og Willi-
ams, er einkum taiað um Ro-
betrt Graves, ljóöskáldið og
klassikerinn og Robert Frost,
mestur bandarískra Ijóðskálda.
Karen Blixen ltemur alltaf
til greina og sömuieiðis Norð-
maðurinn Axel Sandemose. —
Fréftabréf
Pablo Neruda og Venezúela-
maðurinn Gallegos eru hinir
spænskumæiandi kandidatar,
og Sjólokov er eini' Rússinn,
IVO ANDRIC, góður skáld-
sagnahöfundur frá landi,
sem ekki hefur hlotið verð-
launin áður
ROBERT FROST, afkastamik-
i'll höiundur, en garnall.
(S tockhobns-Tidningen).
SÝNINGAR MYNDLIST
HAUSTSINS j ÖLDUDAL
í SÍÐUSTU grein minni
um myndlistarsýningar var
að því vikið að stundum
-gnæfi sumar sýningar hátt
frá listrænu sjónarmiði, en
aðrar séu í öldudal.
Því miður er það svo að
sýningar þær, sem haldnar
hafa verið í haust, teljast all
ar til síðar talda hópsins og
er þessi ekki að minnast að
jafn margar rislágar sýning
ar hafi verið haldnar hér
síðustu áratugi og á þessu
■hausti. Auðvitað á rnaður
ekki að skeyta skapi sínu
út af slíku. því þannig hlýtur
þetta alltaf að vera í mynd-
listinni yfirleitt.
Snemma í haust hélt
Alfreð Flóki sýningu á teikn
ingum í Bogasal Listasafns-
ins. Vissulega má segja að
Alfreð Flóka hafa farið fram
í tpikningu og tækni og’ yf
ir þessari sýningu hvildi
betri heildarblær en þeirri,
er hann hélt fyrir ári síðan.
Hinu er ekki að neita að
Framhald á 14. siðu.
að geta sagzt
Héraði, 18. október 1960.
ÁGÆT tíð héfur verið hér
að undanföinu í langan tíma.
Góð heyskapar.tíð var hér
éystra og náðu menn bæði góð
um ög miklum heyjum á
skömmum öma. Fyrrf sláttur
hófst í kringum 27. júní víð-
ast' hvar hér á miðhéraðinu en
mun hafa byrjað mun seinna
í Hjaltastaðaþingá; Jökulsár-
hlíð ög Jökuldal og lentu
menn þar í dálitlum óþurrka-
kafla. En annars munu báðir
slættir haf'a gengið vei hér um
slóðir. 660 veiðileyfum á hrein
dýr var úthlutað í ár að venju
— Voru þessir hreppar hæst-
i ir: Fljótsdalur með 150 dýr,
Jökuldalur 130 dýr og Fella-
hreþpur með 80 dýr. Nokkuð
mun háfá verið veitt af dýr-.
um; en ef að líkum lætur er
engin hætta á að leyfin gangi
tii þurrðar. Hafa í sumar kom-
ið • menn úr f jarlægari' lands
fjórðungum, flestir þó líklega
úr Reykjavík til veiða. Virð-
ist þetta nú að verða nokkurs
konar „sport“ enda ekki ó-
nýtt fyrir þá að segja kunn-
ingjunum að þeir hafi drepið
hreindýr (jafnvel þótt það
hafi ,,kannski‘‘ verið eldgam-
alt og tannlaust eða komið að
þvi að drepast úr hor).
Byggingavinna hefur verið
falsvert á Héraði í sumar. Er
þar um að ræða bæði íbúðar-
hús, svo og tvær stórbygging
ar á vegum „Brúnás“ h.f. sem
er byggingafélag staðsett í Eg-
ilsstaðakauptúni. En þessar
stórbyggingar eru útibú Bún-
aðarbankans að Egilsstöðum
og sláturhús Verzunarfélags
Austurlands við Lagarfljóts-
brú. Var sláturhúsið fullgert
seint í s. 1. mánuði og tók til
starfa 30. sept. Húsið er 64.20
xl2.50 m. að stærð, byggt úr
stálgrindum og klætt asbesti.
Eins eru öll skilrúm í húsinu
úr asbesti' og timbri. Yfirsmið
ur við húsið var Völundur Stef
ánsson, en um stálsmíðina sá
Vélsmiðjan Bjarg h.f. í Rvík
um.
Til nýjunga I stálhúsinu má
teljast að fláning er fram-
kvæmd með nýrri aðferð. Er
það svonefnd hringfláning og
flær hver maður vissan part
af kindinni. Eru 5 menn bún-
ir að vinna við kindi'na I flán-
ingsbekk er hún kemur í gálg
ann. Ekki eru ennþá fyrir
hendi möguleikar á að frysta
kjötið á staðniun og er því
keyrt jafnharðan til Seyðis-
fjarðar í frystingu þai. Slát
urhússtjórj er Hjalti Jónsson
frá Refsmýri. Slátrun er nú
að mestu lokið.
Framhald á 10. síðu.
Alþýðublaðið — 26. okt. 1960 ||