Alþýðublaðið - 15.02.1961, Síða 7

leikinn til þeirra kringuœ-
stæðna sem við lifum við, og
mun það hafa ráðið nokkru
um hinar deildu meiningar
kristilegra demókrata og jafn-
aðarmanna. Leikurinn er lát-
ínn gerast nú á tímum og gera
konurnar ástaverkfall gcgn
því að menn þeirra taki upp
kjarnorkuvígbúnað, og það
virðist, segja jafnaðarmenn,
sunnanmönnum svo ósiðlegt
að enginn megi sjá ósómann.
Norðanmenn segja, og
reýndar fjöldi Suðurþjóðverja
líka, að væri leikurinn svo sið
spillandi sem eftirlitið telur,
og hafi fráhrindandi og eyði-
leggjandi áhrif á.góðan smekk
— þá haíi eftirlitsmennirnir
gleymt því að sérhver fullorð-
inn áhoríandi geti auðveld-
lega lokað fyrir sjónvarpið
falli honum ekki sýningin og
álíti að ein kvöldsýning á gam
anleik geti spillt smekk hans
svo hann beri þess ekki bæt-
ur allt sitt líf.
Uenauers, sem styður sig við
íhaldsemi kaþólsku kirkjunn-
ar, svo mörgum þykir nóg um.
Siðgæðismælikvarði sunn-
an og norðanmanna Þjóðverja
virðist því vera sitt hvor, ef
dæma skal eftir dómi sjón-
varpseftirlitsins. Annar álít-
ur það ósiðlegt sem hinn hef-
Fm raj » ur ekkert við að athuga.
® H || Leikritið hefur í raun og
JB H H veru mjög jákvæðan siðgæðis
B m I ■ boðskap, en samtölin stundum
Jg k Hi á þróitmiklu og mergjuðu
Jf®^| || 1 máli og hlutirnir nefndir sín-
ÉÉ m mTBT um ruttu nöfnum, án þess þó
að vera í eðli sínu klúrir.
Efni leiksins er það að Aþ-
Frægur leikstjóri setti leik- ena og Sparta eiga einu sinni
inn á svið og valdi viður-
kennda úrvalsleikara í hvert
hlutverk, svo sýningin gæti í ; • Jút ,
alla staði orðið sem vöndúð- * $
ust, eins og efni og frægð leiks Á. * JjÚ££|g$ ú
ins hæfir. En þá kom babb í , 8
bátinn. í norðlægu löndum .M
þýzka samba .
hafði hlutaðeigandi sjónvarps
eftirlit ekkert við sýningarnar
aö athuga, en í suðlægu iönd- -
unum var hins vegar annað
uppi á teningnum. Leikurinn jHPIlflliif■
var bannaður á þeim grund- W llpj!jl|Ái, 4
velli aö hann væri ósiðlegur. , *
Þetta hefur vakið óhemju at- K Mami JBHHBEHH
hygli i Þýzkalandi og verið f. , Wg
tilefni heitra umræðna manna ’ ^Hfii
milli og harðrar gagnrýni í . ~ ~^||||
Þess ber að minnast að í S,- ^3H||
Þýzkalandi eru kaþolskir ,
tnenn i meirihluta og löndin "
undir stjórn kristilegra demó- Mp”-- *
krata, sem er flokkur Adenau ^V.
ers, en 1 Norður-Þyzkalandi ,
eru mótmælendur yfirgnæf-
andi og jafnaðarmannaflokk- jk},
urinn ráðaiidi, sem er mun 3^
frjálslyndari en flokkur Ad- K|tt8|j|ÍpE' ,V VJ®?
sem oftar í stríði. Konurnar
vilja þó friðinri .umfram allt
og beita nú í málinu sinni
rómuðu, kvenlegu slægð og
kænsku. Þær gera hjónabands
verkfall og neita eiginmönn-
um sínum um ást sína og
blíðu, nema þeir hætti stríð-
inu og taki upp friðsamleg
störf á ný. Eins og við var að
búast sigrar „veika“ kynið að
lokum og járnaðir eldheitir
bardagamenn nevðast til að
léggja niður vopn sín og gef-
■ ast' upp. Ástin reynist betra
vopn en nokkur svérð eða
spjót.
Hinn snjalli leikstjóri, Fritz
Kortner lét'tíma og staðfæra
LYSISTRATA, gamanleik-
urinn heimsfrægi eftir Arist-
ofanes var fyrst leikinn í
Grikklandi fyrir 2371 ári, og
æ síðan hafa menn skemmt
sér konunglega við að sjá
þennan snjalla gamanleik. —
Leikurinn fjallar, eins og
kunnugt er um það, er eigin-
konurnar gera ástarverkfall,
láti menn þeirra ekki af her-
mennsku og styrjöldum. —
Tekst þeim að lokum að fá
vilja sínum framgengt, því án
ástarinnar og kvennanna gátu
þeir ekki lífað.
Leikiit þetta er oft sýnt í
leikhúsum erlendis, en fyrir
skömmu var það búið til sýn-
ingar í sjónvarpi í Þýzkalandi.
Nokkur samtöl eru í leikritinu
sem sumir álíta klúr og voru
þau felld niður eða breytt,
vegna þess að strangari kröfur
eru gerðar til þess sem birt-
ist í sjónvarpi en þess sem
sýnt er í leikhúsum, aðallega
vegna þess að ekki er hægt
að sýna neitt í sjónvarpi, sem
annars myndi bannað fyrir
börn.
Aristofanes er nú orðin
hneykslun.arhella í
Þýzkalantlr fyrir leikritið
Lysistrají'a um verkfall
kvennanna, sem alitaf
hafa vitáð aS betri var
lifandi maður en dauð
stríðshetja. Hér í grein-
inní segir frá viðtökum
þerm, sem sjónvarpssýn-
ing á leikrítinu fékk í
Þýzkalands. Boðskapur
þess var færður til nú-
tímaviðhorfa, þar sem
konurnar eru látnar mót-
mæla kjamorkustríði, en
ekki sverðalögum, sem
voru skeínuhættust á tím
um Aristofanesar.
Myndirnar í þessari
grein eru teknar úr sjón-
varpsútgáfunni, og sýnir
sú efáta, að konur eru
orðnar æði svipþungar
yfir stríðsgleði karlkyns-
is. Myndin hér að neðan
sýnir aftur á móti svip
þeirra, þegar þeim er orð
ið ijóst, að mennirnir
ætla að ganga að skilyrð-
um þeirra. Myndin hér að
ofan sýnir svo eitt loka
atriðið, þegar menn hafa
horfið til kvenna sinna að
nýju og hyggja ekki á
stríð i biii.
Lysistrata er snjallt
verk óg sígilt og auðvelt
að snara því í nútíma-
horf, þar sem ekkert hef-
ur hreytzt í þessurn efn-
um nema gerð og útrým-
ingarkraftur drápstækj-
anna.

■
■Alþýðublaðið — 15. febr. 1961 J