Alþýðublaðið - 27.05.1961, Page 15
Tveir handfastir löreglu-
þjónar gripu um handleggi
hans og settu hann inn í bíi-
inn. Það gerðist hægt og ró
lega, og aðeins næstu áhorf-
endur horfðu forvitnislega á,
aflt þar til athyigli þeirra
ibeindist að börunum með
thinum myrta, sem nú var
skotið inn í sjúkravtagninn.
Rush var ýtt niður í aftur-
sætið, og bíllinn fór í gang
með hnyfck.
Hinn stutta spöl 'til lög
regllustöðviarinnar sat Rush
þögull og hann fann heldur
enga ástæðu til að segja
neitt, þeigúr hann var færð-
ur inn langa ganginn að skrif
svo að þér kæmuð með sjón
arvotta!
Cacker hailaði sér aftur á
bak og horfði upp í loftið.
— Jæpa, sagði hann. —
S'v-o að þér hafið fjarveru-
sönnun,
Þá segjum við það. En
þá höfum við aðra ókæru
tgegn yður. Samfeæri. Hann
Ibeygði sig fram og hvessti
augun á Rush. — Ef þér
hafið ekki sjlál!fUr framið
þessi morð, hvæsti hann, —
þá vitið þér hver sökudólg-
urinn er. Þér hafið keyþt
ihann tiil að gerla það.
Rush hló upp í opið geð
ið á honum, hátt og hjart
anlega.
— Ég skal segja yður -eitt,
hélt Haoker áffram. — Ég
yrði ekkt 'hislsa á því, að þér
játuðuð það. Og það myndi
geita mér miklu hægara um
vik. Hann s-kutlaði pappírs-
... cnk yjfih borðið og iglotjti
g; jöfullega. — Játningin œ-tti
vei og þig getið cg komið |
með hann upp á skriffstotfu
til Hackers undir eins! sagði
hann.
Rush var leystur ffrá stóln
um, og þeir urðu næstum
því að bera hann fram í
snyrtiihenbergið, þar sem
þeir hresstu hann við með
köldum böksitrum. Hann
náði sér merkilega fljótt og
gat gengið óstud'dur, þegar
hann kom inn í skrifstofu
Hackers í annað sinn.
Yfirlögregluþjónninn sat
ennþá á bak við skrifborðið,
en nú var hann allur
'annar. Hinn grohbni og
ruddalegi lögreglufforingi
var horfinn en í istað hans
kominn þrællundaður, nœsit
■um skríðandi raefiill, stem
reyndi að sl-á þessu svávirði
lega athæfi upp í gaman.
Ors’ökin til þessarar ger-
greytingar sat á Istólnum, *
sem Rush haifði notað fyrir
stuttri stundu.
— Reynið þér nú að líkj-
Joe Barrv
heimar
stórborgarinnar
stofu yfiriLögregluþjónsins
Haöker settist ibak við skrif
iborðið og benti Rush á fstól.
Tveir borgaraléiga klæddir
lögregluþjónar tóku sér
stöðu á bak við hann og lög-
regiuforin-gi í einkennisbún
ingi slóð á bak við yfirlög-
regluþjóninn. Hacker gaf
sér góðan tima til að kveikja
í vindli, og þegar farið var
'að llifa vel í honum, blés
ha-nn frá sér reykjarmekki
og starði á Rus'h gegnum
ifekýið. — Þér hafið gengið
of langt, Henry, sagði hann.
Rush horfði bara á hann.
— Þér ihafið sloppið vel
friá m'örgu í seimni tíð, en
nú haíið þér sem sagt geng
ið of lamgt. Nú höfum Við
loksins staðið yður að verki.
Rush starði á hann með
ósvikinni undtun. — Haifið
þér ihugsað yður að ákæra
mig 'fyrir þessi morð? spurði
hann.
— Stendur heima, sagði
Hacker og kinkaði 'ánægju
llega kolli. — Málið liggur
ljóst fyrir.
— Adrei hef ég heyrt því
líka heknsku, sagði Rush. —
Heyrið þér hérna, nautshaus
og fitukeppur! Ég hef fjar-
veru)sönnun jatfn ramm-
byggilega og trésikallann á
sjá'lfum yður. Þér gætuð
ekki sannað neitt á mi'g, þó
aðl Vfera eifthvað lá þessal
leið. Ég ibíð hér
Herbergið, sem Rusih var
færður inn í, var bara þris
var sinnum þrír metrar.
Veggirnir voru hvítkalkað-
ir, og st'einsteyptu gólfinu
hallaði að niðurfalli í einu
horninu. Undir björtum
lampa með breiðri Íjóshlíf
stóg sterklegur stóll tm’eð
lausum ólum, einni fyr.ir
hvoén handlegg. Liögrjeglu-
þjónarnir spenntu hann
íóstan ög tóku til starfa.
í byrjun var 'það ekiki svo
bölvað. Tiltölulega létt högg
m!eð flösitum lófum cg
dángl með kyl'fum. En svo
Œór það að versna, Sniðug
uppátæ'ki með brennandi
vindlingum, löng röð af högg
nm imieð sandpokum og
hnefahögg í andlitið. Frá
þv-í fyrsta sat Ruish með
háðsglott á vörum og þótt
það yrði smiám saman dálít
ið skælt og ó'eðllilagt, þá var
það sýnilegt og mjög ert-
andi fyrir höðlana. Einn
þeirra kross bölvaði og tók
fram hamar og járnplötu.
H>ann hafði lagt hönd Rushs
á plötuna og stóð með
reiddan hamar, þegar bar-
ið var <að dyrum. Hurðin var
opnuð og lögregluforingi
gægðist inn.
— Hressið hann upp eins
ast manni, Haoker, sagði
Matt Pedrich. — Herm
Henry er fyrir llöngu orðið
það ljóst, að þér ©ruð á
tfjögra ára (aldri að g'áfna-
fari, svo að hann þarif ekki
fleiri sannanir. Voru þeir
harðhentir, Rush?
— Þeir ætluðu að fara að
'byrjU að marki, sagði Rush.
— Ég þakka þér fyrir að þú
'komst í tæíka tíð.
— Það tekulr þvtí ekki
að tala um það. Ég verð að
biðjast afsökunar lögreglunn-
lar vegna. Það hefur ©kki
verið hlaupið að því að fá
rnenn í hana, og Haoker
fékk þessa stöðu af því að
hann gat talið upp á tutt-
ugu án þess að h!ann þyrifti
að fara úr skónum og telja
á sér tærnar. AHt sem lög
reglustarf heitir, er og verð-
ur honum óleylsanleg ráð-
gáta.
— En heyrið þér . . byrj
aði Hac'ker.
— Mér finnst vera ólykt
ihérna inni, R.us'h, greip M)att
ifram í. — Ættum við ekki
að iköma?
— Það er ekkert sérstakt
sem bindur mig', svaraði
Rush,
28
Úti á 'gangstéttínni af-'
þakkaði hann boð um að
aka með Matt. —• Bíllinn
minn er ekki langt hér frá,
svaraði hann, — og óg þarf
að gera dálítið. Ég held að
kominn sé tími til að ég
heimsæki herra Covington
aftur. |
Hann 'hitti frambjóðand-
ann heima og beið eftir hon
nm meðan han lauk máltíð
isinni. Siíða-n gengu þeir sam
an út í garði og settust í
makindallega garðstóla und
ir trjánum. Cavington lá
mikið á hjarta.
— Ég hef reynt eftir
megni að líta með velvilja
á það, sem kcmið hefur tfyr
ir hérna núna siðustu dag
ana, herra Henry, sagði
Wann, — en þótt ég sé til-
(leiðanlegur til að taka létt á
'eyðileggingunni á spilavítí
Sullys og fýlusprengjunni
ihjá Carney, þá er ýmislegt
annað sem ég get ekki sam-
þykkt. Þrjú morð h'afa verið
framin, og ég hef sjálfur ver
ið vitni að skiammibyssuein-
vígi milli tveggja bíla, sem
óku hér framhjá með brjá'luð
um hraða. Slíkt er ekki hægt
í siðuðu samifélagi. Við verð
um að binda enda á það.
— Það endfar atf sjálfu sér,
h'erra Oovington, Isa'gði Rush
hughreystandi, — þegar þér
hafið unnið kosningarngr.
Ég von'a að minnsta
kosti, ag þér hafið elkki
meiri 'Móðsúthell'ingiar á
ipTjó-nunum. 4
Ég get fullvissað yður
u™’ ,að bef engar blóðs
uthellmgar á prjónunum.
Reau Marr var myrtur rétt
efftír að ég kom til borgar-
mnar, og ég þekkti hann
'ekki einu sinni fyrir ann-
an. Míanninn, sem skot-
inn var í morgun, þekkti óg
ytfirleitt alls ekki neitt.
Covington hnyklaði
brýrnar. — Getið þér neit-
að því, að hafa batft hönd í -
'bagga viðvíkjlandi þessum I
imorðum.
— Ég held ég verði enn-
þá að reyna að slkýra fyrir
yður til hvers ég er 'hér,
sagði Rush. — Ég geri atlt,
sem í mínu valdi stendur til
'þess að koma af stað iUind-
um milli bóflaforingjanna
'hér. Það hefur gengið ágæt
lega og ef tiil vill er ég óbein
orsöik þess að 'Sully var
skotinn. En þér verðið að
geria yður ljóst, að e'kki er
hægt að hreinsa tiil í borg
eins og þessari án þess að
n'einn verði fyrir hnjaski.
Auk þess má það vera yður
huggun, að máðúrinn var
glæpamaður, sem féktk eikki
ann'að en það, sem han.n átti
skilið. Ég hafði bara hugs-
að mér að hræða þessa ná-
unga 'burt úr borginni, en
nú eru aðrir kamnir til
iskjalanna, sem bersýnilegtí
eru ekiki eims friðsamlega
sinnaðir.
— En lwer getur það ver
ið? Haldið þér að það sé
Carney? ,
— Nei, hann er óf slung
inn til þess að aiotia s.vo
hættuleg meðul.
— Jæja, við erum að
kæfa málefn'ið í imasi, herra
Henry. Ég get aldrei litið
Iframan í vini mína, ef ég
þarf að vinna og verða borg
arstjóri hér með þvií að
gainga yfir lík. Ég verð að
Ibiðja yður að Ihætta bariáttu
yðar þeg'ar í stað og yfir-
gefa borgina.
— Ég er hræddur um að ‘
nú talið þér fyrir daufum
eyrum herra Covington, og
ég skal fá yður kosinn,
hvbrt sem þér viljið eðia
.ekki. Þér verðið . . .
Rush þagnaði og starðd á
háa limgerðið meðfriam göt-
unni. Kvis'kur hiatfði hieyrzt
þar, þótt hlæjalogn væri..
Hainn kastaði sér niður af;
stólnum, þreif um leið í brjóst
Covingtons og velti honum.
um koll. Á sama andartaki
heyrðist skarpur hvellur og
grein fauk af tré beint fyrir
aftan stólinn, sem Covington
hafði setið á. Rush ýtti honum
bak við tré og hljóp svo niður
að limgerðinu með skamm-
byssuna í hendinni.
En hann hefði getað sparað
sér hlaupin. Það var engan að
sjá á götunni, en í fjarska
heyrði hann drunurnar í bíl
á fleygiferð. "Hann gekk aftur
til frambjóðandans í hægðum
sínum.
— Hvað er um að vera?
spurði Covington reiður.
Rush skýrði það fyrir hon-
um. — Þér eruð víst fjórði
maður á listanum skilst mér,
lauk hann máli sínu.
Það var eins og Covington
stækkaði þar sem hann stóð.
Hann skaut öxlunum aftur og
rétti úr sér. i
o
Plönlusalan
Trjáplöntur
Blómaplöntur
Seldar alla daga frá kl.
10—10.
Góð afgreiðsla. — Engin
bið.
'Sérlega mikið úrval af.
pottab’.ómum nýkomið.
Lítið inn í dag og á morg
un. |
BlómaskóSinn
Nýbýlavegi og
Kársnesbraut.
Augðýsið í áiþýðublaðinu
áuglýsingasíminn 14906
Alþýðublaðrð — 27. maí 19.61 £5