Alþýðublaðið - 22.06.1961, Síða 2

fUtstjörar: Gísli J. Ástþórsson (áb.) og Benedikt Gröndal. — Fulltr-úi rit-
stjórnar: Indri'ði G. Þorsteinsson. — Fréttastjóri: Björgvin Guðmundsson. —
Símar: 14 900 — 14 902 — 14 903. Auglýsingasími 14 906. — Aösetur: Alþýðu-
fcúsið. — Prentsmiðja Alþýðublaðsins Hverfisgötu 8—10. — Áskriftargjald
ki’. 45,00 á mánuöi. í lausasölu kr. 3,00 eint. Útgefandi Alþýðuflokkurinn. —
Framkv'-emdastjóri Svcrrir Kjartansson.
Orð og athafnir
ALÞÝÐUBLAÐIÐ ræddi í gær um efnahagsráð
fitafanir núverandi ríkisstjórnar og árangur
þeirra. Einnig ræddi blaðilð þær afleiðingar, sem
leiða mundu af hinu nýja kapphlaupi milli kaup
gjalds og verðlags, sem Framsóknarmenn og
lcommúnistar hafa nú stófnað ti-1.
Stj órnarandstaðan segir, að blöð ríkisstjórnar
innar hóti nýjum efnahagsráðstöfunum. Á sama
j bátt og blöð stj órnarandstöðunnar töldu efna
: 3iag;sráðstafan:trnar sl. ár óþarfar, telja blöðin
j Þörf á nýjum ráðstöfunum, enda þótt kaup
Siækki um 10%, a. m. k. láta blöðin svo. Útgerð
arfyrirtæki, sem tapað hafa tugmilljónum króna
: sl- ár vegna aflabrests, eiga að geta tekið á sig
. 10% kauphækkun! En hvernig fóru Framsókn
armenn og kommúnistar að í vinstri stjórninni
þegar svipuð vandamál rilsu upp? Það er vissu
lega fróðlegt að rifja það upp nú. í desember
1956 lagði vinstri stjórnin fram tillögur sínar
* iil lausnar vanda efnahagsmálanna. Samkvæmt
þeim voru lagðir skattar á flestar vörur aðrar en
i rekstrarvörur útflutningsatvinnuiveganna og voru
skattar þessir í formi yfirfærslugjalda og ikm
I tfiutnirigsgjalda. Áhrifin af þessum ráðstöfunum
voru svipuð og af gengislækkn. Allar vörur, sem
: gjöldin komu á, hækkuðu í verði. Ekki kallaði
Þjóðviljinn þó ráðstafanir þessar árás á lífskjör
almennjthgs, heldur aðstoð ýið atvinnuvegina!
Enn lengra gekk vinstri stjórnin þó vorið 1958,
er hún lögfesti almennt yfirfærslugjald á allan
tseldan gjaldeyri. Menn geta deilt um það, hvort
• þeir vilja kalla ráðstafanir vinstri stjórnarinnar
í desember 1956 dulbúna gengislækkun, en hiftt
: er ekkert deilumál, að almenna yfirfærslugjald
: ið, sem lögfest var vorið 1958, var ekki annað en
gengisfelling með öðru nafni að vísu. Kommún
istar létu sig sem sagt hafa það árið 1958 að
framkvæma gengislækkun — og hvers vegna?
Jú, vegna þess, að meðan þeir sátu í ríkisstjórn
urðu þeir að viðurkenna nauðsyn þess að halda
framleiðslunni gangandi. En hvernig ætla kom
múnistar og Framsóknarmenn eftir það að fá
nokkurn hugsandi mann til þess að trúa því, að
þegar önnur ríkisstjórn framkvæmir hliðstæðar
’ ráðstafanir til þess að tryggja heilbrigðan rekst
ur atvinnuveganna, þá sé um að ræða árás á
lífskjör almennings! Enginn skynsamur maður
tekur mark á slíkum málflutningi.
Engan undrar tvískinnung kommúnista í efna
hagsmálunum, en það er leitt, að Framsóknar
imenn, sem eiga að teljast ábyrgur lýðræðisflokk
ur, skuli styðja kommúnista í einu og öllu í
óbyngðarleysinu.
ÞEGAR ÞETTA ER RIT
AÐ virðast launadeilurn
ar hér í Reykjavík vera
komnar í sjálfheldu. Það
er upp runnið einhvers
konar nashyrningsástand.
Fulltrúar Dagsbrúnar og
atvinnurekenda standa
hvor gagnvart öðrum —
og eru ekki samtalshæfir.
Sáítasemjari kynokar sér
við að gera tilraun til að
höggva á hnútinn og bera
fram miðlunartillögu,
sem allir greiði síðan at
kvæði um. Það er heldur
ekki reynt að leysa verka
kvennafélagið eða iðn
sveinana úr viðjum deiln
anna. Það er ekkert gert,
nema ef til vill þreifað
fyrir sér á bak við tjöldin.
AÐALDEILAN er orðin að
skrípaleik. Atvinnurekendur
bjóða 11% kauphækkun á alla
vinnu. Dagsbrún segir nei og
krefst 10% kauphækkunar á alla
vinnu og 1% til viðbótar á dag-
vinnu í styrktarsjóð. Styrktar-
sjóður samtakanna er að fá á sig
hefð ,og hana hafa atvinnurek-
endur viðurkennt, Hitt fer ekki
framhjá mönnum að verkamenn
hljóta að tapa, ef Dagsbrún fær
fram kröfu sína, að verkamenn
tapa algerlega 1% á eftirvinnu,
nætur- og helgidagavinnu. Þessu
eina prósenti, sem fer hvorki í
vasa verkamanna, né í sjóði
þeirra.
ÞETTA ER því furðulegasta
launadeila, sem háð hefur verið
á íslandi. — Ef hér væri um
hagsmuni verkamanna og at-
vinnurekenda einna að ræða, þá
þyrftum við eklci að æðrast, en
svo er alls ekki. Heimili verka-
manna og atvinnuvegirnir eru
leiksoppar fyrir fótum þeirra,
sem standa fremstir í deilunni.
Og þjóðin öll verður fyrir óbæt-
anlegu tjóni. Þess vegna er ekki
hægt að horfa upp á þetta að-
gerðalaust.
RÍKISSTJÓRNIN gaf út
bráðabirgðalög, sem komu í veg
fyrir stöðvun flugsamganganna.
Með því vann hún mikið þarfa-
verk og bjargaði ekki aðeins
flugfélögunum sjálfum frá fjár-
hagslegu hruni heldur og þjóð-
inni frá afhroði. Það var og því
nauðsynlegra að gera þetta þar
sem ný öld hófst með þessu i
sumri í ferðamálum okkar. Skal |
til dæmis á það bent, að Skipa- |
útgerð ríkisins hefur þegar tapað
stórfé vegna þess, að erlendir j
menn og jafnvel innlendir, sem
höfðu pantað för með Heklu
hafa hætt við af ótta við að
frjósa inni.
ALLIR SJÁ NÚ, að bannið
við stöðvun flugfélaganna hefur
engin áhrif haft á lausn verk-
fallanna. Bráðabirgðalögin hafa
því alls ekki á neinn hátt orðið
til þess að veikja aðstöðu verka-
manna — og heldur ekki at-
vinnurekenda. Ríkisstjórnin tók
því ekki rétt af neinum með
bráðabirgðalögunum, en hún
bjargaði þjóðarnauðsynlegri
starfsemi og kom í veg fyrir
smánarblett á heiðri okkar, sem
sjálfstæðrar þjóðar.
EG VIL EKKI beita bönn-
um nema í ítrustu neyð. Eg
vil láta gera ákveðnar ráðstaf
anir þegar þjóðarvoði stendur
við dyrnar. Eg sé ekki að hægt
sé að horfa upp á það öllu
lengur, að verkamenn og at-
vinnuvegir séu hafðir að leik
soppum. Sjállheldan, sem allt
er nú komið í stafar af hatri,
stífni, stolti, hégómaskap. —
Þctta eru þræðirnir í hnútn-
um. Höggvum á hnútinn.
RÍKISSTJÓRNIN er ekki
stjórn Dagsbrúnar. Hún er
hcldur ekki stjórn atvinnu-
rekendasamtakanna. Hún er
stjórn þjóðiarheildarinnar. E£
deilan Ieysist ekki í dag, —«
verður að höggva á hnútinn.
Dagsbrúnarmenn vinna fyrir
laununum. Þeir eiga sjóðinn.
Það er eðlilegt, að þeir, sem
borga, vilji liafa hönd í bagga
með hvernig sjóðnum sé var-
ið. Þeim eiga að nægja tveir
stjórnendur af fimm og ann-
ar endurskoðenda, og spái
því, ef málið yrði leyst á þenn
an hátt, myndi aldrei koma
til ósamkomulags innan
sjóðsstjórnarinnar. Þannig er
að minnsta kosti reynslan i
slíkum sjóðum, sem stofnað
liefur verið til af vinnuseljend
um og vinnukaupendum.
Hannes á horninu.
Stórstúkuþing
verður sett í Góðlemplarahúsinu í Reyikjav. laugardag-
inn 24. þ, m. að aflokinni guðsþjónustu, sem hefst í
Dómkirkjunni kl. 2 e. h. Sr. Jakob Jónsson messar.
AS aifflokinni þingsetningu og kaffiíhléi fer fram veit«
ing stórstúkustigs.
Um kvöldið verður samsæti í Góðtemplarahú'sinu i
tilefni af 75 óra afmæli Stórstúkunnar.
Aðgöngumiðar að samsætinu verða alfgreiddir samdæg
urs í Góðtemplarahúsinu.
Reyikjavík, 21. júnlí 1961.
B. S. BJARKLIND PÁLL JÓNSSON
stóntemplar. sfónritari.
^ 22. júní 1961 — Alþýðubiaðið