Alþýðublaðið - 25.10.1961, Síða 7

✓
MWWVWMMMVWMWmVWMWWWVHMVVMt'mMMMWl 1
ALÞÝÐUBLAÐIÐ taldi sjálfsagt að verða við ;
í beiðni um birtingu greinar þessarar, en vill jafn i j
framt leggja áherzlu á, að með því tekur blaðið ;;
enga afstöðu til þeirra deilumála, sem hér er um j j
fjallað, enda opið rúm til andsvara, ef óskað er.
Það skal og tekið fram, að fyrirsögn greinarinn- <;
’ c ’
ar er samin af höfundi en ekki blaðinu.
mVVVVWMMMVVVVWVVWVWVVVVVVWMV.VVVVWliVVWiMmt vvww
FYRIR um það bil áratug
síðan, var hark mikið í Fíla-
delfíusöfnuðinum,
T.lefnið var meðal annars,
að Ragnar nokkur Guðmunds-
son stórkaupmaður lét í Ijós
vanþóknun á fjármálastjórn
forstöðumannsins Ásmundnr
Eiríkssonar, en safnaðarfé var
geymt í skálum og öðrum opn
um ílátum á borðum, hillum,
ólæstum skúffum, bak við
myndir o. s. frv. á heimili for-
stöðumannsins, en þar var
jafnan tekið við miklnm fjár-
munum er góðviljað fólk ætl-
aði starfinu, en kvittanir ekki
látnar í té, og sagði stórkaup-
maðurinn að enginn hefði vit
að hvað voru matarpenmgar,
hvað var áheit, hvað heyrði
til sunnudagaskóla, hvað var
tíund o. s. frv.
Þetta með meiru gat Ragn-
ar ekki þolað.
Nokkrir stjórnarfundir voru
haldnir, þar sem Ragnar og
fleiri skýrðu sjónarmið sín.
Málin skýrðust.
Ragnar reyndist hafa á rétt'u
að standa, en hanrx varð þó
fljótlega að láta í litla sekk nn,
birðja afsökunnar og láta sér
lynda ríkjandi siði 1 fjárrhál-
um, sem og öðru er hanr. hafði
verið að gambra á mótj.
Hann hugðist þó þrátt fyrir
þetta berjast hraustlega gegn
þessum skaðræð s Ásmundi og
lét ekkert tækifæri ónotað ef
hann' gat náð mönnurn á ein-
tal í trúnaði og úrskýrði málin
hraustlega ef honum fannst
einhver von að orðura sínum
væri veitt viðtaka.
Síðan Ragnar hóf kross-
göngu sína gegn spiilingunnx i
söfnuðinum hefur margt gerst.
Forstöðumaðurinn hefur
skýrt op nberlega frá skekkj-
-um í fjármálunum er sifellt
hlóðu á sig.
Sjálfur hafði hann tekið við
gjöf frá Hvítasunnusöfnuði í
Ameríku að fjárhæð 1600 doll
arar.
Seldi síðan 750 dollara á kr.
30 þúsund, en hinum 850 doll-
urunum skilaði hann ekki inn
til safnaðarins eins og vera
bar.
í blað.nu Aftureiding þakk-
aði Ásmundur fyrir gjöfina^
sem hann sagði hafa verið eitt
þúsund krónur og aug’ýsti þar
með hógværð sína og litiliæti
frammi fyrir íslenzku þjóðinni
að hann sjálfur skyldi þakka
fyrir svona lítið, en e. t. v.
hefur hann talað við Amerí-
kanann á öðru tungumáli.
Þegar upp komst um svindl
Ásmundar talaði hann hjart-
næmt og sannfærandi um að
hann hefði sk.lað meiru í íjár
hirsiu safnaðarins en þessum
þúsund krónum, því í sama
blaði og hann þakkaði fyrjr
þúsundið var sagt frá að út-
lendingur á ferð hefði gef.ö
25.000.00 krónur.
Sagði Ásmundur að þetta
væri e.tt brotið úr þessum
1600 dollurum er komið hefou
í einu lagi í sínar hendur.
Tald; hann það ekki skipta
neinu máli í þessu sambandi,
þótt enginn hefði verið hér á
ferð frá þessum söfnuði um
þetta leyti, enda hafði ema
þúsundið nú hlaðið á s.g á vís-
indalegan hátt, þannig að það
hafð; skekkst upp í 26.000.00
krónur svo þá var ekki eftir
að bóka nema 4000.00 krónur
og 850 dollara.
Það eru fleiri en stórkaup-
maðurinn sem átt hafa í úti-
stöðum við þennan Ásmund.
Bræðurnir í Betelsöfnuðin-
um í Vestmannaej'jum hafa
líka lagt sín lóð á metaskáiarn
ar og þótt árangurinn sé nú
sízt me ri af þeirra starfi, en
Ragnars stórkaupmanns, þá
hefur þó heiður beggja aðila
aukist við það að orð og verk
hafa ver ð vegin og metin og
látin standa og falla e’"tir at-
v.kum, einum og niðurbrytjað
ir dollarar.
Nú og þótt Betelsmiinnum
hlekkt st smávegis á, sein staf-
aði af óhagstæðum sjávarföll-
um, þá skiptir það ekki öllu
máli, þetta var foana vegna
þess að þeim hafði láðst að at
huga hvort réttvísin hefði
skráð allt sem þeir settu í bref
til hans Ásmundar ásar.R bróð
urkveðjum.
En það getur auðvitað kost
að hart ef það á að láta menn
setja niður eða ræna þá tign og
það fengu Betelsmenn að
reyna, því það eru gjaldkerar
meðal lær sveinarma á okkar
dögum ekki síður en til forna
og þótt fulltreysta megi að
Fíladelfía borgi símareikning
ana, þá voru upphtýxxgingarnar
hans Ásmundar og þetta sí
fellda tugthúslykla glamur í
meira lagi hrollvekjandi og
ekki var úr því að ako að hinir
seku yrðu beðnir afsökunar í
nokkrum dagblcðum.
Hins vegar fékk Guðmundur
Max-kússon og félagar hans
ekki neina kvittun eða skrif
lega viðurkenningu frá Ás-
mundi og Ár.nbirni svo þeir
hafa alveg frjálsar hendur
gagnvart Betelsmönnúm ef
þeim svo sýnist.
Það virðast hafa verið spá-
mannleg orð sem Garðar Ragn
arsson viðhafði eitt sinn er
hetjudáðir Guðmundar Mark-
ússonar bar á góma, en hann
sagði: ,,að ef vanda bæri að
höndum Guðmunda.- þá hyrfi
hann ofan í skóna“.
Þetta getur allt lagast. Hver
rækilega að það var ekkx að-
eins að hann hyrfi heldur tók
liann þrjá með sér.
Það er nú víst allt í lagi
með réttvís.na þótt eitthvað
kynni að hafa verið óskráð til
forna, því hún hefur nú ráðið
tvo þjóðkunna ritara til að
skrásetja atburðarásino.
Ritara biskups og ritara
hæstaréttar.
Þetta geur allt lagast. Hver
veit nema Ásmundur og Arin-
björn verði að lokum a S bera
smánina með þeim Beiels-
mönnum.
Og víst er um það að Ás-
mundur telur svona sagnritun
ekki Biblíulega, því það er
fólkið í Fíladelfíu sem á að
dæma heiminn þar á meðal
hmn ófrelsaða biskup og
hæstarétt og munu réttvís-
inni hafa borist samþykktir
safnaðarins hér að lútandi.
HÚSIÐ VERÐUR REIST FYRIR YÐUR
HVAR SEM ER í BYGGD
Mikið er nú að gera að tjaldn
baki í Fíladelfíusöfnuðinum og
eiga margir mikilia hagsmuna
að gæta, ekki aðems í sam-
bandi við sálarvelferð þjóoar -
inninnar og heið ngjatrúboðið :í
Afríku, Indlandi og Japan, því
þau mál eru leyst í útibú nu að
Þingholtsstræti 33 sem staríar
undir forsjá annars útvarps-
prédikara safnaðarins.
Andvökurnar og annríkiö
eru í sambandi v.ð hin persónu
legu hagsmunamál hinna
ýmsu einstaklinga, en þar sem
ást og samhugur ríklr og allir
hafa allt sameiginlegt veltur
allt á veikasta hlekknum og
hið veÁara kyn því meir í
eldlínunni og ná hagsmunareifc
ir liiina ýmsu meðlima út Í0
hvern afkima höfuðborgarinn
ar.
Það sem allt veltur á í þess-
um efnum er einkum tvennt:
í fyrsta lag; að nóg næði skap-
ist tii að vefja alla hagsmuni
hvers eðlis sem eru saman i
e nn böggul er lúti töfrasprota
hæfs manns, en ein af mörgumi
sönnunum fyrir ágæti þessu er
ferð Haraldar Hanssonar og
Ásmundar Eiríkssonar t.i Vest
mannaeyja.
Fram til þess tíma höfðu
málin ekki leg ð nægilega
skýrt fyrir Betelsmönnum, en-
er þeir lögðu fram skýrslúna
um árangur af staf; útibúsins
í Þingholtsstæti 33, þá skýrð-
ust mákn, en soldán Kristni-
boðsins í Þingholtsstræti og
forstöðumaðurinn í Betel eru
nátengdk.
Hið annað mikilvæga er
harðsnúin forusta, sem sækir
styrk og á sína tilveru í því.
sem gerst hefur.
Af því nú að við erum mann
legir og vdjum hafa allt svona
áþreiíanlegt, t. d. viljum sjá
pýramida eða eitthvað annafP
kenn tákn, þá getum við hugs
að okkur þrjár punktalínur, sú
fyrsta er táknaði atburðaein-
ingu grundvallarlínan lægi frá.
hyrn'ngarsteininum í Þir.g-
holtsstræti að Kapplagjótu *■
Vestmannaeyjum, önnur línan
lægi frá Kapplagjótu að Reykj
arhóli í Fljótum, sú þriðja frá
Reykjarhól; hingað til baka að»
Þingholsstræti 33.
Síðan reisum við þessar
punktalínur upp eins ogipýra-
m'da þannig að Reyk.ferhóll
myndi toppstrikið, en þar cr
vagga keisarans í Hvítakunnu
_______ Frh. á 12. íýðu.
AlþýSublaðið — 25. okt. 1961**7