Alþýðublaðið - 12.12.1961, Blaðsíða 7

í
CONSUL 315 er nýjasta FORD gerðin í ár. Hafa FORD verksmiðjurnar ennþá einu
sinni verið fyrstar til þess að leysa hina tæknilégu þraut að smíða hagkvæmari, þægi-
legri og sterkari bíl í flokki léítari bíltegunda. í CONSUL 315 eru fle*ri kosfir stærri
^bilanna en í nokkrum öðrum bíl í léttara flokkinum.
Viðbragðsflýtir CONSUL 315 er hreint
undraverður, hin nýja vél framleiðir
56,5 hestöfl en eyðir þó aðeins 7,8 lítrum
af benzini á 100 km akstri. Mesti hraði
er 125 km á klst. — Það festir aldrei
snjó á afturrúðu og farangursgeymslan
er stærri en í nokkrum öðrum bíl af
svipaðri stærð.
VEINIM EGILSSON H.F
ÉG KVEIKTI Á
KERTIMÍNU
Omar
skálds
Ingólfur Kristjánsson.
ÓMAR FRÁ TÓNSKÁLDS-
ÆVI. — Aldarminnjng próf.
Bjarna Þorsteinssonar prests
og tónskálds í Siglufirði. —
Útgefandi Siglufjarðarkaup -
staður 1961.
SIGLFIRÐINGAR minaast
séra Bjarna Þorsteinssonar
með þessari bók á mjög mynd-
arlegan hátt. Bjarni Þorsteins-
son var mikill merlcismaður að
öllu leyti. Hann var fjölhæfur
gáfumaður og lagði stund á
margt, fátt mannlegt var hon-
um óviðkomandi. Hann var
mikill listamaður, fjólhæfur
fræðimaður og mikill braut-
ryðjand; í félagsmálum. Hann
hefur stundum verið nefndur
faðir Siglufjarðar ,sakir hins
mikla starfs í þágu síldarborg
arinnar norður við Dumbshaf.
Eftir 1874, að íslendingar
fengu tækifæri til að stjórna
málum sínum sjálfir og ráð-
stafa fé t.l félagsmála og fram-
fara í landinu, komu fram á
svið sögunnar margir mikii-
hæfir forustumenn, sem létu
að sér kveða í svéitarstjórnum
Margir þessara manna lögðu
und rstöðuna að þeim fram-
förum sem síðar urðu og ruddu
veginn til að fólk skildi, hve
mikill máttur og frjómagn var
frá tón-
ævi
fólgið í mætti samtaka og
auk.nnni félagshygg.iu. A3 vísu
hefur ekkj verið nægilega hald
ið á lofti starfi og sigrurn
þessara manna, en þegar s*aga
sveitastjórnanna verður rituð,
verður hlutur þeirrn sýndur í
réttu ljósi. Bjarni prestu.- á
Siglufirði var framsýnn frum-
kvöðuli sveitarstjórnarmála í
byggðalagi sínu. Hann var
lengi oddviti Siglufjarðar og
vann ótrauður að því, að Siglu
fjörður fengi kaupstaðarrétt-
indi.
Saga prests'.ns á Sigiufirði
er sögðu í þessari bók mjög
vel. Höfundur hefur tekið við-
fangsefn; sitt föstum tökum.
Hann hefur leitað víða til
fanga og kannað heimildir. —
Bókin er skemmtileg aflestrar
og rituð á hressilegu máli. Að
vísu er höfundur stundum all-
mikið hrifinn af söguhetjunni.
En það er enginn ókostur; þar
sem um er að ræða einn merk-
asta mann í prestastétt lands-
ins á sinni tíð. Sagan er gerð
svo úr garði, að Slglfirðingum
er mikill sómi að.
Gaman er að lesa frásögn
bókarinnar af starfi séra
Bjarna fyrstu árin á Siglufirði.
Presturinn ungi flytur úr
glaumi Reykjavíkurlífsins til
eins afskekktasta staðar á
landinu. Hann tekur starf sitt
af festu og karlmennsku. Hann
er jafnmikill atkvæðamaður
við að efla bætt sönglif í kirkju
sinni heima á Siglufirði og að
brjótast yfir heljarvogi til
næsta fjarðar. Þróttur hans og
karlmennska verður alltaf
söm, hvar sem litið er á ævi-
starf hans. Hann vinnur lika
hvern sigurinn af öðrum. —
Siglufjarðarprestar höfðu aldr
ei vaklð athygli. Prestakallið
hafði verlð vanhirt, afskekkt
og þangað fengust sjaldan
dugmiklir prestar. En um daga
séra Bjarna varð Siglufjarðar-
prestur umtalaður um allt
land, sakir hins mikla braut-
ryðjendastarfs, sem hann vann
á mörgum sviðum.
Séra Bjarni Þorsteinsson
vann þrekvirki á mörgum
sviðum. Hann er citt bezta
tónskáld landsins. Harin safn-
aði þjóðlögum. íslenzkt þjóð-
lagasafn er eitt hið mesta stór-
virki íslenzkra fræða. Það er
ólíkindum næst, að einn mað-
ur skyldi geta safnað því sam
an og vera langt úr þjóðbraut
hins eiginlega lífs í landinu.
Ef til vill birtist dugnaður og
kraftur séra Bjarna hvernig
eins vel og í þessu vcrki. En
séra Bjarni vann einnjg fleiri
verk, sem ekk; eru síður
merk. Ættarskrá hans, sem
hann gaf út sýnir einnig h'nn
mikla fræðaáhuga hans. Einn-
ig er hann brautryðjandi uin
héraðssagna ritun hér á landi.
Hann er fyrsti fræð'maður
Framhald á 12. síðu.
ANNA FRÁ MOLDNÚPI háði
eina glímu frækilega fyrir all
mörgum árum. Hún tókst á
við harðgáfaðan og hrokafull-
an sagnfræðing úr hópi komm
únista um mál, sem voru og
eru viðkvæm normal fólki á
íslandi, eða nánar sagt fólki
með eðlileg mannleg við-
brögð. — Sagnfræðingurinn
barðist hart og málgagn hans
lét einskis ófreistað. Deilt var
um kristinn dóm, eins og
hann er í lífi nútímafólks á
íslandi, sem á rætur sínar í
fornri þjóðmenningu. Og
barst nú leikurinn víða. En
um það er deilunni lauk,
hafði sagnfræðingurinn og
málgagn hans gripið til þess
að væna andstæðingsblaðið
um það, að Anna frá Mohl-
núpi hlyti að vera gervinafn,
fannst bærilegra, að bera
ósigur sinn og hrakfarir
kommújnismans í þessari
rimmu, ef á bak við nafnið
Anna frá Moldnúpi fælist
harðsnúinn og hámenntaður
maður, en ekki stúlkukind —
ólærð ofan úr sveit. Siðan hef
ur mátt kalla Önnu frá Mold-
núpi þjóðkunna konu. Svo af-
dráttarlaus var sigur hennar
í þessu máli.
Anná frá Moldnúpi hefur
síðan verið sér allmikið til
ferðalaga og ritað um bækur,
auk þess sem hún hefur ritacl
eina skáldsögu með viðfangs-
efni úr Landnámu. Kunnust
af bókum hennar er Fjósa-
kona fer út » heim, sem vakti
talsverða athygli á s nni tíð
Síðasta bók hennar er: Ég
kveikti á kerti mínu, ferða-
þættir frá ítalíu. Er þetta
mikil bók yfir 300 bls. ac>
stærð.
Anna frá Moldnúp; getur
vel sagt frá svo að lalsvert
gaman sé að fylgjast með ferð-
um hennar. Það sýndi hún
þegar í fyrstu bók sinni. Og.
frásagnarefnin hefur hún nóg
í þessari bók, þar sem er Róm,
borgin eilífa, og ýmsir hinir
merkustu staðir á ítalíu. Eln
sá er gallinn á þessu verki, að
Önnu hefur ekkert farið fram
í frásagnarlistinni, síðan hún
reit fyrstu bók sína. Og hún
er einhvernveginn cúðin_
óprúttnari í meðferð málSins,.
slöngvar um sig útlendum
slettum, án þess að minhsta
nauðsyn sé til. Þetta er ékki
fínt, hressír ekki vitund upp á
slílinn, er i sjálfu sér apakatt
arháttur, og á köflum talsúerð-
bókarlýti. Sama máli gegnir*
um réttritun og prófarkalest-
ur, því er hvorttveggja æ'ð*
Framhald á 14. síðif.
Alþýðublaðið — 12. deg. 1961 „