Alþýðublaðið - 11.02.1962, Blaðsíða 11

Kvikmyndir
Hafnarbíó: Þýzk afbrota I
mynd með Hardy Kriiger, vel ■
byggS, en efnislega hálfgert 1
hrámeti. H
||
Læknir er í tygjum við §j
hjúkrunarkonu sína; en á konu ■
og dóttur heima. Fer fram á gj
stefnumót að kvöldji viðl ,við J§
fhaldið“, en finnur hana dauða B
þorir ekki að láta yfirvöldin p;
vita hvernig komið er af ótta B
vð „skandala“! Líkið íinnst og J
böndin berast að honum, hann J
er færðjur í fangelai, álitinn S
dauðamaður. H
Kona hans berst fyrir lífi H
hans ásamt vinum, sem fer ört §j
fækkandi Þegar í óefni er kom H
ið fremur glæpamaðurinn ann S
að morð og þar með er ævin §j
týrið á enda og fer eins og bezt jj
verður á kosið fyrir söguhetj H
una; §§
Hardy Krúger gerir hlut |
verkj sínu góð skil. Myndin er H
hlaðin sterkri spennu til enda H
og er vel byggð upp, en í heild g
er lítið, sem hefur þessa mynd jj
yfir miðlunginn.
Vov-vov! Terta'
Bara smábita.
HVUTTI!
Þetta er éftirmaturinn okkar.
fc|f IU| Fwtuf*! VaAHl
1 Fólk . . . Uss!
J
I.IS

Þetta er handa þér, Hvutti!
Nú, jæja . . það er ekki sem vert!
iiiiiiiiiEiaiHimninik'iiiiiraiiirF.iíiiiiiiiiiiiiniiiiiiiimiiiiiunniisKfiriiirjiiiiiniiiiHniiiuiiiaÐ
Hannes á horninu.
Framhald af 2. slðu.
ur vakið nokkurn storm með
smáriti, sem hann hefur skrif
að og gefið hefur verið út. í
þessum bæklingi kvað hann
vara almenning við einum
þeirra mýmörgu sérkreddu-
trúflokka, sem hér arka um
götur og knýja dyra næstum
því á öllum timum sólar-
hringsins. Fyrir þetta hefur
biskupinn verið víttur. En ég
tek ekki undir þessar vítur.
Eg þakka honum beinlínis fyr-
ir það, að hafa sýnt lit á því,
að verja kirkju sína og okkar
allra gegn margvíslegum klíku
sjónarmiðum og klofningi.
MEÐ ÞESSU er ég alls ekki
að segja það, að ég telji hvert
einasta orð heppilegt, , sbm)
mér er sagt að standi í þess-
um bækiingi, og sérstaklega
álít ég ekki heppilegt að skora
á fólk að vísa mönnum á dyr.
Til þess þurfti ekki neina á-
skorun. Slikt gerum við sjálf-
sagt á kurteisan hátt, þó a'ð
hið sífellda kvabb alls konar
smáhópa við dyr manns sé
ekki kurteislegt. Aðalatriðið
fyrir mér í sambandi við
þetta mál er, að með varnaðar
orðum sínum sannar biskup
það, að honum er ljóst, að það
er hans hlutverk að verja
kirkju sína, þá miklu stofnun,
sem hann hefur verið valinn
til að veita forystu.
MENN hafa talað um deyfð
í kirkjunni, aS kirkjan hafizt
ekki aS, að hún láti sig ekki
skipta straumþungann í þjóð-
lífinu. Biskupinn hefur tekið
til máls út af einu máli. Hvers
vegna mátti hann það ekki
Hvers vegna mátti hann ekki
segja sína skoðun? Orð hans
voru varnaÖarorð og ég fæ
ekki séð, að orð hans lýsi
neins konar ofstæki.
hefur aðeins sýnt það, að
kirkjan lætur ekki þegjandi
naga rætur sínar.
EG VIL að stormur standi
um kirkjuna. Það er aldrei
liægt að vekja neitt líf án
storms og átaka. Eg vil ekki
að kirkjan sé dauður stafur.
ast, og það þykir mér illt, þeg
arjafnvel stjórnmálaflokkar
föra að senda undirróðurs-
menn s*na upp í predikunar-
stólana, eins og dæmin sanna.
menn, sem hvorki hafa hug á
embætíum kirkjunnar vegna
né kristindóms, heldur aðeins
í von um, að prédikunarstóll-
inn sé nokkurs konar köllunar
klettur fyrir ofstækisfullan
undirróður.
EG VONA, að frumkvæði
biskups verði til þess, að hann
segi skoðun sína hiklaust og
skorinort opinberlega. Eg vcit
að það þarf hugrekki til þesg
að brjóta gamla hefð, en það
er nauðsynlegt vegna málefn-
isins.
Hann Ég veit að hún á í vök að verj
1
Hannes á horninu.
!x « H
NQNK8W
KHQKf

Auglýsingaslminn 14906
Alþýðublaðið — 11. febr. 1962