Alþýðublaðið - 11.02.1962, Blaðsíða 15

Alþýðublaðið - 11.02.1962, Blaðsíða 15
„Hvers vegna ferðu þá ekk-?“ .,Þú veizt það Blaine. Ég vil fá samþykki þitt.“ „Áttúi við að það skipti þig raunverulega máli hvort þú færð það eða ekki?“ „Vitanlega skiptir það mig máli. Ég vil ekki binda endi á hjónaband okkar,“ s\-araði hún hreinskilniglega. Honum fannst leitt a& hún skyldi segja þessa setnir.gu, hann hefði heldur kosið að hún gæfi upp aðrar ástæður því hann hafði sfnar skoð- anir á því hvers vegna hún vildi ekk; skilja við hann. Hann hikaði ögn, svo brosti hann og yppti öxlum. ,.ATlt í iag-,“ sagði hann. „Farðu ef þig langar til. Ég gef samþykki mitt.“ Andlit henrar ljómaði af brosi. „Áttu við að ég megi fara skiiyrðislaust? Að ég megi koma aftur til þín?“ „Jiá, ég læt mig. Hvað held urðu að þú verðir lengi?“ ,,Það veit ég ekki. Það fer vf'st eftir því hvernig leikrit- inu verður tekið.“ Hún vissi að hvaða tilboð sem 'hún fengi f Ameríku myndi hún r.eita og snúa aft- ur til hans. Hún var ákveðin í að halda áfram að vera lafð; Bleding, hvað sem það kost- aði hana. Hún hafði jafnvel ætlað að neita þessu tilboði um leikförina. „Ég vor.a þín vegna að allt fari vel,“ sagði hann. „Hve- nær ferðu?“ „Eftir viku!“ „Svo fljótt? Hvernig standa peningamálin? Ég gerj x-áð fyrir að þú hafir eytt of miklu að venju,“ hann brosti þurrlega. „Ó Blaire, því miður hef ég víst gert það. Það er svo langt sfðan ég hef haft nokk uð að gera •..“ „Allt í lagi. Láttu mig v:ta hvað þú þarft mikið og ég skal sjá hvort ég get látið þig fá það.“ „Blaine, þú ert alltaf svo góður við mig,“ sagði hún blíðlega og velti því fyrir sér hvo.t hún ætti að kyssa hann fyr'r, en komst að þeirri nið- urstöðu að réttast væri að láta það eiga sig. Hún hafði ékki ern gleymt auðmýking unn: kvöldið sem hún hafði komið inn til hans. Hann kinkaði kolli og tók fram skjöl og sýndi henni með því að samtalinu væri lokið. Virginia lagði af stað með „Queen Elisabeth" og aug- lýsti brottför sína eins og henni var unnt. Blaine fylgdi henni til Southampton og . fann til mikils léttis yfir að vera laus við hana þótt hann reyndi að dylja það fyrir sjálfum sér. „Nú aetla ég að vinna“, sagði hann við sjálfan sig, því Virginia hafði lítt róandi á- hrif á hanni, þegar hún var heima. En eftir nokkra daga erfiða vinnu fann hann að hann þarfnaðist hvíldar. Og hann fór inn á skrif- stofu Önnu. „Þér sögðuð mér einu að þér hefðuð mikla unun af að hlusta á hljómlist Beetho- vens“, ‘sagði hann. „Hljóm- sveit, sem ég veit að er góð leikur fimmtu sinfóníu hans í kvöld. Langar yður til að fara?‘‘ „Mig? Með yður?“ spurði hún undrandi. Hann brosti til hennar. — „Mér kemur ekki til hugar að senda yður eina“, sagði hann. „Langar yður til að koma?“ „Mjög mikið“, svaraði hún hreinskilnislega. „Eigum við þá að ákveða það? Það er ekki nauðsynlegt fyrir yður að skipta um föt, en ég býst við að þér viljið fara heim fyrst. Á ég að sækja yður?“ „Það væri mjög elskulegt af yður Sir Blaine“. „Gott ég kem klukkan hálf Hún grett sig. „Hugsið bara það sem ég gerði við reikning frú Antrim?“ „Það að þér reiknuðuð hann samkvæmt B flokki í staðinn fyrir A flokki? Satt að segja hefur sú staðreynd víst bjarg að herra Antrim frá að fá hjartaslag11, svaraði hann og hló hátt. Þegr Anna hafði flutt í þetta herbergi eftir lát móður sinnar hafði hún reynt af fremsta megni að leyna því að þetta væri svefnherbergi jafn framt sem það var setustofa. Hún huldi dívaninn með rós- óttu léreftsefni og vaskurinn og suðuplatan voru falin bak við íorhengi úr sama efni og snyrtitæki var hvergi að sjá. í kommóðu stað hafði hún eik arskatthol. Tvær stórar krys antemumur stóðu í bláum vasa og settu heimilislegan svip á herbergið. „Má ég reykja hérna inni?“ hans þeim fyrsta unz öll hendi hans hvíldi í hönd henn ar. Þegar hann dró hönd sína að sér var það til að taka hönd hennar í sína og hann sat kyrr og strauk um handarbak henn ar með þumalfingri sínum. Hana langaði til að hlæja og gráta í senn til að segja honum hvaða áhrif þessi ó- vænta ástúð hans hafði á hana og hún óskaði þess að þetta augnablik gæti varað að eiTifu. En hljómleikunum var brátt lokið og þegar lófatakið hófst sleppti hann hönd henn ar til að klappa. Hún leit á i Versfi Janúar til sjósókna Stykldshólmi, 8. fcbrúar. Bátarnir fóru á sjó í gær, en fengu slæmt veður og náðu ekki línunni. Gæftir hafa ver ið mjög erfiðar og vonzkuveð ur, þegar róið hefur verið. llðin ;hd.'ur sjaldan vertið eins slæm og má segja, að stanzlaus ótíð hafi verið frá áramótum. Janúarmánuður var versti janúar til sjósókna, sem menn muna. , „ . , , , Heðan roa nu sex batar a hann en af sv:n hans var ekk . ... , ,,, _* _ *TT__ ..__!lmu, en enginn batur er á sild veiðum. í haust var keyptur pkkí hingað gamall bátur, Hafbjörg og þá hefur Skipasmíðastöð Stykkishólms hf. nýlega ert að marka. Hann minntist ekkert á þelta, þegar hann fylgdi henni heim og heldur næsta dag. Það var sem þetta hefði i'hyggt bát og byrjar bráðlega . va\x 1 á öðrum. Er hér um 30 tonna aldrei skeð — og samt þetta henni einstæður atburö, Ungmennafélagið Ifrumsýn- ir annað kvöld leikritið „Pét- ur kemur heim.“ Leikstjóri er Erlingur Halldórsson frá R- vík, en leikendur eru átta tals- ins. átta“, hann brosti til hennar eins og hann hafði ekki gert lengi. En klukkan var ekki orðin sjö þegar konan, sem hún bjó hjá, kom jnn og sagði henni, að karlma'ður væri að spyrja um hana. Gat hún boðið honum inn til sín. Anna leit umhverfis sig og gladdist yfi'r því að allt var hreint og hún var bú in að laga sig til. Kaffið stóð heitt á hellunni. „Ég er hræddur um að ég sé of snemma á ferðinni“. — Blaine gekk til móts við hana þegar hún kom niður. „Ég varð að fara á verkstæði með bílinn en hann var tilbúinn fyrr en ég bjóst við. Ég vona að ég komi ekki óþægilega snemma“. ,,Nei . .'. nei alls ekki. 'Vilj- ið þér .... koma upp?“ „Má ég það? Eða eigum við að fara eitthvað og fá okkur kaffi?" „Ég var einmitt að hita kaffi“, sagði hún og vissi að hún óskaði einskis fremur en að hann kæmi til hennar og sæti í herbergi hennar og drykki kaffi, sem hún hafði lagað. „Það er áreiðanlega gott kaffi“, sagði hann. „Ég er sannfærður um að þér búið til gott kaffi“. „Hvernig vitið þér það?“ spurði hún og hló við. ,.Þér gerið allt vel“, sagði hann. spurði hann þegar hún hafði hellt kaffinu (sem var jafn gott og hann hafði búist við) í bollans. „Auðvitað“, sagði hún og kveikti á eldspýtu og rétti honum. Meðan hann reykti sígar- ettuna sína skolaði hún boll- ana og svo fóru þau. Hvorugt þeirra naut fyrri hluta hljómleikanna en þá var leikin hljómlist eftir nýrri höfunda en þegar byrjað var að spila fimmtu sinfóníu Beet hovens sátu þau bæði tvö graf kyrr. í stuttu liléi milli þátta missti Anna leikskrána í gólfið og þegar hann beygði sig til að taka hana upp gerði hún slíkt hið sama og hendur þeirra snertust. Það fór straumur um líkama hennar og hún sat um stund og laut höfði. Svo hófst hljómlistin aftur og þá skeði dálítið sem hún gat fyrst ekki trúað að væri raunverulegt. Einn fingur leit aði inn í hönd hennar. Ósjálf rátt og með mikilli gleði lukt st hendi hennar um fingur hans og þrýsti hann fast og varlega fylgdu hinir fingur » 14 ur sem hún myndi aldrei gleyma. Hún hafði ekki neitað þeirri staðreynd fyrir sjálfri sér að hún eskaði hann. Hún hafði vitað það löngu áður en hún varð einkaritari hans, allt frá því að hún lá sem sjúklingur hans, öklabrotin og hann heim sótti hana og hló og talaði við hana. Það var greinilegt að það . , , *. hafði enga serstaka þýðingui^.r^ fyrir hann að hann hafði hald ið í hendin á henni og því hefði það líka átt að skipta hann máli? Hann tilheyrði Virgníu og hann elskaði Virg- iníu. Harn hafði aðeins leitað návistar hennar af því að hann hfði ekkert annað að gera. Hún skammaðist sín fyrir að jafn ómerkilegur at- burður og það að hann héldi í hönd hennar skildi hafa þessi áhrif á hana. Iiún hefði orðið mjög undr andi ef hún hefði fengið að vita hve mikil áhrif þessi snerting lliafði háft á hann. Það opnaði augu hans fyrir stáðreyndum sem hann hafði reýnt að neita sem hann hafði sannfært sjálfan sig um að gæti aldrei skeð. Hann fann lengi snertingu hennar írar í NATO? Framhald af 3. síðu. málaflokkarnir stult hlutleys- isstefnuna. Stjórnin hefur verið spurð að því opinberlega, hvort írar verði að ganga í NATO til þess að fá aðild að EEC. írar hafa ekki viljað þátttöku í NATO til þrssa vegna þess, að þar sem Bretar eru þar einna fremstir í flokki gæti aðild tra falið í sér opinbera viðurkenn ingu á núverandi landamær- um og þar af leiðandi skipÞ- ingu landsins einnig. írska stjórnin hefur þógár gefið til kynna, að skipting írlands mundi falla niður inn ramma EEC, þar sem an stjórnin í Norður-Irlandi mundi sjá fram á það, að skipt báðum aðilum tjón. Þannig virðist írska stjórn in vera þeirrar skoðunar, að tilgangurinn helgi meðalið. Rússar kaupa Framhald af 1 síðu. Það hefur gengið fremur illa í haust og vetur að selja freðsíldina, sem mun þó vera seljanlegri vara en saltsíldin.1 Sala þessi mun vcra sú mesta sem gerð hefur verið á freðsíld til eins lands fram til þessa. ■ FH Framhald af 10. síffn. Pétur og Einar F.H. 2 mín. við lófa sér, litlu, kröftugu Ibver. hönd hennar í sinni og hann( Einnjg fóru fram 2 aðrir leik vissi því hann var andvaka | ir þetta krvöld, ÍBK sigraði og hugsaði um hana. Hann elskaði hana. Elskaði Önnu Mere. Konuna, sem hann hafði ekið á og tekið i með 8 gegp 7 Breiðablik í 2. deild mfl- karla með 27 gegn 18 (15:8) og KR sigraði ÍBK í 3 fl. karla A Alþýðublaðið —• 11. febr. 1962 J5

x

Alþýðublaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.