Alþýðublaðið - 01.04.1962, Blaðsíða 15

stóS gamalt skólahús. Ben svitn
aöi og liann tók máttleysislega
um stýrið.
,,Vi3 erum koanin“, sagði
hann. „Þarna er skólinn11.
Dalby sagði: „Gættu þín“.
Hann náði sér og rétti bílinn
við á veginum. Ernis hvíslaði úr
aftursætinu:
„Þú hefur ekki lokið verk-
inu enn“.
„Ég veit það“, sagði Ben.
Hann beygði mjög gætilega
inn á slétt svæði'ð fyrir framan
skólann. Ernie tautaði eitthvað
í hljóðnetnann.
Ben beygði sig áfram og
reyndi að rýna út í myrkrið. >
Hann sá aðeins gras og tré
og runna.
„Guð minn“, sagði Ben. „Ég
hef gert allt sem liann sagði
mér. Ætlar hann ekki —
„Á veginum þarna“, sagði Dal
by. ,,Sérðu!“
26
A1 Guthrie stóð í myrkrinu
og hoj-fði á bílinn aka framhjá.
Hann ók í minna en tíu feta
fjarlægð frá honum og hann sá
þau vel. Forbes ók hægt eins
og honum hafði verið sagt.
Forbes gerði allt, sem honum
hafði verið sagt að gera. Lor-
ene var með Ijonum, Þegar bif
reiðin beygði inn á veginn
langt frá haföi hann séð rauða
liárið hennar.
Svo hún hafði. ekki logið.
Hún ætlaði að koma aftur til
hans.~
Tík, hugsaði hann. Hóra!
Hann langaði til að stökkva til
þeirra og tæta bíldyrnar opnar
og henda henni niður á jörðina
og berja haná þangað til hún
veinaði á hjálp. Ég get drepið
þau bæði núna, hugsaði hann
og hann ók býsshna í hendi sér.
Tvö skot. Eitt handa Lorene
litlu sem hélt að hún gæti hætt
að vera konan mín og eit’t
lianda gáfnaljósinu hohum For
bes sem sagði henni hvernig
löglega væri farið að þyí. Og
svo eitt skot til viðbótar handa
konunni hans Forbes og skilja
þau svo öll eftir í skóginum og
láta þau fara til helvítis.
Aðeins eitt hélt aftur að hon
um. Hann þráði Lorene. Hann
var óður í hana og þegar hann
hefði lokið sér af, þegar liann
hefði lokið sér almennilega af
væri nægur tími til stefnu og
það yrði ekki neitt fljótvirkt
eins og kúla. Iiún skildi fá aö
vita af því.
Ilann hafoi ekki séð hana síð
an hún öskraði á hann og hót-
aði honum lögreglunni. Hann
virti hana fýrir sér meðan liún
ók fram hjá með allVþetta rauða
hár og hvíta hörund. Hann hló
og stakk byssunni í vasa sinn.
Hann hlustaði með athygli en
hann heyrði aöeins vélarhljóðið
í bíl Fcrbas. Iíann hljóp niður
á forugan veginn og hlustaði.
Hann heyrði ekkert nema
gnauðið í i’indinum. Það leit út
fyrir að Foi bes hefði komið
einn. Það leit úr fyrir að allt
væri í lagi. En A1 vildi ekki
hætta á neitt. Forbes átti eft
ir að aka ; ila lciðina að skólan
um og snúa við og koma aftur
til baka. Ff einhver elt'i liann,
læddist í h'unátt á eftir honum
og hélt a h; nn gæti leikið á A1
Guthrie þá skjáflaðist honum.
Hann myndi sjá þá í tima.
Hann kveilcti sér í sígarettu
og saug reykinn að sér og hon-
um leið vel.
Ég sé urn þau, hugsaði hann,
Ég sigra.
Hann h.ig aði _um Lorene.
■Hann stappaði n.iður fótunum
og skalf af æsingi.
I>að sást eiikert á veginum og
ckkert vélarliljóð heyrðist. A1
henti sígarett.unni frá sér og
hljóp inn í grasið þangað sem
hann haíði staðið. Hann bjóst
við að Forbes væri að snúa við.
Hann fór mn milli trjánna og
notaði vasaljósið sitt.
Hann haföi skilið Carolyn eft
ir bundna mn milli trjánna. Hún
lá þar -eim. Augu hennar voru
opin en hann vissi ekki hvort
hún skiidi hvnð var að ske eða
ekki. Stundum var hún eins og
vofa. Hun hafði samt ekki vald
ið honum neinum trafala síðan
þau fóru úr skólanum og það
var gott Ef allt gengi vel fengi
Forbes hana aftur og yrði hon
um að góðu.
Hann leysíi haiia og dró hana
á fætur og hún sagði ekkert.
Fætur h m \ora óbundnar
en hún tti rrfitt um gatvg og
hann vn : nð íiátMraga hana.
Hendur tienr-ar voru buu*dnar
fyrir aft' n hak og hún var kefld
svo hún ■••kki veinað.
,,Svona. svora“; sagði hann
glaðhlakkandi og d^ó hana eft-
ir jörði iii. „Viltu ekki fara
heim eða hvaö?“
Þegar þuu '-•. ... ntS skógarjaðr
inum tc’ hann fastar utaij um
hana. H:">n tók byssuna upp úr
vasa sínutn og h' isi'aðh en hann
heyrði " ' '!nr. véi.nrhljóðið úr
bíl Forbos.
Hann ' miðjan veg-
inn og 'íóð hnr og hélt- kon-
unni fyrir sér eins óg skildi.
LjósiS fóilu á '• ". Hann sá
Ben For’- sttia hálfhoginn yf
ir stýrini! t jc.-cv t'é’f á hár T.or
one en 5 ' i liéit hendirmi fyrir
augunun 1 >1 aíi skyggja á aug
un og andlit hcnnr.r var í
skugga.
Bíllinn r t ar í tuttugu
feta fjarlægð. Það ískraði í
bremsun n Vélin þagnaði.
A1 dró konuna að sér og
beygöi sig. Hann veifaði byss-
unni fram og aftur. Hann vildi
ganga úr skugga um að þau sæu
hann.
„Allt í lagi!“ galaði hann.
„Farið þið út. Hægt og gætilega.
Og hafið hendurnar þar sem ég
sé þær!“
Hann andaði með munnin-
um og það glytti í tennurnar.
Hann leit flöktandi á þau, á
Forbes, á Lorene.
Forbes fór út úr bílnum og
stóð og hélt með annarri hend-
inni um húninn og laut álútur
áfram. Það leit út fyrir að
hann langaði til að gráta.
„Carolyn", sagði hann. „Car
olyn“.
Konan stundi.
„Þegið“, sagði Al. „Ég segi
til“.
Hann virti Lorene fyrhA sér
þegar hún fór út úr bílhum.
„Komdu til mín kerling“,
sagði hann.
Ben Forbes gerði sig líklegan
til að ganga til hans og A1 veif
aði byssunni að honum. „Vertu
þar sem þú ert“.
Hann starði á Lorene. Hún hik
aði við dyrnar eins og hún væri
hrædd við hann.
„Hvað er að?“ spurði Al.
„Sagði Forbes þér ekki hvað
ég hef gert fyrir þig?“
„Ég" sagði henni það á leið-
inni hingað“, sagði Ben. ,,í guð
anna bænum slepptu henni Gut
hrie“. -
, Eftir augnablik“, sagði A1 og
skemmti sér vel. „Komdu nú
Lorene. Þú ættir að vera stolt
yfir að ég er svona vitlaus í
þér“.
Hún gekk fyrir honum á bíln
um og laut höfði og hélt tösk-
unni að kvið sér.
„Guthrie", sagði Forbes",
slepptu henni!“
Lorene gekk til hans, hún
sveif yfir grasið.
Allt í einu leið A1 undanlega
eins og í draumi sem skiptir um
mynd. Augu hans urðu starfandi.
Munnur hans opnaðist.
Hann öskraði: „Þetta er ekki
Lorene”.
Og þá brast það allt, þá spbakk
það allt svo hratt að hann réði
ekki við neitt. Lorene sem ekki
var Lorene lét fallast á jörð
ina og Forbes réðst á hann eins
og óður maður og A1 skaut ó
hann en djöfulsins helvítis mell
an sem hann hélt utan um lifn-
aoi við eins og hún hefði verið
að bíða eftir þessari stund og
henti sér á handlegg hans svo
hann_ hitti ekki. Svo henti hún
sér til jarðar og hann hélt ekki
á neinu nema peysunni hennar
í höndunum og líkami hennar
hvíldi þungt á fótum hans.
Hann sleppti henni alveg og
skaut riglaður aftur. Kúlan fór
í bílinn. Ben Borbes lá á jörð-
inni og skreið til Carolyn og
hún skreið til hans. A1 langaði
til að skjóta þau en gerfi Lor
ene hafði byssu. Hann sá hana
lyfta henni og hann vissi að
hún mvndi drepa. hann. Svo
heyrði hann aðrar raddir. Far-
angursgeymsla bíisins opnaðist
og týlft manna virtist falin í
bílnum og einhver kallaði í
hann og sagði honum að sleppa
byssunni og upp með liendur.
Ljósin féllu í andlit hans og nú
voru þau skær.
Hann skaut í blindni á bílinn
og flýði.
Þau skutu á hann. Öll sömul.
Guð, Kristur, Jesús, þau ætluðu
að drepa hann. Það voru milljón
skot. Kúlurnar þutu um hann,
eltu hann uppi.
Hann þaut inn milli trjá-
nna.
Þau eltu hann ekki.
Hann nam staðar eftir smá :
stund í skugganum af gömlu
tré. Fætur hans skulfu undir
honum og hann verkjaði í brjóst-
ið. Hann hallaði sér upp að og
reyndi að átta sig.
Þau höfðu lagt gildru fyrir
hann. Þau höfðu logið að hon
um og svikið hann og reynt að
myrða hann og konan var ekki
Lorene. Og nú var Forbes búinn
að fá konuna sína lieila á húfi
og hann hafði ekkert að selja
lengur.
Þau höfðu sigrað hann. Þau
voru sigurvegararnir. Lorene og
Forbes og grindhoraða kvensan .
og io.nn hafði ekki verið fær um
að drepa þau.
Djöfulsins hyskið. Djöfuisins
helvítis andskotans pakkið.
Hann tætti visna grein af
trénu og lamdi og barði í trjá
stofninn með henni þangað til
hún brast í sundur og þá lagð
ist hann niður og barði kreppt
um hnefunum í rakan mosann.
Það var hlj.ótt í rjóðrinu. Vind
urinn gnauði í þurrum laufun
um. Það var kalt og stjörnurnar
voru bjartar á himninum.
Hann var enn lifandi.
Þau voru lirædd við hann. Þau
höfðu ekki elt hann.
Hann var frjáls og lifandi og
hann hafði byssu.
Hann gat enn sigrað.
Hann fálmaði í vasa sinn eft
ir sígaretttu. Hendur hans tit-
uðu eins og hendur gamallar
konu meðan hann kveikti í síg-
aretttunni, en þaS var af því
að hann hafði hlaupið svo
hratt. Það liði hjá.
Hann gat enn sigrað.
Hann leit upp og í áttina sem
hann hafði komið úr og hann
sagði stundarhátt: Heyrið þið
það lygnu hundingjarnir ykk-
ar? Ég er ekki búinn að ljúka
mér af enn“. .
Hann lauk við sígarettuna og
lienti stubbnum í mosann og
lagði af stað. Nú hljóp hann
ekki. Þau héldu að þau gætu
látið hann hlaupa á heimsenda
en þar skjátlaðist þeim. Hann
var ekki svo heimskur að bíða
þarna og leyfa þeim að drepa
sig.
Nei, hann hljóp ekki. Og nu
vissi hann svo sannarlega hvar
hann stóð. Hann vissi hvað hann
varð að gera.
Hann gekk dálítið lengra og
svo nam hann staðar. Hann
heyrði eitthvað.
Menn tala, menp að ganga
um.
Há rödd talaði, baulaði nafn
hans.
„Guthrie. A1 Gutlirie. Þetta er
Magnússon hreppstjóri sem tai' ‘J
ar. Þú ert umkringdur. Þú get»
ur ékki komist undan“. if
Gríðarlega voldug rödd, lítc'1
rödd Guðs undir stjörnunum.'
Hátalari. : t
A1 stóð og leit tryllingslega
umhverfis sig. «
„Reyndu ekki að sýna mót-"
stöðu Guthrie. Hentu byssunni *
frá þér”. '
Djöfullinn, það var dimmt.
Hvernig gátu þeir séð hvorí
hann henti henni frá sér eða, 1
ekki?
Hann hélt fast um byssuna og-
hljóp burt frá þrumuröddinni.
Um leið voru raddirnar og
fótatakið nær og háværari.
„Vertu ekki asni Guthrie, þú '
ert umkringdur. Hentu byss-
unni!“
,,Farið til andskotans". öskraðl
A1 á móti. „Þið drepið mig
hvort eð er“.
Hann skaut á raddirnar og
hljóp, hrasaði um runna, féll,
stökk yfir gil og hvarf inn milli
trjánna.
Alls staðar voru m.enn, að baki
hans, til hliða, framundan.
Hann hljóp í hring og hring
urinn minnkaði stöðugt.
Hann bölvaði þeim. Hann grét
og hann bölvaði þeim og hring-
urimi minnkaði.
Þarna var tré sem hann gafc
klifrað í. IJann stakk byssunni J
í vasann og hóf að klifra. Fæt
ur hans runnu til á stofninura
og hrjúfur börkurinn tætti hend
ur hans. Hann kleif eins hátt
og hann komst og nam svo stað
ar og greinarnar svifnuðu undir
honum og hann tók aftur frara
hyssuna.
„Komið þið bara“, hvísláði :
hann og leit á myrka jörðina./
„KoniMr þið bara húndingjar!“
Tárin runnu niður kinnar hans.
Hann öskraði: ,,Komið þið! Kom
ið þið“. Líkami hans skalf af
áköfum ekkasogum. Hann sá
einhverja hreyfingu í myrkrinu
og hann skaut og skaut og hann
heyrði ekki skothljóðið sera
flutti kúluna sem felldi hann.
ENDIR.
ÓDÝR NÆRFÖT
fyrir börn og fullorðna.
Miklatorígi við hliðina á ísborg.
.•IIMMHUnillMMIlUIMMfllMIMMMIMMIIUnilllimmM.
IIMIIMMIMIIiMIMIIMIMmiMMIMIMMMI'
HMIIMMi.
Humliiuii.
IIMIHIIIIIIM.
HIIHMIIIIMMi
MlHMIHHMMt
MMMMIIMMMM
MlMIIHtMIUil
IIIHIIIIIIilllil
MIMMIIIIlMI'
IIIIMHIUMI*
ilHHHIM*'
Hteinsum vel
Hreinsum fljótt
Hreinsum allan fatnað
Sækjum — Sendum
Efnalaugin LINDIN HF.
Hafnarstræti 18
Sími 18820.
Skúlagötu 51
Sími 18825.
ALÞÝÐUBLAÐIÐ - 1. apríl 1962 15