Alþýðublaðið - 12.04.1962, Blaðsíða 8

aaáws
35®
P"^a'ab'qj „ ’\’fj
Wi."r\ »!**>,K
Kn -"J-' *

liilll
: '
,
íi£a

: ;
■ ■'
m._.Jpí!«Í®S • ‘‘ ! Jr-'Jr
r
lllÉlllili
vitað hreín blekking-, þegar
betur er að gáð. Þetta er önn-
ur aðalástæða þess, að ung-
lingar fara að reykja. Sumir
sálfræðingar bæta því svo
við, aðmörgum sé sígarettan
nokkurs konar uppbót þess,
er barnið missti snuð sitt.
Hin ástæðan fyrir reyking-
um, sem sálfræðingar tala um
er félagslegs eðlis. Hún er
„pressa” eða þvingun frá um-
hverfinu. Sá, sem viðhefur
ekki sömu siðina, sama hugs-
unarháttinn og hinir, sá, sem
á einhvern hátt er „öðruvísi”,
verður utangátta í félagslíf-
inu. Það, að vera eins og hin-
ir, er því ein ástæðan þess að
margir reykja og eina aðal-
ástæða þess, að unglingar
taka upp reykingar.
Unga stúlkan á skrifstof-
unni svarar oft, þegar hún er
spurð að því, hvers vegna hún
reyki: „Eiginlega finnst mér
vdnt að reykja, en þær
reykja allar hinar stúlkurnar,
sem ég vinn með, svo ... Nú
hefur hún sjálf sígarettur í
töskunni sinni, til þess að
geta öðru hvoru boðið vinkon
um sínum, og þannig venst
hún á reykingarnar, sem liún
svo seinna getur ekki eða vill
ekki venja sig af. Reykingar
í kvikmyndum munu t. d.
ekki hafa haft svo lítil áhrif
á auknar reykingar almenn-
ings. Vegna myndanna held-
ur fólkið, að svona eigi það
líka að vera, og er því reykj-
andi í tíma og ótíma. Þeiv,
sem ekki reykja, eiga oft t ó-
þægindum af þessum sökum.
Hvarvetna er verið að bjóða
þeim að reykja, og oft eru
kringumstæðurnar slíkar, að
erfitt er og óþægilegt að
hafna boðinu. Þar sem allir
reykja, þá kjósa margir frem
ur að þiggja boðið en skera
sig úr hópnum, og verða álitn
ir lítt félagsliæfir.
Reykingar eru því ekki að-
eins nautnasýki, sem erfitt er
Framhald á 14. síðu
Hér í Opnunni eru myndir
frá morðöldinni í Alsír. Þar
eru nú daglega drepnir
nokkrir menn og stundum
jafnvel nokkrir tugir manna,
og finnst mönnum það hrylli-
legt að vonum. Hitt munu
færri gera sér ljóst, aö sígar-
ettureykingar verða daglega
mun fleiri mönnum að bana í
Bretlandi einu saman og
blöskrar þó fáum. Er þó sá
dauðdagi sem OAS veitir
mönnum áreiðanlega mun
skárri en sá, sem sígarrettan
veitir fórnarlömbum sínum.
Sígarettureykingarnar eru
erfitt vandamál meðal ann-
ars vegna þess, að þær eru
félagslegt og sálfræðilegt
vandamál jafnframt því, sem
eituráhrifin valda því, að
menn sækjast eftir þeim.
Sálfræðingar álíta að aðal-
lega tvær sálfræðilegar or-
sakir valdi reykingum. — í
fyrsta lagi veita reykingarn-
ar manninum vissa öryggis-
kennd. Það að taka upp pakk
ann, stinga sígarettunni í
munninn, kveikja í og sjúga
aö sér reykinn og blása hon-
um út, er manninum nokkurs
konar siðaathöfn, venja, sem
hann hefur gert þúsundum
sinnum og veitir honum vissa
fróun, er oft afþreying, eða
tilbreytni frá því starfi, sem
hann er að gera, því við það
hverfur athyglin að einhverju
öðru en starfinu og maðurinn
„slappar af” eins og sagt er.
Þar að auki er það oft, og er
sú ástæða ekki léttari á vog-
arskálunum en sú fyrri, að
maðurinn vill — og tekst —
að smjúga sér undan ýmsum
óþægilegum augnablikum
með því að fá sér að reykja,
kenni hann t. d. lítilsháttar
ótta eða óöryggis, finnist að
sér þrengt á einhvern hátt,
þurfi hann t. d. að tala við
sér „æðri” menn, eins og þeg
ar tilvonandi tengdasonur
þarf að tala við tengdaföður
sinn í fyrsta sinn. Þá er
hreyfingin ein, sem því fylg-
ir að fá sér að reykja eða að
þiggja sígarettu. ákaflega
þægileg úrlausn fyrir mann-
inn, nokkurs konar öryggis-
lok, sem hann getur notað
bæði til að leyna og losna við
óþægindi sín og öryggisleysi.
Svo er annað atriði, það er
hinn sameiginlegi verknaður,
þegar menn þiggja sígarettu,
hann léttir oft andrúmsloftið,
minnkar þá spennu, sem kann
að hafa ríkt á milli mann-
anna, því reykingarnar opna
á einhvcrn hátt huga þeirra
gagnvart hverjum öðrum,
reykingarnar tengja þá nokk-
uð saman og draga jafnframt
athyglina frá þeim óþægind-
um, sem innra með þeim
kunna að hvíla. Þessi hlið
reykinganna kemur fram í
ýmsum myndum. T. d. þegar
unglingarnir fara að reykja
til að sýnast meiri menn, þá
er það að miklu leyti af þess-
uin ástæðum. Þeir vilja með
reykingunum fylla upp í ein-
hverja eyðu í öryggiskennd
sinni, þótt sú fylling sé auð-
ATBURÐURINN gerðist 26.
marz, sl. — 3000 manna af
evrópskum stofni gengu fylktu
liði og með fána í höndum um
götur Algeirsborgar. Við
enda götunnar Islu mætti
gangan hermönnum stjórnar-
innar, sem báðu fylkinguna að
nema staöar. Liðsforinginn
hrópaði til mannanna í bæn-
arrómi: „Haldið ekki áfram,
við höfum skipun um að
skjóta“. En þessum orðum er
ekki hlýtt og stundu síðar
hefja hermennirnir skothríð
á mannf jöldann. Skelfing gríp
ur um sig meðal fólksins, sem
hefur ekkert skýli nema göt-
una. Karlmenn og konur
kasta sér niður í örvæntingu,
snúa andlitinu að malbikinu
og leita hælis þar.
Þegar skelfingin er hjá lið-
in, getur að líta hræðilega
sjón á götunni. Líkin liggja
eins og hráviði milli hinna
særðu. 46 lík voru flutt burt,
en allmargir hinna særðu,
sem voru um 200 að tölu, lét-
ust eftir að þeir voru komnir
á sjúkrahús.
Þetta var í fyrsta skipti
síðan OAS-samtökin hófu
hryðjuverk sín, að Frakkar
skutu á Frakka. Einn helzti
liðurinn í áróðursherferð
OAS var, að franskir her-
menn mundu aldrei skjóta á
fólk af evrópskum stofni, en
nú kom annað í ljós. Þetta var
eitt mesta áfallið, sem OAS
hefur orðið fyrir, og táknaði
raunar upphafið á endalok-
um samtakanna.
Á undanförnum mánuðum
hafa OAB-menn reynt af
fremsta megni að æsa Serki
til ofbcldisverka gegn evr-
ópsku fólki með miskunnar-
lausuin hryðjuverkum í hverf
um þeirra og morðum. ^n
Serkir hafa sýnt aðdáunar-
verða stillingu þrátt fyrir hót
anir og morð OAS-samtak-
anna, sem vonuðu að með
því að æsa Serki til hermdar
verka gegn evrópsku fólki
mundu OAS-menn og franskir
hermenn berjast hlið við hlið
gegn Serkjum. Þessi von
þeirra virðist hafa brugðist.
Atburðirnir í Bab-el-Oued
sæítu hins vegar töluverðri
gagnrýni franskra blaða og
almcnnings í Frakklandi. —
Flestir voru sammála um, að
aðgerðir þær, sem hér um
ræðir, hafi verið ónauðsyn-
Iegar. Hermennirnir voru
flestir óreyndir nýliöar, og ó-
heppilegt þótti, að sumir
voru Serkir. Þegar hermenn-
irnir höfðu tæmt úr byssum
sínum á mannfjöldann, gátu
sumir ekki stillt sig um að
gráta, og sumir misstu byss-
urnar í götuna. Kona nokkur
hrópaði: Viö erum Frakkar
og þið mcgið ekki skjóta á
okkur, en svo hné hún niður
og var þegar látin.
í Frakklandi telur almenn-
ingur, að Alsírvandamálið sé
þegar leyst, að þjóðarat-
kvæðagreiðslan fari fram í
júní, og Alsír öðlist sjálf-
stæði í ágúst í síðasta lagi.
Almenningur virðist telja, að
þá hafi tekizt að sigra OAS,
en erlendir fréttaritarar
benda á, að þó að OAS sam-
tökin verði endanlega leyst
upp eigi þau nægar birgðir
af dýnamiti til þess að
sprengja upp flestar
ingar í miðhlutum A
borgar og Óran. í sögu
framtíöarinnar verður
takanna sennilega aðei
ið neðanmáls, og Salan
höfðingja verður minn
lítilfjörlegs manns, sen
de GauIIe vegna hati
öfundar. Hann var
sinni, sem tók við stjó
ista-samtaka, og hefu:
átt erfitt með að taka ;
un. Henn hefur verið
ur „mandaríninn”, og
uppreisnin var gerð i
vorið 1958 tók það h:
daga að ákveða að sty
Gaulle.
8 12. apríl 1962 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ
m*
)