Alþýðublaðið - 17.05.1962, Page 9

mWMWWWVMWMMMMWMIIWWWV
Sögur
til
næsts
. bæjar
South, sem
gamall, var
naöur frá
þeim fors-
n væri hald-
:legu ástríðu
3 þeirra af
ani og rusli.
ar svefnher-
ni staðurinu
r sem ekki
úði og grúði af járna-
rusli, brotnum flöskum,
ryðguðum niðursuðudós-
um og alls kyns tusku
druslum. í réttinum lýsti
dómarinn því yfir að þetta
væri að vísu mjög óvenju
leg skilnaðarsök, en veitti
skilnaðinn strax.
Ástralíu :
Ungum manni í
Perth hefur verið bannað
að aka bíl, unz hann er
orðinn 87 ára gamall.
Hann játaði fyrir rétti,
að hafa nokkrum sinnum
ekið bifreið áður en hann
var orðinn átján ára gam-
all. Afleiðingin af þessu
er sú, að hann fær ekki
ökuleyfi fyrr en árið 2021.
mWMMMMWWWMMMMMMMMMMM
(Upi).
laður nokkur
ð nafni, hef-
ómstundaiðju
í í alls kyns
fagnaði. — í
gengur hann
,',Heimsins
j en það hef
lagt sér til.

HER er veriff aff setja
sex hvítabjarnarhúna um
borð í flugvél. Þeir hafa
undanfariff yeriff í dýra-
garðinum í Kaupmavma-
höfn, en nú á aff flytja
þá til. Bandaríkjanna. Hún
-arnir virffast hinir ró-
legustu ög kíkja gegn um
vírgluggana á kössunum.
Ásamt þeim í flugvélinni
voru ,sex apar frá Kongó,
tveir rostungsungar, auk
gæzlumanns.
S
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
V
s
s
Berman segist hafa byrjað
á þessu, þegar hann var 14
ára gamall, þá hafi hann ver-
ið byrjaður að safna rit-
handarsýnishornum frægra
manna, og auðvitað var þetta
auðveldasta leiðin til að ná
þeim. Berman er nú 36 ára
gamall og ekur leijubíl í New
York. Þegar hann var 17 ára
hitti hann Roosevelt forseta,
sem þá var í kosningaleiö-
angri í New York. „Eg rétti
honum bréfmiða og bað liann
að senda mér mynd af sér
með áritun. Lífverðir hans
ráku mig burt, en myndina
sendi hann mér.”
„Þetta byggist allt á því,
að vera nógu svalur.“ segir
ar vera - og þó
'æ meffaumkv eftir þessu seinna,“ sagffi
mnað get ég hún. !
iff hún byrj-
i, kærði hún
ka yfir gatna
ii. Hann féklt
á afar mikiff
Þegar hún lagffi inn lausn-
arbeiffni sína, reyndi lög-
reglustjórinn aff tala um fjr-
ir henni og sýna henni fram
á, að ef mönnum væri leyft
aff fara sínu fram í umferff-
inni, yrði hún gjórsamlega
óviðráðanleg. En hann fékk
engu tauti við hana komiff.
Nú hefur Pat Lombard
sótt um affra stöffu og vænt-
anlega fær hún þar tækifæri
til aff vera vingjarnleg og til
litssöm viff náungann.
hann, „og umfram allt að
vera aldrei í frakka, þetta
verður að líta út eins og mað
ur hafi rétt aðeins brugðið
sér út, svo er bara að bera
höfuðið hátt, og samlagast
fólkinu". „Áður en ég fer
rannsaka ég allar aðstæður
nákvæmlega, og undirbý mig
vel, stundum fer ég inn
klæddur sem þjónn, og hef
þá samkvæmisfötin í lítilli
handtösku. Eg hef alltaf með
mér reykjarpípu og virðuleg
hornspangargleraugu.” „Eg
reyni alltaf að komast á
myndir með einhverju frægu
fólki, því þær birtast oft í
blöðunum, og fyrst þá trúa
vinir mínir méri“
Þegar Kennedy Banda-
ríkjaforseti var settur inn í
embætti, var haldinn mikill
dansleikur honum til heið-
urs. Ein af myndunum, sem
þar voru teknar sýnir Stan
Berman á milli Jacqueline
Kennedy og tengdaforeldra
hennar, ásamt fleiri meðlim-
um Kennedy fjölskyldunnar.
„Eg komst inn með því að
segja, að ég væri lífvörður
Téd Kennedy. Svo kom kona
nokkur, sem ekki var alltof
glöggskyggn og sagði:
„Þetta gæti nú bara verið
einn af Kennedystrákunum”.
„Það er rétt,“ sagði ég, „ég
er einn af þeim. Hún hjálpaði
mér sú. Eg sagði öllum, að ég
væri lífvörður Ted Kennedy,
engum datt í hug að bera
brigður á það. Þegar átti pð
fara að setjast að borðum
kom ég mér í sæti Roberts.
Forsetinn sagði þá við föður
sinn, hver sæti í sætinu hans
Roberts. „Ég veit það ekki.
en ég skal spyrja að því,“
svaraði Joseph Kennedy. „Eg
sagði honum, að ég væri vin-
ur Roberts Kennedy, og væri
með lífvörðum hans. Svo kom
kona Roberts og settist við
hliðina á -mér, svo byrjuðu
ljósmyndararnir að smella
af. Þegar Bobby kom, stoð óg
að sjálfsögðu upp. En áður
var ég búinn að sendá miðá 1
til forsetans og fá undirskriít
hans.
Þegar Elizabet Englands-■■
drottning kom til New Yerk •
fyrir fimm árum síðan, þá
var Berman einnig á sínúm
stað.. „Fyrst fór ég irin senri
blaðamaður, en þeim var hald
ið svo langt í burtu, að ég
sá, að það þýddi ekkert. Þá
brá ég mér inn í eldhúsið og
sótti bakka, og þannig komst
ég inn í aðalsalinn á W.ald-
orf Astoria, þar sem þessi
fagnaður var haldinn. Síðan
gekk ég beint 'til drottning-
arinnar og spurði hvort ljúri .
vildi skrifa í bókina mína."
Arvel Harriman stóð við hlið
hennar og fékk hún honurri
bókina. Síðan var .ég. tekirin
fastur og farið með mig á
stöðina. Þar var læknir lát-
inn tala við mig, þeir héláu.
víst að ég væri ekki rneð öll-
um mjalla. Hann sagði: „Það
er ekkert að þessum manni,
sjálfur safnaði ég rithandar-
sýnishornum í gamla daga.
þið eruð ekki með öllum
mjalla að hafa farið að taká
hann fástán." -
Berman var einn, af þeim.,
sem stóðu á æðsta heiðurs-
palli, þegar New York búai'
fögnuðu Glenn geimfara, og
þegar Óskarsverðlauriunum
var úthlutað fyrir skemmstu
var hann þar einnig við-
staddur.
Hann gizkar á, að hariri
hafi farið óboðinn í um' það
bil þrjú þúsund boð.

........... ,
J
Toledo-búðirnar
ALLT
Á BÖRNIN
í SVEITINA