Alþýðublaðið - 05.12.1962, Blaðsíða 12

je6 veo det ikks, Men
tlaeBNB DIAMAHT6R,
KR KAN tmn I BN
VMN0D, BRIKKS NGR SÍ
VÆRDlFUlVe SOM„,

ýz- a
alltaf að Ieika sér fyrir framan austur-þýzku verð
ina, svo að þeir urðu þeim vanir.
Svo eina nóttiná læddust þeir í gegn án þess
að nokkur yrði þeirra var. AUir drengirnir verða
sendir aftur til foféldra sinna austan við múr-
inn.
41 austur-Þjóðverji hefur verið skotin á flótta
yfir múrinn síðan hann var reisíur í ágúst
1961. |
Unglingasagan:
BARN LANDA-
MÆRANNA
ókunnugir mig ekki í heila
viku. Ég fer með þér til bú-
garðsins”.
Ricardo þagði. Honum
kom ekki til hugar að efast
um yfirburði William Benns
og læknisins.
Á meðan þeir snæddu há-
degisverð útskýrði læknir-
inn komu sína.
„Ég er vinur þinn frá
Mexíkó. Gamall vinur. Ég
veit allt um þig og fjöl-
skyldu þína, frændur þína
og annað það, sem fólk kann
að forvitnast um. Ég frétti
af þér í Svarta Gili meðan
ég var hér á ferð og ég fór
þangað til að athuga hvað
ég gæti gert fyrir þig. Ég
fer með þér til EI Real”.
Ricardo kinkaði kolli.
„Það að ég er frá Mex-
ikó”, sagði Iækuirinn, „ger-
ir sögu þína sennilega. Ég
þekkti t. d. móður þína, am-
eriska stúlku. Þess vegna
talar þú svona góða ensku.
Ég tala bæði ensku og
spænsku, því ég var mennt-
aður í Bandaríkjunum. Það
getur líka vel verið að ég
geti aðstoðað þig, Uicardo.
Lew sagði hranalega:
„Það er gott að beita svip-
unni við og við”.
Læknirinn leit kuldalega
á kroppinbakinn: „Þú ert
bæði góðgjarn og orðhepp-
inn Lew”, sagði hann.
Hann bætti svo við með
breyttri rödd: „En þú hefur
hjálpað honum í mörgum
vandanum hingað til Lew.
Við gleymum því ekki!”
„Ég veit hvernig þið
munið eftir því”, sagði Lew
„Ég, Kínverjinn og negrinn
gerum skítvcrkin og við fá-
um molana, sem fella af
borði ykkar”.
„Segðu William Benn
þetta”, sagði læknirinn
kuldalega. „Ég hefði átt að
vita betur en að reyna að
vera vingjarnlegur við úlf”.
Seinna, þegar þeir voru
lagðir af stað reið Lew síð-
astur og Ricardo spurði: „Er
óhætt að tala svona við
hann?”
„Auðvitað ekki”, sagði
læknirinn. „En það verður
aö koma hranalega fram við
villidýr eins og Lew. Ef
honum er klappað á kollinn
bílur hann handlegginn af.
Ef brosað er til hans bítur
liann þig á liáls. Hann er
hvorki þakklátur, góðvilj-
aður eða heiðarlegur. Hann
virðir aðeins tvennt, lieilsu
sem græðir peninga án
vinnu og stérkan handlegg.
Annars skipta hlutirnir
liann engu. Ég þekki hann
vel”.
„Hann gæti eyðilagt allt”,
sagði Ricardo.
„Já, það gæti hann”,
sagði læknirinn. „En alls-
staðar í þessum heimi okkar
er hættan. Við verðum að
hætta á allt. En ég ve.rð að
FIMM Austur-þýzkir drengir fóru nýlega yfir
Berlínarmúrinn til Vestur-Þýzkalands, aðeins að
gamni sínu. Drengirnir, sem eru 12—14 ára,
sögðust hafa farið yfir múrinn, þegar þeir voru
orðnir leiðir á kúrekaleik og Indíánaleik. Þeir
notuð vírklippur til að komast í gegn um gadda
vírinn, í myrkrinu. Áður höfðu þeir ráðgert leik
inn í nokkra daga. Þeir tóku upp á því að vera
Erlend tiðindi
Framh. af 4. síðu
eins viðhöfð vinstra megin í
kosningum þessum, heldur
gerðu íhaldsflokkarnir slíkt
hið sama: drógu sína frambjóð-
endur í hlé í seinni kosningun-
um, þar sem nokkur hætta var
á, að gaullistinn kynni að falla
fyrir vinstri manni. Nlðurstað-
an af þessu varð sú, að meira
varð um það, í þessum kosning-
um en oftast áður, að aðeins
tveir frambjóðendur væru í
kjöri við síðari kosninguna.
Mjög eru skiptar skoðanir
um það, hvernig þessi sam-
vinna til vinstri hafi tekizt að
þessu sinni. Það er alveg víst,
að hinir sauðtryggu kommúnist
ar, skiluðu sér upp til hópa og
greiddu atkvæði þeim fram-
bjóðanda, sem flokkurinn
sagði þeim að greiða atkvæði.
Hins vegar er talið mjög ólík-
legt, að allir kjósendur jafn-
aðarmanna hafi skilað sér neitt
svipað því eins vel, enda sátu
hjá við kosningarnar um 28%
atkvæðabærra manna. Þetta
þarf engum að koma á óvart
að sjálfsögðu. því reyndin hef-
ur lengum- -vcrið-súj ~að erfitt
reyndist að láta jafnaðarmenn
kjósa annað en það, sem þeir
raunverulega vilja. Slíkar
fyrirskipanir hafa ávallt gef-
izt betur hjá öfgaflokkum
vinstra og hægra megin við þá.
Jafnaðarmenn fjölguðu nú
þingsætum sínum úr 43 í 67
og eru næst stærsti flokkur
þingsins.
Um fyrrgreinda „taktík"
jafnaðarmanna að þsesu sinni,
cru að sjálfsögðu skiptar skoð-
anir, sem fyrr getur. Ýmsir
benda á, að verr sé af stað
fariö en heima setið, að fara
að gefa kommúnistum eins
konar siðferðispistil, þegar
þeir eiga hvað erfiðast upp-
dráttar, hvar sem er í heim-
inum.
Það mun þó máli sannast
að fyrirlitning sú, sem de
Gaulle hefur sýnt gömlu flokk-
unum, og þá ekki sízt jafnaðar-
mönnum, sem einum stærsta
flokki fjórða lýðveldisins, hafi
þarna uppskorið sin laun, og
þau viðbrögð, að reyna með
öllum ráðum að koma í veg fyr
ir aukinn stuðning de Gaulle
á þingi, hafi verið í hæsta
máta eðlileg hjá flokknum.
Það þarf enginn að halda,
að þarna sé um að ræða upp-
haf að nýrri þjóðfylkingu.
Franskir jafnaðarmenn vita
það, ekki síður en jafnaðar-
menn annars staðar, að komm-
únistar eru óhæfir til sam-
vinnu. Þeir vita, sem er, að
þótt talsvert af fylgismönnum
kommúnista sé fólk, sem kýs
þá af gömlum vana og því að
það hefur einhvern tima end-
ur fyrir löngu, drukkið í si?
þá skoðun flokksins, að allir
aðrir vinstri flokkar, sem það
þó ætti, ef til vill fremur
heima í, séu stéttar-fjandsam-
legir, þá er harði kjarninn allt
af jafn harður. Hann er ekki
stalínistiskur í bili, af þeirri
einföldu ástæðu, að það er
ekki í móð að vera stalínist-
ískur.
Ýmsir eru þeirrar skoðunar,
að úrslitin í þessum kosning-
ingum í Frakklandi hljóti að
leiða til fækkunar á flokkuni
og ef til vill leiða til tveggja
■msss'it - ■
flokka kerfis, svipaðs því, sem
gerist í Bretlandi, þ. e. hægri
T flokks (gaullista) og vinstri
flokks (jafnaðarmanna), en
kommúnistar mundu svo haltra
einhvers staðar þar utan við,
með minnkandi kjörfylgi, eins
og annars staðar. Það virðist
ekki ósennilegt, að slík þróun
geti átt sér stað. Það er a. m.
f k. óhugsandi, að franskir jafn-
aðarmenn, fari nú að taka upp
samvinnu við kommúnista á
; sama tíma, sem jafnaðarmenn
| Nennis á Ítalíu eru nú loksins
að rífa sig úr hinum allt of
nánu tengslum við kommún-
. istaflokkinn þar í Iandi.
Jm þetta er ef tU vill of
snemmt að slá nokkru föstu,
enn sem komið er. Kosningarn-
ar iog allar geðshræringarnar,
eru enn of skammt undan, ti!
að línurnar séu nokkuð farnar
.áð-skýrast enn. En þess er að
vænta, að einhvers konar
í- hreingerning fari fram í frönsk
um stjórnmálum á grundvelli
i þessara úrslita, og þá er ekki
£ ólíklegt, að eitthvað þessú líkt,
- ; sem að ofan getur, kunni að
gerast.
HVAP SKUUa
per euERS
HAVB DRE'JBT
VI HAR ÍN6EN 6AKA.NTI
FOS, AT DET SIDSTE KUf
ÓJAÍDr D/AMANTER „
Við höfum enga sönnun fyrir því, að síð-
asta ferð hefði verið með demanta. Með
demanta. Með hvað annað hefði hún átt
að fara?
Ég veit það ekki. En óslípaðir demantar,
sem geta legið í valhnetu, eru ekki nærri
jafn dýrmætir eins og . . .
ER DE pft vej MED EDDIE?
MEN HVAD ER DER SKET
/ SfíANIEN ?
SAMVD16 IAN6T PEKFRA
— Eins og tívað?
Á sama tím.a í mikilli f jarlægð.
Eru þeir á leið með Eddie? En hvað hef-
ur komið fyrir á Spáni?
MOCO
12 5. des. 1962 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ