Alþýðublaðið - 16.02.1963, Blaðsíða 9

Beztu hermenn
í heimi
hér um ræðir, er herflokkur
Gurkha-hermanna frá rík-
inu Nepal í Himalaya-fjöll-
um.
Myndin sýnir Gurkha-her-
menn á hersýningu á Ind-
landi.
Það voru einmitt Gurkha-
licrmenn, sem bældu niður
uppreisnina í Brunei í des-
ember sl. auk brezkra her-
manna, en þangað voru þeir
sendir fiugleiðis frá Singa-
pore.
Malaysía athyglinni frá ástand-
inu heima fyrir.
Margir fréttamenn eru þeirrar
skoðunar, að veita skuli Sukamo
mikla fjárhagsaðstoð svo að hann
verði ekki háður kommúnistum
um of, og Bandaríkjamenn eru
þeir einu, sem það geta gert. Hins
vegar hafa Bandaríkjamenn lýst
yfir eindregnum stuðningi við
MáSayte.ía-hugmyndina.
★ FILIPPSEYINGAR
FILIPPSEYINGAR . hafa einnig
gert kröfu til Norður-Borneó og
véfengt rétt Breta til þess að af-
sala yfirráðum sínum yfir lands-
svæðunum í hendur hinu nýja
Malaysía-ríki. Sókn Indónesa gegn
Malaysía hefur þannig eflzt við
árásir Macapagal Filippseyjafor-
seta á ríkjasambandið.
Bretar hafa vísað röksemdum
Filippseyinga á bug og brezkir sér
fræðingar benda á að meðan Maca-
pagal berjist gegn nýja ríkjasam-
bandinu vegna þess að hann ótt-
ast, að það verði kommúnistískt
berjist Indónesar gegn því þar eð
það sé „nýlendustefna í nýrri
mynd”.
Sagt er, að . afstaða Macapagals
sé fyrst og fremst að kenna stjórn-
máladeilum heima fyrir. Ástæð-
urnar fyrir andúð Filippseyinga
og Indónesa á stofnun Malaysía sé
oft hreinn áróður, sem dylji vafa-
söm markmið. Talið er hins vegar,
að allir aðilar, sem hlut eiga að
máli, séu hættulega bundnir við
stefnuskráratriði sín. Afskiptum
U Thants af málinu, sem áður er
getið, hefur því verið fagnað. —
Sheik Azahari, uppreisnarfor-
inginn, hefur bækistöðvar í Man-
ila, höfuðborg Filippseyja, og hafa
Indónesar haldið uppi miklum á-
róðri fyrir baráttu hans gegn Mal-
aysía.' Hann hefur neitað því, að
hann sé kommúnisti.
★ SINGAPORE
Kínverjar hafa verið fjölmennir
í Singapore frá fornu fari, en
einn megintilgangurinn með stofn
un Malaysía er að koma í veg fyr-
ir það, að Singapore lendi á áhrifa
Framh. á 11. síðu
„MER hafði aldrei komið til hug-
ar, hann myndi sækja um skilnað.
Ég átti það til, ef okkur sinnað-
ist, að hóta honum því að fara til
prests og lögfræðings, en það var
auðvitað ekki í neinni alvöru. Ég
er alveg niðurbrotin manneskja".
Það er sárt að þurfa að segja
það, að eins og málum virðist nú
komið, eru ekki miklar líkur til að
allt geti orðið gott að nýju. Og þó
er ekki útilokað, að maðurinn komi
heim aftur, þó að skilnaðurinn hafi
þegar farið fram. Það eru mörg
dæmi til þess, að hjón hafi sætzt.
þó að felldur hafi verið úrskurður
um skilnað að borði og sæng, og
komið hefur fyrir, að hjón, sem
skilin voru fullum lögskilnaði, hófu
sambúð á ný. Þetta er að sjálfsögðu
mikið undir því komið, hvað gerzt
hefur „í millitíðinni".
En í þessu máli er eitt atriði,
sem vert er athugunar. Hvaða áhrif
hefur það í sambúð að annað hjón-
anna eða bæði, séu stöðugt að hóta
skilnaði, þó að það sé „auðvitað
ekki í neinni alvöru”. Þá eru hót-
anirnar settar fram í þeim tilgangi
að særa á líðandi stund. Það er al-
kunna að þegar fólki gremst hverju
við annað, hvort sem er á heimil-
um eða annars staðar, þá segja
menn helzt það, sem særir, alveg
án tillits til þess, hvort hugur fylg-
ir máli eða ekki. Lítil börn eiga
það til, ef þau reiðast, að 'hóta
hvort öðru fullri tortímingu, „Ég
skal o. s. frv“. Þannig geta hjón
líka vanið sig á að hóta tortímingu
heimilisins, jafnvel út af mestu
smámunum, ef þéim rennur í skap.
Þessu fylgir alvarleg hætta, miklu
alva-rlegri en flestir gera sér grein
fyrir. Að mínum dómi getur það
beinlínis valdið eins konar „sefj-
un“, sem felst í því, að hugsun-
inni er svo að segja þrýst inn í
hinn aðilann. Við sífellda endur-
tekningu festir hún rætur, og þó að
engin alvara hafi verið í slíkum
hótunum í fyrstu, getur hún grafið
um sig. „Ég skil bara við þig“. —
„Ég fer bara til lögfræðings strax
í dag“. „Ég hringi í prestinn á
morgun“. „Ég er bara farin af
heimilinu". „Þú getur bara farið
þína leið, og þá er ég í friði fyrir
þér og þínum líkum“. — Og áður
en varir getur farið eins og í dæm-
inu, sem nefnt er að ofan. And-
svarið getur orðið eitthvað á þessa
leið: Gott og vel. Það er þá bezt
að gera alvöru úr þessu, úr því að
þú ert alltaf að staglast á því“.
Þetta dæmi úr hjúskaparlífi er j
í rauninni sama eðlis og svo margt, 1
sem gerist í daglegu lífi á öðrum
sviðum. Hugsun, sem alltaf er alið
á, festir rætur og verður að alvöru,
fyrr en varir. Gott dæmi um þetta
er skemmtanalífið. Allir þurfa að
skemmta sér, bæði börn og full-
orðnir. Af því leiðir að í marg-
menni verða einhverjir til að
stunda störf, sem eru i því fólgin
að skemmta öðrum. Þeir, sem lifa
á skemmtanaþörf fólksins, fara síð
an að auglýsa vöru sína, fylla blöð
og útvarp með auglýsingum, ýta
þeirri hugsun að fólkinu, að það
þurfi að skemmta sér þar og þar
Almenningur sefjast við að stöðugt
er alið á þessu, svo að endirinn
verður sá, að fjöldi manna stundar
skemmtanir langt fram yfir það,
sem þörfin krefur.
Annað dæmi er áfengisnautn
þjóðarinnar. Fjöldi manna drekk-
ur af því að hugsuninni um drykkju
skap er stöðugt haldið vakandi.
Þeir eru teljandi þeir dagar, er
ekki kemur út blað, þar sem talað
er um áfengisnautn, annað hvort
að einhverjir hafi drukkið eða ætli
að drekka. Ef blaðamenn eiga við-
töl við fjallkónga, sjómenn, eða
aðra heiðursmenn þjóðfélagsins, er
sjálfsagt að taka það rækilega
fram, að maðurinn drekki eða hafi
drukkið. Þegar hópmyndir koma
af framámönnum þjóðfélagsins,
eru þeir oftast með staupið á lofti.
í einu orði sagt: Það er alltaf verið
að tala um drykkjuskaf^ og sýna
drykkjuskap, og afleiðingin er sefj
un, — sem gerir það að verkum,
að það er lífsins ómögulegt fyrir
þá menn, sem þurfa að gleyma á-
fengi, að gleyma því.
Hugsanir, sem stöðugt er klifað
á, hafa sín áhrif. Konan, sem seg-
ist stöðugt hafa hótað manninum
sínum skilnaði, er sennilega sjálf
orðin háð þeirri sef jun, sem er ein-
kenni tíðarandans, að því er hjóna-
skilnaði snertir. Það er stöðugt
^verið að tala um hjónaskilnaði, —
jafnvel í eins konar gamantón,
„auðvitað ekki í neinni alvöru“, —
eins og hér sé um að ræða smá-
vegis æfintýri, — eða tiltölulega
meinlausan hlut í þjóðfélaginu.
Að lokum: Gamlir vatnamenn
gefa það ráð, að ef þig svimi í
ánni, sé um að gera að horfa ekki
alltaf ofan í iðuna, heldur yfir ána,
á bakkann hinum megin. Ég held,
að það sama eigi við í hjúskapn-
um, og raunar mannlífinu yfirleitt.
Jakob Jónsson.
ppgangur EBE
verður minni
BRÚSSEL (Frá fréttaritara NTB):
Horfurnar árið 1963 eru góðar, en
vart verðúr þess, að vöxturinn í
efnahagsmálum fer minnkandi, seg
ir í ársskýrslu Efnahagsbandalags-
nefndarinnar, sem nýlega var birt.
Miðað við 1961 jókst iðnaðar-
framleiðslan um 6% á síðasta ári.
Brúttóþjóðarframleiðslan hefur
aukizt um 27% á þeim fimm árum,
sem liðin eru síðan Efnahagsbanda
lagið var stofnað, og iðnaðarfram-
leiðslan hefur aukizt um 40% á
sama tíma.
Hins vegar má sjá greinileg
merki þess, að efnahagsvöxturinn
er hægfarari nú, og þess var líka
vænzt eftir hinar miklu fjárfest-
ingar í fyrra, sem grundvölluðu
viðgang.
Árið 1963 verður um dálitla aft-
urför að ræða hvað varðar aukn-
ingu eftirspurnar. Jafnframt má
búast við að fjárfesting minnki.
Hins vegar er sennilegt, að brúttó-
þjóðartekjur alls EBE muni auk-
ast um 4,5%, sem er sama aukn-
ing og í fyrra.
Innflutningur mun halda áfram
að aukast 1963, en aukningin verð-
ur minni en í fyrra, m. a. vegna
miklu betri uppskeru. Útflutning-
urinn mun aukast aðeins lítið eitt,
þannig að verzlunarjöfnuðurinn
versnar enn.
ígt verð
Axminster Skipholti 21, sími 24676
ALÞÝÐUBLAÐIÐ - 16. febrúar 1963 ®