Alþýðublaðið - 28.04.1963, Page 12

Hoímes fyrir ungíingá
: r? *í-. • ■ /.• ...í.• :••:
EtfW*-Agcm
$ * i-
-I
og lifði það að verða yfirmaður
herdeildarinnar, þar sem hann
hafði eitt sinn borið byssu um
öxl.
„Barcley ofnrsti hafðl kvænzt
á meSan hann var liðþjálfi konu
sem hct ungfrú Nanoy Devoy,
er var dóttir fjnrrverundi lið-
þjálfa í sama herfylki. Eins og
vænta má, var því um nokkra
félagslega erfiðleika að ræða,
þegar ungu hjónin (því að þau
voru enn nng) voru komin inn-
an um allt aðra stétt manna í
liðsforingjastétt. En svo virð-
ist þó, sem þau hafi fljótlega
lagað sig eftir aðstæðunum, og
mér skilst, að frú Barcley hafi
alitaf verið eins vinsæl meðal
frúnna í herdeildinni, eins og
maður hennar var meðal félaga
sinna, hinna liðsforingjanna.
Ég gct bætt því við, að hún var
mjög fögur kona og er enn þann
dag í dag, eftir þrjátíu ára
hjónaband, mjög eftirtektarverð
kona.
^Heimilislíf Barcleys ofursta
virðist alla tíð hafa verið ham-
ingjusamt. Murphy majór, sem
ég hef fengið rnest af upplýsing
um mínnm frá fullvissar mig
um, að hann hafi aldrei heyrt
um neinn misskilning meðal
hjónanna. Yfirleitt telnr hann,
að ást Barcleys á konu sinni
hafi verið meiri en ást konunn-
ar á honum. Hann var afskap-
lega órólegur, eí hann var burt
frá henni, þó ekki væri nema
einn dag. Hins vegar var hún
ckki eins augljóslega ástúðleg,
þó að hún væri trú og trygg. En
innan herdeildarinnar var litið
á þau sem hreina fyrirmynd um
miðaldra hjón. I*að var ekki
nokkur skapaður hlutur í sam-
skiþtum þeirra, er uudirbúið
gæti fólk undir þann harmleik,
sem á eftir átti eftir að fara.
Barciey ofursti virðist hafa
haft nokkra sérkennilega þætti
í skapgerð sinni. Hann var hinn
snarlegi og glaðværi gamli her-
maður, þegar hann var í venju
legu skapi, en bað kom fyrir,
að hann sýndi af sér talsverðan
ofsa og hcfnigirnti Þó virðist
þessi hlið eðiis hans aldrei hafa
snúið að konu hans. Annað at-
riði, sem Murphy majór og þrír
af fjórum öðrum liðsforingjum,
er ég hef rætt við, tóku eftir,
var hið einkennilega þungiyndi,
sem hann var við og við grip-
inn. Eins og majórinn orðaði
það, þá var stundum sem brosið
væri afmáð af munni hans með
ósýnilegri hendi mitt í glað-
værð og stríðni við matborð
mötuneytisins. Þegar sá gáil-
inn hefði verið á honum, licfði
hánn dögum saman verið hald-
inn dýpsta drunga. Þetta og
nokkar vottur af bjátrú voru
einu óvcnjulegu þættirnir í skap
gerð hans, sem hinir liðsfor-
ingjarnir höfðu tckið eftir. Síð-
ari einkenni kom fram í því,
að honum var illa við að vera
einn, einkum eftir að dimmt var
orðið. Þetta barnalega einkenni
í skapgerð, sem var áberandi
karlmannleg, hafði oft valdið
umræðum og tilgátnm.
„Fyrsta hcrfylki Mallows-
deildarinnar hefnr nú í nokkur
ár haft aðsetur í Aldershot. —
Kvæntir liðsforingjar búa utan
herskálanna, og allan þennan
tíma hefur ofurstinn búið í
villu, sem nefnist Lachine, um
hálfa mflu vegar frá Norður-
búðunum. Húsið stendur í cigin
garði, en vesturhlið þess er ekki
nema um þrjátfu stikur frá þjóð
veginum. Þjónustufólkið er öku
maður og tvær þjónustustúlk-
ur. Þetta fólk, ásamt
húsbóndannum, er eina
fólkið í Lashine, því að
Barcley hjónin voru barnlaus,
og þau lögðu það heldur ekki I
vana sinn að bjóða gestum 01
dvalar.
„Þá komum vlð að atburðun-
um í Lachine milli klukkan niu
og tíu síðastliðið mánudags-
kvöld.
,,Það hefur komið f Ijós, að
frú Barclcy var rómversk-ka-
þólskrar trúar og hafði haft
mihinn áhuga á stofnun Sánkti
Georgs félagsins, sem var stofn
að f tengslum við Watt Street
kapelluna og hafði það að.mark
miði að gefa fátæklingum notuð
föt. Það hafði verið haldinn
fundur f féiaglnu þetta kvöld
kiukkan átta, og frú Barcley
hafði flýtt sér að Ijúka við að
borða til að geta sótt fundlnn.
Þegar hún fór út úr húsinu,
heyrði ökumaðurinn hana segja
einhver venjuleg orð við eigin-
mann sinn og fullvissa hann
um, að hún kæmi fljótlega aft-
ur. Hún kom siðan við hjá ung-
frú Morrison, nngri stúlku, sem
býr í næstn villn, og þær lögðu
sfðan af stað saraan til fundar-
ins. Hann stóð f fjörntfu mínút-
ur og klukkan kortér yffr níu
kom frú Barcley heim aftur eft-
ir að hafa skilið við ungfrú
Morrison við húsdyr sínar í leið
inni.
„í Lachine er herbergi, sem
notað er sem morgunverðarher
bergi. Það snýr út að veginnm
og liggja stórar glerdyr út af
grasflötinni. Grasflötin er þrjá
tíu stikur á breidd og er aðeina
aðskilin frá veginnm með lág-
um múrvegg með járnslá ofan
á. Það var inn í þetta herbergi,
sem frú Barcley fór, er hún
kom heim aftnr. Gluggatjöldin
höfðu ekki verið dregin nlður,
því að herbergið var sjaldan
notað á kvöldin, en frú Barcley
kveiktl sjálf á lampannm og
bað Jane Stewart, þjónustustúlk
una, um að koma með tebolla,
en það var algjörlega gagnstætt
venjum hennar. Ofurstlnn hafði
setlð í borðstofnnni, en þegar
hann beyrðf, að konan var kom
in helm, fór hann til hcnnar
inn í morgunherbergið. Ökumað
nrinn sá hann ganga yflr skáI-_
ann og fara þar inn. Hann sást
ekki eftir það á lífi.
„Xomlð var með teið, sem
beðið hafði verið um, eftir tíu
mínútur, en þjónustustúikan
nndrandl, er hún nálgaðist
dyrnar, og heyrðí raddlr hús-
bónda síns og húsmóðir í ofsa
legu rifrildi. Hún barðl að dyr-
um, án þess aö fá svar, og hún
tók jafnvel í sre ilinn, en fann,
að dyrnar voni 'æ^tar innan
frá. Svo sem eðiiiegt var hljóp
hún nlður til að t Jgja eldabusk
nnnl frá þessu, og konurnar
tvær komu ásan-.t ölmmannin-
um upp i skáiann og hlustuðu
á rifrildið, sem enn stóð yfir.
Þeim kemnr öllum saman um,
að aðeins hafi heyrzt tvær radd
ir, raddir Barcleys og konu
hans. Orð Barcleys voru lág og
snögg, svo að enginn hlustend-
anna nam þan. Orð frúarinnar
voru hins vegar bitur, og heyrð
ust greiniiega, þegar hún
brýndi röddina. „Bleyðan þín!“
endurtók hún hvað eftir annað.
„Hvað er nú hægt að gera?
Gefðu mér líf mitt t/Har. Ég
skal aldrei svo mikið sem anda
Sigurgeir Sigurjónsson
hæstaréttarlðgmaður
Málflutnin gsskri f stof a
Óðinsgötu 4. Síml 11043.
KRULLI
Svo virðist, fröken Murcio, að það mum
ekki ætla að stytta upp í dag.
— Það er slæmt Edgar ofursti, hvað sen»
öðru líður þá verð ég að komast til Pan-
ama borgar fyrir kvöldið.
— Það var gaman að hitta yður aftur,
Stál ofursti.
— Kærar þakkir, en ég fékk lánaðan
herbíl, sem ég verð að skila í kvöld.
— Þctta er kynlegt. Stál ofursti kom hing
að í þyrlu, og.ætlaði scmuieiðis að fara héð
an með þyrlu. Frökenin kann að hafa feng
ið hann til að skipta um skoðun.
XZ 28. apríl 1963 — ALÞÝÐUBLAÐIÐ