Breiðablik - 01.12.1906, Qupperneq 3

BREIÐABLÍK
103
að í þeim efnum g"æti hver maður
hag"að sér eins og' honum sýndist,
ef þe i r að eins væri látnir í friði.
Og" þegar einhver hefir talað máli
trúrækninnar, hafa þeir að eins
brosað í kamp, og ypt öxlum.
Meiri stuðning en þetta hefir
trúræknin í fari þjóðar vorrar ekki
getað hrósað sér af í garði menta-
manna sinna og veraldlegra em-
bættismanna yfirleitt. Heiðar-
legar undantekningar hafa auð-
vitað ávalt átt sér stað. Ýmsir
hafa álitið það sjálfsagt að vera
trúræknir hið ytraaðminsta kosti.
Það hefði hollari áhrif fyrir þjóð-
lífið. Og sumir hafa verið það í
raun og veru, af því þeir hafa
geymt lifandi kristindóm í hjarta.
En þeir hafa verið raunalega fáir.
Þeim mun meiri eftirtekt vekur
það, þegar það kemur í Ijós, að
ein af lijartfólgnustu óskum
manns, sem stöðugt er um stjórn-
mál og önnur veraldleg framfara-
mál að hugsa og rita,er óskin um,
að þjóð vor verði í sannleika trú-
rækin þjóð.
Skelfing á það víst langt í land
samt enn, að sú ósk nái fram að
ganga. Það ermargt sembreytast
þarf þangað til. Ef til vill er oss
þó að einhverju leyti að þoka í
áttina, og' von um áframhald, ef
eigi brysti dugnað til að blása að
þeim kolum.
En eitt hefir oss furðað áog það
stórkostlega. Hví er eigi meira
um þetta talað? Hví er trúrækni
og þeim hugsunum, er standa í
sambandi við hana eigi gefið rýmra
sæti í málstofu þjóðar vorrar ?
Hví ganga íslenzk blöð, sem nú
eru svo mörg orðin, nokkurn veg-
inn alveg þegjandi fram hjá þess-
ari hlið þjóðlífs vors ?
Fagurt er aðala þá ósk í brjósti,
að þjóð vor verði trúrækin. En
það verður með þá ósk eins og
aðrar, að lítið verður úr henni, ef
ekkert er að gjört.
Orð eru til alls fyrst. Ef það
er áhugamál áannað borð, að þjóð
vor verði trúrækin þjóð, hví er þá
ekki ofurlitlu af dálkarúmi blað-
anna varið til að ræða þá lilið ís-
lenzks þjóðlífs? Ef trúrækni,
kristindómur og trúarbrögð eru
þjóð vorri einungis farartálmi í á-
liti leiðtoga hennar, ætti bæði þeir
og hún að gjöra sér það Ijóst. En
ef líf og velferð,— vöknun á öllum
svæðum og samheldni er undir
vakandi kristindómi kornið, ætti
menn eigi að láta undir höfuð
leggjast að gjöra sér grein fyrir
slíku.
Þá ætti allir trúræknir menn
með þjóð vorri að leggjast á eitt
og blása að trúrækninni í fari Is-
lendingsins með orðum og eftir-
irdæmi.
Síra Magnús Helgason, kenn-
ari við skólann í Hafnarfirði, hefir
nýlega flutt ræðu á kennarafundi,
sem þar var haldin, um kristin-
dómsfræðslu. Ræða þessi er eitt
hið mesta alvöruorð, er vér höfum
lengi séð, um nauðsyn þess að
koma lifandi kristindómi inn í sálir