Breiðablik - 01.07.1911, Blaðsíða 4

20
BREIÐABLÍK
leikans liggi margar götur? Er
svo óhugsandi að menn, sem nú
sýnast vera á sinni leiðinni hver,
geti að lokunum mæst, og séð þá,
að allir voru að keppa að sama
markinu, og að þangað láu allir
vegirnir? Drottins vegir eru svo
miklu hærri vorum vegum, að vér
ættum varlega um þá að dæma.
Æskufrásögurnar í guðspjöllunum.
SV O sem knnnugt er, eigum vér enga
æfisögu Jesú. Allar frásagnir guð-
spjallanna lúta að síöustu æfiárum hans.
í rauninni vitum vér því ekkert um neitt
af æfi hans nema leikslokin og tildrögin
til þeirra. Allur sá tími, sem guðspjöllin
taka til meðferðar er 2—3 ár, tíminn frá
skírn Jesú til upprisunnar og (hjá Lúkasi)
himnafararinnar. Þetta er næsta eðlilegt,
því að sá tími sem Jesús starfaði opinber-
lega, var ekki lengri en þetta.
En auk þessara frásagna um hina op-
inberu starfsemi Jesú hafa guðspjöll þeirra
Matteusar og Lúkasar að geyma nokkrar
frásögur um tæðing Jesú og fyrstu æsku.
Markúsarguðspjall þar á móti hefir þær
engar, heldur byrjar rakleitt á því, að
skýra frá framkomu hans fyrir almenning.
En nú er talið algerlega sannað, að Mark-
úsarguðspjall sé elst og áreiðanlegast
allra guðspjallanna. Sú spurning gæti
því vaknað, hversvegna Markús heföi
ekki tekið með þessar sögur, svo stór-
kostlega merkilegar, sem þær hlutu að
vera sem sönnunargögn fyrir yfirnáttúr-
legu eðli Jesú Krists, og um leið hugð-
næmt efni til lestuis kristnum mönnum.
Ef vér nú lítum nánar á þessar frásög-
ur, vakna óteljandi fleiri spurningar, sem
krefjast lausnar. Það eru þessar spurn-
ingar, sem eg vildi hér gera að umtals-
efni í eftirfarandi línum.
Allir kannast vel við þessar frásögur
og fátt mun meira hrífa með sér athygli
barna, sem lesa nýjatestamentið, heldur
en þær. Þó . il eg hér stuttlega drepa á
helsta innihaldið.
Matteus byrjar með ættartölu Jesú,
sem hann þó rekur á þann einkennilega
hátt, að ætt Jósefs er rakin, sem þó ekki
var neitt skyldur Jesú eftir frásögn guð-
spjallsins. Því næst er skýrt frá fæðingu
Jesú, og í sambandi við það frá draum-
vitran Jósefs, þar sem bonum er sagt frá
því, að barnið sé getið af heilögum anda.
Þá kemur frásagan af vitringunum frá
Austurlöndum, barnamorðinu og flótt-
anurn til Egyftalands. Að lokum er skýrt
frá heimkomunni til Gyöingalands aftur,
og hvernig það atvikaðist svo, að þau
foreldrar Jesú settust að í Nazaret í
Galíleu.
L ú k a s hefur frásögn sína með því, að
Gabríel engill vitrast Sakaría presti og
boðar honum fæðingu Jóhannesar skírara.
Þvínæst er skýrt frá boðun Maríu, fundi
þeirra Elísabetar og Maríu og lofsöng
Maríu, umskurn Jóhannesar og spádómi
Sakaría. Þetta er alt í 1. kapítula. Ann-
an kapítulann kannast allir við. Hann
byrjar með jólaguðspjallinu, manntalinu,
sem Ágústus keisari læturhalda, ferðinni
tilBetlehem, fæðingu Jesú þar og undrinu,
sem ber fyrir hirðana. Þvínæst er skýrt
frá því er þau foreldrar Jesú fara með
hann upp til Jerúsalem til þess að færa
hann drotni, og færa fórnir, og í sam-
bandi við það er sagt frá Símoni og
Önnu. — Loks endar kapítulinn með
einni frásögn frá uppvaxtarárum Jesú,
sögunni af Jesú \2 ára í musterinu.
Engum, sem les þessar frásagnir án
allra fordóma, getur nú blandast hugur
um, að hér eru tvær gagnólíkar frásagnir
um sama viðburð. Reynt hefir verið á
ýmsan hátt að samrýma þær, en það er
ómögulegt, ef satt skal segja.
Lúkas lætur Gabríel engil birta Maríu
fæðingu Jesú, en Matteus geturþess með