Frækorn - 14.05.1903, Blaðsíða 10

FRÆKORN.
66
STÚLKA Á SKAUTUM.
af föllnum Tyrkjum í þéttum röðum hringinn
í kring múrtindinn.
En maður gleymir skjótt öllu umhverfis,
þegar maður fyrst er kominn á skautabrautina.
Þvílíkur skautalýður, svo frumlegur og fá-
séður, svo fagur og skrautlegur í búningi,
er ekki til. Hér eru Svartfjallabúar
í rauðum, gullsaumuðum treyjum, með
marglita silkilinda, hér eru allir sendi-
herrar hinna ýmsu þjóða og hefðar-
konur af minnst eins margvíslegu
þjóðerni, en þó flestar þeirra Svart-
fjalla-konur við hirðina.
Menn renna hér álíka vel á skautum
eins og í Kristjaníu, sumir betur,aðrir
ver en almennt gerist heima, nokkurn
fyrirtaks skautamann hef eg eiginlega
ekki séð. Prins Píerre Kara Qeorge-
witsch, hið nafnkunna serbneska kon-
ungsefni, er þó óvanalega góður
skautamaður. íþróttamaður og hraust-
menni!
Eitt með því fegursta, er eg hef
séð á skautabraut, var að sjá prins
Mirkó og Xeníu systur hans leika
saman á skautum. Skautaskemmtun
þar syðra að kvöldi dags í tungls-
ljósi, með lituðum ljóskerum og
hljómsterkri her-músik, með alla hina skrautlegu
liti og fallegt fólk, með allt þetta draumóra-
fagra, æfintýrlega og skáldlega, sem er Monte-
negró séreigið, - það er manni eitthvað það
hugðnæmasta og fegursta íþróttaminni, er hugs-
ast getur.
Eins og sjá má af myndinni á bls. 65,
vantar heldur eigi skíðabrekkur í Cettinje, og
þær urðu skjótt notaðar. Pað var ritsímað til
V ínarborgar eftir skíðum, og frá Noregi kom
einnig heilmikil sending.
Einn dag sá maður þjóðhöfðingjann sjálfan,
einn prinsinn, tvær prinsessumar, prins Kara
Qeorgewitsch, nokkra inn- ogútlenda ráðgjafa
vera að æfa sig á skíðum; manni gefur sjaldan
að sjá svo margt tígið skíðafólk á einum og
sama degi. Bezturþeirra allra var eflaust prins
Kara Georgewitsch, framúrskarandi íþrótta-
maður.
Hérna sjáum við hann.