Frækorn - 15.10.1903, Blaðsíða 6

134
FRÆKO RN.
Misheppnuð »tilraun«
Einhver mér ókunnur maður, að nafni
Eggert Jochumsson, hefur fyrir nokkru
látið prenta h'tinn bækling, er hann
nefnir: »Tilraun með nokkrum orðum,
að hrekja ritgjörð aðventistans D.
Ostlunds, er nefnist: Hvíldardagur drott-
ins og helgihald hans fyr og nú. Reykj-
avík 1903.«
Bæklingur þessi inniheldur alls engar
röksemdir um málið, er aðeins staðlaust
fleipur og er vægast talað »misheppnuð
tílraun«, og verðum vér að álíta, að hún
hljóti að opna augu manna fyrir því, að
sunnudagshelgihaldið er aðeins manna-
skipun, án alls stuðnings í guðs orði.
Þótt það því eigi virðist nauðsynlegt
að rita neitt móti bækling þessum, vil
eg þó, höf. hans og öðrum til athugun-
ar, minnast lítið eitt á hann.
Höf. byrjar með að beina að mér orð •
um Krists í Matt. 23,23 — 24, svolátandi:
»Vei yður, þér farisear og skriftlærðir,
þér hræsnarar, sem gjaldið tíund af
myntu, anis og kummeni, en hirðið ekki
um það í lögmálinu, sem mest á ríður,
sem er réttvísi, miskunnsemi og trú;
þetta ber að gjöra, en hitt ekki ógjört
að láta. Þér blindir leiðsögumenn, sem
frásíið fluguna, en svelgið úlfaldann.*
Eggert J, hefur engan rétt til þess
að dæma mig þannig. Eg hef og mun
framvegis fyrir guðs náð leitast við að
»hirða« líka um »það sem mest á ríður«
í lögmálinu, sem er »réttvísi, miskunn-
semi og trú«. Hann hefur eigi ástæðu,
og sízt af hvíidardagsbók minni, til að
ætla mér annað. Þar hef eg nógu greinilega
haldið því fram,að ö 1 1 guðs boðorð eru
heilög og að vér eigum að hirða um
þau 611,— Ef Eggert J. vill setja helgihald
hvíldardagsins saman við það að »gjalda
tíund,« þá segir Jesús greinilega umþað:
»þetta ber að gera«,en »hitt eigi
ógjört að láta«. Þar hefur hann strax
þau orð Jesú á móti sér, sem hann
vill snúa gegn mér.
Eggert J. segir um mig :
»Hann tilfærir allra mesta fjölda—eg vil
segja óþarflegan—af greinum úr ritning-
unni, þessu máli sínu til sönnunar.«
Eggert J. játar hér, að ritningin innihaldi
mesta fjölda af vitnisburðum um gildi
og heilagleika hins sjöunda dags: honum
reiðist bara, að það er tekinn svo mikill
>fjöldi« af ritningargreinum þessum fram
í bók minni. En sjálfur bæklingur hans
er í þessu tilliti harla sannana-snauður.
Eggert byggir ekki tilraun sína á orðum
ritningarinnar, heldur á sandi ímyndun-
arinnar, og því fer, sem fer: hún fellur,
en »orð drottins vors stendur stöðugt
að eilífu.«
Það er nær ótrúlegt, hve langt menn
geta gengið í því að halda’á lofti ónýtum
mannakenningum. Eggert J. hefur ekki
betri skilning á gamla ognýjasáttmálanum,
en að hann vill skoða það svo, að í nýja
sáttmálanum hafi guð »lagt niður völdin.«
Eg tilfæri hér þessi orð, af því að þau
tala fyrir sjálf sig :
»Það er og hefur ávallt verið algildur
siður meðal allra þjóða í heiminum,
sjálfsagt þeim, sem siðaðar nefnast, að
tigna sinn ríkjandi konung og halda
hátíðlega helztu merkisdaga hans afreks-
verka, en aftur að leggja fremur til síðu
að tígna þann, sem lagt hefur niður
völdin og búinn er að afhenda þau öðr-
um. Þessu líkt er ástatt fyrir oss öllum,
er teljum oss í tölu þegna hins alvalda
konungs konunganna, herra JesúKrists.«
Eggert J. er eftir þessu hættur að
tígna »guð föður almáttugan skapara
himins og jarðar«. Hættur er hann að
ríkja, alheimsskaparinn, búinn »að leggja
niður völdin.« Því kemur ekki til mála
að halda helgan hvíldar- og minningar-
dag skaparans.
Eggert J. finnur með sinni »andlegu«
skýringu út, að sunnudagshelgihaldið sé
skipað með orðum Jesú. »Leitið fyrst
guðs ríkis« o. s. frv. sé sama og sunnu dag-
urinn. Að Jesús hér alls eigi talar um
einn d a g fremur en annan, að hann hvet-
ur menn til þess fyrst af öllu, á öllum
dögum og tímum að leita guðs ríkis og
hans réttlætis — það dettur þessum
»andlega sjáandi« manni ekki í hug.
Þegar Eggert enga stoð finnur í heilagri
ritningu, ferhannað vegsama Constantinus,
manninn, sem fyrst gaf út löggjöf um