Frækorn - 15.10.1903, Blaðsíða 7

FRÆKORN.
135
helgihald sunnudagsins. Sunnudagalög-
gjöf Constantinusar skoðar Eggert jafn-
gilda eins og hún væri frá guði komin.
Hann veit auðsjáanlega lítið um hinn svo
nefnda »kristindóm« þessa keisara. Það
væri því eigi óviðeigandi að minna Egg-
ert og aðra á það, að árið 324, 3. árum
eftir að hann skipaði sunnudagahelgihaldið,
lét þessi »kristni« maður drepa mág sinn,
I.icinius; árið 326 lætur hann með köldu
blóði myrða sinn eigin son Crispus og
aðra konuna sína, Fausta, og allt til dauða
síns bar hann nafnið »PontifexMaximus«,
æðsti prestur heiðninnar. Fleira þessu
líkt mætti tína til. Ætli sá maður hafi
verið annað en heiðingi? Ætli sunnu-
dagsboð hans hafi ekki verið heiðið boð
eins og annað í lífi hans ?
Osvífni gagnvart guðs heilaga orði er
það, þegar Eggert í enda ritgerðar sinn-
ar segir, að það, að »guð hvíldist af öllu
sínu verki«, — »sé eigi boðlegt þrosk-
uðum mannsanda«.
Jæja, »þroskaður mannsandi«! »Þeir
þóttust vera vitrir, en urðu heimskingar«,
segir orðið um slíkan »þroska«.
Bækur.
Barndómssasra Jesú Krists
ásamt stuttri frásögu um Jóakim og
Önnu og dóttur þeirra Maríu mey. —
Magnús Grímsson íslenzkaði. 2. útg.
Kostnaðarmenn : Sigurður Erlendsson
og Samúel O. Johnson. Rvík 1903.
Verð 40 au.
Saga þessi er samandregin úr hinum
svo kölluðu »apokrýfisku bókum hins nýja
testamentis,« þ. e. rit, sem voru gefin
út á ýmsum tímum á hinum 4 fyrstu
öldum krisninnar eins og réttar frásögur
um Krists líf hér á jörðunni, en vegna
hins hjátrúarfulla innihalds þeirra voru
þau eigi í heiðri höfð eins og t. d. hin
4 guðspjöll í nýja testamentinu. Þessi
apokrýfisku rit, sem Barndómssagan er
dregin úr, eru í raun réttri þjóðsögur
um frelsarann og þá viðburði, sem standa
í sambandi við hingaðkomu hans í hold-
inu, og margur maður mun, ef til vill,
hafa ánægju af því að lesa þessa Barn-
dómssögu, sem hér er á boðstólum,
vegna þess, að hún er hin bezta lýsing
á þjóðtrúnni á þessum öldum hjá þeim
þjóðum, sem við kristni tóku og í barns-
legri einfeldni trúðu mörgu um hérveru
frelsarans, sem ekki getur staðist sak-
legri rannsókn. — En sé bókinni trúað
sem guðsorði, þá verður hún til þess
að auka hjátrú manna.og um leið draga
úr gildi hins áreiðanlega guðlega orðs.
— Það mun þó varla verulega hætt við
því að menn geri það, af því að maður
geti varla tekið hana bókstaflega sanna.
Nýja testamentið.
Með myndum. Utgefendur: The
Scripture Gift Mission, London, og
Friðrik H. Jónes, Akureyri. Píentuð
í London 1903.
Þessi litla, handhæga útgáfa af nýja
testamentinu mun vafalaust verða mörg-
um kærkomin. Hún er ekki stærri en
svo, að hægt er að hafa hana í vasa, og
þó er prentið mjög skýrt. Myndimar
eru hrein listaverk og gera bókina enn
eigulegri. Eins söknum vér þó í þessari
útgáfu, en það vantar lfka í hinum út-
gáfum heilagrar ritningar á íslenzku.
Það eru tilvitnanir undir versunum til
annara staða í biblíunni. Slíkar tilvitn-
anir milli tilsvarandi ritningargreina eru
til stórmikillar hjálpar fyrir menn til þess
að kynnast ritningunni og skilja hana.
Vonandi verða þær í hinni nýjú þýðingu,
þegar hún kemur.
Vekjarinn
heitir nýtt rit, sem Sigurbjörn Astv.
Gíslason gefur út. Tvö hefti eru út
komin, og kostar hvert þeirra 15 au.
Innihaldið er kristilegs efnis.