Frækorn - 15.10.1903, Blaðsíða 15

FRÆKORN.
143
— Eg borga eins mikið og aðrir verksmiðju-
eigendur, svaraði faðirinn.
— En þeir geta eigi lifað af 3 shill. á dag,
aumingja mennirnir.
Hve mikið meira báðu þeir um?
— Sex þence á dag.
— Aðeins sex þence á dag, og þú vildir
ekki gefa þeim svo mikið í viðbót, sagði Katy
ásakandi.
— En hugsaðu um það, elskan mín, aðfyrir
alla verkmenn mína myndi þetta verða alls
meir en 2,000 pund um árið.
— Og hve mikið græðir þú þá um árið,
pabbi ?
— Þetta^ ár, svaraði hr. Griffith stoltur,
held eg, að eg muni koma til að græða nál.
15,000 pd.
— En þú þarfnast ekki svo mikils handa
okkur, pabbi ?
— Nei, við þurfum eigi nema 4,000 pd.
— En afgangurinn?
— Hann legg eg í sjóð handa Katy minni.
— Með því að tekjur þínar eiga að ganga
til mín, þá borgaðu verkmönnunum 1 shilling
meira um daginn, sagði Katy. Pað verður
samt nægilegt handa mér. Eg mundi eigi
geta haft nokkra ánægju af þeim peningum,
sem yrðu teknir frá svo mörgum fátækum
mönnum.
Hugsaðu þér, pappi, hversu mikið betra
þeir gætu haft það, ef þeir fengu 1 shilling
meira um daginn, og hve lítið það skyldi þýða
fyrir mig. Eg verð hvort eð er eins auðug og
eg óska að verða. Minnstu þess, pappi, að þú
varst sjálfur einu sinni fátækur, og því ættirðu
að hafa samhrygð með hinum fátæku.
Þessi orð komu hr. Griffith til að minnast þess
harða bardaga, sem hann hafði haft á yngri
árum, og sú eigingirni, sem hann nú sýndi
gagnvart hinum fátæku verkmönnum sínum,
lagði sig þungt á samvizku hans. Hann fór að
verða gagntekinn af sömu tilfinningum og hans
glskaða dóttir.
- Er þér alvara, Katy, það sem þú segir 5
spurði hann.
—Já, vissulega, pabbi minn.
— En ef eg geri, sem þú vilt, þá keinur það
til að hafa mjög mikil áhrif á hina tilvonandi
æfi þína.
— En eg mun verða svo glöð, þegar eg
hugsa um, að þessir menn fá það þægilegra.
Pabbi, viltu ekki gera þetta?
—, Katy, svaraði faðirinn. Eg skal gera það.
Aðrir verksmiðjueigendur munu álíta, að egsé
búinn að missa vitið, en eg kæri mig ekkert um
það, aðeins eg geti gert þig ánægða, elskan mín.
— O, pappi, egelska þig nú meira en nokkurn-
tíma.
Og góðhjartaða stúlkan sló örmum sínum um
háls föður síns.
Þjónn var undireins sendur til hins ömur-
lega húss Hugh Robertstil þessað biðjahann um
að koma aftur upp til herra Griffiths. Róbert
sat þungbúinn í hinu lítilfjörlega herbergi sínu,
þar sem allt bar vott um söknuð og neyð. Hann
skildi ekki, hvað um var að vera; hugsaði
að sér nú ef til vil yrði sagt upp fyrir það, að
hann svo djarflega hafði farið fram á launa-
hækkunina. En hann fór og stóð innan margra
minútna aftur frammi fyrir verkveitanda sínum.
— Eg hef hugsað frekara um ósk yðar,
sagði herra Griffith vingjarnlega. Og þótt eg
efist um, að nokkur annar verkveitandi mundi
samþykkja hana, þá hef eg samt ákveðið að
gera það.
— Guð blessi yður, herra Griffith, sagði
Hugh Roberts, um leið og glaðnaði yfir and-
liti hans. Drottinn himnanna skal launa yður.
Munum vér héðan af fá 3 shilling og 6 pence
um daginn?
— Eg skal gefa yður 4 shíllings um daginn.
— 4 shillings! Er það alvara yðar?
- Já, það er það. Eg skal segja verkstjóran-
um þetta á morgun.
Hugh Roberts fór að gráta, en tárin voru
gleðitár.
— Allir verkmenn yðar munu blessa yður,
herra Griffith, sagði Roberts.