Frækorn - 13.10.1904, Blaðsíða 4

164
F R Æ K O R N.
Um barnaskírnina
hélt séra Fr. Friðriksson fyrirlestur hér í R.vík
7. þ. m. Har.n hélt þar fram ýmsum atriðum,
sem vér álítum heilaga skyldu vora að mót-
mæla, eins alvarlega og stillilega og vér getum.
Áður en séra Fr. Fr. byrjaði fyrirlestur sinn,
bað hann til drottins um náð til þess að fara
rétt með efnið, sem hann hafði valið sér. Slík
byrjun við kristilegar samkomur er auðvitað
vel við eigandi og sjált'sögð, en aðferð fyrir-
lestrarmannsins í sambandi við bænina var
harðla einkennileg: hann fletti upp í íslenzku
biblíunni í Matt. 28. kap. 18.-20. v. og las
þar - ekki það, sem í biblíunni stendur („Far-
ið og kennið öllum þjóðum og skírið þær“
o. s. frv.), heldur alt annað: „Farið og gjörið
allar þjóðir að lærisveinum með því að skíra
þær", o. s. frv. Ekki sagði fyrirlestrarmaður
eitt orð um, að hann væri að leiðrétta það,
sem hann áliti ranga þýðingu í biblíunni
nieð því að setja þetta í stað þess, sem í bibl-
íunni stendur; og er því ómögulegt að skoða
þessa lestraraðferð prestsins öðruvísi en sem
tilraun til þess að fá menn til að trúa, að
svona væri útleggingin í íslenzku biblíunni,
Oxford-útgáfunni, sem hann hélt á og virtist
lesa í, þótt hann rangfærði eins stórkostlega
og bent er á hér að framan.
Oss er vel kunnugt, að séra Jón Helgason
hefir þýtt þennan stað á líkan veg og séra
Fr. Fr. nú vildi reyna að lesa inn í Oxford-
útgáfuna. En séra Fr. Fr. hlýtur að vita, að
sú þýðing séra Jóns er ekki nákvæm.
Vér höfum áður bent á þetta í „Fræk."
I., 21 og II., 16.
Fyrir þá, sem kæra sig um að vita, hvað
satt er í tilefni þýðingar þessa teksta, viljum
vér setja orðin á grísku og undir hvert þeirra
nákvæma þýðingu á íslenzku:
Poreulhentes oun matheteusate panta
Farandi því gjörið að lærisveinum allar
ta ethne baptizontes autous eis to onoma
þjóðirnar skírandi þá til nafns
tou patros kai tou hviou kai tou hagiou
föðurins og sonarins og hins heilaga
pneumatos
anda
Sagnorðið baptizontes er haft í præser.s
perticip, og má þýða það orð fullkomlega
nákvæmt á íslenzku, þar sem sama orð-
mynd er til, nefnilega: „skírandi".
En því gjöra þá þessir menn það ekki?
Orð þetta er þýtt „skírandi" í Frumvarpi
til endurskoðaðrar handbókar presta (bis. 27),
og í íleirum beztu þýðingum á öðrum málurn.
Sé það þýtt þannig, þá getur enginn
sagt það rangt vera.
En sönnun tekstans fyrir barnaskírninni yrði
þá lakari. Tekstinn segði þá ekki, að það
að vera skírður og að gjörast lærisveinn
Jesú væri eitt og hið sama, eins og ung-
barnaskírnarverjendur ranglega vilja hafa
það.
Að þessu athuguðu er óhætt að segja, að
sæmra hefði verið fyrir séra Fr. Fr. að lesa
teksta sinn úr Matt. 28., 18-29 eins og hann
hljóðar í íslenzku biblíunni, og heppilegra
hefði það líka verið, því ræða hans hefði þá
hlotið að verða biblíulegri, en raun varð á.
Séra Fr. Fr. trúir því sjálísagt einlæglega,
að það sé rétt að fara þannig með guðs orð,
en bæði hann og aðra, sem vilja gjöra rétt,
viljum vér fyrir guðs heilaga augliti vara við
slíkri aðferð.
„Skírnin er inngönguskilyrði í guðs ríki;
skírnin (barnaskírnin) er endurfæðing", sagði
séra Fr. Fr. „Skírnin er verk, sem vér eigum
engan þátt i; hún er drottins verk" o. s. frv.
Að það sé ómögulegt að tala um endur-
fœðing án trúar, gekk hann alveg fram hjá.
Orðið segir: „Án trúar er ómögulegt guði að
þóknast." Heb. 11, 6. Séra Fr. Fr- sagði, að
börnin yrðu „réttlætis aðnjótandi fyrir skirn-
ina“. Ritningin segir: „Réttlættir fyrir trúna
höfum vér því frið við guð." Róm. 5, 1.
Börnin geta ekki haft trú, því að „trúin kemur
af heyrninni, en heyrnin fyrir guðs orð." Róm.
10, 15. Er það nokkur maður, sem heldur í
alvöru, að hægt sé að prédika fyrir nýfæddu
barni, svo það taki trú? En skírnin á aðeins
við hjá þeim, sem trúa, því að Kristur segir:
„Sá, sem trúír og verður skírður, mun hólp-
inn verða." Mark. 16, 16.
Ekki gat séra Fr. Fr. þess, að guð í sínu
orði býður skírnina sem skyldu, er maðurinn
sjálfur á að taka þátt í að framkvæma. En
lesum Post.g. 2, 38: „Takið sinnaskifti og
hver yðar láti skíra sig til nafns Jesú Krists."
Á slík skipun við ómálga börn? Eða á hún
við menn, sem geta framkvæmt hana?
„Skírnin er ekki vort verk. Börnin eru
miklu hæfari til þess að verða skírð heldur en
fullorðnir menn", sagði séra Fr. Fr.