Alþýðublaðið - 08.05.1963, Blaðsíða 8

;L

ÞVl ADEINS
VID FULLS ARDS
í TÍMARITI Fullírúaráðs verka
lýðsfélaganna í Reykjavík, —
„Frjáls verkalýðshreyfing" sem
hóf göngu sína 1. maí sl„ ritar
framkvæmdastjári Iðnaðarmála
stofnunar íslands, Sveinn
Björnsson, verkfr., mjög athygl
isverða grein, er hann nefnir
Kjarabætur á tæknigrundvelii.
Greinarhöfundur hefur heit-
ið ritnefnd tímaritsins fram-
haldsgreinum um þau efni, sem
þar er fjaliað.
Ástæða er til að hvetja alla
hugsandi menn (karla og kon-
ur) í launastétt til að kynna
sér efni þessara greina, þar sem
fullyrða má, að hér sé enn einu
sinni bryddað á þeim hlutum,
er mest mun varða falslausar
og raunhæfar kauphækkanir
framtíðarinnar og bætta hlið
efnahagsmála allra þeirra ein-
staklinga, sem lifa eiga af laun
um síuum í annarra þjónustu.
Ár eftir ár og nú orðið ára-
tugum saman, hafa launasam-
tökin sagt upp kjarasamning-
um sínum og háð langvinnar
deilur um laun sín og kjör, án
þess að sú barátta ein hafi fært
heimilum þeirra einstaklinga,
er samtökin mynda, bættan
efnahag og betri fjárhagslega
afkomu.
Þessar staðreyndir hafa ver-
ið marg endurteknar og fara
ekki eftir því, hver á pennan-
uin heldur. Hins vegar greinir
menn á um, hver jum það er að
kenna, að árangur baráttuað-
ferðarinnar er ekki meiri en
raun ber vitni um og út í þá
deilu skal ekki farið í þessu
spjalli.
Með hliðsjón af þessum stað-
reyndum er það eðlilegt, að æ
fleiri spyrji hvað þá sé til ráða
Á verkalýðshreyfingin e(tki ann
arra kosta völ en að halda á-
fram árangurslausri kjarabar-
áttu, sem áfram kæfir stundar-
árangurinn?
Um þetta vandamál er m. a.
f jallað í umræddri grein Sveins
Björnssonar, — þeirri fyrstu i
greinaflokki hans. — Þess
vegna er þar fjallað um eitt
mest brennandi vandamál verka
lýðshreyfingarinnar.
Framleiðni, vinnuhagræðing
og vinnurannsóknir eru áreið-
anlega hugtök og athafnir, sem
verkalýðshreyfingin verður að
tileinka sér í baráttu framtíð-
arinnar, eigi hún að gegna því
hlutverki, sem henni var upp-
haflega ætlað.
Til að mæta hinum breyttli
starfsháttum, er að sjálfsögðu
nauðsynlegt að samtökin hait
á að skipa starfsliði, sem sér-
staklega er þjálfaá (;.l að taka
að sér trúnaðarstört fyrir þau
í framkvæmd aliri.
Með þetta í huga flutti Sig-
urður Ingimundarson o. fl. til-
lögu til þingsályktunar um at-
hugun á sérstakri þjálfun slíks
starfsliðs. Tillaga þessi var sam
þykkt einróma á síðasta Alþingi
íneð þeirri breytingu einni, að
jafnframt skyldi sú þjálfun ná
til fulltrúa aívinnurekenda.
mikið og erfitt að fá nauðsyn-
lega sérfræðilega aðstoð, sök-
um annríkis þess starfsliðs við
lausn annarra verkefna.
Hver, sem endanleg niður-
stáða verður af hinum opin-
beru afskiptum um þessi mál,
þá er ljóst, að straumhvörf eru
að verða í starfi samtakanna.
Ennþá kann ýmsum forystu-
mönnum samtakanna að virðast
það heppilegt, um stundarsak-
ir að hvetja einstakar deildir
samtakanna til baráttu á sama
grundvelli og áður, þ. e. hæfi-
lega langan tíma með lausa
samninga og síðan vinnustöðv-
un um svo og svo langan tínia.
Ekki mun það breyta þeim stað
reyndum, sem þegar liggja fyr
ir um nauðsyn breyttra starfs-
hátta.
í fyitrnefndri grein Sveins
Björnssonar segir m. a.: „Því
aðeins fáum við notið fulls af-
raksturs erfiðis okkar, að keppt
verði að því að auka svo sem
unrft er, framleiðni atvinnuveg-
anna með öllum þeim ráðum,
sem tiltækileg eru“.
Sérstök nefnd er og star^ndi
? vrg;m ríkisstjírnarinnar að
téllögu Bj'; is Jf rssonar frá
Akureyri o. f! þingm. Alþýðu-
bandalagsins, svonefnd „Vinnu-
tímanefnd“ til þess m. a. að
gera tillögur uin, að 8 stunda
vinnudagurinn verði raunhæfur
vinnutími. Starf þessarar nefnd
ar hefur reynzt mjög umfangs
Ennfremur segir greinarhöf.:
„Tákist okkur að koma þessum
áformum örugglega í höfn, er
vafalítið, að vit og strit lands-
manna mun eiga eftir að njóca
sín betur en nokkru sinni, til
hagsbóta fyrir þjóðfélagið í
heild“. «
Við skulum alvarlega hyggia
að framtíðarverkefnunum til
lausnar þeim vanda, sem við
erum þrátt fyrir allan annan
ágreining sammála um að tyrir
liggi og úrlausnar kref jist.
Eggert G. Þorsteinsson.
SEGGA VIGGA OG TILVERlAN
Ólöf Jónsdóttir: Heimsókn.
Útg. Leiftur, Reykjavík,
1962.
EKKI er þetta stór bók. En
það er vel til hennar vandað.
Kápan er smekklegri og látlaus-
ari en maður á að venjast. Band,
prentun, pappír og anhar fagieg-
ur frágangur er með ágætum.
Allt þetta er einungis ytri per-
sónuleiki bókar. Samsvarar klæðn-
aði og framkomu manns, það er
talin gömul vizka, að aldrei skuli
maður mann meta eftir slíku. Kann
ski öllu heldur gömul fávizka, því
að oftar veita þessi ytri einkenni
staðgóðar upplýsingar um hið
innra, þó að þau geti brugðist. —
Hvað bækur snertir, gegnir að vísu
öðru máli, því að höfundur er ekki
alltaf kvaddur til ráða um ytri
gerð bókar sinnar, eða fær að ráða
þar, þó að hann gjarna vilji.
Olöf Jónsdóttir
Ekki veit ég hvern þátt Olöf
Jónsdóttir á í ytra útliti bókar
sinnar, en merkilega fer þar vel
saman ytri og innri gerð. Sögurnar,
þankarnir og ljóðin, sem valinn
hefur verið þessi smekklegi og lát-
lausi búningur, ekkert af þessu er
stórbrotið, en því betur til þess
vandað. Orðaval og öll framsetn-
ing éinkennist af hógværð og hóf-
semi. Höfundurinn leggur fyrst og
fremst áherzlu á að vera einiægur
og sannur í tjáningu sinni. Tild-
ursleg stílbrögð kann Ólöf ékki —
eða vill ekki kunna. En hún kann
einn stíl, engu að síður,- þann stfl,
sem er í fyllsta samræmi við ytri
gerð bókarinnar, og því verður
framsetning hennar aldrei lágkúru
leg eða svipvana. Hún veit tak-
mörk sín, og ætlar sér af, kannski
um of á stundum. Margt bendir til
þess að hún hafi þegið frásagnar-
gáfu sína að erfðum, þroskaða til
sérstæðrar listar við rökkur í bað-
stofu, hríðargnauð á harðfrosinni
þekiu og draum um . grænan
hvamm, niðandi lind og ljósar næt-
ur, og að þessum arfi reyni hún
að hagræða til samræmis við
brevtta tíma, við rafljós og ysmikla
umferð úti fyrir. Slíkt er erfitt.
Það er erfitt að sníða og sauma
dóttur sinni klæði úr gamalli sam-
fellu, sem hún geti borið, án þess
að þurfa að kvíða hótfyndni eða
særandi gagnrýni stallsystra sinna.
Til þess þarf smekkvísi, nærfærni
og umfram allt næman skilning og
ósf é hvoru tveggja — gamla efni
viðnum, sem úr er sniðið og hjart-
anu unga, sem' slær undir hinni
nýju flík. Þetta allt er Ólöfu Jóns-
dóttur gefið í ríkum mæli, og yfir-
le!t* benni vel að fejla gamla
frásavnarerfð að viðfangsefnum
dagsins —' og þó betur að þeim
viðfangsefnum, sem hvorki verður
fundin dagsetning né ártal.
Þessi fáu orð um litla,' en góða
bók áttu, að vera komin fyrir al-
mennings sjónir fyrir löngu. Til-
viliun réði því, að svo varð ekki.
BiS ég höfund og útgefánda vel-
virðingar á þeim mistökum, fyrir
annarra hönd, þótt ég eigi þar að
visu nokkra sök á sjálfur.
Loftur Guðmundsson.
Lyfjafr
móti
a
LYF SOLULEYFIÐ í Laugavegs-
apóteki. var 1. marz sl. auglýst
til umsóknar og sóttu 6 lyfjafræð
inga* um stöðuna.
Hinn 16. apríl var leyfið veitt
8 8. maí 1963 — ALÞÝÐUBLAÐIÐ