Alþýðublaðið - 15.05.1963, Síða 9

JTSKRÁÐIR UR
ÖLANUM
Við skólaslit voru mættir nokkrir
a£ 25 ára, 40 ára og 2 af 45 ára
prófsveinum. Orð fyrir 25 ára próf
sveinum hafði Illugi Guðmundsson
Færðu þeir skólanum segulband að
gjöf.
Orð fyrir 40 ára prófsveinum
hafði Gísli Bjarnason. Færðu þeir
skólanum að gjöf fjárhæð í Verð
launa- og styrktar sjóð Páls^Hall-
dórssonar fyrrv. skólastjóri.
Orð fyrir 45 ára prófsveinum
hafði Frið^rik Steinsson.
Áður á skólaárinu höfðu skólan-
um borizt margar góðar gjafir.
Almennar tryggingar h.f. sendu
skólanum að gjöf í vetur: sextánt,
azimútrhaing og staðarvísi. Allt
hina vönduðustu hluti.
Ekkjur bræðranna, Ólafs og
Bjarna Runólfssona, sem fórust
með m.b. Helga frá Homafirði í
sept. 1961, þær Ingibjörg Sigurð-
ardóttir og Ragna Guðmundsdótt-
ir, sendu skólanum vandaðan sex
tant að gjöf.
Magnús Þorsteinsson ,skipstjóri
á Bakkafossi, færði skólanum
einnig vandaðan sextant.
Hvalveiðifélagið Hvalur h.f. gaf
skólanum tvo gyro-kompása ásamt
dótturkompásum. Kompásar þessir
h.f., Loftur Bjarnason, er fyrrver-
eru af Brown-gerð. Forstjóri Hvals
andi nemandi Stýrimannaskólans
og hefur jafnan sýnt honum sér-
staka vinarhug og tryggð. Gjöf
þessi er sú mesta, sem skólanum
hefur borizt.
Skólastjóri þakkaði þessar kær
komnu og hagnýtu gjafir. Kvað
hann þær allar koma sér vel fýrir
skólann og starfsemi hans, er ekki
væii þó síður vert um þanu vinar
hug til skólans er að baki þeim lægi
en verðmæti þeirra.
Að lokum þakkaði hann gestum
komuna og sagði skólanum siitið
fyrir þetta skólaár.
Nöfn prófsveina:
Farmenn:
Emil Valtýsson Keflavík, Finn-
bogi Finnbogason Reykjavík, Fjöln
ir Björnsson Kópavogi, Friðgeir
Olgeirsson Reykjavík, Haukur ís-
aksson Reykjavík, Heiðar Kristins-
son Reykjavík, Jóhann Bragi Her-
mannsson Reykjavík, Rafn Hara'lds
son Reykjavíkj, Skaftl Skúlason
Reykjavík, Þórður Ingibergsson
Reykjavík.
Minna fiskimannapróf:
Árni Sigmundsson Suðureyri,
Bela Hegedús Akranesi, Björn
Björnsson Reykjavík, Björn Þór-
hallsson Reykjavík, Einar Bragi
Sigurðsson Keflavík, Eiríkur Ósk-
arsson Akranesi, Friðrik Jón Frið-
riksson Sauðárkróki, Guðmundur
Friðriksson Þorlákshöfn, Halldór
Heiðar Jónsson Reykjavík, Hjálmar
Randversson Dalvík, Jóhannes Guð
varðsson Stykkishólmi, Jón Ólafs-
son Þorlákshöfn, Jónas Björgvins
son Reykjavík, Kristinn Friðþjófs-
son Rifi Hellissandi, Kristinn Karls
son Hafnarfirði, Kristján Björns-
son Hellissandi, Lúkas Kárason
Reykjavík Sigmundur Magnússon
[ Skágaströnd, Sigurður T. Sigurðs-
' son Hafnarfirði. Trausti Örn Guð-
mundsson Þórshöfn, Viktor Ingi
Sturlaugsson Stokkseyri, Þor-
t
STÓRAUKIN FRAMLÖG
TIL ÚTRÝMINGAR HEILSU-
SPILLANDI HÚSNÆÐIS
EINN alvarlegasti vandinn í
húsnæðismálum, er hinn mikli
fjöldi heilsuspillandi íbúffa, sem
í notkun eru.
Allt fram til s. I. árs hafa ein-
ungis veriff áætlaffar 3—4 mill-
jónir króna á fjárlögum ríkisins
til mótframlags aff jöfnu viff bæj-
ar- og sveitarfélög til útrýmingar
heilsuspillandi húsnæðis.
Þrátt fyrir hina lágu fjárhæff,
hefur reynzt unnt aff mæta til
fulls óskum sveitarfélaga um
mótframlag. Meginhluti þessa
fjár hefur runnið til Reykjavíkur,
sem er nær eina bæjarfélagiff er
notfært hefur sér þessa affstoff
aff nokkru ráffi.
Á s. I. ári var fyrrgreind upp-
hæff tekin út af fjárlögum meff
þeirri yfirlýsingu ríkisstjérnarinn-
ar, aff reynt yrffi aff mæta ósk-
um sveitarfélaganna í þessum
efnum. — Strax á s. I. ári bárust
víffa að fyrirspurnir um láns-
möguieika og hafa mörg bæjar-
félög þegar hafiff undirbúning
framkvæmda, en þaff er gleffilegur
vottur um almenna vakningu tii að
útrýma þeim skaffvaldi, sem heilsu
spillandi íbúffir eru. — En taka
verffur úr notkun eina heilsuspiil
andi íbúff fyrir hvert mótframlag
ríkisins til nýrrar íbúffar. — Þær
fjölskyldur, sem íbúðunum síffan
fá úthlutað geta til viffbótar sótt
um hin almennu veðlán hjá hús-
næðismálastjórn út á I. veffrétt
íbúffanna. — Framiag sveitarfé-
laganna og mótframl3g ríkisins
er venjulega tryggt meff 2 og 3ja
veffrétti.
Venjulegt framlag ríkisins und
anfarin ár hefur veriff 3—4 millj.
kr. á ári. Á síðasta ári fór upphæff
þessi hiris vegar upp í tæpar 11
milljónir króna.
Aukiff framlag ríkissjóffs og hin
nýja vakning bæjarfélaganna nú
eykur stórlega vonir manna um
aff framundan sé stærsta átak,
sem til bessa hefur átt sér staff
til útrvmingar skaðlegra og
heilsuspillandi íbúða.
Ekki vitna framangreindar stað
reyndir um móðuharffindi í þess-
um þætti húsnæðismála.
Dr. Gunnlðugur Þóröarson:
I ÞAÐ mun víst flesíum ljóst nú,
að forráðamenn hljómsveitar-
innar hafa orðið fyrir miklu
óhappi með því að ráða Willi-
am Strickland að hljómsveit-
inni heilan vetur. Það er sann-
arlega vanþakklátt, og ekki
auðvelt verk að ráða hljórn-
sveitarstjóra eftir nöfnum og
sögusögnum án þess að fá tæki
færi til að kynnast raunveru-
legri getu þeirra og vinnuað-
ferðum. Það eru rúmlega 1200
sinfóníusljómsveitir í Banda-
ríkjunum og þeir sem við
hljómsveitarstjórn fást þar,
góðir eða slæmir, komast ekki
hjá því að öðlast allmikla „rú-
tínu”; en hún kemur ekki að
miklum notum ef hljómsveitar-
stjórimi hefur lítið sem ekkert
að segja. Þetta kemur allt mjög
vel heim við William Strick-
land. Við höfum ekki efni á því
að okkar hljómsveit sökkvi með
hverjum konsert dýpra og
dýpra í sand vinnuþreytu og
stjórnanda. Okkur vantar
greinilcga einhvern „Kielland”
til að blása lífi í glæðurnar.
Hljómleikarnir þann 9.
maí s. 1. voru með afburðum lé-
lcgir en þeir hófust með lit-
lausri meðferð á Forleik í í-
tölskum stíl eftir Schubert. Þar
næst^kom Mozart píanokonsert
í B-dúr með hinum víðfræga
Paul Badura-Skoda sem ein-
leikara. Ég hef aUákveðnar hug
myndir um það hvernig mér
finnst Mozart eigi að túlkast,
og var meðferð Badura-Skoda
á verkinu eins fjarri því og
frekast var unnt.
Badura-Skoda er all skap-
heitur píanisti og leiddi það til
grófra og órhytmiskra með-
feröa á einleikasetningum í
hinum hröðu köflum konserts-
ins. Aftur á móti var margt
smekklega gert í hæga kafl-
anum. Bartok píanokonsertinn
no. 3 virtist eiga betur við skap-
gerð píanóleikarans, en nú
kæruleysis vegna eins líflauss
Framh. á 5. síðu
í framhaldi af erindi mínu „Úr
Rússlandsför” þykir mér rétt til
fróðleiks að kynna lesendum Al-
þýðublaðsins lítillega viðbrögð
Þjóðviljans, þegar sagt er frá
öðru en því sem kommúnistum
þykir gott að berizt og fara iiér
1 á eftir kaflar úr greinum í Þjóð-
viljanum af þessu tilefni.
Á árinu 1960 ílutti undirritaður
erindi frá Þýzkalandi, þar sem m.
a. var greint frá kvöldstund i Aust
ur-Berlín. Varð erindið tilefni a.m.
k. tveggja blaðagreina í Þjóðvilj-
anum og í annarri þeirra mátti
m. a. lesa eftirfarandi:
„Dr. Gunnlaugur Þórðarson, nn
flytjandi á Ungverjum, er einn
bezti skopleikarinn í opinberu lífi
á íslandi. Skopgáfa hans er þeim
mun sterkari, sem hún er alger-
lega ómeðvituð; sjálfur er hann
grafalvarlegur og skilur ekki neítt
í neinu, þegar menn veltast um
af hlátri kringum hann. Hann
vakti sem oftar mikla kátínu fyr-
ir nokkrum árum, er honum var
boðið til Vestur-Þýzkalands . .
„í sumar hefur dr. Gunnlaugur
elt leikflokk konu sinnar um Iand-
ið, en sá flokkur hefur sýnt skop
! leikinn „Lilly verður léttari”.
Bætti dr. Gunnlaugur við skopleik
konu sinnar nýjum þætti og aag-
lýsti í útvarpi, að liann tæki að
sér að kenna landsmönnum á veg-
um Rauða krossins hvernig ættt
ætti að reyna aðferðina á sjáiiiun
sér“. — Austri.
ÞjóðviljinD 1. sept 1960
Það er auðvitað óskaplega hlægi-
legt að nokkur maður skuli vilja
láta rétta því fólki hjálparhönd,
sem flúið hefur hina kommúnist-
ísku sælu austan tjalds, en ennþá
hlægilegra að þeir menn skuli vera
til, sem t.d. vilja verja tómstund
um sínum til að kenna öðru fólki
lífgun úr dauðadái og væntanlega
allra hlægilegast þegar sú kennsla
auðgar íslenzkt þjóðlíf á sinn hátt.
Hann er einn þeirra manna, sem
ræður yfir ósjálfráðri kímnigáfu
án þess að vita af því sjálfur. Hann
er aldrei jafn skoplegur og þegar
hann ímyndu* sér að hann sé al-
varlegur, aldrei eins hlægilegur
og þegar hann ætlar að vera liátíó
legur. Þar við bætist, að hann er
svo einstaklega trúgjarn, að verði
aðrir ekki til þess að byrla honum
eitthvað inn, gerír hann það sjálf-
ur og trúir þv? á eftir. Það lá að,
að menningarstofnun sú, sem neín
ist útvarpsráð teldi dr. Guni^laug
tilvalinn til að flytja erindi frá
Rússlandi..........
Sjaldan hef ég hlegið jafn inni-
lega á ævi minni . .v. . . .
Ég minnist þess, að þegar dr.
Gunnlaugur var sendur austur sem
tákn hins andlega lífs á íslanJi,
sagði einn af flokksbræðrum hans
við mig: Mér er meinilla við komm
únistastjórnina í Moskvu, eins og
þú veizt. En ég held þó að engin
ríkisstjórn í heimi geti verið svo
getur orðið til þess að forða fleiri j slæm, að hún verðskuldi að fá dr.
en einu jnannslífi. Þeir menn, sem ( Gunnlaug Þórðarson sem gest
Austri.
Það er alkunna hver sé höfundur
Austra-greinanna, en það er iilt
að íslenzk alþýða skuli ekki geta
séð hann veltast um af hlátri þegar
vitað er- hvert hlátursefnið er
Skyldu margir hlæja með honum?
takast slíkt á hendur hljóta að
vera dómbærir um fles4;.
Erindi mitt um Rússlandsför
varð tilefni greinar í Þjóðviljan-
um 5. þ.m., en þar segir svo m.a.:
„Dr. Gunnlaugur Þórðarson er
mjög sérstæður persónuleiki og
að vekja fólk úr dauðadái. Hann
Sparað fyrir
hið opinbera
MAÐUR kom á pósthúsið
í Reykjavík fyrir nokkru og
hugðist kaupa sér frímerki
í sjálfsalanum I anddyri
hússins. Hann setti með
kurt og pí túkall í rifuna og
snéri sveifinni. Ekkcrt kom
frímerkið. Þá þrýsti hann á
hnappinn, sem til þcss er
ætlaður að menn fái fé sitt
til baka, ef sjálfsalmn er
tómur. Hann fékk EINA
KRÓNU til baka! Mannin-
um þótti þetta bráðfyndið,
og þegar hann var búinn að
jafna sig, stakk hann öðrum
túkall í kassann. Enn
ekkert frímerki. Þrýsti á
hnappinn: en nú kom ekki
einu sinni ein króna.

kl
ALÞÝÐUBLABIÐ — 15. maí 1963 gj